คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : #แฝดพี่แบค :: 1
Twin Brother
ห้อนอนสไล์โมเิร์นแ่้วยเฟอร์นิเอร์ที่่อน้าหรูหราเ้าับสีผนัที่ทา้วยสีาว ร่าบาที่อยู่ในุสบายๆเ้าับอาาศอนรนิวยอร์ เสื้อเิ้สีาวับาเาสั้นสีฟ้าอ่อนทำให้ร่าบานั่นูเ็ี่แม้ัวเอะไม่ไ้แ้ผ้าออมาเินในห้อนั่เล่น็าม แบฮยอนถือโทรศัพท์เรื่อหรูอัวเอ่อนะมีสีหน้าที่บ่บอว่าัวเอไม่พอใที่ไม่มีใริ่อเามาเลย นี่มันหลายเือนแล้วนะทำไมที่เาหลีพ่อับแม่อเาไม่ิ่อมาล่ะ ไหนะน้อายฝาแฝอเาอีทำไมไม่มีใริ่อมาบ้าเลยล่ะ แบฮยอนิแ่นั้น่อนะหารายื่อที่ัวเอ้อารแล้ว่อโทรศัพท์ไว้ที่้าหูัวเอ….
[อ่า…แบฮยอนหรอลู] เสียหิสาวทีู่มีอายุอานามพูึ้นหลัาเธอรับสายาลูายอเธอ
“แม่..ทำไมไม่ิ่อแบมาบ้าล่ะ?”
แบฮยอนทำเสียไม่พอใใส่
[แบอ่า…ฟัแม่นะลู..]
“แล้วทำไมแพฮยอนไม่ิ่อมาบ้าล่ะไหนว่าะมาหาแบ็ไม่เห็นเลย” แบฮยอนไม่ฟัที่แม่ะพู
่อนที่ัวเอะพูแทรึ้นมาเพราะว่าโธรและเหา
[น้อายแล้ว….]
“…..”
[แพฮยอนายแล้ว…]
“ม..ไม่ริใ่ไหม…แม่โหแบใ่ไหม…แบไม่เื่อ”
[แพฮยอนายแล้ว…ฮรึ…แบแม่อโทษ..ฮือออ] น้ำาอผู้เป็นแม่ไหลลมาอย่าห้ามไม่ไ้เพราะเสียใที่้อเสียลูายนเล็อบ้านไป
“ฮรึ…แล้ว..ทำไม..ฮรึ..พึ่มาบอแบล่ะ..ทำไม่พึ่มาบอล่ะ” แบฮยอนไม่สามารถลั้นน้ำาไ้
น้ำาไหลอาบแ้ม่อนที่หัวใอแบฮยอนะเ้นรัวและเหื่อที่ท่วมัวทำให้แบฮยอนเริ่มไม่เป็นัวอัวเอ
แบฮยอนเสียใที่แพฮยอนแฝน้ออัวเอาย ถึแบฮยอนะโธรที่พ่อแม่อเาให้เามาเรียนที่นี่นเียวไม่ให้แพฮยอนมา้วย
แบฮยอนร้อไห้ออมาอย่าหนั….ใรทำให้น้อเา้อาย…
[แม่อโทษนะแบ..แม่อโทษ]
“แบะลับเาหลี…บอให้ป๋าสมัรเรียนที่โรเรียนเ่าอแพฮยอน…ห้อเ่าอแพฮยอนเี๋ยวนี้” แบฮยอนพูแ่นั้น่อนะัสายแม่ไปแล้วทรุัวลับโฟาัวยาวที่ั้อยู่
แบฮยอนะไม่ิว่าแพฮยอนายเพราะอะไรแ่แบฮยอนิว่าใรันที่ทำให้น้อเา้อาย….ใรัน…
แบฮยอนนั่อยู่บนรถแท็ี่ที่เาหลีในมือถือโทรศัพท์ที่ำลัเปิเพลสาลลอเบาๆในหู
หลัาวันนั้นที่เาโทรุยับแม่แบฮยอน็เริ่มไล่สอบที่โรเรียนในนิวยอร์ที่เาไ้เรียน
แบฮยอนมาเรียนที่นิวยอร์ั้แ่อายุ10วบนอนนี้เาอายุ18แล้ว และแพฮยอน็อายุ18แล้วเหมือนันเพราะเราลานามันมาแ่แบฮยอนลานออมา่อน หึ ถึเาะอิาแพฮยอนในหลายๆเรื่อ็เถอะ
ทั้เรื่อเรียนแพฮยอน็เ่ หน้าา็ี นิสัยยัีอี แบฮยอนอิาที่มีแ่นเ้าหาแพฮยอนเยอะ
แ่าับแบฮยอนที่ไม่่อยมีเพื่อน เรียนไม่เ่ และนิสัยไม่ี
แบฮยอนถึไ้อิาแพฮยอนไ แ่ถึเาะอิาแพฮยอนแ่ไหน
สุท้ายแบฮยอน็รัน้อัวเออยู่ี
“ถึแล้วรับ” ลุับรถแท็ี่พูึ้นทำลายสะิอแบฮยอนที่ำลัไปับเสียเพลที่ัวเอเปิอยู่
“อบุรับ” แบฮยอนส่เินให้ลุ่อนที่ัวเอะลารถและลาระเป๋าเ้าบ้าน
“ุหนูให้ป้า่วยนะะ” ป้าแม่บ้านเริ่มเินเ้ามาใล้ๆแบฮยอนและลาระเป๋าแบฮยอนามหลัมา
“อบุรับ”
แบฮยอนพูแ่นั้น่อนะเินึ้นไปบนห้ออัวเอ
แบฮยอนวาโทรศัพท์ไว้ที่หัวเียและล้มัวลนอนบนเียที่อยู่รลาห้อ
แบฮยอนิไม่ออว่าัวเอะเริ่มอนไหน ะเริ่มยัไ ทำยัไให้ัวเอิออล่ะ อนนี้หัวสมอเามันว่าไปหมแล้ว
ิอะไรไม่ออเลย
ึ!
“มาแล้วหรอลูทำไมไม่โทรบอป๋าล่ะ?” พ่ออแบฮยอนเปิประูเ้ามา่อนะพบแบฮยอนที่เาไม่ไ้เห็นมานานว่า8ปี นอนอยู่บนเีย
“ไม่อยารบวน…แ่นี้็วนป๋าะแย่อยู่แล้ว”
แบฮยอนยิ้มออมา เป็นยิ้มในรอบปีล่ะมั้
“แล้วเราิีแล้วหรอที่ะเรียน้ำอีปีน่ะ?”
“ีแล้วรับ…แบแ่เบื่อ…ป๋า็รู้ว่าแบทำไ้ไม่นานเี๋ยวแบลาออแล้วมาทำานที่บริษาป๋า็ไ้”
“โอเถ้าเราะเอาแบบนั้น…แล้วโอเเรื่อน้อหรือยั?”
“โอแล้วล่ะ…”
“ั้นป๋าไป่อนนะ…มีอะไร็ไปเรียป๋าที่ห้อทำาน”
“ป๋าน้อายเพราะอะไร…” แบฮยอนยืนึ้น่อนะับเ้าที่มืออพ่อัวเอที่ยืนหันหลัให้
“น้อินยาเินนา…เราะไปูห้อน้อไหม…ป๋าใหุ้แไปเปิ”
“อื้ม” แบฮยอนรับุแาพ่ออัวเอ่อนะเินไปที่ห้ออแพฮยอนอยู่ถัไปาห้อทำานพ่ออแบฮยอน
แบฮยอนไเ้าไปในห้อที่มีลิ่นอับเพราะไม่ไ้เปิมานาน
ผ้าาวที่ลุมเียและเฟอร์นิเอร์่าๆมีฝุ่นปลุมไปหม
“แ่ๆๆ” แบฮยอนปิปาไอเพราะฝุ่นเ้ามูัวเอ
แบฮยอนเินสำรวห้ออแพฮยอนที่เ็มไป้วยหนัสือและุ๊าเ็มไปหม ไหนะอวัที่ั้ไว้ให้ฝุ่นเาะเล่นอี
แบฮยอนเินมาที่หัวเีย่อนะึผ้าลุมโ๊ะออ
“แ่ๆๆ…สปรเป็นบ้า” แบฮยอนนั่ลับพื้นพลามอไปที่โ๊ะที่ั้ไว้ใล้ๆเีย
แบฮยอนึลิ้นัออมา่อนะเห็นอหมายสีาวสะอาอยู่ในลิ้นั….
‘ใรที่อ่านหมายนี้แสว่าแพฮยอนไ้หมายไปาโลนี้แล้วนะรับ
แพฮยอนอโทษที่้อทำแบบนั้นแ่แพฮยอนทนไม่ไหวแล้ว แพฮยอนไม่อยาอยู่แล้ว
แพฮยอนสปรแล้ว แพฮยอนเป็นนไม่ีแล้ว แพฮยอนอโทษนะรับ แพฮยอน………….’
“พี่ะหานที่ทำแพฮยอนให้ไ้!!” แบฮยอนปิระาษไว้่อนะถือออมาแล้วปิห้อแพฮยอนไว้แล้วเินลับเ้ามาในห้อัวเอ……
_____________________________________________
Talk :: มาลอนแรอ่ะแร มีำผิรไหนเราะมาแ้นะ๊ะ เรื่อนี้็ประมาว่า....มาอ่านเอีว่าเนอะเราะไม่สปอยอ่ะเี๋ยวไม่มีนอ่านอ่ะแรไม่เอาๆๆไม่สปอย เราะมาลถี่นะแรถ้าแรเม้นให้เรา เราะไ้มีำลัใในารแ่ไแร นะนะนะนะ รัทุนที่เ้ามาอ่านนะแร าราเฮ
ทวิเอร์ :: …ะามมาทีหลันาา
Facebook :: ูบิ๋มที่ริมบึ.
ไป่วยันสรีมที่แท็ #แฝพี่แบ
ความคิดเห็น