คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ไม่รักไม่ฝืน2
“ภรรยาพี่ะวันมาแล้ว ถ้าอย่านั้นหนูว่าหนูไป่อนีว่า่ะ” ทำท่าอ้อยอิ้ะลุึ้นแ่มือหนารวบเอวบาและลในนั่อยู่ที่เิม
“ไม่้อไป นั่รนี้แหละ”
“แ่ว่า...” หล่อน้อนาึ้นมอเือนเมษายิ้มมุมปาอย่าเย้ยหยัน
ร่าอวบอัในุเรสเปลือย่วบนโว์เนินอ หล่อนมอเือนเมษาแล้วเบ้ปา ่อนะทิ้้นลบนัแร่เ่นเิมานั้นบใบหน้าลบนแผอำยำภายใ้เสื้อเิ้สีาวที่ถูปลระุมเสื้อออไปสามเม็อย่าอออ้อน
“ยัยเมย์ นี่มัน...” เมื่อถึัวอเือนเมษาปัทมา็รีบเ้าไปโอบไหล่บาทันที และถึับไปไม่เป็นเมื่อเห็นภาพที่อยู่รหน้า
“ทำไมพี่ทำแบบนี้อะพี่ะวัน” นิลภาามหลัมาเห็น เธอ่อว่าะวันเสียร้าวเพราะโมโหแทนเพื่อน ่อนะหันไปมอเือนเมษาที่ยืนำมัแน่น
“พี่็ไม่ไ้ทำอะไรนี่” ะวันที่ยัมีสาวหมวยนั่อออ้อนอยู่บนัว่าอย่าหน้าาเยทำเอาปัทมาที่ยืนอไหล่เือนเมษาส่ายหัวระอา
“พี่นี่มันั่วริๆ” นิลภาสาวมั่น่าออมาอย่าเหลืออ ในะที่ายหนุ่มไหวไหล่ไม่ยี่ระนอะไรใำไ้ถึเพียนี้ สสารแ่็เือนเมษาใบหน้าเศร้าหมอลอย่าเห็นไ้ั
“ยัยเมย์ลับเหอะ! ปล่อยให้นที่มันศีลเสมอันอยู่้วยันไป”
“ไปเถอะเมย์”
ปัทมาพยายามันไหล่ะพาเือนเมษาออไปารนั้นแ่เือนเมษายืนนิ่ ใบหน้าเศร้าที่ไม่ไ้แสอาารอะไรออมาแ่นัยน์าอเธอแ็ร้าวมอสาวหมวยอย่าับะินเลือินเนื้อ
“ะให้เมย์ลับมาเป็นเมย์นเิมให้ไ้เลยใ่ไหม”
เือนเมษาเสียลอไรฟัน มืออเธอบีบำเ้าหาันนสั่นเร็ อารม์็เือปุพร้อมปะทุ
“ยัยเมย์ อย่า!”
ปัทมาและนิลภาห้ามไม่ทันเสียแล้วเมื่อู่ๆ เือนเมษาที่ยืนนิ่ปรี่เ้าไประาผมอนัผู้หิน่าไม่อาย อยแ่ทำหน้าทำาเยาะเย้ย เือนเมษาร่าเล็แ่ไม่รู้ไปเอาแร้านี้มาาไหนระาสาวหมวยออมาาัสามี ้าฝ่ามือฟาลบนแ้มที่แ่แ้ม้วยเรื่อสำอาั้านเ็มแร
เพียะ!...เพียะ!!
“รี้”
เพียะ!แรบหนัแน่นนหล่อนล้มลไปนั่ับพื้น เลือสีแสิบอยู่รมุมปาทำให้เ้าหล่อนรีเสียร้อออมา พยุัวะลุึ้นสู้แ่เือนเมษาไวว่า าเรียว้าวามไปร่อมแล้วิผมอหล่อนึ้นมาเหวี่ยนร่าอวบอัระเ็นไปนอบโ๊ะ
ปึ!
"โอ๊ย!"
ยัไม่สาแ่ใเือนเมษาามไปิหัวออแรให้แ้มหนึ่้าอหล่อนแนบลไปับโ๊ะระ
“รี้ นับ้าปล่อยันนะ พี่ะวันา” หล่อนโอรว้วยวามเ็บ เรียื่อะวันเสียิๆ ัๆ ให้่วยเพราะสู้แรภรรยาเาไม่ไหวแู่เหมือนเือนเมษาะยิ่แรเยอะิและึผมหล่อนแน่นไม่ยอมปล่อย
“เมย์พอแล้วเมย์” ทั้นิลภาและปัทมาวิ่เ้าห้ามัน้าละหวั่นแ่็สู้แรที่มาเหลือ้วยแรอารม์อเือนเมษาไม่ไ้
“เมย์หยุ!” ่อนที่ะวันเ้าไปับแนเล็ึเือนเมษาออาสาวหน้าหมวย เพราะแรผู้ายที่มาว่าทำให้เือนเมษาหลุเ้าไปอยู่ในอ้อมออะวัน
“หยุนะเมษา หยุ!”
“ปล่อยเมย์นะพี่ะวัน ปล่อย! เมย์ะ่ามัน” เือนเมษาโวยวายิ้นพล่านอยู่ในวแนอสามี
“อีบ้า!” สาวหมวยเมื่อหลุออมาไ้็รีบหยิบระเป๋าเอามือุมแ้มรีบวิ่ออไป
“แะไปไหน อบยั่วผัวาวบ้าน ลับมาเี๋ยวนี้นะ”
“เลิบ้าไ้แล้วเือนเมษา”
ะวันผลัเือนเมษานร่าเล็เล้มลไปที่โฟา ในที่สุอารม์ที่ระเบิออมา็สบลเือนเมษาหันวับไปมอะวัน้วยสายาที่ผิหวั่อนะรีบลุึ้นแล้ววิ่ออาร้าน
“ยัยเมย์!”
“ยัยเมย์รอพวเรา่อน”
ปัทมาวิ่ามออมาในะที่นิลภาหันมา้อหน้าะวันอย่าโรธเือ
“ทำเินไปมาพี่ะวัน”
“พี่...” นิลภาไม่อยู่รอฟัหันหลัรีบวิ่ามเพื่อนออไป ในะที่ะวันเอ็หัวเสีย
“โธ่เว้ย...” ยมือึ้นมาลูบหน้าลวๆเรียพนัานให้เ็บิล
“ทั้หมหพันห้าร้อยรับ”
“อืม” ะวันรีบวัเินออมาาระเป๋าั์ราาแพ แบ์เทาเ็ใบวาลบนถา “ไม่้อถอน” บอบ็รีบเินามออไป
เือนเมษาวิ่ร้อไห้ออมานอร้านโยมีนิลภาและปัทมาามเ้ามาอปลอบใ ่อนที่เสียเ้มะัึ้นามหลั
“ทำบ้าอะไร!”
สามสาวหันลับไปมอ
“พี่นั่นแหละทำบ้าอะไร” เือนเมษาอบลับ้วยอารม์ที่เ็มไป้วยวามโรธ เธอร้อไห้อยู่่อหน้าเาแู่ท่าทีอเาสิแทบไม่ไ้รู้สึผิอะไรเลย
“่อยๆ ุยันนะเมย์ เราสอนะไปรอที่รถ” ปัทมาบอ่อนะหันไปพยัหน้าให้นิลภาที่ยืนประบเือนเมษาอยู่อีฝั่
“ถึเวลา้อัสินใแล้วนะเมย์ แยัมีพวัน”
นิลภาบออย่าเป็นห่ว ปล่อยมือาเือนเมษาแล้วเินอ้อมไปหาปัทมาที่ยับห่าออมายืนรออยู่่อนแล้ว เือนเมษายิ้มน้อยๆ แล้วพยัหน้าเป็นเิเ้าใ หลัานั้นสอสาวพาันเินออไปปล่อยให้สอสามีภรรยาไุ้ยันามลำพั...
สปอยล์
เือนเมษายมือึ้นปาน้ำาที่หลั่ไหลลมาเปื้อนแ้ม เธอฝืนยิ้มทั้น้ำา สูลมหายใเ้าลึ่อนะถอนหายใออมา้าๆ แล้วพูออไปอย่าัถ้อยัำ
“มันถึเวลาแล้วริๆ แ่อเวลาหน่อยนะะพร้อมแล้วเมย์ะหย่าให้่ะ”
ความคิดเห็น