คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 6 ปืนใหญ่ไดนาโม กระสุนสายฟ้า !
ตอนที่ 6
ปืนใหญ่ไดนาโม กระสุนสายฟ้า !
(ห้า)
(สี่)
เสียงนับวินาทีถอยหลังจากเกมไอดอลสาว พร้อมเห็นจากระยะไกล ว่าปืนใหญ่ไดนาโมบนดาดฟ้าตึก ส่งเสียงกึกก้องราวฟ้าผ่า ปล่อยกระสุนสายฟ้าพุ่งออกมา จนกระจกของตึกรามรอบข้าง สะท้อนแสงวาบจากสายฟ้า ราวกับเพชรเม็ดงาม ประกายระยิบระยับท่ามกลางความสลัว
(สาม...)
เป็นภาพสโลว์ช้า ๆ ขณะที่วิถีกระสุนสายฟ้าเชิดขึ้นเหนือยอดตึกของเมือง ตัดกับแสงสีแดงตรงเส้นขอบฟ้าที่ลาลับพอดี จนเห็นเส้นสายฟ้าพุ่งขนานไปกับท้องฟ้ายามมืดค่ำอย่างเด่นชัด
แว่นดำที่พรางใบหน้าจีเอ็ม สะท้อนสายฟ้าที่กำลังพุ่งไป ส่วนเรียวปากของเอซ กระตุกยิ้มชอบใจ เพราะเคยเห็นวิธีโจมตีแบบนี้มาแล้ว ว่ามันเจ๋งแค่ไหนในการล้มบอส
และปลายสุดของสายฟ้า ซูมเข้าไป พบดวงตาผู้เป็นเจ้าของพลังโจมตีอันรุนแรงนี้ วาวโรจน์ด้วยแสงสีฟ้าจ้า แล้วปลายแหลมดาบที่ชี้ไปด้านหลัง ตวัดมาด้านหน้า เตรียมแทงเป้าหมาย...
จากมุมกว้าง ภาพแบบพาโนรามา พบกระสุนสายฟ้ายาว เหยียด พุ่งฝ่าความมืดระหว่างผืนฟ้ากับผืนเมือง ที่กลายเป็นซากปรักหักพังมาแต่ไกล จนชนเข้าใส่ร่างสูงสลัวอย่างไม่พลาดเป้า ก่อนสายฟ้าเส้นยาว จะหายเข้าไปในร่างที่เป็นเป้าหมายจนหมด เพียงครู่เดียวร่างนั้น ก็มีกระสุนสายฟ้าทะลุออกมาอีกฝั่ง เป็นเส้นสายฟ้าพุ่งยาวต่อไป
(สอง)
มนุษย์กลายพันธุ์หมายเลข 7 ซึ่งเป็นบอสที่แข็งแกร่งที่สุด ในรุ่นยศระดับกลาง ๆ โดนพลังโจมตีของเกมเมอร์ยศสูงสุด ที่ผ่านการทำคอมโบธาตุมาอย่างดี จนได้รับโบนัสดาเมจคูณ 4 เท่า จึงเป็นพลังโจมตีที่รุนแรงมากพอ จะทำลายร่างสูงใหญ่นี้ได้เพียงนัดเดียว อย่างกระสุนสายฟ้า สว่างเจิดจ้ารำไร พุ่งออกจากกลางอกมันขณะนี้
(หนึ่ง)
ภาพสโลว์ กลับมาเร็วตามปกติ พร้อมกระแสไฟฟ้า ช็อตเป็นใยแมงมุมท่วมร่างบอสไซบอร์ก กะพริบวับวาบครู่เดียวก็ดับลง ทิ้งไว้แค่ร่างมอดไหม้กับควันลุกฟู่ ซึ่งปกติก็ขมุกขมัวกลางความมืดอยู่แล้ว เสียงร้องครวญแผ่วลง ตามปากที่ค่อย ๆ งับลง พลางทิ้งร่างทับซากเมือง ที่ก็พังอยู่แล้วให้พังยิ่งกว่า เสียงอะไรต่อมิอะไรหักโครม ๆ พังถล่ม พร้อมฝุ่นคลุ้งกระจาย มันทิ้งร่างลงในท่าคุกเข่าข้างหนึ่ง เป็นอันว่าตายแล้ว ?...
ขณะเดียวกัน สายฟ้ายาว ๆ ที่พุ่งทะลุออกจากตัวบอส ก็พุ่งต่อมาสักระยะ ก่อนหายวับไป เหลือไว้เพียงร่างจ้าวแห่งสงคราม มีประกายไฟฟ้าช็อตปิ๊บ ๆ ตามเสื้อผ้า กับดวงตา ที่ยังเรืองแสงสีฟ้า สว่างพอให้ได้เห็นผู้เป็นเจ้าของกระสุนสายฟ้าอันรุนแรง ลอยตัวในความมืดอยู่กลางอากาศ...
(เกมไอดอลมาถึงแล้วนะ)
ส่วนอีกฟาก
ชาวกิลด์ ร็อก เนฟเวอร์ ได ซ่าบ้า กำลังบินแบบพุ่งทะยานไปยังบอส แม้ออกตัวมาก่อน แต่ด้วยความเร็วเพียงเสี้ยววินาทีของสายฟ้า ทำให้ตอนนี้ ทุกคนทางนี้ จึงยังไปไม่ถึง แต่เห็นแล้วว่า ร่างสูงนั้นได้ทิ้งตัวลง
“เฮ่ย ไม่น่าทันละมั้ง มายบอกว่าเกมไอดอลมาถึงแล้วอะ”
บิวบินนำหน้าคนอื่น
“เดี๋ยวนะ...”
ส่วนแคท คนสุดท้าย ทำหน้าสงสัย
“เปิ้นว่าไอ้บอสตัวนี้ ถ้าจำไม่ผิด หากมันถูกฆ่าตายจากภายนอก มันจะระเบิดไม่ใช่กา”
“หา ระเบิด ยังไง ?”
โซเฟีย ที่บินตามหลังบิว ก็ทวนคำเมื่อกี๊
“อ๋อ จริงด้วย”
ส่วนอะตอม ที่บินตามหลังโซเฟียอีกที น้องก็พึ่งนึกได้
สาวสตรีมเมอร์ ที่มักจะล่าบอสลงไลฟ์สตรีม ต้องรีบยืนยันในความทรงจำ เมื่อนานมาแล้ว ตอนยศอยู่ระดับกลาง ๆ ที่เคยมาล่าบอสตัวนี้ ว่าเป็นอย่างไร
“ใช่เลย ไอ้บอสตัวนี่ มันเป็นไซบอร์กตัวใหญ่ ข้างในตัวมันเป็นดันเจี้ยนใหญ่ ๆ จะฆ่ามันให้ตายแต้ ๆ ต้องเข้าไปทำลายระบบจากข้างในเท่านั้นเน่อ”
ร่างสูงที่มอดไหม้ ล้มตัวในท่าคุกเข่า กับคอที่พับลง พลันผงกหัวขึ้น พร้อมเสียงกลไกดังวี้ด และดวงตา กลับมาเรืองแสงสีแดงอีกครั้ง ก่อนวาบสว่างท่วม...
“ถ้าเราลักไก่โจมตีมันจากข้างนอก มันจะระเบิดตัวเอง”
เบย์ ที่ลอยเคว้งกลางอากาศ พลิกตัวหมุนกลับมาทางบอส ปีกไฟฟ้าสยายใหญ่ท่วมแผ่นหลัง สะท้อนแสงสว่างจากบอสที่วาบมาปะทะ จนปีกไฟฟ้า ต้องหุบคลุมร่างเจ้าของ ป้องกันตัวอัตโนมัติ...
“แล้วระเบิดแรงปะ”
คำถามของบิว ตามด้วยคำตอบปรากฏ เมื่อผืนเมืองกับผืนฟ้ากว้าง ๆ ที่มืดสลัว สว่างวาบ ด้วยระเบิดขนาดใหญ่ !!! เป็นแสงโดม สูงครอบ ขยายใหญ่ขึ้นชั่วพริบตา กลืนกินทั้งเมืองจนหมดสิ้น สว่างท่วมสายตาใครต่อใครจนขาวโพลน และในความสว่างนั้น ได้ยินแต่เสียงชาวกิลด์ ลั่นสวนกันไปมาผ่านห้องคุยกิลด์ดัง ๆ
(แรงมาก ๆ เจ้าาาา !!!)
เสียงแคท ตอบคนที่ถามเมื่อตะกี๊
(เว่ยยยย เชี้Xไรเนี่ยยยย !!!)
ตามด้วยเสียงคนที่ถาม ได้คำตอบจัง ๆ จนเผลอสบถหยาบ ๆ ตามสไตล์
(ช้านปลิวไปหนายก็ม่ายรู้ ~!!! ชนนุ่นชนนี่ไปหมด โอ๊ยยยย !!!)
แล้วก็เสียงวีน ๆ ของโซเฟีย
(หนูก็ด้วยยยย !!!)
อะตอม...
(ว๊ากกกก !!! ตีลังกาหมุนติ้วชิบหายเลย...สาดเด้ยยยย !!!)
ไอ้นาว มันคงปลิวไปพร้อมกับปืนใหญ่ไดนาโม ของรักของมัน สู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้นซะยิ่งกว่าใคร...
ทางด้านจีเอ็มกับเอซ มองอานุภาพทำลายล้างสูงของระเบิด ที่สว่างวาบขึ้นมา จนร่างทั้งคู่ขาวโพลน และแรงอัดมหาศาลนั้น พุ่งผ่าน จนเสื้อผ้า เผ้าผม พัดพรึ่บพรั่บ เกมเมอร์ที่ไม่ได้สวมแว่นกรองแสง จึงต้องยกมือบังแสง ที่สว่างเกินสายตาจะสู้ไหว ก่อนอากาศและท้องฟ้าเบื้องบน จะถูกแสงระเบิดกลืนจนขาวไปหมด...
เพียงไม่กี่วินาที แสงสว่างของระเบิดก็ดับลงจนมืดสนิท ได้ยินแต่เสียงชาวกิลด์ เรียกหากันผ่านห้องคุยกิลด์ แน่นอนว่า แค่พลังระเบิดของบอสยศกลาง ๆ ไม่สามารถฆ่าเกมเมอร์ยศสูงสุด อย่างพวกเขาได้
(อยู่ไหนกันเนี่ย !) เสียงโซเฟีย
(ไม่รู้ มุดออกจากซากตึกแป๊บ) เสียงเบย์ขานตอบก่อนใคร
(เออ นั่นดิ อยู่ตรงไหนวะ ข้ามแม็ปแล้วมั้ง ระเบิดแรงชิบหาย) ตามด้วยเสียงบิว
(เอื้อ ! ระเบิดแค่นี้ ทำอะไรข้าน้อยไม่ได้หร้อก) แล้วก็เสียงแคท
(หนูแลคมากอะพี่ ภาพกระตุก) แล้วก็เสียงอะตอม
(โด่เอ้ยยย ! ผมยังอยู่ในปืนใหญ่อยู่เลย แต่ไม่รู้ว่าปืนใหญ่ แม่งอยู่ตรงไหนของเกมนี้วะ) และเสียงไอ้นาว หรือปืนใหญ่จะพามันลอยอยู่ในอวกาศก็เป็นได้ ใครจะไปรู้ ฮ่า ๆ
(ไม่รู้ละ งั้นมารวมกันที่พิกัดนี้ 289.436) หัวหน้ากิลด์แจ้งตำแหน่ง
พลันภาพสีดำเปิดขึ้น พบวัตถุเงินเงาปลายแหลม ชูขึ้นสูง ๆ
“พลังธาตุแสง”
แสงสว่างวาบ ท่วมเคียวเหล็กใหญ่ ๆ ก่อนถูกทิ้งลงกระแทกพื้นคอนกรีต ดังเคร๊ง ! เพื่อให้ความสว่าง แก่คนที่เป็นเจ้าของอาวุธสำรองนี้ อย่างสาวหัวกิลด์ ที่ยืนเห็นเพียงด้านหลัง เสื้อโค้ตพัดตามแรงลมราวผ้าคลุมนักรบ ก่อนตามมาด้วยสมาชิกกิลด์ที่เหลือ บินมาทิ้งตัวลงตาม ๆ กัน แล้วเก็บปีกของตัวเองเข้าไป ไม่ให้เกะกะ เลยได้เห็นด้านหลังเกมเมอร์ทั้ง 6 คน ยืนเรียงหน้ากระดาน บนทางด่วน ที่ยังพอใช้ยืนรวมตัวได้ โดยที่ส่วนอื่น ๆ ซ้าย-ขวา พังถล่มไม่เป็นชิ้นดี กับภาพเบื้องหน้านั้น...
~ ผ่าง ! ~
คือภาพของผืนเมือง ในความมืดสลัวขณะนี้ ที่เหลือแต่ซากตอของตึก เรียงต่อ ๆ กันจนสุดสายตา และหากมองในมุมสูงขึ้นมา เห็นชัด ๆ ว่า แรงระเบิดนั้น มันกวาดทั้งเมือง ย้ำว่าทั้งเมือง ! จนพังราบเป็นหน้ากลอง !!!
“โคะ ปังขน๊าด !” แคทตอกย้ำภาพที่เห็น
“เละตุ้มเปะ” เบย์ก็ช่วยยืนยันว่าภาพที่เห็น มันวินาศสันตะโรจริง ๆ
แล้วร่างสลัวในเงามืด ของไซบอร์กระดับบอส ซึ่งเป็นตัวจุดระเบิดทำลายเมืองเมื่อตะกี๊ อยู่ในท่าคุกเข่าข้างหนึ่ง เริ่มขยับตัว ค่อย ๆ ลุกขึ้น แสดงความผงาดเหนือผืนเมือง และสูงเสียดฟ้าอีกครั้ง...
“แม่ง ไม่ตายเว่ย !” บิวโวย
“ก่อเปิ้นบอกแล้ว ว่าต้องเข้าไปทำลายระบบจากข้างใน มันถึงจะตาย” สาวสตรีมเมอร์ย้ำ
“แต่เกมไอดอลมาถึงแล้วนะ ไม่มีเวลาให้ทำอย่างนั้นหรอก” เบย์ก็ย้ำว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร
“งี้เท่ากับว่า เราจะไม่ได้ของอะสิเนี่ย” โซเฟีย ก็ย้ำถึงเป้าหมาย ว่ามาที่นี่เพราะอะไร
“พี่ แม่หนูเรียกกินข้าวแล้วอะ” และอะตอม ยิ่งตอกย้ำว่า กลับกันเทอะ มื้อค่ำรออยู่ !
ส่วนมนุษย์กลายพันธุ์หมายเลข 7 เห็นไกล ๆ ว่า เมื่อฟื้นคืนสภาพสมบูรณ์ได้ ดวงตาสีแดงกับปากอ้ากว้าง ก็คำรามลั่นปัฐพีอีกครั้ง
“อ้าาาาา ~!!!”
แล้วมันก็กลับมาอาละวาด ทุบทำลายเมืองตามแพทเทิร์นดังเดิม แม้เมืองจะถูกทำลายด้วยแรงระเบิดของมันแล้วก็ตาม แต่ตราบที่มันยังไม่ถูกทำลายระบบจากข้างใน ก็ต้องถล่มเมืองตามเนื้อเรื่องของมันต่อไป จนกว่าจะมีใครมาหยุดมันได้
ทางด้านเอซและจีเอ็ม ยังเหยียบอากาศที่ว่างเปล่า เป็นพื้นอยู่กลางอากาศ แม้อานุภาพทำลายล้างของระเบิด จะรุนแรงแค่ไหน แต่มันก็ผ่านร่างสองคนไป ทั้งคู่จึงอยู่ในตำแหน่งเดิม ท่าเดิม ๆ ยืนล้วงกระเป๋ากางเกง กับนั่งยอง ๆ ไม่สะท้านสะเทือน และไม่ตื่นเต้น อื้อหือ วู้ว้าว กับความอลังการของระเบิดเมื่อกี๊แต่อย่างใด เว้นแต่รอยยิ้มมุมปาก ของคนเป็นเกมเมอร์นั้น...
“แหม พลังจีเอ็มนี่มันดีจริง ๆ เหมือนได้เป็นพระเจ้าเลย ฮ่า”
ยิ้มชอบใจกับร่างตัวละคร ที่ถูกคุ้มครองด้วยพลังพิเศษจากจีเอ็มของแทร่
“พวกเกมไอดอลมาแล้วละ”
พอคนสวมสูทดำบอกงั้น คนสวมชุดบริกร รีบเงยมองบนหัว
“ไหนล่ะ”
ทว่า !...ใต้ตำแหน่งที่ทั้งคู่อยู่ พบว่ามีอะไรสลัว ๆ พุ่งผ่านมาอย่างรวดเร็ว จังหวะเสี้ยววินาที เห็นเป็นภาพสโลว์ช้า ๆ ว่ามีคำอังกฤษเรืองแสง เรียงอักษรเป็นแนวตั้ง อ่านว่า ‘SECURITY GUARDS หน่วยรักษาความปลอดภัย’ ก่อนจะผ่านไป ทิ้งไว้เพียงคลื่นลม ตีขึ้นมา จนเสื้อผ้า เผ้าผม ซึ่งก็พัดตามลมกลางอากาศอยู่แล้ว ให้พัดแรงขึ้น จนคนที่เงยหน้ามอง เพราะคิดว่าคนกลุ่มนั้นจะโผล่มาข้างบน ต้องรีบก้มไปมองข้างล่าง ถึงได้รู้ว่า พวกเกมไอดอล ที่มาด้วยยาน...
“เฮ่ย !”
ผ่านด้านใต้ตัวเองไปแล้ว มองตามแทบไม่ทัน...
...มาโผล่อีกที จอดสนิทกึก เหนือหัวไอ้ตัวสูงโด่ ที่เอาแต่พังเมือง ขับเคลื่อนด้วยไอพ่น มีส่วนเว้าส่วนโค้ง ผสมเหลี่ยมมุม ได้รูปร่าง ไซ-ไฟ ล้ำ ๆ เท่ ๆ ซึ่งด้านบน มีไซเรนกะพริบแสงสีแดง-น้ำเงินวับวาบ ให้รู้ว่าฉุกเฉิน มันคือยานความเร็วสูงสีทึบ ทาบทับผืนเมืองที่มืดสนิท จนเกือบเป็นสีเดียวกัน ใช้เดินทางข้ามแม็ป ของกลุ่มเกมเมอร์ ที่มีสถานะเป็น ‘เกมไอดอล’ ทำหน้าที่ดูแลความสงบของเกมขั้นพื้นฐาน ตามการมอบหมายหน้าที่จาก ‘GM General Manager หรืออีกชื่อ Game Master กลุ่มคนที่ดูแลภาพรวมของเกมทั้งหมด ซึ่งมีตำแหน่งสูงกว่าอีกที’
แล้วทันทีเสียง ชาย-หญิง ในยาน ก็ดังซ้อนกันให้ได้ยิน ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร
(บอสอยู่ตรงเซ็นเตอร์ยานพอดีเป๊ะ)
(เฮอะ ก็หาตั้งนาน)
(นาทีนิด ๆ นานตรงไหน)
(ก็นานแหละ)
(เกมไอดอลหน่วยเอ เริ่มบันทึกการปฏิบัติหน้าที่ ครั้งที่สามสิบแปดของวัน แผนที่โนวาเสปส์ เวลา...)
ภายในห้องโดยสารของยาน
(...สิบแปดนาฬิกา ยี่สิบเอ็ดนาที ประเภทปัญหาที่ได้รับแจ้ง มอนสเตอร์ระดับบอสบุกเมือง)
ประตูค่อย ๆ เลื่อนลงเปิด จนสายลมแรง ๆ ตีเข้ามาดังหวีดหวิว
(ไป ๆ ๆ ไปจบงานกัน)
เงาขาหลายคน เดินออกไปทิ้งตัวลงจากยานตาม ๆ กัน
(เฮ้อ ขี้เกียจซะไม่มี บั๊กจะเยอะเกินไปแล้วนะ)
(เอาน่า ช่วงบั๊กระบาดก็งี้ แถมบริษัท จ่ายโอที ตั้งสามแรงในวันอาทิตย์เชียวนาพี่เบิ้ม เลิกบ่นแล้วลุยซะ)
ผืนเมืองที่มืดสนิทข้างล่าง กับเงาสลัวของกลุ่มเกมไอดอล ที่พากันดิ่งพสุธาลงไป
(หา สามแรง ขึ้นให้แล้วเรอะนี่)
ก่อนจะมีแสงสีน้ำเงินของไอพ่น พวยพุ่งที่ด้านหลังทุกคน เลยนับได้ชัด ๆ ว่ามีกันทั้งหมด 7 คน
(นับแต่เดือนนี้ ไปจนกว่าบั๊กจะน้อยลงอะ)
(ค่าโอทีขึ้น เป็นสัญญาณว่างานพวกเราจะหนักขึ้นไงละ ได้เจอบั๊กทุกรูปแบบแน่)
แล้วพุ่งแยกไปรอบ ๆ ตัวบอสคนละทาง เพื่อช่วยกันสำรวจดูเบื้องต้นว่าเป็นบอสอะไร ซึ่งการปฏิบัติหน้าที่ในความมืดอย่างนี้ มันก็ไม่สะดวกนัก
(ขอแสงหน่อยดอร์ด)
เสียงชายคนเดียวกับที่ว่า ‘บันทึกการปฏิบัติหน้าที่เมื่อกี๊’ สั่งใครสักคนที่ชื่อ ดอร์ด ผ่านห้องคุยของเกมไอดอลโดยเฉพาะ
แล้วยานที่พรางตัวในความมืดด้านบน ก็ยิงแสงสว่างลงมาอาบร่างสูงใหญ่เต็ม ๆ
(ผมเปิดแสงให้แล้วครับ)
ซึ่ง ‘ดอร์ด’ ที่ว่า ไม่ใช่คน หากแต่เป็น AI ทำหน้าที่ควบคุมยาน ตามคำสั่งเจ้านาย อย่างเกมไอดอลอีกที
พอบอสตัวสูง ต้องแสงสว่างจัง ๆ จึงพบกลไกตามสัดส่วนต่าง ๆ ผสมกล้ามเนื้อแน่นเป็นมัด ๆ พยายามกว้านมือ จะคว้าหรือต่อย ร่างกะจิ๊ดริ๊ดติดไอพ่นของเกมไอดอลพัลวัน แต่ร่างของคนกลุ่มนั้น กลับพุ่งทะลุมือใหญ่ไปได้ ด้วยพลังพิเศษของเกมไอดอล ที่มอนสเตอร์ ไม่สามารถสัมผัสหรือโจมตีได้ พอสำรวจเสร็จ ก็พุ่งกระจายไปคนละทิศทางของผืนเมืองไกล ๆ จนมองตามไม่เห็น และภาพทั้งหมด ปรากฏให้ทุกคู่ดวงตา ที่เอาแต่จับจ้องของชาวกิลด์บนทางด่วนนี้ ได้เห็นพร้อมกัน
“ของจริงมาแล้วว่ะ” บิวตะลึง กับพลังที่เหนือชั้นกว่าพลังของเกมเมอร์ปกติ ของคนพวกนั้น
ส่วนเอซ ที่เอาแต่นั่งยอง ๆ ตาตี่ ๆ หรี่มองการมาถึงของคนกลุ่มนี้
“หึ พวกเกมไอดอล เกมเมอร์เหนือเกมเมอร์...”
ผู้สวมชุดบริกรสีดำ ถึงคราวลุกขึ้นยืน
“ได้เวลา...สนุกแล้วสิ”
“อ้าาาาา ~!!!”
ร่างสูงใหญ่ไกล ๆ นั้นเปล่งคำราม ก่อนถูกบดบังด้วยร่างของเกมไอดอลแต่ละคน ที่แยกกันมาทิ้งตัวลง บนซากปรักหักพังของตึกอาคาร ทับถมเป็นเนินสูง เห็นเพียงด้านหลังทุกคน กับแสงสีน้ำเงินของไอพ่น ที่หดสั้นลง เมื่อไม่ได้ใช้แรงขับ ทันทีเกมไอดอลแต่ละทิศทาง กดหน้าจอคอมพิวเตอร์เล็ก ๆ ซึ่งติดตั้งไว้ตรงข้อมือ ก่อนจะมีไอเทมบางอย่าง ปรากฏขึ้นตรงหน้า เป็นโลหะสีเงินทรงกระบอก เรืองแสงลอยได้ กลไกขยับเขยื้อน ขยายใหญ่ขึ้น จนสูงเลยหัวเกมไอดอลทุกคน หมุนดังวี้ด พลันลำแสงสีขาว พุ่งขึ้นฟ้าตาม ๆ กันทุกทิศทาง
(สิบสองนาฬิกา...)
(ตรงสิบนาฬิกา...)
(สองนาฬิกา...)
(แปดนาฬิกา...)
(ที่สี่นาฬิกา...)
ลำแสงสีขาวสว่างนั้น พุ่งขึ้นหลายทิศนาฬิกา ไปบรรจบกันบนฟ้า ก่อนเป็นวงแสง กระจายออกมา เป็นหลังคาโดม ครอบคลุมเมืองรัศมีกว้างเอาไว้
(ติดตั้งเสาบาเรียสำเร็จ)
เสียงรายงาน การปฏิบัติหน้าที่ พร้อมกันของเกมไอดอล ผ่านห้องคุยของทีม เป็นการเฉลยว่า ‘โดมบาเรีย’ ที่สูงและคลุมพื้นที่เมืองเป็นกิโลเมตร นับจากอีกฝั่งมาอีกฝั่ง โดยมีมอนสเตอร์ระดับบอส เป็นจุดศูนย์กลาง ด้วยความสูงใหญ่ และรัศมีโจมตีที่กว้างของมัน เกมไอดอล จึงต้องวางอาณาเขตทำงานเป็นกรณีพิเศษ ไม่ให้บอสหลุดออกไปได้ และไม่ให้เกมเมอร์ที่ไม่เกี่ยวข้อง เล็ดลอดเข้าไปได้เช่นกัน
และบนทางด่วน กับด้านหลังชาวกิลด์ ร็อก เนฟเวอร์ ได ซ่าบ้า 6 คน ที่เอาแต่ยืนเรียงหน้ากระดาน แหงนมองเหตุการณ์เบื้องหน้าอย่างเงียบเชียบ และตลึง เพราะพึ่งจะได้เห็นการทำงานของเกมไอดอลในระยะประชิด ด้วยสายตาตัวเองแบบนี้ ก่อนที่ด้านหลัง จะมีร่างหนึ่ง ทิ้งตัวลงมากระแทกพื้นทางด่วน ด้วยท่าคุกเข่าข้างหนึ่งตามสูตร ดังตุบ ! ฝุ่นฟุ้งกระจายเป็นวง พอรู้ตัว ทุกสายตาชาวกิลด์ จึงมองมาด้านหลังตัวเองพร้อมกัน เลยเห็นร่างผู้ที่เป็นแขกไม่ได้รับเชิญ ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน แสงสีน้ำเงินของไอพ่นตรงแผ่นหลังหดสั้นลง เมื่อไม่ได้ใช้แรงขับ เฮดการ์ดที่สวมศีรษะหันมอง กลุ่มคนที่เรียงหน้ากระดานข้างหน้าตัวเอง
“นี่มัน”
เท้าซ้ายเริ่มก้าวเดิน
“กิลด์...”
ตามด้วยเท้าขวา สลับก้าวเดินเข้าไป จนคนที่เรียงหน้ากระดาน จำต้องแหวกตรงกลางให้ เมื่อคนที่มาถึง ถือวิสาสะ เดินแทรกเข้ามา ไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว และไม่เคยพูดคุยใด ๆ ทั้งสิ้น แต่เกมเมอร์ในเกมนี้ ต่างรับรู้ว่า คนคนนี้เป็นใคร และมีบทบาทสำคัญอย่างไรกับเกม
แสงสว่างจากเคียวนั้น ช่วยให้เห็นการแต่งกายของชายคนนี้ได้ชัด บอดี้สูทรัดรูปสีกรมท่า เรืองแสงสีน้ำเงินเล็กน้อยตรงโลโก้ 6 เหลี่ยมพิกเซลกลางอก ซึ่งเป็นโลโก้ของเกมไอดอลโดยเฉพาะ ตามด้วยเข็มขัดที่เหน็บกระเป๋าพกเล็ก ๆ ใส่อุปกรณ์ทำงานรอบเอว หัวเข็มขัดเป็นหน้าจอดิจิตอล ปรากฏเลข 1 บ่งบอกถึงตำแหน่งของเกมไอดอลคนนี้อย่างชัดเจน และเฮดการ์ดที่คลุมหัว กับกระจกเรืองแสงท่วมทั้งหน้า จึงไม่เห็นว่าหน้าตาชายคนนี้เป็นอย่างไร ร่างสูงโปร่งกำยำ เดินผึ่งผาย แหวกกลางแถว ที่เรียงหน้ากระดานเข้ามา ยืนอยู่ข้างหน้าอย่างไม่เกรงใจใคร แต่ใคร ๆ แถวนี้ต่างหาก ต้องยำเกรง เพราะว่า...
“...ร็อก เนฟเวอร์ ดาย นี่เอง”
~ ผ่าง ! ~
ตัวจริง เสียงจริง เกมไอดอลระดับหัวหน้าหน่วย A ! ทำหน้าที่มาแล้ว 10 ปี และสั่งแบนเกมเมอร์ที่ทำผิดกฎของเกมมาแล้ว มากกว่า 30000 คน !
หยึยยยย ~! จะมีหรือ ที่เกมเมอร์ทั้ง 6 คนตรงนี้ จะไม่ผงะ และหน้าเสียตาม ๆ กัน เล่นโผล่มาด้านหลังไม่ให้ตั้งตัวแบบนี้ มันก็เกือบ ๆ จะจับได้ด้วยซ้ำหากมาเร็วกว่านี้ ว่าทำไม ถึงลอบโจมตีบอสในวันอาทิตย์ ที่ของไม่มีทางตก เพราะเคยมีบ่อยครั้ง ที่เกมเมอร์แอบใช้โปร ตีบอสปั้มของในวันอาทิตย์ จนโดนแบน จะตอบว่าอะไรดีล่ะ หากมีคำถามเกิดขึ้น ???
“แล้ว...มาทำอะไรกันตรงนี้ล่ะ”
นั่นไง !
“เอ่อ...”
และคงต้องเป็นคนที่หัวเร็วสุด ยกมือแบบนักเรียนหัวหน้าห้อง ตอบคุณครูโดยไว
“พวกเรานี่ละ ที่เป็นคนแจ้งว่ามีบอสติดบั๊กที่นี่”
โซเฟียนั่นเอง สุดยอด สมเป็นหัวกิลด์ที่สุด !
“งั้นเหรอ แต่ชื่อตัวละครที่แจ้งมา ไม่ใช่ชื่อคนในกิลด์นี้นะครับ”
ย๊ากกกก !
“แจ้งผ่านมาทางนี้...”
ทันใดนั้น เสียงหวาน ๆ อันคุ้นเคยก็ดังขึ้น
“...ต่างหาก”
ตุบ ! ฝุ่นฟุ้งกระจายเป็นวงด้านหลังเกมไอดอลหัวหน้าหน่วย ที่กำลังรอฟังคำตอบ สายตาที่อยู่ภายใต้เฮดการ์ด จึงหันกลับไปมอง พร้อมกับ 6 คน ที่อยู่ในสภาวะใบ้รับประทาน ไม่รู้จะตอบคำถามอย่างไร แต่เหมือนว่าคนที่พึ่งจะมา ตอบคำถามนั้นให้แล้ว ช่วยได้ทันท่วงที
มายนั่นเอง อยู่ระหว่างการทำงาน ร่างตัวละครเวลานี้ จึงอยู่ในเครื่องแบบของเกมไอดอลสีกรมท่ารัดรูป ร่างบาง ๆ ที่มีส่วนเว้า ส่วนนูน จนดูเซ็กซี่และสวมเฮดการ์ดนั้น ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน มาป๊ะกับทุกสายตา
“ก็เห็นว่ามีคนแจ้งมาก่อนแล้ว เลยไม่ได้แจ้งซ้ำน่ะ”
คำตอบที่ชัดเจนนั้น ทำให้หัวหน้าหน่วย หันกลับมาหาชาวกิลด์
“อ่อ งี้นี้เอง”
ก่อนจะมอง ซ้าย ขวา
“โทษทีนะ รบกวนเปิดทางให้ผมกว้างกว่านี้หน่อย”
ทั้ง 6 คน ที่เรียงหน้ากระดาน ก็ งก ๆ เงิ่น ๆ ต่างถอยเหยียบตีนกัน พลางสงสัยว่า ‘อะไร มึxจะทำอะไร สั่งพวกตูเปิดทางทำไม เอ้า เปิดก็เปิด’
แล้วเกมไอดอลชาย ก้าวถอยหลังเล็กน้อย ก่อนทิ้งตัวลง ในท่าเดียวกับนักกรีฑาเตรียมออกตัว
“อย่าลืมติดตั้งเสาบาเรียละ”
หันไปสั่งคนข้างหลังแป๊บเดียว ก็หันกลับมาเชิดหน้า เท้าถีบยันพื้นพุ่งตัวออกไป จากทางด่วนอย่างเร็ว จนมองตามไม่ทัน ทิ้งไว้แต่คลื่นอากาศอัดกระแทกคนที่ยืนตรงนี้ หรือต่อให้มองตามไป ร่างนั้นก็หายไปในความมืดแล้ว มันคือพลังสปีดฟอร์ซออกตัวระดับเกมไอดอล
“หกนาฬิกา ติดตั้งเสาบาเรียแล้ว”
พอทุกสายตาวชาวกิลด์ หันกลับมาบนทางด่วน ก็พบเสาบาเรียที่ว่า ยิงลำแสงสีขาว พุ่งขึ้นไปบนฟ้า สร้างม่านบาเรียจนสมบูรณ์ เกมไอดอลสาว ที่ยืนอยู่ตรงนั้น หันเฮดการ์ดที่มีกระจกเรืองแสงทั้งหน้ามาทางนี้
“เกมไอดอลมาช้าไปนาทีนิด ๆ เพราะพิกัดที่มีคนแจ้งไปทีแรก มันไม่ตรงตำแหน่งบอสในปัจจุบันน่ะ”
แล้วทิ้งตัวลงในท่านักกรีฑาเตรียมออกตัว
“แต่พอมีระเบิดนั่น ก็เลยรู้ว่าบอสอยู่ตรงไหน นี่ขนาดมาช้า ยังเก็บบอสไม่ทันหรอเนี่ย คงต้องไปเคลียกับผู้จัดการแล้วละ ขอตัวไปแก้บั๊กก่อนนะ”
พูดจบ ก็ติดสปีดฟอร์ซระดับเกมไอดอล พุ่งออกไปจากทางด่วนอีกคน
ชาวกิลด์ก็มองตามไป โดยเฉพาะโซเฟีย ที่พูดตามหลัง
“ก็ไอ้บอสตัวนี้น่ะ...”
ร่างสูงเสียดฟ้า กับดวงตาแดงฉาน ของมนุษย์กลายพันธุ์หมายเลข 7 มีร่างเล็ก ๆ ติดไอพ่นเป็นแสงสีน้ำเงินของเกมไอดอล กำลังพุ่งเข้าไปจัดการมันทุกทิศทาง
“ไม่สิ พวกเราต่างหาก...”
ส่วนร่างเกมเมอร์ทั้ง 6 คน ยืนเรียงหน้ากระดานบนทางด่วนตรงนี้
“มาทำอะไรกันตรงเนนนนนนน้ ~!!!”
แล้วทางด่วน ที่จะพังแหล่ไม่พังแหล่อยู่แล้ว พอโดนเสียงว๊าก หลายล้านเดซิเบล ของสาวเจ้าอารมณ์เข้าไป ก็พังโครม ๆ จนคนที่ยืนบนนั้น ตั้งตัวไม่ทัน
“เย่ยยยยย ~!!!”
พากันร่วงลง และโดนซากปูนทับถม ตึ้ม ๆ ตั้ม ๆ หายไปในความมืดโดยพลัน...
ความคิดเห็น