คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : #แฝดพี่แบค :: 2
‘…แนั่นพี่แพฮยอน’
‘ไหนว่าพี่เาายแล้วไ…ท…ทำไม?’
‘แพฮยอนย…ยัไม่ายหรอ?’
เสียอึทึรึโรมัมาาลุ่มนัเรียนที่ำลัยืนออันที่หน้าห้อวิาารอโรเรียนนแน่นนั
ทุน่ามอเ้าไปในห้อวิาารเผยให้เห็นร่าบาที่นั่ไว่ห้าฟัอาารย์ในนั้นร่ายระเบียบและลายละเอียอโรเรียนอย่าหน้าเบื่อหน่าย
หลัาที่อาารย์พูบแบฮยอน็ลุึ้นเ็มวามสูที่มีอยู่น้อยนิโ้ให้ับอาารย์เล็น้อย่อนะเินออมา
ทำให้ร่าบาเป็นที่ใับเพื่อนๆทุน
“อทา้วย” แบฮยอนพูออมาสั้นๆ ไม่สนใสายาอนอื่นที่มอมาที่ัวเอเหมือนไม่เื่อสายา
ทุน่าหลบให้แบฮยอนันหม เพราะารปราัวอแบฮยอนทำให้ทุน้าไปามๆัน
เร12ห้อB
“เอาล่ะนัเรียนทุนเทอมนี้เรามีเพื่อนใหม่มานะ…่อน้าใน่าู…เ้ามาแนะนำัวเลย่ะ” อาารย์สาวหันมาทาแบฮยอน
แบฮยอนเห็นันั่น่อนะเินเ้ามาในห้อสวยใบหน้าที่เย็นาบวับสีอนแทเลนส์ที่ทำให้แบฮยอนนั่นูแรว่าเ่า
‘พ…แพฮยอนหรอ?’
‘น…นั่นแพฮยอน…ไหนว่า…’
“ทุนเียบๆหน่อยสิ” อาารย์พูึ้นทำลายเสียอนัเรียนที่ัึ้นเรื่อยๆ
“ื่อบยอน แบฮยอน
ไม่ใ่บยอน แพฮยอน” แบฮยอนพูแ่นั้น
“ั้นแบฮยอนไปนั่้าๆลู่หานนะ๊ะ” อาารย์ี้ไปทาโ๊ะที่ว่า
แบฮยอนเินไปามที่อาารย์บอ่อนะวาระเป๋าและนั่ในที่สุ
แบฮยอนหยิบหูฟัึ้นมาใส่หู่อนะเปิเพลลอเบาๆ
ึ ึ ึ !!
แบฮยอนหันามแรสะิที่สะิที่ไหล่เา
แบอยอนมอนรหน้านิ่ๆ่อนะเอาหูฟัออแล้ว
แล้วทำท่ารอฟัว่านรหน้าะทำอะไร
“นายเป็นฝาแฝับแพฮยอนหรอ?”
“อืม” แบฮยอนอบสั้นๆ
นรหน้าเลยร้อราในลำอเสียั
“ันลู่หานเป็นเพื่อนสนิทับแพฮยอนเมื่อ่อน
แล้ว็น้าันื่อยอูเป็นเพื่อนสนิทอแพฮยอนเหมือนัน” ลู่หานแนะนำัวเสร็็ียิ้มไปให้แบฮยอน
“ันแบฮยอน” แบฮยอนพูแ่นั้น่อนะส่ยิ้มไปให้ไม่มานั
“ถ้ามีอะไรให้พวเรา่วย็บอไ้นะ
ยินีเสมอ” ยอูพูึ้น
“อาห้ะ” แบฮยอนพยัหน้ารับ่อนะใส่หูฟัและฟุบหน้าลับโ๊ะเรียน่อนะเ้าสู่ห้วนิทราามลำับ
โรอาหาร่วพัลาวันเ็มไป้วยนัเรียนำนวนมา
ทีู่ะเป็นุสนใไม่พ้นโ๊ะอแบฮยอน ยอู และลู่หานที่นั่ิน้าวลาวันไม่สนสายาที่้อมอมาทาแบฮยอนฝ่ายเียว
“เอ่อแบฮยอนนายเ้าใที่อาารย์สอนบ้าหรือเปล่าอ่ะ?” ลู่หานทีู่บรรยาาศในนี้เริ่มเียบ็เอ่ยปาถาม
“เยๆอ่ะ
ันเรียนเรื่อพวนี้มาแล้ว”
“ริิ…นายเรียนพวนี้มาแล้วริิ” ยอูทำท่าทาใ
“อืม นิวยอร์สอนเร็วล่ะมั้….”
“ั้นแบบนี้แบฮยอน็สอนพวเราไ้อ่ะิ” ลู่หานพูึ้น
“ผู้ายนนั้นือใร?” แบฮยอนี้ไปรเสาที่มีลุ่มผู้ายยืนอยู่้วยัน3น ็ไม่อยาะรู้ัหรอนะ
มามอหน้าันแบบนี้ใรๆ็ไม่อบไหมล่ะ เหอะ
“ลุ่มานยอลน่ะ
อยู่ห้อเียวับเรา ไม่่อยเ้าเรียนหรอ” ยอูพูให้แบฮยอนฟั
“มีอะไรหรือเปล่า?”
“เปล่า…เี๋ยวมานะ” แบฮยอนรีบลุึ้นเินามลุ่มอผู้ายนนั้น แบฮยอนเินเลี้ยวเ้ามาให้ทาหลัโรเรียน็ไม่เห็นลุ่มผู้ายนนั้นอีเลย
“มอหาันอยู่หรอแพฮยอน” น้ำเสียแ็ร้าวที่เอ่ยออมาทำให้แบฮยอนหันมามอ่อนะเห็นร่าสูยืนพิำแพมือล้วระเป๋าาเ
ิ้วเลิึ้นเป็นเิถาม
“ันไม่ใ่แพฮยอน…ันแ่ะมาถามนายว่านายมอันที่โรอาหารทำไม?” แบฮยอนทำเสียแ็่อนะเยหน้าสบสายาับร่าสู
“็เพราะนายเหมือนแพฮยอนไันเลยมอ” านยอลพูแ่นั้น
“เหอะ!!” แบฮยอนสบถออมา่อนะเินไปทาเิมที่ัวเอเินมา แบฮยอนเินมานั่ที่โรอาหารเหมือนเิม
“ไปไหนมาอ่ะแบฮยอน” เป็นลู่หานที่ถามึ้นมา
“อถามอะไรเี่ยวับแพฮยอนไ้หรือเปล่า?”
“อ…เอ่อ..น…นายะถามอะไรล่ะ?” ลู่หานและยอู่า้มหน้าไม่ล้าสู้หน้าแบฮยอน
“แพฮยอน…เยโนแล้หรือเปล่า?” แบฮยอนเอ่ยประโยนี้ออไปทำให้ยอูและลู่หานะัไปนิ
่อนะเอ่ยเสียสั่นๆออมา
“…เย”
“ใร?” แบฮยอนเลิิ้วึ้น
“….็….”
“ลู่หานพอีนที่มรมเรียให้นายไป่วยนอหน่อยน่ะ
ยอู้วยนะ” ยัไม่ทันที่ะให้ลู่หานไ้พู็มีเสียผู้หิะโนเ้ามา
“เหอะ!!” แบฮยอนอารม์เสียนิหน่อย่อนะลุออาโ๊ะไป แบฮยอนมาที่ห้อเรียนอัวเอ
ในเวลาแบบนี้เป็นเวลาที่นัเรียนทุน่าพัลาวันัน แ่ไม่ใ่สำหรับแบฮยอน แบฮยอนำลัิว่าอนแพฮยอนอยู่นี่แพฮยอนโนอะไรบ้าหรือเปล่า
ไม่มีทาที่น้อายอเาะไม่โนอะไรแน่ๆ นอย่าแพฮยอนน่าแล้ะาย
แบฮยอนฟุบหน้าลับโ๊ะพลาใ้วามิอะไรเรื่อยเปื่อย…..
‘แพฮยอนมันยัไม่ายหรอ…ไหนว่ามันายไ’
‘…ันไม่รู้…็ไหนว่ามันินยา่าัวายไ’
‘แล้วนที่เ้ามาใหม่มันเป็นใรันล่ะ?’
แบฮยอนเยหน้าึ้นมาฟันิๆ่อนะไม่ไ้ยินอะไรอีเลย…เมื่อี้ใรัน…แล้วทำไมถึมาพูเรื่อน้อายเาล่ะ
ทำไมถึมาพูเรื่อแพฮยอนล่ะ
“ทำไมทำหน้าอย่าั้นล่ะรับเ็ใหม่?” ร่าสูเินเ้ามานั่โ๊ะ้านหลัแบฮยอน่อนะเอ่ยถาม้วยำถามำๆ
“ยุ่!!” แบฮยอนพูแ่นั้น่อนะหันมาิเรื่อแพฮยอน่อ
“ันื่อปาร์ านยอล
นายแบฮยอนใ่ไหม?”
“…...”
“อยารู้เรื่ออแพฮยอนไหมล่ะ?” แบฮยอนหัหน้ามาหาานยอลที่ำลัยิ้มมุมปาอย่ามีเลศนัย์
“นายเป็นอะไรับน้อายัน..?”
“เอาเป็นว่า…นายวรระวััวเอไว้หน่อย็ีนะเพราะแพฮยอนอนอยู่ที่นี่…โนแล้ทุวันเลย”
“ใร?”
“เรื่อนี้ันบอไม่ไ้….เพราะันไม่รู้ว่าใรแล้”
“แล้วนายรู้ไ้ยัไว่าน้อันโนแล้?”
“็เพราะันเป็นน่วยแพฮยอนทุรั้หลัาแพฮยอนโนแล้ไ” แบฮยอนเียบพลาใ้วามิอะไรบาอย่า
ถ้านายานยอล่วยน้อเาริานยอล็้อรู้สิว่าใรแล้
“นายพอะรู้ไหมว่าใรที่…ไม่อบแพฮยอน”
“เย็นนี้นายไปห้อมรมเ่าที่แพฮยอนอยู่ับันไหมล่ะ?”
.
.
.
.
.
.
“เอาิ”
_________________________________________________
Talk :: อันยอลับมาับอนที่2 เราะเินเรื่อเร็วๆีว่าเนอะๆ เรื่อนี้ะมีสยอวัไหม....็ไม่รู้สินะ รอู่อไปเรื่อยๆีว่า หุหุหุ แ่อีใ็อยาให้มีนะ แพฮยอนแฝแบฮยอนะไ้มีบทบ้า555555555 ็แบบแรอ่ะเราฝาโหวี้เออ เม้นให้เราี้เออ เฟบไว้อ่านี้เออ เราอัพถี่นะเออ5555555 พอๆ ั้นไปเอันอนหน้านะ๊ะ seeyouuuu
ทวิเอร์ :: …ะามมาทีหลันาา
Facebook :: ูบิ๋มที่ริมบึ.
ไป่วยันสรีมที่แท็ #แฝพี่แบ
ความคิดเห็น