คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : #แฝดพี่แบค :: 6
บรรยาาศอนเ้าอประเทศเาหลีทำให้แบฮยอนที่นั่อยู่บนห้อเรียนอารม์ีเป็นพิเศษ
แบฮยอนอบบรรยาาศแบบนี้ที่สุเพราะมันทำให้เาสื่นและสมอโล่ที่สุ
เรื่อเมื่อวานเผยแพร่ไปในเว็บ่าๆอย่ารวเร็ว
ทำให้แบฮยอนที่อนแร็เป็นที่หน้าสนใอยู่แล้วลับสนใเพิ่มึ้นไปอี
และมีอีเรื่อที่เปลี่ยนไปเพราะลู่หานและยอูไม่ล้าุยับเาหรือแม้ะหันมามอ็ยัไม่มี….
“ลู่หาน…เอ่อ…”
“อ…เอ่อ…แบ…ร…เรา”
“อย่าลัวเราเลยนะ เราอโทษเรื่อเมื่อวานที่เอ่อ…ใส่อารม์” แบฮยอนหลุบา่ำล
“ร…เราโอเไม่เป็นไรนะ” ยอูอบแทน
“นายไม่ไ้โนทำอะไรใ่ไหม?” ลู่หานถามึ้น
“ไม่หรอ”
“วันนี้เรามีเรียนพละ….แ่เรียนพร้อมับห้ออู๋ฟานับนานะ” ลู่หานพูึ้น
านยอลที่เห็นแบฮยอนำลันั่้มหน้าเล่นโทรศัพท์ึเินเ้าไปนั่้า
แบฮยอนเยหน้ามามอานยอล่อนะ้มลไปเล่นโทรศัพท์่อ
“นี่แบฮยอน”
านยอลสะิที่ไหล่อแบฮยอน
“หื้มม”
แบฮยอนานรับแ่ไม่เยหน้ามามอ
“มีเสื้อพละยั?”
“ไม่อ่ะ ใสุ่นี้เรียนไม่ไ้หรอ?”
“ั้นเอาอันไปใส่ิมีสอัวอ่ะ”
“เอาั้น็ไ้”
แบฮยอนเ็บโทรศัพท์ใส่ระเป๋า่อนะลุและเินามานยอลไปที่ห้อล็อเอร์เพื่อเปลี่ยนุเรียมเรียนพละในาบ่อไป
“อ่ะ” านยอลยื่นเสื้อพละมาให้แบฮยอน
แบฮยอนรับมา่อนะมอไปรอบๆโยที่นรอบๆ่าถอเสื้อเพื่อเปลี่ยนเสื้อันอย่าไม่อายใร
เว้นแ่แบฮยอนที่ยืนถือเสื้อไม่ถอเหมือนนอื่นๆ
“ไปเปลี่ยนับพวลู่หานรนู่นิ” านยอลที่ไปรประูห้อที่อยู่ถัไป แบฮยอนพยัหน้ารับ่อนะเินไปามที่านยอลบอ
“อ่าวแบฮยอนเ้ามาสิเร็วๆ” ยอูวัมือเรียนาในห้อ
แบฮยอนเปิประูเ้าไป่อนะเห็นยอูและลู่หานเปลี่ยนุันอยู่
ถึว่าทำไมพวนี้ถึเ้ามาเปลี่ยนในนี้็เพราะหุ่นแบบนี้ไ
แบฮยอนนนี้ยัอึ้ับผิวาวๆอลู่หานับยอูเลย ให้ายเถอะ
แบฮยอนัารถอเสื้ออัวเอออ่อนะหันไปวาไว้ที่โ๊ะเพื่อทำารใส่เสื้ออานยอลที่ให้แบฮยอนยืมมา
ึ!
“เฮ้ยยยยยยยย!!!” แบฮยอนะโนึ้นมาเมื่อเห็นริสเปิประูเ้ามาพร้อมับเพื่อนอี2น
“แพฮยอน…ผมอโทษ” ริสรีบเบือนหน้าหนีเว้นแ่เพื่อนอริสที่เอาแ่มอแบฮยอนอยู่อย่าั้น
“ันื่อแบฮยอน” แบฮยอนว่า่อนะรีบใส่เสื้อที่านยอลให้มาอย่าลวๆ
“อ…เอ่อ..ไปเถอะแบฮยอน”
ยอูเินเ้ามาูมือแบฮยอนให้เินออไปพร้อมับัวเอ
หมับ!!
ทว่าริสเินเ้ามาับเ้าที่มือแบฮยอนแน่น่อนะใ้มืออี้าึแบฮยอนเ้ามาอไว้ทำให้แบฮยอนเไปโนที่แผอริสเ็มๆ
“ปล่อยแบฮยอนนะอู๋ฟาน” ลู่หานเินเ้ามาใล้ๆ่อนะะโนว่า
“นี่ลู่หานนายอย่ามายุ่ีว่านะ” ผู้ายร่าสูที่เินเ้ามาับริสพูเือนลู่หาน
“เทานายนั่นแหละอย่ามายุ่ับเพื่อนอัน” ลู่หานยัพู่อไปโนไม่ลัวที่เทาะทำร้าย
“บออย่ามายุ่ไไม่เ้าใไวะ!!” เทาเ้ามาวาใส่ลู่หาน…
“ใรทำอะไรเมียูวะ?” น้ำเสียิริััเ้ามาในโสประสาททำให้เทาเินถอยหลัไปประมาสอสาม้าว เป็นใรไปไม่ไ้หรอ
ที่นี่็รู้ันหมว่าลู่หานเป็นอใร โอ เฮุนไ…
“็แ่พูุยันไเฮุน” เินเพื่อนในลุ่มริสอีนพูึ้น
“ปล่อยันนะไอบ้า!!!” แบฮยอนะโนึ้น
“ไอริสมึปล่อยแบฮยอน…มึไม่อยาโนไอานยอลมันเล่นหรอนะ” เฮุนเินเ้ามา่อนะึแบฮยอนออมา
แบฮยอนลูบ้อมือที่อนนี้แเถือเพราะฝีมือริส
“ไปเถอะเฮุนะถึเวลาเรียนแล้ว” ลู่หานเินเ้ามาล้อแนับเอุน่อนะออแรลาเบาๆ
“ไม่เป็นอะไรนะ”
“อื้ม”
“แบฮยอนนายไม่เป็นไรนะ” ยอูที่เียบอยู่นานถามึ้น
“นิหน่อยไปเถอะ” แบฮยอนไม่พูอะไร่อนะรีบเินมาหาานยอลที่ำลันั่อยู่ที่ม้านั่ับเพื่อนอีหนึ่น
“ไปนานัแ่เปลี่ยนเสื้อ” านยอลยับไปอีทาเพื่อให้แบฮยอนไ้นั่
“็ไอริสแม่เ้ามาอ่ะิ” เฮุนที่เินเ้ามาพูึ้น
“เฮ้ยยริิวะ ไออุนแม่ไม่เรียไปั้นหน้าไ” อินพูึ้นพร้อมทำท่าทาที่พร้อมสู้เสมอ
“ไม่เป็นอะไรนะ” านยอล้มลมาระิบที่้าหูแบฮยอน
“ไม่เป็นอะไรอ่ะ”
“ินน้ำป่ะ?”
านยอลยื่นน้ำสอเบอร์รี่ปั่นมาให้
“รู้ไ้ไว่าอบ”
“ไม่บอ”
านยอลยิ้มนิๆ่อนะเินออไปเล่นบาสับเพื่อนๆที่เล่นเพื่อรออาารย์เ้ามาสอน
และในที่สุอาารย์็เ้ามาสอนวิานี้ัที
แบฮยอนเลือที่นั่้าๆานยอล
อาารย์เริ่มทำารสอนโยอธิบายรายละเอียอบทเรียนที่ะเรียนเทอมนี้
และเ่นเยแบฮยอนเอนหัวลไปบที่ไหล่อานยอล
“ยืมบหน่อยนะ”
แบฮยอนยเยหน้ามามอานยอลและเ่นันานยอล็้มลมอแบฮยอนเหมือนัน
“นอนไป”
านยอลว่าพลาหลบสายาไปมอที่อื่น่อ
วิาพละเป็นที่หน้าเบื่ออเ็นัเรียนหลายๆนที่ไม่อบวามเหนื่อย
แ่สำหรับบานวิานี้เป็นารระบายอะไรหลายๆอย่าับีฬาเ่นเียวับแพฮยอนที่ำลัวิ่รอบสนามเพื่อทำให้ัวเอื่นัวับหลายๆเรื่อ
แบฮยอนยืนอยู่ที่สนามอีฝั่มอแพฮยอนที่วิ่ไปมาไม่วาา แ่สายาันหันไปเห็นริสและนานะยืนูบันอยู่ที่หลัแสนเียร์
แพฮยอนมอไม่เห็นับสิ่ที่ริสทำ
แพฮยอนวิ่ไม่หยุ่อนะไปนเ้าับอาารย์นหนึ่ที่ำลัเินมาทำให้แพฮยอนล้มลไปนั่ับพื้น
อาารย์มีสีหน้าใเล็น้อย่อนะรีบเิน่อไป และนที่เ้ามา่วยแพฮยอนเป็นเทาเพื่อนอริสที่่วยประอแพฮยอนึ้นมา
ผลั!!
และเทา็ผลัแพฮยอนลไปอี่อนะมอ้วยสายาที่ไม่บ่บออะไร แพฮยอนสีหน้าไม่ีหนั่อนะ่อยๆพยุัวเอึ้นมา ่อนที่สายาแพฮยอนะไปเห็นริสและนานะยืนูบัน…..
ุ้บ!!
“โอ้ยยยยยยย!!!” แบฮยอนร้อออมาหลัาเหมือนโนอะไรหนัๆที่หัว
“ใรเล่นอะไรวะ!!!” านยอลที่ป้อันแบฮยอนไม่ทันเลยเอามือลูบหัวแบฮยอนเบาๆ
“อโทษนะพอีมันหลุมือ” นานะเ้ามาพูแ่นั้น่อนะส่รอยยิ้มมาให้านยอล
“หลุมือหรอ?”
แบฮยอนลุึ้น่อนะเินเ้าไปิผมนานะ่อนะออแรึให้ผมนานะเสียทร
“อร้ายยยยยยยยไอบ้า….ป..ปล่อยนะ!!” นานะิเ้าที่มือแบฮยอนอีทีหนึ่
“ล้ามานะที่มาทำัน!!”
เพี๊ยะ!!
แบฮยอน้ามือึ้น่อนะออแรบเ้าที่ใบหน้าอนานะ นานะหันามแรบอแบฮยอน่อนะหันหน้าลับมาเอาืนแบฮยอน
เพี๊ยะ!!
แบฮยอนหันามแรบที่นานะบใส่หน้าเา
แบฮยอนิผมนานะเ้ามาใล้ๆ่อนะออแรึ้วยมือ้าเียวและส่ฝ่ามือบไปอีหนึ่า
เพี๊ยะ!!
“พอแล้วแบฮยอนๆ” านยอลและเพื่อนในห้อ่าเ้ามาห้ามันเพื่อไม่ใรเ็บัวันอี
“อยูเถอะแบฮยอนันไม่บแ่นี้แน่!!” นานะะโนลั่น
“็เอาสิ…ะไ้รู้ันว่าเธอเล่นอยู่ับใร!!” แบฮยอนสบัออาารับอานยอล่อนะเินออไปที่ห้อแ่ัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อและโเรียนลับห้อ
แบฮยอนเินเ้ามาในห้อที่เปลี่ยนเสื้อที่เาเ้ามาเปลี่ยน่อนะมอหาเสื้อที่ัวเอถอไว้ แบฮยอนทอหาเสื้ออยู่นานแ่ไม่เห็น ใรเอาเสื้ออแบฮยอนไป
พรึ่บ!!
ปั!!
วันนี้เป็นวันที่วยที่สุสำหรับแบฮยอนเพราะไฟับและประูันมาล็ออี…แ่แบฮยอนไ้ยินเสียนล็อุแ้านอ ในห้อเริ่มมื…และอีอย่าือแบฮยอนลัววามมื….
“….ใรอยู่้านอ…เปิที!!”
____________________________________
Talk :: อันยออาเโยเมื่อวานไม่ไ้มาลิถึุเบย วันนี้้อแบบมาล่ะอนนี้้วย เห้ยแรเม้นให้เราิ เรามีำลัใที่ะเียน่อเพราะเม้นพวแรนะเว่ยย เราแบบเราปลาบปลื้มไรี้เออ เี๋ยวเราะมาแ้ำผิทีหลันะแร เออแบบอ่านไป่อนนะเออ บายแล้วเอันอนหน้านะ เม้นมา อน่อไปรออยู่นะเว่ยยย seeyouu
ทวิเอร์ :: …ะามมาทีหลันาา
Facebook :: ูบิ๋มที่ริมบึ.
Ask :: @Packjay
ไป่วยันสรีมที่แท็ #แฝพี่แบ
ความคิดเห็น