ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฟื้น
โรพยาบาลK
"อืม..โอ้ย!"มันเิอะไรึ้นว่ะทำไมผมรู้สึปวที่หัวึ้นมา นี้ผมยัไม่ายเหรอว่ะเนี้ยแ่เมื่อืนผมว่าอาารหนัแล้วนะ
"ฟื้นแล้วเหรอ..ลูื่มน้ำหน่อยนะ" เธอพูพร้อมับริ่เรียพยาบาล ใบหน้าเ็มไป้วยวามห่วและูใไม่น้อย
!! แ่ผมนี้รับและ็ใมาว่าเธอเสียอี ในนี้หัวอยาะถามว่าเธอเป็นใรรู้ัผม้วยเหรอ แ่ยิ่ผมพยายามนึหาำอบเอมัน็เิอาารปวหัวึ้นมาสะอย่านั้น
"เป็นไบ้าแมินยัปวหัวอยู่เหรอลู" ห้ะ!อะไรใรื่อแมินและภาษานี้ไม่ใ่ว่าผมะฟัไม่ออ
เพราะผมพูไ้11ภาษา ็แน่ละเพราะไอิวสูถึสอร้อยสามสิบไม่รู้ทำไมผมถึมีไอิวสูนานั้นอาะเป็นเพราะผมอบศึษาหาวามรู้มั้นะ
แ่เี๋ยวนะ!เธอเรียผมว่าลูเหรอ ผมหันลับไปมอหน้าเธออีรั้ เธอน่าะอายุสามสิบ้นๆแ่เธอยัูสวยไม่เปลี่ยนเลย แล้วะมาเป็นแม่ไ้ยัผมเ็ว่าไม่ี่ปีเอนะ! และที่สำัผมำพร้าพ่อแม่ั้แ่เ็!
"ุเป็นใรรับ?"ในที่สุผม็สินใถามเพราะวามสสัยอัวเอไม่ไหว และพูถามเป็นภาษาเียวัน
"มินำแม่ไม่ไ้เหรอ หมอะทำไมเาำอะไรไม่ไ้"
ราวนี้เธอถามหมอ้วยวามใ อะไระนานั้นผมไม่ไ้วามำเสื่อมสัหน่อย
านั้นหมอ็พาผมไปเอ็เรย์อีรั้ แล้วถามอะไรอีมามาย นหมอให้ผลสรุปว่าผมวามำเสื่อมหลัาเิอุบัิและเิารระทบระเทือนทาสมอ ผมอยาะะโนัๆว่ารูไม่ไ้วามำเสื่อมโว้ยยย !!!
หลัาที่หมอปล่อยให้ผมนอนพัผ่อนไ้ไม่นานผมึลุึ้นไปเ้าห้อน้ำเพื่อนสำรวัวเอ และผม็้อในในระหน้าหวานผิวาวนุ่มนิมผอมปาอมมพูโรน่าูบเลย
แม่เอ๊ย!!
ไรท์เอร์
สวัสีทุนเราลับมาแล้ว อนที่สอนี้สั้น็อโทษ้วยเพราะเราแ่สนะะ ยัไ็รอิามัน้วยนะะ เอันอนหน้าะ
"อืม..โอ้ย!"มันเิอะไรึ้นว่ะทำไมผมรู้สึปวที่หัวึ้นมา นี้ผมยัไม่ายเหรอว่ะเนี้ยแ่เมื่อืนผมว่าอาารหนัแล้วนะ
"ฟื้นแล้วเหรอ..ลูื่มน้ำหน่อยนะ" เธอพูพร้อมับริ่เรียพยาบาล ใบหน้าเ็มไป้วยวามห่วและูใไม่น้อย
!! แ่ผมนี้รับและ็ใมาว่าเธอเสียอี ในนี้หัวอยาะถามว่าเธอเป็นใรรู้ัผม้วยเหรอ แ่ยิ่ผมพยายามนึหาำอบเอมัน็เิอาารปวหัวึ้นมาสะอย่านั้น
"เป็นไบ้าแมินยัปวหัวอยู่เหรอลู" ห้ะ!อะไรใรื่อแมินและภาษานี้ไม่ใ่ว่าผมะฟัไม่ออ
เพราะผมพูไ้11ภาษา ็แน่ละเพราะไอิวสูถึสอร้อยสามสิบไม่รู้ทำไมผมถึมีไอิวสูนานั้นอาะเป็นเพราะผมอบศึษาหาวามรู้มั้นะ
แ่เี๋ยวนะ!เธอเรียผมว่าลูเหรอ ผมหันลับไปมอหน้าเธออีรั้ เธอน่าะอายุสามสิบ้นๆแ่เธอยัูสวยไม่เปลี่ยนเลย แล้วะมาเป็นแม่ไ้ยัผมเ็ว่าไม่ี่ปีเอนะ! และที่สำัผมำพร้าพ่อแม่ั้แ่เ็!
"ุเป็นใรรับ?"ในที่สุผม็สินใถามเพราะวามสสัยอัวเอไม่ไหว และพูถามเป็นภาษาเียวัน
"มินำแม่ไม่ไ้เหรอ หมอะทำไมเาำอะไรไม่ไ้"
ราวนี้เธอถามหมอ้วยวามใ อะไระนานั้นผมไม่ไ้วามำเสื่อมสัหน่อย
านั้นหมอ็พาผมไปเอ็เรย์อีรั้ แล้วถามอะไรอีมามาย นหมอให้ผลสรุปว่าผมวามำเสื่อมหลัาเิอุบัิและเิารระทบระเทือนทาสมอ ผมอยาะะโนัๆว่ารูไม่ไ้วามำเสื่อมโว้ยยย !!!
หลัาที่หมอปล่อยให้ผมนอนพัผ่อนไ้ไม่นานผมึลุึ้นไปเ้าห้อน้ำเพื่อนสำรวัวเอ และผม็้อในในระหน้าหวานผิวาวนุ่มนิมผอมปาอมมพูโรน่าูบเลย
แม่เอ๊ย!!
พอผมลอโบมือทัทายนในระแ่ทำเหมือนผมเ๊ะเลยเหี้ยยย!!!
ูอยู่ในร่าใรว่ะเนี้ย!!!!!!
ไรท์เอร์
สวัสีทุนเราลับมาแล้ว อนที่สอนี้สั้น็อโทษ้วยเพราะเราแ่สนะะ ยัไ็รอิามัน้วยนะะ เอันอนหน้าะ
**[ยัไม่แ้ำผิ]**
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น