คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สับสน..
ฉันก็...รู้จักกับเขามาตั้งเกือบ 2 เดือนแล้วสิเนอะ ถึงฉันจะไม่รู้จักเขา ไม่เคยเห็นหน้าเขา
ถึงเราจะห่างไกลกันแค่ไหน...แต่ว่าเกมนี้ มันก็เหมือนกับจุดเชื่อมกันระหว่างเรา 2 คน
ความรู้สึกของฉันตอนนี้มันเริ่มชินชาและจืดจางลงไปทุกที เห้อออ...ชั้งมันเถอะไม่รักก็
คือไม่รักยิ่งให้กำลังใจตัวเองมากเท่าไหร่ก็เหมือนยิ่งตอกย้ำความรู้สึก เจ็บๆๆๆ ( = [] =’)
“ เธอ ๆ เธอชื่ออะไรหรอ บอกเราได้รึยัง ?? “ เอิ่มมมม....( = …. = ) ยังไม่เลิกอีกนะเรื่อง
ถามชื่อน่ะ เออๆๆ บอกก็บอกวะ โอ้ยยย!!!
“ เราชื่อ อาย นายอ่ะชื่อไร ?? “
“ อ้อ.. เราชื่อบอล ชื่อของเธอน่ะ น่ารักดีนะ” อุ้..บ้ะ !! =/////= มาชมว่าชื่อฉันน่ารักอีก
ไม่เคยมีใครเลยที่มาชมว่าชื่อของฉันน่ารัก เห๊อะ..ๆ การแอบยิ้มและหัวเราะในใจอยู่คนเดียว
แบบนี้ สงสัยฉันจะบ้าล้ะล่ะ
พอยิ่งรู้จักชื่อของกันและกัน มันก็กลายเป็นยิ่งสนิทเข้าไปอีก ทั้งที่ฉันพยายามบอกตัวเอง
แล้วว่าให้ลืมๆๆ แต่ใจของฉันมันก็ไม่ฟังคำสั่งเลย เห้อออ.. ความรักของฉันนี่ มันอาจจะไม่มีค่า
สำหรับเขาก็ได้เนอะ [วัน..ต่อ..มา..]
ฉันรู้สึกเหมือน เหมือนว่าวันนี้มัน.. เงียบผิดปกติ .. ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าวันนี้เขาไม่ค่อยพูดกับฉันเหมือนทุกๆวัน ไม่ค่อยหัวเราะเหมือนที่ผ่านมา ฉันแปลกใจที่เขาทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน หรือว่าเขาจะเริ่มรำคาญฉันแล้วรึป่าวนะ พอฉันพูดด้วย ก็แทบจะไม่มีการตอบสนองจากเขามาเลย เป็นบ้าอะไรเนี่ยยย วันเนี้ยย !! ( - A - )( - A -)
“ นี่บอลเป็นอะไรรึป่าว ?? ”
“ ป่าว นิ่เราไม่ได้เป็นไร ” คำตอบที่ดูเย็นชาของเขา ยิ่งทำให้ฉันจะเป็นบ้าอยู่แล้วว ฉัน
เกลียดตัวเองจริงๆ ที่ชอบคิดเองเออเองแบบนี้ ตอบฉันมาสิ ตอบมาสิ ว่าเธอรู้สึกยังไง
ความคิดเห็น