คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : David 6?
Jul 11
“หุ่นยน์รุ่น 6 มาที่นี่บ่อยรึเปล่ารับ? “น้ำเสียโมโนโทนอมนุษย์สัเราะห์หนุ่มัึ้น นัยน์าสีเหล็้อมอเ้าอเรือนผมสีำลับ ไม่สิ้อเรียว่า
็อโแล
“เมื่อ่อนบ่อย แ่อนนี้เ้าอยู่ที่บ้านอัน”
“ั้นผมไปบ้านุไ้มั้ยรับ? “โราลิน์หยุารระทำทุอย่าแล้วหันหลัลับมามอแอนรอย์หนุ่ม นัยน์าสี็อโแลแสถึวามเลือบแลใอน
“ะไปทำไม? “ร่าบาออมอแอนรอย์หนุ่มรหน้า้วยแววาราบเรียบ น้ำเสียอเธอูเยาว่าเมื่อ่อน
“ผมแ่อยาเห็นเาหนะรับ “น้ำเสียโมโนโทนพูึ้น่อนะียิ้มว้านร่าบารหน้าหลุำออมาอย่าเห็นไ้ั
ลาม....
เธอสามารถบรรยายรอยยิ้มเมื่อี้้วยำสั้นๆ ว่า ลาม มนุษย์สัเราะห์หนุ่มมอูร่าอเอร์สาวรหน้า้วยวามสสัย นัยน์าสีเหล็้อมอริมฝีปาที่เผยอึ้นเป็นรอยยิ้ม
มีเสน่ห์ที่สุ เท่าที่เาเยเห็นมา
แม้ว่าเาะไม่เ้าว่าอะไรที่ทำให้อเอร์สาวหลุามาเร่ึมออมาไ้ แ่อย่าน้อยมัน็ุ้ม่าเพราะเา็ทำให้เธอยิ้มไ้
“ิ ให้ายสิ นายเหมือนลามมาเลยนะรู้ัวมั้ย.. “เสียหัวเราะออเอร์สาวยััึ้นอย่า่อเนื่อนในที่สุมัน็เบาล
“ผมเหมือนลาม? รไหนรับ รูปร่าอผมถูออแบบมาให้ล้ายลึับมนุษย์รับ” น้ำเสียโมโนโทนอมนุษย์สัเราะห์เอ่ยึ้น
“ไม่ใ่ๆ ไม่ไ้หมายวามแบบนั้น หมายถึเวลานายยิ้มมันเหมือนลาม่าหา “อเอร์สาวอธิบาย้วยน้ำเสียเหนื่อยๆ
“แล้วมัน็ูน่ารัี “สิ้นเสียออเอร์สาวนัยน์าสีเหล็เบิว้าึ้น ไม่รู้ว่าทำไมนะแ่เารู้สึีใที่เธอพูว่า น่ารัี
“อบุรับ “เวิพูึ้น้วยรอยยิ้ม อย่าน้อย็ยัมีนที่เห็นุ่าอเาอยู่
“ว่าแ่นายไม่ลับไปูแลปีเอร์หน่อยเหรอ? “อเอร์สามเอ่ยถาม้วยวามสสัย ใบหน้ามสันส่ายไปมาเป็นำอบ
“ุวิเอร์ส อยูแลอยู่รับ “อเอร์สาวพยัหน้าอย่าเ้าใ่อนะหันลับไปสนใแฟ้มาน่อ
“ว่าแุ่ับุวิเอร์ส เป็นเพื่อนันเหรอรับ? “น้ำเสียโมโนโทนอมนุษย์สัเราะห์เอ่ยถามอเอร์สาว
“ผมเห็นรูปเธอถ่ายับุรับอเอร์”
“รุาเรียว่า โรสเถอะ อเอร์มันยาวไป “นัยน์าสี็อโแลหันไปส่ริยยิ้มให้ับมนุษย์สัเราะห์หนุ่ม
“รับ ุโรส “เวิะพริบามอูนรทุารระทำอย่าใใ่อ
“อเอร์โรสะ โทรศัพท์าุ อลิาเบธ อว์่ะ “เสียหวานออเอร์หิร่าท้วมัึ้นเธอยื่นโทรศัพท์ให้โราลิน์ในทันที
“ไ เอลลี่ “เสียหวานออเอร์สาวัึ้น นัยน์าสีเหล็มอหิสาวุยโทรศัพท์้วยวามใร่รู้
[ันมี่าวี พวเราเอภาพโบราเหมือนับที่เราเอเมื่ออนนั้น้วย]
“ว้าว! นั่นมันสุยอไปเลย “เสียหวานอโราลิน์พู้วยวามระือรือร้น นัยน์าแสถึวามื่นเ้น
[ันเลยอยาะอให้เธอฝาบอ ปีเอร์้วยว่า เราเอมันแล้ว!!]
“แน่นอน เอลลี่ แล้วันะบอเาให้ “โราลิน์วาสาย้วยรอยยิ้ม เธอรีบ้ำอ้าวออาห้อไปโยไม่สนใร่ามนุษย์สัเราะห์ที่ยืนอยู่เลยแม้แ่น้อย
ไม่นานประู็เปิอออีรั้พร้อมร่าออเอร์สาวที่พึ่ะเินออไป ยืนเท้าเอวมอหน้ามนุษย์สัเราะห์หนุ่ม้วยวามระอา
“เวิ นายะยืนอยู่ทำไม มาสิ!! “่อนที่อเอร์สาวะเินาไป ร่าอมนุษย์สัเราะห์ึลุึ้นและเินามไป
“ปีเอร์!! อลิาเบธเอมันแล้ว “เสียะโน้วยวามื่นเ้นออเอร์สาวัึ้น
“ริเหรอ!! “ปีเอร์ทำท่าทาื่นเ้นเมื่อรู้่าว
“ใ่ ไม่ี่วันพวเามาถึและอพบุ เพราะะนั้นทำัวให้ว่าะ “โราลิน์พู้วยน้ำเสียีใ มาที่เธอเยรัษาวามเร่ึมหายไปนหม
“ถ้าอย่านั้นัน็พร้อมเสมอ “ปีเอร์ เวย์แลน์พูิล่อนะิบา้วยรอยยิ้ม อเอร์สาว่อยๆ ถอยหลัปยัประูห้อ้วยวามื่นเ้น
“แล้วเธอะไปไหน? “ปีเอร์มอนที่เปรียบเสมือนลูสาวรหน้า
“ไปลอไ!! “ร่าบารีบวิ่ออไปในทันที แ่เมื่อวิ่มาไ้สัพัเธอ็สวนับมนุษย์สัเราะห์หนุ่มนเิม มือเรียวเอื้อมับ้อมือมนุษย์สัเราะห์หนุ่มและึไป้วยวามรวเร็ว
“ุะรีบไปไหนรับ? “น้ำเสียโมโนโทนถามนเบื้อหน้าที่วิ่้วยวามเร็ว ที่อาะเสี่ยให้เิอุบัิเหุ
ระวัหน่อย็ีรับ....
“ไปลอไ!! “เมื่อพูบเธอ็รีบวิ่ไปที่โรรถและึ้นรถ้วยวามรวเร็ว โยมีเวินั่้านับ
ร่าบาหยิบโทรศัพท์ึ้นมา้วยวามรีบร้อน ในะที่รถออัว้วยวามเร็วที่
“ุไม่วรับรถไปุยโทรศัพท์ไปนะรับ “น้ำเสียโมโนโทนเือน้วยวามหวัีลับโนนัยน์าสี็อโแลมอวาใส่
[ฮัลโหลมีไร?]
เสียปลายสายพู้วยวามัวเีย
“วันนี้ไปบาร์ัน ันเลี้ย”
[ัไป่ะ]
“บอนอื่น้วยนะ”
[รับทราบบ]
“ราวนี้ันไมุ่ยโทรศัพท์แล้วนะ “อเอร์สาวหันมาพูน้ำเสียประประัน
“รับ “นัยน์าสีเหล็้อมอไปยันับรถ้าๆ น
็อโแลอผม่าเ่เสียริ
ริมฝีปาสัเราะห์เผยอึ้น่อนะหันไปมอ้านหน้ารถ่อ้วยวามแนบเนียน อย่าน้อยเธอ็ไม่ทิ้เา
บาร์
เสียเฮฮาที่เ็มไป้วยวามสนุสนานอเหล่าอเอร์ผู้ร่วมทำานในบริษัทเวย์แลน์ อปอเรั่นัึ้น้วยวามสนุสนาน
แ้วเหล้าในมืออแ่ละนนัน้วยวามยินี ่อนะระื่มอย่าพร้อมเพรียัน ั้แ่เริ่มลอมาไ้สัพัหลายๆ น็เิอาารเมารวมถึเ้าภาพอย่า อเอร์โราลิน์ แมเบลเอ็้วยเ่นัน
“เมาแบบนี้ เวิที่บ้านไมุ่ายเลยรึ “เสียยานอเพื่อนายัึ้นพร้อมสิที่พร่ามัว ร่าายเไปมาามฤทธิ์สุรา
“ไม่หรอ นานๆ ที “เสียอเอร์สาวิยานเล็น้อย
“ว่าแ่ะเลิยัอ่า มันมาวววันหลายนแล้วววว “เสียอหิร่าท้วมเอ่ยึ้นพร้อมแ้วเหล้าในมือ
“เออ เลิ็เลิ แ่อบอไว้เลว่ยาั้นไม่ไ้มาววววว “มนุษย์สัเราะห์หนุ่มถอนหายใเฮือให่่อนะพยุร่าออเอร์สาวที่เินเไปเมาอย่าทรัวไม่อยู่
“ินเยอะไปแล้วนะรับ “น้ำเสียโมโนโทนพูึ้น้วยวามเป็นห่วเาวาร่าออเอร์สาวลบนเบาะ้านับ ส่วนนเอย้ายไปับรถแทนเพื่อวามปลอภัย
“ไม่เยอะะหน่อยยยยย “เสียึมำออเอร์สาวัึ้นอีรั้่อนะัวบนเบาะรถ
น่ารัริรับ ^ - ^
เวิับรถมายับ้านออเอร์สาวาที่อยู่และสิ่ที่เาพบือแอนรอย์หนุ่มนหนึ่รีบเินมาอุ้มร่าออเอร์สาว้วยวามรวเร็ว
“ุเป็นใร?”
“ผมเวิ 6 เป็นนูแลเธอแล้วุหล่ะ?”
“ผมเวิ 8 และผม็ูแลเธอเ่นัน “ร่าอแอนรอย์ทั้สอที่ยืนประัหน้าันพร้อมสายาที่ฟาฟันัน
“อืม เวิ พาไปนอนหน่อยยยย “เสียอออ้อนออเอร์สาวัึ้นพลาัวในอ้อมออเวิ 6 ้วยวามสบาย
นัยน์าสีเหล็้อมอหิสาวในอ้อมออแอนรอย์หนุ่มอีน้วยวามสสัย บวับวามอิา
ทำไมไม่อผมแบบนั้นบ้า....
“รับ โรส เิุเ้ามา่อนรับ “น้ำเสียโมโนโทนอเวิ 6 เอ่ยึ้น่อนะเินนำเวิ 8 เ้าไปในบ้าน้วยวามเียบสบ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บันไปอีอนแล้วแล้วเี๊ยน็สัมผัสไ้ถึศึินามา ๆ เลยเ้า่า
ความคิดเห็น