คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 5 บอสบุกเมือง !
ตอนที่ 5
บอสบุกเมือง !
กำปั้นใหญ่ของมัน ทุบหลายตึกที่สูง ๆ บริเวณเดียวกัน จนผืนดินแตกกระจาย เป็นวงกว้างอย่างนี้
เสียงหวีดร้องของพลเมือง ขณะวิ่งหนีตายบนถนน ก่อนโดนเท้าใหญ่ ๆ ของมัน กระทืบลงมาทับ ภาพดับสนิทอย่างนี้
“นี่มัน...”
ผืนเมืองกว้าง ถูกแผดเผาด้วยแสงเลเซอร์สีแดง ที่ยิงออกจากดวงตาของมันอย่างนี้ มันคือ...
“...มนุษย์กลายพันธุ์หมายเลขเจ็ดนี่หว่า ~!”
เสียงโซเฟียเฉลยให้ทุกคนรู้พร้อมกัน ว่ามันคือบอสอะไร
~ ผ่าง ! ~
ไอ้ตัวสูงเสียดฟ้า ผายแขนกำยำ แผดเสียงคำรามยาว ๆ ลั่นผืนเมืองสนั่นหวั่นไหว
“อ้าาาา ~!!!”
คลื่นอากาศแรง ๆ จากลมปากของมันไกล ๆ พุ่งมากระแทกร่างเกมเมอร์ทั้ง 6 คน ที่ยืนเรียงหน้ากระดานบนยอดตึกขณะนี้ เสื้อผ้า เผ้าผม พัดพรึ่บพรั่บ !
“ชั้นจำได้”
‘โซเฟีย หรือ Sophia$0.00Money’ สาวลูกครึ่งฝรั่งวัย 30 เชิดหน้า จ้องมอนสเตอร์ระดับบอสตรงหน้า พลางลูบผม ที่ถูกลมแรงพัดให้ปิดหน้าผากเถิก ๆ มีพลังธาตุหลักคือ ‘ลมและดิน’
“ครอก...ฟี่ ~”
‘แคท หรือ LOLIPOP_CAT’ สาวสตรีมเมอร์วัย 24 ป่านนี้เจ้าของร่างก็ยังไม่กลับเข้ามา ปล่อยให้ร่างตัวละครอยู่ในโหมดสแตนด์บาย ยืนหลับโงนเงนต่อไป โดยมีใครสักคน ถือวิสาสะ พามาที่นี่ด้วย ‘พลังธาตุหลักคือ น้ำ’
“อ๋อย ลมแรงจัง”
‘อะตอม หรือ ยัยตอม'ม Jr.’ สาวน้อยวัย 10 ขวบ อายุน้อยเกินกว่าที่ใครจะเชื่อว่า เล่นเกม ดาร์ก ๆ โหด ๆ อย่างเกมนี้จนยศสูงสุดได้ แต่ก็ต้องเชื่อ เพราะน้องทำได้ ดวงตาเรืองแสงสีเหลืองตลอดเวลา บนใบหน้าซีดเผือด กระเพื่อมเป็นคลื่นจากลมแรงที่พัดมาอัดซ้ำ ๆ ผมดำยาวที่พันกันเป็นสังกะตัง คล้ายถูกกระชากไปด้านหลัง จนร่างเล็ก ๆ จะปลิวไปให้ได้ สวมเดรสสไตล์วิคตอเรียสีขาว คลุมถึงเท้า ลอยเหนือพื้นเล็กน้อย เป็นเอฟเฟ็กต์ขำ ๆ ของสกินผี ที่น้องยังอินอยู่ แม้ผ่านฮาโลวีนมาแล้ว ก็ยังไม่อยากเปลี่ยน และน้องมีพลังธาตุหลักคือ ‘ธาตุไม้’
‘ไอ้นาว !’ ไอ้เด็กผมทรงกลาครอบหัวขาวโบ๊ะ อายุ 13 ด้วยสมาธิสั้นนิด ๆ แต่กวนตีนมาก ๆ เลยทำให้นิสัยดูไม่โตตามอายุเท่าไหร่ แล้วไงใครจะแคร์ เพราะมันคือ ‘Goo-Super-NAO !’ ซะอย่าง
“แบร่ ๆ ~”
ว่าแล้วมันก็นั่งยอง ๆ แหกขา อยู่ตรงขอบดาดฟ้า แลบลิ้นปลิ้นตา ล้อเลียนบอส พลังธาตุหลักของมันคือ ‘เหล็ก ไฟฟ้า’
ส่วนคนที่อายุ 25 ปอยผมพัดพริ้วตามแรงลม บนใบหน้าคม ๆ ของชาย ที่สวมเสื้อสไตล์สงกรานต์สีแดง ลายดอกราชพฤกษ์ อย่าง ‘บิว หรือ I BEW I LOVE YOUUU !’ ยืนกำหมัด โวยดัง ๆ เมื่อเห็นว่าสินค้าตรงหน้า ไม่ตรงตามโฆษณา
“ตัวเล็กตรงไหนว้า ~!!!”
พลังธาตุหลักคือ ‘ไฟ ลม’
...และข้าง ๆ กัน รองเท้าแตะคีบสลักลาย กับยีนส์ขาเดฟสีดำ รัดเรียวขาที่เหยียบขอบดาดฟ้าข้างหนึ่ง เสื้อเชิ้ตลายตารางสีน้ำเงิน สวมทับร่างสูงโปร่งของชาย ที่มีดวงตาสีน้ำเงิน สะท้อนแสงวิบวับ ราวกับมีไฟฟ้าสถิตแปล๊บปล๊าบ ‘เบย์ หรือ BAY25Ghz อายุ 25’
“ก็...ตัวใหญ่เท่ากับเป้าใหญ่ สภาพนี้ ดอกเดียวเน้น ๆ”
จ้าวแห่งสงครามว่าอย่างงั้น และพลังธาตุหลักคือ ‘แรงทุกธาตุ ! โดยเฉพาะธาตุไฟฟ้า จะแรงสุด’
(โอเค ถึงกันแล้ว งั้นเริ่มจับเวลาเลยละกัน สิบนาที)
และคนสุดท้ายที่หายไป สาววัย 24 ‘มาย หรือ BLACK-ROCK-KILLER’ โผล่มาแต่เสียง เพราะกำลังถ่วงเวลาให้ชาวกิลด์ ล่าบอสภายใน 10 นาทีตามที่ตกลงไว้ แล้วค่อยไปแจ้งทีมเกมไอดอล ให้มาแก้บั๊กที่บอสตัวนี้หลังจากนั้น
ซึ่งพวกเขาคือสมาชิกกิลด์...
~ ผ่าง ! ~
ROCK NEVER DIE ZABA นั่นเอง !
พอลมปากแรง ๆ ของบอสเบาลง ผมลอนยาวกับเสื้อโค้ต ที่พัดไปด้านหลัง ก็กลับมาคลุมร่างเพรียว ๆ ของสาวหัวกิลด์อย่างโซเฟีย คู่ตาสีน้ำตาลแดงนั้น ลอกแลก ๆ มองหาใครบางคน
“แล้ว...ลุงผู้จัดการ อยู่ไหนล่ะ”
ทันที ภาพจากดาดฟ้าตึก ก็พุ่งขึ้นมากลางอากาศสูง ๆ จนเห็นผืนเมืองมืด ๆ พลาง ๆ แสงไฟระยิบระยับของตึกอาคารข้างล่าง กว้างสุดสายตา
(เออว่ะ)
เสียงเบย์กับบิว ดังผ่านห้องคุยกิลด์ ให้ใครบางคน ได้ยินบนนี้...
(เอ้า ก็นัดกันไว้พิกัดนี้นี่หว่า)
...ผืนฟ้าเวลาค่ำ มีเส้นขอบฟ้าสีแดงของแสงสุดท้าย ขั้นกลางกับผืนเมือง
“อยู่ข้างบนไงล่ะ”
ทว่า...พบร่างคนที่ใคร ๆ ก็ถามหา ย้อนแสงเป็นเงา นั่งยอง ๆ กลางอากาศ...
(บน...บนไหนวะ) เสียงบิว
(เออ...เห็นแต่ท้องฟ้ามืด ๆ) เสียงเบย์
...แล้วร่างที่ย้อนแสงเป็นเงา เหยียบอากาศที่ว่างเปล่าเป็นพื้นได้อย่างน่าประหลาดใจ โดยไม่ใช้ปีกบินลอยตัวด้วยซ้ำ ทำได้อย่างไร ?
“ก็บนอากาศ...แล้วก็...”
รองเท้าส้นเตี้ยปลายแหลมดำขลับ กางเกงสแล็คสีดำ กับเสื้อกั๊กสีเดียวกัน ติดโบว์ตรงคอเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ใส่ซ้อนข้างในอีกที ดูเป็นพ่อบ้าน ไม่ก็บริกรผู้รับใช้
“...อยู่ใต้ท้องฟ้ามืด ๆ นี่งา~ย วัยรุ่น ฮ่า ๆ ๆ ๆ !”
~ ผ่าง ! ~
คนนี้แหละ ที่ชาวกิลด์เรียกว่า ‘ผู้จัดการ’ ไม่ใช่แค่เพราะได้รับตำแหน่งผู้จัดการกิลด์หรอกนะ นั่นไม่สำคัญ แต่อีกหนึ่งบทบาทที่สำคัญกว่า ซึ่งมีผลต่อชาวกิลด์มาก ๆ คือ การเป็นเกมเมอร์ที่กว้างขวาง รู้จักคนเยอะ รู้ไปเรื่อย รู้ม~าก ทำให้มักได้งานว่าจ้างมาให้ชาวกิลด์ได้ทำอยู่ประจำ โกยเงินเข้าบัญชีกันสนุกเลยละ ก่อนช่วงเกือบ ๆ 2 เดือน ที่จู่ ๆ ก็หายเงียบไปผิดปกติ กระทั่งจู่ ๆ ก็โผล่มาในวินาทีนี้ อย่างผิดปกติเช่นกัน พร้อมงาน...เรียกว่างานได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ที่บอกว่า ‘จีเอ็ม ให้สิทธิพิเศษมาล่าบอสตัวนี้ได้’ ทั้ง ๆ เป็นวันอาทิตย์ ที่ของไม่มีทางตก แล้วมันจะตกหรือ ??? แล้วไอ้บอสที่ติดบั๊กแม็ป ควรเกิดอีกแม็ป แต่มาโผล่อีกแม็ปตัวนี้ มันมีอะไร ทำไมเกมเมอร์ถึงได้รับสิทธิจากจีเอ็ม ให้มาล่ามัน ??? แล้ว จีเอ็มหรือค่ายเกม ได้หรือเสียประโยชน์อันใด ??? คำตอบทั้งหมด อยู่ที่ชายอายุ 35 ที่มีชื่อเล่นว่า ‘เอซ’ ซึ่งไม่ค่อยจะมีชาวกิลด์เรียกเท่าไหร่ หรืออาจพากันลืมไปแล้วว่าชายคนนี้ชื่อ ‘เอซ !’ และชื่อตัวละครเต็ม ๆ ว่า ‘EZ'presso N Cappuccino’ ยาวอย่างนี้ยิ่งไม่มีใครจำ เว้นแต่ตอนนึกอยากกินกาแฟ แน่นอนว่าสภาพนี้ยศสูงสุดแล้ว ส่วนเกียรติยศประจำตัวน่ะเรอะ ‘ชั่งมันเถอะ’ ใบหน้าคม ๆ แทรมหนวดเครานิด ๆ ตาตี๋หน่อย ๆ ผมจะสีหรือจะทรงอะไรก็ชั่งเทอะ เพราะยังไงก็เปลี่ยนไปเรื่อย มุมปากกระดิกดิ๊ก ๆ จะพูดก็ไม่ได้พูด เนื่องจากเสียงชาวกิลด์ข้างล่าง ลั่นขึ้นมาผ่านห้องคุยกิลด์รัว ๆ ปานเสียงปืนกล
(เฮ่ย จารย์ ไปทำไรบนนั้นวะ)
อันนี้เสียงไอ้คนบ้าสงคราม
(ลุ้~ง เรียกพวกเรามาแล้ว แต่ตัวเองจะอู้งานหรอ หา ! เดะ ๆ เดะโดน)
ส่วนนี่เสียงคุณยายประจำกิลด์
“ไม่ได้อู้ ขึ้นมาหลบบอส” ได้จังหวะพูดซะที
(กลัวทำไมวะ แค่บอสยศกลาง ๆ)
และตามด้วยเสียงไอ้คนชอบลงดันเจี้ยนหาเงิน
“ก็บอสมันตัวสูง แล้วก็ดูสภาพเมืองดิ มันพังซะเละ ไม่มีที่ยืน เลยขึ้นมาบนนี้แหละ วิวสวย ลมเย็น”
(งั้นลงมาได้แล้ว พวกเรามาแล้วเนี่ย) เสียงเบย์
“ไม่ลงเว่ย จะดูลาดเลาให้บนนี้”
(ลาดเลาวาซ่าน) บิวย้ำคำปนขำ
(ลาดเลา...ลาดเลาจากอะไร) โซเฟียถาม
“ก็พวกเกมไอดอลไงเธอ ถ้ามาจะได้รีบบอกให้ชิ่งทัน”
(จำเป็นมั้ยวะ) เบย์คิดว่าไม่
(โอ๊ย มายก็บอกจะถ่วงเวลาให้สิบนาทีอยู่ ไม่จำเป็นหรอก ลงมาเร็ว ๆ เลยลุง อย่ามาอู้)
(เออ) บิวก็ว่างั้น
“มันอาจไม่เป็นอย่างนั้นน่ะสิคุณยาย พึ่งนึกได้เมื่อกี๊ ว่าบอสตัวใหญ่ขนาดนี้ แถมยังอาละวาดเมืองซะขนาดนี้ คงมีคนอื่นเห็น แล้วแจ้งไปที่เกมไอดอลแล้วก็ได้”
(นี่แหละคือประเด็น ถึงได้ถามว่า ถ้าจีเอ็มให้ล่าบอสได้ แล้วจะกลัวพวกเกมไอดอลมาเห็นทำไม ในเมื่อจีเอ็ม ใหญ่กว่าพวกเกมไอดอลซะอีก) โซเฟียสงสัยสุด ๆ บวกไม่ไว้ใจงานนี้มาก ๆ
“มันเป็นงานลับ จีเอ็มไม่ต้องการให้ใครรู้ เพราะอยากทดสอบระบบของเกมเงียบ ๆ ช่วงบั๊กระบาด เหตุผลก็แค่นั้นแหละ”
(เชื่อดีมั้ยวะ) เบย์คงคิดว่าไม่
(อ๋อเหรอ แล้วพวกเราก็เป็นหนูทดลองว่างั้น) โซเฟียคาดไว้ก่อน
“ก็...ไม่ใช่อย่างง้าน”
(เออ แล้วจีเอ็มที่ว่า แม่งมีตัวตนจริงรึป่าวเหอะ ถ่ายรูปส่งมาให้ดูในแชทดิ๊) บิวก็สงสัยด้วย
“ก็อยู่ข้าง ๆ นี่งาย...”
“นี่น่ะเหรอ...”
ทันใดนั้น เสียงนุ่ม ๆ เนิบ ๆ ของอีกคน ที่ชาวกิลด์เรียกหาก็ดังขึ้น เป็นเสียงของชาย ที่ฟังแล้ว ก็น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเอซ สวมสูทดำกับแว่นดำ ดูลึกลับ ยืนเหยียบอากาศที่ว่างเปล่า เป็นพื้นได้เหมือนกัน โดยไม่ใช้ปีก หรือไอพ่นช่วยลอยตัว เป็นการเฉลยว่า ทำอย่างนี้ได้ เพราะเป็นพลังของจีเอ็มนั่นเอง
“กิลด์ร็อก...เนฟเวอร์ดาย...ที่ว่าน่ะ”
~ ผ่าง ! ~
“ใช่แล้ว กิลด์ผมเอง เป็นกิลด์เล็ก ๆ แต่รวมซุปตาร์เกมเมอร์เลยละ ภูมิใจนำเสนออย่างยิ่ง ฮ่า ๆ”
“ก็...พอจา รู้จักชื่อเสียงคนในกิลด์นี้อยู่บ้าง”
บุคคลลึกลับ ดูมีอำนาจสร้างกฎและแหกกฎ ใช้สิทธิพิเศษของตัวเอง ลิงก์เข้าไปฟังเสียงในห้องสนทนากิลด์ ร็อก เนฟเวอร์ ได ซ่าบ้า ได้อย่างไร้ร่องรอย ทำให้ได้ยินเสียงชาวกิลด์คุยกัน ประหนึ่งว่าเป็นสมาชิกกิลด์ไปด้วย
(ซวยแล้ว สถานการณ์เปลี่ยน เกมไอดอลรู้เรื่องบอสที่ติดบั๊กนั่นแล้ว พึ่งเรียกรวมตัวเมื่อกี๊ ยื้อเวลาให้ไม่ได้แล้วนะ ต้องรีบไปละ)
เกมไอดอลสาว ที่อยู่อีกฟากของเกม ส่งเสียงมาอัปเดตสถานการณ์ ที่ชักจะไม่ตรงกับแผนที่วางไว้ น้ำเสียงเร่งรีบนั้น ทำเอาชาวกิลด์ทางนี้ ตื่นตูมขึ้นมาทันที
(เอ้า ชิบหายละ) เสียงบิว
(ซะงั้น) ตามด้วยเสียงเบย์
(งี้ก็ผิดแผนแล้วสิเนี่ย !) และก็เสียงโซเฟีย
ขณะเดียวกัน ภาพมุมกว้างของผืนเมือง ที่กำลังโดนมนุษย์กลายพันธุ์หมายเลขเจ็ดทุบทำลาย จนพังเละ ปรากฏให้ชายสองคน ที่สถานะต่างกันได้เห็น คนที่เป็นถึงจีเอ็ม ยืนล้วงกระเป๋ากางเกง อีกคนที่เป็นเพียงเกมเมอร์ นั่งยอง ๆ พากันเหยียบอากาศที่ว่างเปล่าเป็นพื้นบนนี้ มองลงไปยังร่างสูงใหญ่สลัว ที่ผงาดเหนือผืนเมืองขึ้นมาโด่เด่ เพลิน ๆ สายตา พลาง ๆ กับเสียงชาวกิลด์ ดังประสานกันไปมาว้าวุ่น...
(แล้วพวกเกมไอดอลรู้เรื่องได้ไงอะผู้สาว) บิวถาม
(น่าจะเป็นเกมเมอร์คนอื่นในแม็ปนั้นอะแหละ ที่แจ้งมา) คนที่อยู่อีกฟากของเกมตอบ
(นี่ก็วันอาทิตย์ ฟาร์มไม่ได้ คนออนก็น้อย ยังจะมีใครมาสนใจบอสบุกเมืองอีกหรอเนี่ย โอ๊ะ) น้ำเสียงเซ็ง ๆ ของโซเฟีย
(ก็นี่เป็นแม็ปเวลต่ำ พวกเกมเมอร์หน้าใหม่ไงที่แจ้ง บอสมันอาละวาดซะขนาดนี้ เลยเก็บเวลกันไม่ได้) และเป็นเบย์ ที่อธิบายให้กระจ่าง
ร่างสูง หยุดทุบเมือง เปลี่ยนเป็นดวงตา ยิงแสงเลเซอร์สีแดงเผาเมืองแทน...
(เกมไอดอลรวมทีมกันครบแล้ว กำลังขึ้นยาน)
มาย รายงานความเคลื่อนไหวแบบเรียลไทม์ ทันที จีเอ็มก็หันมาทางเกมเมอร์คนสนิท ที่นั่งยอง ๆ ข้าง ๆ
“ต้องเร่งกิลด์ของคุณให้รีบจบบอสแล้วละ เพราะว่ายานของพวกเกมไอดอลน่ะ...”
(ยานเกมไอดอลกำลังออกจากศูนย์บัญชาการ ระบบนำทางอัตโนมัติ คำนวนว่าจะถึงพิกัดนั้นในเวลา เอ่อ...)
“...มันเดินทางข้ามเซิร์ฟเร็วมาก”
สิ้นเสียงคำสั่งจากจีเอ็ม เอซ รีบแตะติ่งหูซ้าย สั่งชาวกิลด์
(สี่สิบห้าวินาที นับถอยหลังได้เลย)
“เฮ่ย วัยรุ่น จบงานนี้เลย !”
(หา ~! สี่สิบห้าวิ)
โซเฟียร้องเสียงหลง บิวก็ด้วย
(ล้มบอสในสี่สิบห้าวิเนี่ยนะ !)
ไอ้ตัวโคตรสูง ซึ่งเป็นเป้าหมายของทั้งกิลด์ ร็อก เนฟเวอร์ ได ซ่าบ้า และเกมไอดอล หลังจากนี้ใน 40 กว่าวินาที ใครจะได้มันก่อน ??? แต่ตอนนี้ มันหยุดยิงเลเซอร์เผาเมือง เปลี่ยนเป็นเดินตึ้ม ๆ ไปทุบทำลายเมืองจุดต่อไป พลางคำรามกังวาน อย่างเย้ยฟ้าท้าดิน !...
ตัดภาพกลับมาที่ดาดฟ้าตึกอีกครั้ง
“โอเค ๆ ตอนนี้ในหัวชั้นมีสองวิธี วิธีไหนทันก็เอาวิธีนั้น หนึ่ง...”
โซเฟีย ชูหนึ่งนิ้วย้ำ ๆ พลางมองมาทางคนที่ใช้วิธีนี้ได้
“ให้เบย์ ขึ้นไปบนฟ้า แล้วชาร์จพลัง เอาสายฟ้าผ่าหัวมัน คิดว่าเป็นไง ดอกเดียวเน้น ๆ อย่างที่ว่าเลย”
ภาพหมุนให้เห็นคนที่ถูกคาดหวังด้วยวิธีแรก แค่นยิ้ม
“หึ ต่อให้ใช้สายฟ้าผ่าหัวมันได้ ใช่ว่ามันจะตาย”
“ดาเมจแกแรงอยู่แล้วนี่”
“ก็ใช่ แต่แรงแบบร่างหนึ่ง บอสระดับยศกลาง ๆ ใหญ่ ๆ แบบนี้ ต้องใช้เวลาชาร์จไฟฟ้ากับก้อนเมฆสิบกว่าวินาที แล้วใช้สายฟ้าผ่าหัวมันถึงจะตายชัวร์ ๆ รวมเวลาที่กว่าจะบินขึ้นไปถึงบนฟ้า ก็คงไม่ทัน เพราะร่างหนึ่ง มันชาร์จไฟฟ้ากับเมือง เอามาเป็นสายฟ้าพุ่งขึ้นไปเร็ว ๆ ไม่ได้”
ภาพหมุนมาให้เห็นคนที่แลจะหัวร้อนกว่าใคร เกาหัวยิก ๆ
“แม่ง คิดว่าจะมีเวลาซัก สอง สาม นาที ก็ว่าน้อยแล้ว แต่นี่มันน้อยกว่าที่คิดอีกหรอเนี่ย แล้ว...อีกวิธีล่ะ”
ภาพหมุนกลับมาให้เห็นสาวหัวกิลด์อีกครั้ง ดีดอีกนิ้วขึ้น
“งั้นวิธีที่สอง จำได้ปะ ปืนใหญ่ไดนาโม กระสุนสายฟ้า”
ทันที คู่ดวงตาสีน้ำตาลแดง ของคนรวบผมมัดจุก ก็เบิกโต เมื่อนึกได้
“เฮ่ย เออ...วิธีนี้”
ตามด้วยเรียวปากสีธรรมชาติ ของคนไว้ผมอันเดอร์คัตดำขลับ กระตุกยิ้ม
“ถูกใจชาวร็อกว่ะ”
และคิ้วเรียวของคนเสนอวิธีนี้ ขมวดจริงจัง
“งั้นเริ่มเลย !”
(เหลืออีกสามสิบวินาที) มายคอยนับถอยหลังให้
แล้วขณะที่สถานการณ์ดูเร่งรีบ แต่อีกสองคน ดันกำลังวิ่งไล่จับกัน หัวเราะคิกคัก บนขอบดาดฟ้า ซะอย่างงั้น คนหนึ่ง ยังพอให้เรียกว่า น้องหรือลูก ได้เต็มปากอยู่ เพราะใคร ๆ ก็เอ็นดู๊...เอ็นดู
“อะตอม มานี่ลูก”
เสียงโซเฟียเรียก
“ค่า ~”
แต่อีกคนนี่สิ
เพลี้ย !!!
“โอ๊ย !”
ฝ่ามืออรหันต์ของบิว ลั่นลงหัวไอ้นาวจัง ๆ จนหน้ามันสะบัดไม่เป็นทาง ดีที่ไม่ตกตึก
“เฮ่ย ! มันสะเทือนหัวนะลูกพี่ เรียกเฉย ๆ ก็ได้ โดดดด่ ตบผ่านเครื่องเล่นเกมด้วย โคตรโหดเลย”
“เออ มึงน่ะ เร็ว ๆ !”
และร่างตัวละครแคท ที่เอาแต่ยืนหลับโงนเงน กรนครอกฟี่ ในโหมดสแตนด์บายมาสักพัก พลันเปลือกตาดีดขึ้น คู่ตากลมชมพู จึงสะท้อนภาพบอสตัวสูงตรงหน้าไกล ๆ ที่อ้าปากคำราม จนลมปากของมัน พัดมากระชากผมชมพูประบ่า ปลิวไปด้านหลังแรง ๆ
“เฮ่ยยย ! มะ...มันคืออ๊ะหยังเนี่ย ทำใมตัวใหญ่ขนาดน้~าน !!”
คนที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับใครเลย แล้วก็พึ่งกลับเข้าเกมมา เบิกตาโต ตื่นตะลึง กับภาพตรงหน้าวินาทีนี้ แถมยังแลซ้ายขวา งง ๆ ว่า
“แล้วเปิ้น มาอยู่ตรงนี้ได้จะไดเนี่ย”
“แคท !”
“?”
ใบหน้าจิ้มลิ้ม หันขวับไปตามเสียงเรียก
ฝ่ามือบิว กวักเรียกอยู่ห่าง ๆ
“มานี่ผู้สาว”
สตรีมเมอร์สาวในร่างตัวละครเล็ก ๆ วิ่งดุ๊ก ๆ เข้าไปสมทบคนในกิลด์
“เกิดอะหยังขึ่นกา แล้วไขเอ๊าะ พาเปิ้นมาตงนี่”
“เฮาเองแหละ ที่พาตั๋วมาตงนี่” บิวตบหลังแหมะ ๆ “อุ้มใส่หลังมาเลย เฮาสิมาล่าบอสกันเด้อ”
สาวผมชมพูพยักหน้างง ๆ
“วันอาทิตย์เนี่ยกา ? ของบ่าตกเน่อ”
“คือว่า ลุงผู้จัดการน่ะ...”
และหน้าสิ่วหน้าขวาน โซเฟีย ก็ยังอยากอธิบาย
“ผู้จัดการ ?” แคททวนชื่อคนที่หายไปจากกิลด์ “กลับมาแล้วกา”
“ใช่ อยู่ ๆ ก็... ไม่ ชั่งก่อน ไม่มีเวลาแล้ว”
ก่อนเปลี่ยนใจไม่อธิบาย แล้วบอกแผนแทน
“เราต้องรีบล้มบอสในไม่กี่วินาที ด้วยปืนใหญ่ไดนาโม กระสุนสายฟ้า จำได้ใช่มั้ย”
คนตัวเล็กเอียงคอ นึกภาพ
“แล้วงานนี้เป็นงานลับ ห้ามไลฟ์สตรีมนะ”
แล้วพยักหน้าหงึก ๆ
“โอเค นาว เรียกปืนใหญ่ออกมาเลย !”
“ปืนใหญ่ ไดนาโม กระสุนสายฟ้างั้นเหรอ”
จีเอ็มและเอซ พากันมองลงไปยังความเคลื่อนไหวข้างล่าง ด้วยเลนส์กล้องซูมในดวงตา ซึ่งเป็นพลังของจีเอ็ม ให้เห็นภาพไกล ๆ
“อาฮ่า วิธีนี้มันทำคอมโบธาตุได้ ไม่ต้องชาร์จพลังให้เสียเวลา ก็ได้ดาเมจแรง ๆ ไม่ต่างกัน”
“ก็...น่าสนใจ”
(เหลืออีกยี่สิบวินาที)
“ย๊าาาา ! พลังธาตุเหล็ก จงสถิต !”
ไอ้นาวแหกปากลั่น ขณะที่ตัวมันนั่งคุกเข่าข้างหนึ่ง ปักดาบสองเล่ม ซึ่งเป็นอาวุธสำรองประจำตัว ลงพื้นดังแกร๊ง พลันน้ำเหล็ก ก็พวยพุ่งออกจากใบดาบ หมุนรอบตัวเจ้าของดาบอย่างมัน
“ปืนใหญ่ไดนาโม จงออกมา !”
แล้วน้ำเหล็ก ก็ดูดเข้าหากัน จับเป็นก้อนเหลว ๆ ขนาดใหญ่ หุ้มผู้ใช้พลังธาตุจนมิด ก่อนขยับเปลี่ยนรูปทรงและสัดส่วน ทีละเล็กละน้อย จนได้สิ่งที่ตั้งวางบนดาดฟ้า สูงตระหง่าน ตามคำสั่งแปรธาตุเมื่อครู่ ที่เรียกกันว่า ‘ปืนใหญ่ไดนาโม’ ซึ่งเป็นเหล็กทั้งหมด มีกลไก และเรืองแสงสีน้ำเงิน ดูไซไฟล้ำยุคเท่ ๆ บ่งบอกว่าการแปรธาตุนี้ เคยใช้มาก่อน และถูกออกแบบไว้อย่างดี ด้วยขุมพลัง AI สร้างพลังธาตุตามคำสั่งของเกมนี้ แล้วไอ้นาวตอนนี้ ได้เข้าไปอยู่ข้างในสิ่งนั้น
“หูว ~ ไม่ได้ใช้นาน...”
เสียงคนที่ได้เป็นผู้บัญชาการอาวุธทรงพลัง แต่เพียงผู้เดียว ดังออกมา
“ระบบข้างในยังแหล่มเหมือนเดิมเลยลูกเพ่ อย่างกับได้ควบคุมหุ่นยนต์เลยว่ะ !”
ทันที ทุกคนก็เอาอาวุธสำรองของตัวเองออกมา แล้วเรียกพลังธาตุ ที่จะใช้กับปืนใหญ่ตรงหน้า
“พลังธาตุน้ำ”
มวลน้ำสถิตขึ้น หมุนรอบแคทและค้อนโต ๆ ในมือขวา
“พลังธาตุไม้”
เถาวัลย์ งอกออกมาพันรอบขวานใหญ่ ๆ ในมือเล็ก ๆ ของอะตอม
“พลังธาตุลม”
เคียวยาว ๆ ดูดเอาลมทุกทิศทางมาหมุนเป็นริ้ว ๆ รอบร่างสูงเพรียวของโซเฟีย
“พลังธาตุไฟ”
เปลวไฟแดงสว่างลุกพึ่บ ! ท่วมใบดาบหน้ากว้างและยาว สไตล์แฟนตาซี ในมือของบิว
และเมื่อพลังธาตุพร้อม ชาวกิลด์จึงออกคำสั่ง ใช้พลังธาตุพร้อมกันดัง ๆ
“หลอมรวมเข้ากับปืนใหญ่ไดนาโม !”
แล้วพลังธาตุทั้งหมด ก็พุ่งเข้าไปในช่องกลไกของปืนใหญ่อย่างหนักหน่วง เรืองแสงวูบวาบจนหมด เป็นอันว่าอาวุธทรงพลังนี้ ได้กักตุนพลังงานเต็มที่ พร้อมแสดงอานุภาพทำลายล้างต่อจากนี้
กลางอากาศ
“ปืนใหญ่ไดนาโม กับการทำคอมโบธาตุ มันเป็นยังไง”
คนสวมสูทดำกับแว่นดำ สนใจวิธีนี้เป็นพิเศษ และต้องเป็นคนที่สวมชุดบริกรสีดำ คอยอธิบายให้เห็นภาพ
“ก็เริ่มจาก...”
เป็นภาพภายในปืนใหญ่ไดนาโม รังเพลิงที่ 1 เปลวไฟลุกโหมนั้น ถูกฉีดเข้ามารังเพลิงที่ 2 เพื่อแผดเผาท่อนฟืน
“ไฟเผาไม้ ได้ไฟที่แรงขึ้น เป็นคอมโบธาตุที่หนึ่ง”
ท่อนฟืน ที่เป็นเชื้อเพลิงให้ไฟเผาไหม้เรื่อย ๆ ก็กลายเป็นไฟที่อัดแน่น จนมีไอร้อน แล้วไอร้อน ก็ถูกฉีดต่อมาในรังเพลิงที่ 3 ซึ่งมีมวลน้ำ
“ไฟที่แรงขึ้น ก็ไประเหยน้ำจนเป็นไอ เป็นคอมโบธาตุที่สอง ได้รับโบนัสดาเมจคูณสอง”
ไอร้อนของไฟ ลวกน้ำจนเดือดระเหยเป็นไอ ซึ่งมีมวลมากขึ้น ก็กลายเป็นแรงดัน ถูกฉีดต่อมายังรังเพลิงที่ 4 ซึ่งมีลม
“แล้วไอน้ำก็ผสมกับลมต่อ เป็นคอมโบธาตุที่สาม โบนัสดาเมจก็คูณสาม”
“ไอน้ำ...ผสมกับลมทำไม”
“อ่อ เพื่อให้กลายเป็นแรงดันมากขึ้นน่ะ”
“แรงดัน ?...”
แรงดันมหาศาลของไอน้ำและลม ถูกฉีดต่อมายังรังเพลิงที่ 5 ซึ่งมีใบพัดรออยู่ !
“แล้วแรงดันของน้ำกับลม ก็มาหมุนใบพัด จนได้พลังงานกลโดยสมบูรณ์”
“พลังงานกล หรือว่า...”
“ใช่แล้ว ใบพัดของมอเตอร์ไดนาโมที่หมุน ทำให้มีพลังงานกลเกิดขึ้น กำเนิดพลังธาตุสุดท้าย...”
3 ใบพัดในรังเพลิงที่ 5 พร้อมกันหมุนอย่างรวดเร็ว ดังวี๊ดดดด ! เมื่อมีแรงดันพุ่งผ่าน จนเริ่มมีประกายไฟฟ้าสถิตแปล๊บปล๊าบ !
“ไฟฟ้าไง เป็นคอมโบธาตุที่สี่ โบนัสดาเมจคูณสี่เท่า”
(สิบวินาทีสุดท้าย)
บนดาดฟ้า สมาชิกกิลด์ ร็อก เนฟเวอร์ ได ซ่าบ้า เรียกปีกนกเรืองแสงออกมาผงาดตาม ๆ กัน
“เฮ่ย เราทำพลังธาตุครบแล้ว ไปรอเก็บของที่บอสเลย !”
เพียงบิวกระพือปีกวูบเดียว ก็พุ่งจากดาดฟ้าไปอย่างเร็วก่อนใคร
“ไป ๆ ๆ !”
ตามด้วยโซเฟีย
“ไปกันเลย-ลุย ~!”
และก็แคทกับอะตอม
และใบดาบหน้ากว้าง มีลอยสลักชื่อ BAY25Ghz เป็นเอกลักษณ์ สีเงินเงาวาววับสไตล์ไซไฟเท่ ๆ อยู่ในกำมือของผู้ใช้พลังธาตุคนสุดท้าย
“พลังธาตุไฟฟ้า”
กระแสไฟฟ้าสถิต ท่วมร่างที่สวมเสื้อลายตารางสีน้ำเงิน กะพริบแปล๊บปล๊าบ...
“ไอ้นาว เล็งเป้าดี ๆ นะเว่ย อย่าพลาด”
“โดดดด่ ผมเล็งไว้อย่างแม่นเลยลูกเพ่ เข้ามาเลย !”
(ห้า...)
“หลอมรวมเข้ากับปืนใหญ่ไดนาโม”
แล้วร่างที่ท่วมด้วยไฟฟ้า ก็กลายเป็นเส้นไฟฟ้าหยึกหยัก พุ่งหายเข้าไปในปืนใหญ่
(สี่...)
นิ้วคนที่ควบคุมอาวุธทรงพลังนี้ จิ้มลงปุ่มดังติ๊ด...
“ยิงแม่งเลยดิคร้าบบบบ !”
ภายในรังเพลิงที่ 5 ประกายไฟฟ้า ที่เกิดจากพลังงานกลอยู่ก่อนแล้ว พอได้ผสมกับพลังธาตุไฟฟ้าของจ้าวแห่งสงคราม ก็กลายเป็นพลังไฟฟ้าที่อัดแน่น เข้มข้นกว่าเดิมนับร้อย ๆ เท่า พุ่งออกจากลำกล้องปืนใหญ่ไดนาโม เป็นกระสุนสายฟ้า ดังเปรี้ยง !!! สนั่นราวฟ้าผ่าอยู่กลางเมืองอย่างไรอย่างนั้น
ความคิดเห็น