คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รู้สึกชอบ
บทที่3
(รู้สึอบ)
(ลาส)
ผมลืมาึ้นมาาม้วยอาารปวเมื่อยและึไปามร่าาย
“ไอ้ลาส ไอ้เหี้ย ูนึว่ามึะายวะแล้ว”
“ูบอแล้วใ่ไหมว่าอย่าไปนเียว”
“ทำไมไม่โทรหาพวูวะ”
บรราสหายอผมที่ยืนนาบอยู่้ายวา่อนะยิำพูใส่ผมเป็นุๆ นผมไม่รู้ะอบใร่อนเลย
“พวมึใเย็นๆนะ ูยัไม่าย ทีละน” ผมเอ่ยพลาโบมือไปมา
“ยพวไปเล่นแม่เลยป่ะ เ็ะไหนวะ” ไอ้ไบรอันเอ่ย้วยน้ำเสียโมโห
“มึนั่นแหละ ทำใหู้้อเป็นแบบนี้” ผมเหวใส่ไอ้ไบรอันทันที
็ไอ้นที่มาลุมระทืบผมเนี่ย มันเป็นแฟนอเ็ที่ไอ้ไบรอันไปามีบนั่นแหละ
“ูทำไรผิวะ” ไอ้ไบรอันเอ่ยถามอย่าๆ
“น้อิ๊บ เ็แพทย์” ผมเอ่ยสั้นๆ ทำให้พวเพื่อนๆอีสามนหันไปมอไอ้ไบรอันทันที
“มึยัไม่เลิยุ่ับน้อิ๊บอีเหรอวะ” ไอ้ันเอ่ยถาม
“็น้อมันไม่ยอมเลิอ่า”
“มึนี่แม่”
“เอ่อ ไหนๆ็มีนเฝ้าแล้ว ั้นเราลับ่อนนะ”
ระหว่าที่พวผมุยันอยู่นั้น็มีผู้ายแปลหน้าโผล่มา ้วยใบหน้าที่หวานล้ายๆผู้หิับส่วนสูที่ำลัพอี ทำให้ผมรู้สึอบเ้าอย่าั นี่แหละ สเป็ไอ้ลาส เห็นหน้าแล้วอยาโทรไปหาแม่ว่าเอเนื้อู่ อื้อ
“ใรวะพวมึ” ผมเอ่ยถามพวเพื่อนๆแ่สายายั้อนรหน้า
“อ๋อ พี่ายอเพื่อนน้อมึอ่ะ เาอุส่าเฝ้ามึทั้ืนเลยนะเว้ย” ไอ้ันเอ่ย
“ื่อไรวะ” ผมเอ่ยถาม
“เราื่อัท ะสัวแพทย์ปีสาม”
“ัเลย นี่แหละเนื้อู่” ผมละเมอออมาเสียเบา
“มึว่าไรวะไอ้ลาส” ไอ้ไบรอันหันมาถาม
“อ๋อเปล่า อบุนะที่มาเฝ้าู เอ้ยเรา” ผมเอ่ยพลาส่ยิ้มไปให้
“ไม่เป็นไร ไป่อนนะ เรามีเรียนบ่าย” พูบ็เินออไปเลย ทิ้ให้ผมมอามหน้าละห้อย
“เี๋ยวๆ มึมออย่านี้ไม่ามมันไปเลยล่ะ” เสียอไอ้เฟียเอ่ยเรียสิ
“ไ้เหรอวะ ป่ะ” ผมทำท่าะลุามไป
“เห้ยยยยยย” พวเพื่อนผมร้อเสียหล
“ูล้อเล่น”
“แล้วนี่มึะออาโรบาลวันไหนเนี่ย”
“พรุ่นีู้็ออไ้แล้ว อย่าูแ่นี้ิ๊บ้อย”
“เหรอออออ” พวมันพร้อมใันลาเสียประ
ความคิดเห็น