คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : The war : 12
EP. 12
“นที่ไปื้ออยัไม่ลับมาอีหรอ” ลู่หานฮยอที่เินลมารวมับนที่นัู่รายารโทรศัพท์้วยอาารัวเียถามึ้นและเินมานั่้าๆ ผมที่นั่หมแรอยู่ที่โฟา หลัาที่วิ่ึ้นไป้าบนและลมานั่รอนที่ไปื้อออยู่นานสอนาน แ่็ยัไม่มีวี่แววว่าทั้ 4 นะลับมาสัที
“ันว่าพวเาไปหาื้ออิน่อนแล้วแน่ๆ เลยว่าไหม เฮุน” แบฮยอนฮยอที่นั่รีโรทเปลี่ยน่อไปเรื่อยๆ ถามผมึ้น ผมเอ็ิแบบับแบฮยอนะ เมื่อพวเาไปหาื้ออแบบนั้น ็้อื้ออินระหว่าเลือื้อออยู่แล้ว แล้วทำไมผมถึไม่พูออไปันว่าอยาไป้วย ถ้าไป้วย อนนี้ผมะอิ่มไปแล้วแน่ๆ ไม่้อมานั่เบื่อแบบนี้
เฮ้อ
นั่ถอนหายใทิ้ไปหลายเฮือ ะเล่นโทรศัพท์็ไม่ไ้ เพราะโทรศัพท์อหมอแทยอนไม่มีเมอะไรให้เล่นเลยสันิ ะถ่ายรูป ็ลัวหมอแทยอนว่า สุท้ายผม็ไ้แ่พลิโทรศัพท์หมอแทยอนไปมา แล้วสายา็มอไปามภาพที่แบฮยอเปลี่ยนไปเรื่อยๆ
Rrrrrrrrrr
“โอ๊ะ” ผมผวาสะุ้ทันทีเมื่อโทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือสั่นึ้นมา ผมเอรีบพลิูหน้าอโทรศัพท์ ็พบว่ามีรูปอผมนั้นโว์หราพร้อมับอยู่บนหน้าอ พร้อมับื่อที่ทำให้ผม้ออยิ้มออมาไม่ไ้
++SeHunnie++
หมอแทยอนล็อเบอร์อผม้วยื่อที่อบเรียผมแบบนี้ มันทำให้ผมีใอย่าบอไม่ถู ่อนที่ะลุเินออไปุยโทรศัพท์้านนอ รที่ไม่มีล้อิั้อัรายารอยู่
“ว่าไรับหมอแท” ผมรอเสียไปหาปลายสายทันที หลัามาที่รับสาย
/นายส่โทรศัพท์ให้ันผินะ รู้ัวหรือเปล่า/
“รู้รับ ผมรู้แล้ว ว่าแ่ อนนี้หมอแทับฮยอับมาหรือยั ผมับนที่อยู่ที่บ้านหิวนาลายไปหมแล้วนะรับ”
/ันไม่รู้ว่าพี่ๆ อพวนายื้ออเสร็หรือยันะ ันแยัวมาื้อนม นายะเอาอะไรหรือเปล่า ันะไ้ื้อลับไปฝา/
“ผมอยาิน็อโแล”
/อ่า ็อโแลนะ ั้นแ่นี้่อนนะ ันไปเินูนม่อน/
“รับผม”
/แล้วเอันที่บ้านนะ/
ู้~
“ย่าห์ ฮยอ” ผมวาสายาหมอแทยอน ัหวะที่หันลับหลั็เอเ้าับสายา้อับผิอแบฮยอนฮยอที่มายืน้อนอยู่้านหลัั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้ ทำให้ผมใอยู่ไม่น้อย เลยร้อออไปแบบนั้น
“นายออุยโทรศัพท์ับใรหนะไอน้อเล็” แบฮยอนฮยอถอยหลัออไปหนึ่้าว ่อนที่ะออเรียมสัถามผมอย่าริั
“ผมไม่บอ แบร่ :p” ผมรีบ่อนโทรศัพท์ไว้้านหลั แล้วอบลับไปเสียทะเล้นพร้อมับแลบลิ้นส่ท้ายไปให้้วย แล้ว็รีบเินิ่ออมาารนั้นทันที
หึ ใระบอัน ว่าุยโทรศัพท์ับหมอแทยอน ถ้าผมบอไป เรื่อมันไม่บ่ายๆ แน่นอนเลย แบฮยอะ้อมาามราวีผมไม่เลิราแน่ๆ เพราะอยาไ้เบอร์โทรศัพท์อหมอแทยอน แล้วใระไปยอมให้ัน ให้ผมุยับหมอแทยอนนเียว็พอแล้ว
ผมหวนะ ยอมรับรๆ ไม่อยาให้นในวไุ้ยับหมอแทยอนเหมือนที่ผมไุ้ย แ่้วยเพราะเหุผลอะไร ผมยัไม่ให้ำอบับัวเอไม่ไ้ ...
.....
....
...
..
.
“ลับมาแล้ว”
“เย้” พอไ้ยินเสียอนที่ไปื้ออลับมา เหล่าฮยอที่นั่รวมันอยู่ที่โฟา็รีบหันไปามเสียที่ไ้ยินทันที ็เห็นทั้สี่นหิ้วถุลับมาอย่าพะรุพะรั ผมที่เห็นหมอแทยอนเินเ้ามาเป็นนสุท้าย ็รีบระโ้ามโฟาแล้วเินไปหาทันที
“ผมถือให้รับ” ผมยื่นมือไปรับถุหมอแทยอนถือ หมอแทยอนเอที่้มหน้าเหมือนำลัเ็ออยู่ในถึ็เยหน้าึ้นมามอนิ่ๆ แล้วส่ถึมาให้ผมถือแทน ผมเอ็เินเอาถุที่มีแ่นมไปวารวมับอที่เหล่าฮยอื้อมา ่อนที่ะไลู่อแ่ละอย่าในถุ เพื่อะูว่ามีอะไรที่ะหาลท้ออนนี้ไ้บ้า แู่แล้วะมีแ่นมอหมอแทยอนอย่าเียวที่ินไ้ในอนนี้ เพราะอที่เหล่าฮยอื้อมามีแ่อาวทั้นั้น
ผมึหยิบถึนมไปถุนึโยที่ไม่ลืม้นหา็อโแลที่ผมบอหยิบิมือไป้วย แล้วไปนั่้าหมอแทยอนที่นัู่นอื่นๆ ุยันเสียอแเี่ยวับมื้อเย็นวันนี้
“ินไหมรับ” ผมยื่นถุนมที่แะแล้วไปที่หน้าอหมอแทยอน หมอแทยอนทีู่นอื่นสลับไปมอ็หันลับมามอผม่อนที่ะแล้วหยิบนมเ้าไป
“โทรศัพท์อันอยู่ไหนเฮุน”
“ไม่ืนให้ไ้ไหมอ่ะ”
“หือ ?”
“เปล่ารับ นี่โทรศัพท์หมอแท” อนแรที่ผมไ้ยินว่าหมอแทยอนว่าะเอาโทรศัพท์ืน ผม็อบลับไปเสียอ่อนทันที เพราะไม่อยาืนโทรศัพท์ให้ แ่พอเ้าัวหันมอมอหน้า ผมเลยำใ้อยื่นโทรศัพท์ืนไปให้แล้วรับโทรศัพท์อัวเอืนมา แล้ว็เล่นเมไปเรื่อยเปื่อย เพราะะเ้าไปยุ่ในรัวอย่าับนอื่นๆ ็ไม่ไ้ เพราะผมทำรัวไม่เป็นเลยสิ
แ่ผมลับรู้สึหนัๆ ที่หัวไหล่ึ้นมา พอเอียหน้าไปมอที่ไหล่อัวเอ็พบใบหน้าที่หลับพริ้มอหมอแทยอนบอยู่ที่ไหล่อัวเอ
ะเหนื่อยมาริๆ ใบหน้าสวยๆ อหมอแทยอนเลยูอ่อนแรแบบนี้ เมื่อวัน่อน็พัฟื้นอยู่ที่โรพยาบาล วันนี้็ยั้อมารับหน้าที่ับรถให้พวผมมาั้หลายั่วโม ไหนะยัออไปื้ออ้านออี
ผมวาโทรศัพท์ลับโฟา แล้วเอื้อมไปปัผมที่ล่นลมาปิใบหน้าอหมอแทยอนออเบาๆ แู่เหมือนว่าเ้าัวนั้นะไม่ไ้หลับ ึลืมาึ้นมา่อนที่ยมือึ้นมาปิหน้าแล้วลับไปนั่ท่าปิ
“ผมทำหมอแทื่นหรอรับ ะนอน่อ็ไ้นะ”
“เปล่าหรอ ันแ่อยาพัสายาเยๆ เี๋ยวันไปล้าหน้า่อนนะ” หมอแทอบลับมานิ่ๆ แล้วลุออไป ทิ้ให้ผมนั่อยู่นเียว ผมไ้แ่มอามหลัไป แล้วทำัวให้เป็นปิ เพราะลืมไปสนิทว่ารอบๆ ้าัวเอในอนนี้มีล้อิอยู่ามมุมทั่วบ้านไปหม เพราะว่าำลัอัรายารอยู่ หวัว่าาเมื่อี้นี้ะไม่ถูนำไปอออาาศ ถ้าไม่อย่านั้น มีหวัหมอแทยอนไ้เป็น่าวอีแน่ๆ
+++
“นี่เรา ะลันไ้หรือยัว่าใระไ้นอนในห้อ ัน่วมาแล้วนะ แล้ว็อยาอาบน้ำมา้วยอ่า” ิ่วหมินฮยอที่เินออาห้อรัวถามึ้น้วยเสียป่นอาารหุหิ หลัาที่ทานมื้อเย็นันเสร็ร้อย และ็แบ่หน้าที่ล้าานันเสร็ และอนนี้ผมและนที่เหลือที่ไม่ไ้มีหน้าที่ล้าาน็มานั่รวมันที่ห้อนั่เล่น
“ห้ออเรามีทั้หม 3 ห้อ และแ่ละห้อมีอยู่ 2 เีย แ่ว่าอีห้อนึมันมีแ่เียเียว ั้น็ยห้อนั้นไปให้หมอแทยอนไปเลย็แล้วัน เพราะว่าหมอแทยอนเป็นผู้หิ ะให้นอนรวมับพวเราไม่ไ้” ูโฮฮยอที่เริ่มปิประเ็น็พูพลาลูบาทำท่าิไป้วย ทำให้นที่เหลือนั้น็่าพาันรุ่นิามไป้วย ะว่าไป ถ้าัห้อหมอแทยอนออไป ็เหลือ 2 ห้อ และ็มีนที่ไ้นอนบนเียอย่าสบาย 8 น ส่วนที่เหลืออี 4 น อาะไ้มานอนที่โฟาห้อนั่เล่น อ่าถ้าไม่มีารัแบ่สรรปั่นส่วน ผมะ้อไ้เนรเทศออมานอนที่ห้อนั่เล่นแน่ เพราะเมื่ออนที่ึ้นไปูห้อที่้านบน เหล่าฮยอ็่าพาันับอเียนอนที่นุ่มสบายไปแล้วเรียบร้อย
“ันเป็นผู้หิ็รินะ แ่ันไม่ำเป็นที่ะนอนในห้อ็ไ้นี่” เสียอหมอแทยอนที่ำลัล้าานับยอูฮยออยู่ในห้อรัวัแว่วมา เพราะูเหมือนว่าเ้าัวนั้นะไ้ยินในสิ่ทีู่โฮฮยอพู
“ถ้าหมอแทไม่นอนในห้อ แล้วหมอแทยอนะนอนรไหนละรับ” ริสฮยอะโนถามลับไป
“็นอนโฟาเหมือนนอื่นๆ ็ไ้ ห้อนอน็ให้นที่อยานอนไป อย่าเ่นเทาไ” เทาที่ไ้ยินที่หมอแทยอนถึับยิ้มออ เพราะบรราเหล่าเมมเบอร์ หมอนี่แหละที่ี้เาที่สุ
“หมอแทะนอนไ้หรอรับ โฟามันเล็นิเียวเอนะ”
“แล้วพวนายเห็นว่าันัวให่นัหรือยััน” หมอแทยอนอบลับมาห้วนๆ และ็พาร่าัวออมาาห้อรัวพร้อมๆ ับยอูฮยอที่ยัทำหน้านิ่ๆ เหมือนเิม
“หมอแทะนอนไม่สบายเอานะรับ”
“ไม่เป็นไร ันนอนใ้โ๊ะอม็ยันอนมาแล้วเลย แ่นี้สบายมา ” หมอแทยอนอบลับมาอย่ายิ้มเพื่อให้ทุนสบายับสิ่ที่เธอพู
“เอาอย่านั้น็ไ้รับ ั้นันะเสียสละนอน้าล่าเอับหมอแทเอ ใรที่อยาะนอนในห้อ็ไปนอน ส่วนใรที่ไม่มีที่นอน็ลมานอน้านล่า ลไหม”
“อบุรับหมอแท” เมื่อสิ้นเสียอูโฮฮยอ เทาที่นั่อยู่ับพื้น ็รีบเ้ัวเอให้ลุึ้นแล้วเินไปหาหมอแทยอนที่ำลัเินไปที่เ็บเรื่อนอน แล้วเอาหน้าไปถูแนหมอแทยอนอย่าอ้อน หมอแทยอนเอ็หันมามอ็ที่ะยี้หัวเทานยุ่เหยิไปหม
ผมไ้แ่มอปิิริยาอสอนนั้นนิ่ โยที่พูหรือว่าทั้ท้วอะไรไม่ไ้ แ่ใริ ผมเอ็อยาไปอ้อนหมอแทยอนและให้หมอแทยอนหยอเล่นแบบนั้น และ็หันหน้าหนีทันที เพราะทนูอาารอเทาที่ีใออนอหน้าแบบนั้นไม่ไ้
อะไรัน !!
อยู่ับหมอแทยอนมาทั้วัน ัวิันอย่าับเา ทำไมถึไม่ไ้มีโอาสหยอล้อแบบนั้นับหมอแทยอนบ้า
ยิ่ิ ็ยิ่ ... อิา o[]o/
แ่ผมไม่มีทายอมหรอ ืนนี้ผมะนอน้านล่าับหมอแทยอนับูโฮฮยอ เผื่อว่าะไ้รับำพูหวานๆ าหมอแทยอน่อนนนอน เพราะนั่นอาะทำให้ผมรู้สึีว่าที่ไปหยอล้อับหมอแทยอน็ไ้
เมื่อนึไ้ ผมมึลุแล้วเินไปหาหมอแทยอนที่ำลั้นหาหมอนับับผ้าออมา และรไปแทรัวัหน้าูโฮฮยอที่ำลัรอรับผ้าับหมอนที่ส่มาให้
“อะไรอนาย เฮุน”
“เี่ยวผมหอบผ้าับหมอนไปเอ พี่็ไปเลียร์พื้นที่รโฟาสิ ะนอน้าล่าไม่ใ่”
“อ่าๆ เอาอย่าั้น็ไ้ อะไรอนาย็ไม่รู้” ูโฮฮยอรับำแบบพร้อมับเาหัวไป้วย และเินไปัโฟาให้มีพื้นที่ว่าให้ว้าึ้นเพื่อให้นนอนไ้ ผมหันลับมามอหมอแทยอนที่ส่มาให้พอี แู่เหมือนว่าเธอะใอยู่ไม่นอนที่เห็นผมแทนูโฮอยอ
“นาย็ะนอน้าล่าหรอ”
“รับ” ผมรับำลับไปสั้นๆ และหอบอผ้าที่อยู่หอบอยู่ไปวาไว้ที่โฟา และเินลับไปเอาอีรอบ และไปนั่เล่นเมไปพลาๆ รอนอื่นอาบน้ำ แ่เพราะำนวนสมาิในลุ่มอพวเราเยอะ เลยทำให้ผม้อออไปเินเล่น้านนอเพราะรอเินไปแล้วผมเอ็อยู่นิ่ๆ ไ้นานัที่ไหนัน ้อหาอะไรทำแล้เบื่อลอ
อันที่ริผมะนั่อยู่้าใน หรือไม่็หาเรื่อไปแล้เหล่าฮยอที่ไ้นอนบนเียสบายๆ ็ไ้นะ แ่ที่ผมออมารสระน้ำ้านนอ เพราะผมเห็นหมอแทยอนนั้นเินออมาุยโทรศัพท์ ผม็เลยามออมา แล้ว็สบายใเรื่อล้อที่ำลัอัรายอยู่ไ้ เพราะทาผู้ันั้นบอับพวเราไว้แล้วร้อย ว่าะไม่มีารอัเทป่วที่เป็นเวลาส่วนัวอพวผม ทำให้ผมนั้น่อยๆ หย่อไปหาหมอแทยอน้วยฝีเท้าที่เบาที่สุ แล้ว็ไปหยุอยู่ที่ทา้านหลัะที่หมอแทยอนำลัรวบผมึ้นและุยโทรศัพท์ไป้วย
แ่สายาอผมันไปสะุเ้าับรอยสีำๆ รหลัหู้าย ทีู่ว่าะเป็นรอยสัเล็ๆ นาไม่ให่มา แ่ผมมอไม่ออว่ามันเป็นรูปอะไร ึยื่นหน้าเ้าไปูใล้ๆ
“ย่าห์ เฮุนนี่ ทำอใหม ออมาั้แ่เมื่อไหร่ัน” หมอแทยอนที่วาสายโทรศัพท์ำลัะ้าว็้อร้อออมาอย่าใเมื่อเห็นผมมายืนอยู่้อนอยู่้านหลัในระยะประิแบบนี้
“็ั้แ่หมอแทเินออมาละรับ ... เอ่อ หมอแทยอนสั้วยหรอ” ผมอ้ำอึ้ในอนแร็ที่ะัสินใถามไป หมอแทยอนที่ไ้ยิน็รีบยมือึ้นมาปิหูอัวเอไว้ทันมี ่อนที่ะใ้สายาเือๆ มอมาที่ผม
“ผมทำให้หมอแทไม่พอใหรอรับ ั้นผมไม่อยารู้็ไ้” เมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใอหมอแทยอน ผม็รีบ้าวถอนหลัให้ออห่าาหมอแทยอนทันที แล้ว็้มหน้าเพื่อหลบสายาไป้วย
“ันบออนไหนว่าันโรธนายัน หืม” ผมรู้สึไ้ว่ามีเาอหมอแทยอนยับเ้ามาใล้ที่ะไ้ยินน้ำเสียปิอหมอแทยอนถามึ้น นั่นถึทำให้ผมเยหน้าึ้นมามอ้าๆ ็เอนัวเล็นั้นหยัิ้วส่มาให้
“็ ... ผมนึว่าหมอแทยอนโรธที่ผมถามเรื่อส่วนัวไปแบบนั้น”
“เปล่า ัน็แ่ไม่นึว่าะมีใรมาเห็นนี่” หมอแทยอนอบลับมา้วยน้ำเสียราวับเ็ พร้อมับยู่ปาใส่ผม้วย
“ฮ่า ๆ ผมอโทษร้าบบบ”
“เหอะ ่าเถอะ เ้าไป้านในไ้แล้ว” หมอแทยอนเอ่ยปาไล่ผมโยไม่ฟัำอโทษอเลยสันิ แถมยัออแรันหลัให้ผมเินอี
แ่ผมอยารู้ริๆ ว่ารอยสัอันนั้นเป็นรูปอะไร แล้วหมอแทยอนไปสัมาั้แ่เมื่อไหร่ัน ลอเวลาที่รู้ัหมอแทยอนมาเือบ 3 เือน ผมไม่เยเห็นมันเลยสัรั้ เลยยื้อเท้าอัวเอไว้ไม่ให้เินไปามแรผลัอหมอแทยอน และพลิัวมาเผิหน้า เลยทำให้มือทั้สอ้าอหมอแทยอนมาทาบไว้ที่ออผมพอี และรีบับ้อมือเล็ๆ ไว้ทันที ่อนที่เ้าัวนั้นะรู้ัวและ็รีบัมือลับไป
“อะไร” หมอแทยอนถามมาห้วน พร้อมับมอหน้าสลับับ้อมืออัวเอึ้นล
“ผมอยารู้ว่าหมอแทไปสัมาั้เมื่อไหร่อ่า ทำไมผมไม่เห็นมา่อนเลย”
“นายะเห็นไ้ยัไละ ็ันเอาผมลลอ”
“แล้วหมอแทสัรูปอะไร”
“ไม่บอ ปล่อยไ้แล้ว”
“นี่!!!” พอผมบอว่าไม่ปล่อยเท่านั้นแหละ หมอแทยอนถึับถลึาใส่ผมทันที
“็อยารู้นี่นา”
“ันสัมาเมื่อปีที่แล้ว ่อนที่ะรู้ัพวนายะ้วย้ำ รูปที่ันสั มันเป็นรูปประำราศีเิอันเอ ที่นี่รู้แล้ว็ปล่อยไ้หรือยั” เมื่อไ้สิ่ที่หมอแทยอนลาย้อสสัย พอ็็่อยๆ มือา้อมือเล็ๆ นั่น แล้ว้้มลไปมอนที่เยหน้าึ้นมามอัวเอพอี ่อนที่ะรีบหลับาหยี เมื่อหมอแทยอนนั้นเอือมมาบีบมูอผมอย่าหมั่นเี้ยว
“พอใยั” ผมไม่อบไ้แ่ยยิ้มและส่สายายยิ้มไปให้ หมอแทยอนไ้แ่ส่ายหน้าไปมาให้ับผม แล้วเินเบี่ยออและเ้าไป้านใน
มาทำให้ใผมใเ้นแร และเินหนีไป่ายๆ แบบนี้ไ้ยัไัน ิม แทยอน ผม็เินเป็นนะ >.<
ไ้เวลาที่พวเราทั้หม้อเินทาลับันแล้วรับ หลัาที่ เมื่อวานพวเราเือบะทั้หมนั้นไ้ไปเล่นน้ำทะเลันเนื้อัวนั้นแทบะเปลี่ยนสี แล้วถึราวที่ะ้อไปเผิับารฝึ้อมอย่าหนัเพื่อที่ะืนเวทีที่เราห่าหายมาเือบรึ่ปี
ะไป่วเวลา 2 วันที่ผ่าน ผมะเรียว่าเป็นารพัผ่อนที่มีวามสุเอามาๆ เพราะไ้เห็นหมอแทยอนอยู่ในสายาลอเวลา ะว่าไปไม่ว่าหมอแทยอนะลุ นั่ ยืน นอน ผม็เห็นทุอย่าที่เธอทำ อย่าเ่นอนนี้ เหล่าฮยอ่า็พาันเ็บ้าวอันให้วุ่น ส่วนผมเอ็เ็บเสร็ั้แ่อาบน้ำ่วเ้าเสร็ และยืนพิำแพออมอไปยัหมอแทยอนที่ำลันั่แ่หน้าอยู่ที่โฟาอย่าสบายอารม์
ุที่หมอแทยอนวันนี้ทำให้เธอูเ็ลไปอี เสื้อลูไม้สีาวระบายลม เหมาะับสภาพอาาศที่เย็นสบายแถบายทะเล แล้วยิ่ำลัะถัเปียสอ้าแบบนี้มันทำให้ผมนั้น้อเินไปหาเรื่อแล้ให้ไ้ริๆ ผมเินอ้อมไปนั่ที่โฟา้าหมอแทยอน่อนที่ะไปับที่ผมสีบลอนทออหมอแทยอนที่ำลัแสลาแบ่ออเป็นอ้า
“หือ?” หมอแทยอนหันมาทำสีหน้าใส่ทำทันที เมื่อผมเริ่มสาผมลอน้วยมือเปล่า
>.< ผมอหมอแทยอนนุ่มราวับสายไหมเลย แล้วยัมีลิ่นาน้ำยาสระผมอ่อนๆ ้วย
“ผมอยาถัเปียเป็นบ้าอ่า” ำถามอผมสร้าวามุนให้หมอแทยอนเพิ่มึ้นไปอี เพราะเ้าัวูเหมือนนะอึ้ๆ ับที่ผมพู ่อนที่ะเปลี่ยนเป็นใบหน้ายิ้มนาหยี นผมนั้นหัวเราะาม
“ผมอนาย็มีอยู่แ่นั้น ะถัเปียไปทำไม หรือว่าะไปถัให้แฟน”
แฟนอผมในอนาือหมอแทยอนไ ทำไมยัไม่รู้ัวอีนะ
“ผมยัไม่มีแฟนสัหน่อย” ผมอบลับไปอ้อมแอ้ม ทั้ที่ภายในในั้นอยาะบอามที่ัวเอิไป้วย้ำ
“ผู้ายับถัเปียมันไม่เ้าันเลยนะ ั้นหวีผมให้หน่อย เี๋ยวันถัเอ” หมอแทยอนยื่นหวีมาให้ผมแล้ว็ลมือถัเปียอี้า ผม็แ่ใ้หวี หวีผมให้อย่าเบามือ เพราะเส้นผมอหมอแทยอนูะบอบบาริๆ หมอแทยอนะ้อมีวิธีบำรุผมอย่าีแน่ๆ ถึทำให้ผมยาวแถมยันุ่มสลวยแบบนี้อี
ะว่าไป นี่เป็นรั้แรเลยนะที่ไ้มาหวีผมให้ับผู้หิแบบนี้ เพราะส่วนให่ผม็ถู่าแ่หน้า ่าทำผม ละเลทุอย่าให้ ไม่เยไ้มาทำอะไรแบบนี้ให้ับใรหรอ แ่สำหรับหมอแทยอน ผมอยาะทำมาว่านี้ ...
นี่ อย่าเพิ่ิไปถึไหนไลันนะรับ
ผมหมายถึว่า สระผมให้ เ็ผมให้ เป่าผมให้ ่าหา :p ุนัอ่านิถึไหนันแล้ว ฮ่า ๆ ๆ
“อบในะ” เสียอหมอแทยอนึสิอผมให้ลับมาสู่ปัุบัน ็พบว่าเธอนั้นถัเปียอี้าเสร็แล้ว และำลัแบ่ผม้าที่ผมเพิ่หวีไปให้ออเป็น 3 ส่วนและ็ลมือถัอย่าล่อแล่ว เพียเวลาไม่นานหมอแทยอน็มีใบหน้าเ็ลมาอี 10 ปี เมื่อถัเปียเสร็
ผมเพ็พินิอยู่นาน นผมนั้นอยาะเรียเธอมา น้อแท เสียริๆ นอะไร็ไม่รู้ ไม่ว่าะอยู่ในาวน์ุหมอ หรือุไปรเวธรรมา ็ยัูไปหม
“สวยมะ” หมอแทยอนที่ยัผมให้เ้าทรหันมา พร้อมับเ๊หล่อไป้วย ทำให้ผมที่เห็นใบหน้าอหมอแทยอนัๆ ็ถึเ็บอาารเินเอาไว้ไม่อยู่ ไ้แ่พยัหน้าแทนำอบให้่อนที่ะรีบยมือึ้นมาปิใบหน้าอัวเออย่าอายๆ แล้วพอเปิหน้าออ ็เหลือบไปเห็นอไม้สีสที่วาอยู่โ๊ะระพอี ึเอื้อมไปเ็อไม้ที่สวยสุออมาแล้วหันลับไปมอหมอแทยอนที่ำลัเ็บเรื่อสำอาใส่ระเป๋า
ผมมออไม้ในมือสลับับหมอแทยอนอยู่นาน ่อนที่ะัสินใยับัวเ้าไป่อนที่ะเอาอไม้ที่ถืออยู่ไปถัหูให้ นั่นทำให้ผมนั้นไ้เห็นนัยน์าสีสวยอหมอแทยอนไ้อย่าัเนที่หันลับมาหาผมพอี
ราวับเวลารอบ้านั้นถูหยุเอาไว้ เพราะอนนี้หูอผมไม่ไ้ยินเสียรอบ้าอะไรใๆ มีเพียแ่นัยน์าาที่ับ้อไปในนัย์าอหมอแทยอนนเห็นเาอัวเอสะท้อนอยู่ในนั้น ผมิว่าวาอผม็้อมีหมอแทยอนอยู่ในนั้นเหมือนันแน่ๆ ็เราอยู่ใล้ันนลมหายใเป่ารันนานี้
ผมอยาะละสายาหนีออาหมอแทยอนนะ แ่ทุอย่ามันลับทำรัน้ามไปหม ผมลับเลื่อนใบหน้าเ้าไปใล้อีนปลายมูอเรานั้นนัน พร้อมับไลู่ส่วน่าที่ถูแ่้วยเรื่อสำอาสีสวยอย่าหลใหล ิ้วที่ถูระบาย้วยสีน้ำาลอ่อนให้รับับสีผมถูวาพาให้รับับใบหน้าพอี นาอนยาวถูปั้วยมาสาร่า มูโ่ไ้รูปไฮไลท์ใหู้สวยอย่าเป็นธรรมาิ พวแ้มทั้สอ้าถูเลือบ้วยสีมพูอ่อนๆ และสุท้ายือริมฝีปาบาน่าสัมผัสนั้นถูระบาย้วยลิปสิสีมพูหวานๆ พาสเทล ทำให้ใบหน้าอหมอแทยอนูหวานยิ่ว่านมเสียอี
ึั ึั
เสียอัราารเ้นอผมนั้นเ้นรัวราวับมีลอระมีอยู่ภายใน ผมไม่รู้ว่าหมอแทยอนนั้นะมีวามรู้แบบเียวับผมไหม ผมว่าอนนี้ใบหน้าอผมะแมาแน่ๆ ที่ไ้ไล่มอใบหน้าอหมอแทยอนอย่าัเนแบบนี้
ึ ึ ึ
เสียอึะทึรึโรมที่เหมือนว่ามีนำลัวิ่ลมาา้านบน ทำให้ผมเห็นหมอแทยอนระพริบาถี่ราวลับว่าเป็นัวึสิที่หลุลอยไปไลให้ลับมา ่อนที่ะัหน้าใบหน้าออห่าผมทันที ่อนที่ะรีบลุาโฟาแล้วเินเ้าไปในห้อรัวทันที เล่นทำให้ผมทำอะไร่อไม่ถู เลยหันไปมอนที่เป็น้นเหุที่ทำเสียั ็พบว่าพี่ให่ทาฝั่ M ิ่วหมินฮยอำลัวิ่ไล่ีันลมาา้านบนับริสฮยอ และวิ่็ออไป้านนอ โยไม่ไ้สนใผมที่นั่อยู่โฟาเลยสันิ
ััหวะริๆ เลย ฮยอทั้สอเนี่ย >o<
++++
เพราะมีเม้นท์เพิ่ม เลยมีำลัใ
เป็นำลัใให้ันระหว่าทา้วยนะะ
TW : @MoDSH_TY
ออภัยในำผิ้วยนะะ ะรีบลับมาแ้ให้่วนๆ เลย่ะ
ความคิดเห็น