ยัยจอมโกหกกับคุณชายนายกะล่อน

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

 ตอนที่  1
เจอกันแล้วค้า...
   ปี 2007 ณ  โรงเรียน ลีซูกี แห่งญี่ปุ่นที่กำลังเกิดปัญหาผู้ปกครองทะเลาะกับครูฝ่ายปกครองอย่างรุนแรง  ตุ๊บ ตับ...(อันนี้เสริม)
           "นี่!ครูก็รู้ว่าลูกชั้นไม่ได้ทำอยู่แล้ว  คุณจะมาใส่ร้ายลูกชั้นไม่ได้นะครู"
           "อยากใส่ร้ายตายอ่ะ  ลูกคุณก็อยู่ในเหตุการณ์ใครๆเค้าก็บอกว่าลูกคุณนะทำ"
ยัยฮักโกได้แต่นั่งนิ่งเฉยๆฟัง mp.3 ไม่สนใจใคร(ทำไปได้นะเนี่ย สุดยอดจริ๊ง)
          "ป๊ะ!ฮักโกกลับบ้านกับแม่  ไม่ต้องลงต้องเรียนอะไรแล้ว  อยู่ที่นี่ไปก็ไร้ประโยชน์เปล่าๆ ป๊ะ!กลับบ้าน"
แล้วจู่ๆแม่ก็จูงชั้นเดินไปเฉยเลย  ไม่สนใจเลยว่าครูใหญ่อยู่ด้านหลังกำลังนั่งกลุ้มใจ  ส่วน(ไอ้)ครูฝ่ายปกครองก็ทำหน้าเหม่อลอย  เชยๆ  ไม่สนใจใคร(โถ่!ครูทำไม่ไร้ความรู้สึกกับเด็กนักเรียนอย่างเราขนาดนี้นะ) 
........................................................................................................................................
ณ  หมู่บ้านฮาซึนารุ มีบ้านของมหาเศรษฐีคนนึง อายุ 66 ปี เลี้ยลูกหลานมาประชุมปรึกษากันเรื่องงบดุลที่ขาดหายไปหลายเดือนแล้ว
                       "นี่!ไอ้งบดุลการเงินที่เราเคยทำหายมันหานไปไหนจนหมดฮะ  พูดซิ!"
                       "เอ่อ ทะ ทะ ท่าน"
                       "ท่าน ท่านอะไรฮะ!พูดซิ"(พูดเร็วๆสิเดี๋ยวคุณปู่ก็ดุเอาหลอก)ไอ้ลีโบโซทำตาดุๆได้ดีมาก ยิ่งกว่าชั้นโกรธคนอื่นๆอีกนะเนี่ยะ(ดุเหมือนกันนะไอ้นี่)
                      "พูดก็ได้ครับท่าน  คือว่าบริษัทของเราขาดทุนมาหลายเดือนแล้วครับท่าน ประมาณ 2-3 ได้แล้วครับท่าน และตอนนี้พนักงานในบริษัทก็ได้ลาออกไปทำงานที่อื่นเกือบหมดแล้วครับท่าน"พอคุณปู่ได้ยินดังเช่นนั้นก็ตกใจมากถึงกับจะเป็นลมเลยทีเดียว
                     "ฮ้า!ทำไมไม่มีใครเล่าเรื่องนี้ให้ชั้นฟังสักคนลีโบโซทำไมแกต้องปิดเรื่องให้ชั้นไม่สบายใจด้วย"
....................................................................................................................................
ทันใดนั้นคุณปู่เหมือนพึ่งนึกอะไรออก
                 "อ๋อ!ปู่นึกอะไรออกแล้ว"
                 "อะไรหรือครับคุณปู่"(พึ่งรู้นะเนี่ยะ  ว่าพูดเพราะเหมือนกัน)
                 "ปู่จะให้แกไปเรียนโรงเรียนชื่อดังที่สุดของญี่ปุ่น"
ลีโบโซถึงกับอึ้งพูดหรือทำอะไรไม่ถูกเลย  เมื่อได้ยินปู่ของตัวเองพูดอย่างนั้น
ณ  โรงเรียนที่ยัยฮักโกเรียนอยู่  ยัยฮักโกได้เจอกับลีโบโซหนุ่มน้อยหน้าใส  เด็กนักเรียนของโรงเรียนซึ่งวันนี้เขาได้รับการอารักขา(จากสาวๆ)อย่างดี  และวันนี้ยัยฮักโกได้ไปทำแสบ(อีกแล้ว)
                  "นี่!นายเดินยังไงเนี่ยะ  ไม่ดูตาม้าตาเรือนบ้างเลย"แล้วอีตานั่นก็เดินไปเฉยเลย  ไม่คิดที่จะขอโทษบ้างเลย
                 "เฮ้อ!ไม่คิดที่จะขอโทษบ้างเลยนะเนี่ยะ  ไอ้บ้าเอ๊ย!"ฮักโกบ่นอย่างเซ็งๆ
และตอนบ่ายที่ไม่อาจคาดคิดก็เกิดขึ้นเสียแล้ว  เมื่อยัยฮักโกไปเห็นนายลีโบโซไปจูบกับเพื่อนสาวกิริต้า  เพื่อนสาวแสนดีที่สุดของเขา
                 "นี่!มันอะไรกันนะกิ  ทำไมเธอทำอย่างเนี้ยฮะ  ถ้าแม่เธอรู้ เธอคิดบ้างมั้ย?ว่าเขาจะเสียใจแค่ไหนนะเฮอะ"
                 "เอ่อ...คือมัน"กิยังไม่ทันพูด ฮักโกก็พูดขึ้นมาเสียก่อน
                 "เอ่  ใช่สินะ  เธอคงไม่คิดเลยว่าแม่เธอจะเสียใจขนาดไหน  แล้วนายก็เหมือนกันเป็นผู้ชายภาษาอะไร รังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง  ถึงแม้ว่า."ฮักโกกำลังจะพูดต่อแต่พระเอกขี่ม้าขาวอย่างลีโบโซมีหรือจะยอมให้ผู้หญิงอย่างยัยฮักโกว่าง่ายๆ  เรื่องนี่เขาก็ไม่ยอมเหมือนกัน 
                "นี่คุณ!คุณไม่รู้เรื่องอะไรอย่ามาพูดได้มั้ย?เรื่องของคนรักกันคุณไม่รู้เรื่องอะไรหรอก"พอได้ยินอย่างนั้นยัยฮักโกก็เผลอพลั้งมือไปตบหน้านายลีโบโซ
                "นี่เธอ!"
                "แก"
                "ไม่ต้องพูดอะไรเลยนะ  ไปกิริต้ากลับห้อง"  
ยัยฮักโกพากิริต้ากลับห้องด้วยอาการฉุนเฉียว  แต่ก่อนจะกลับลีโบโซได้พูดเสียงดังๆใส่กิริต้าว่า 
                "เราเลิกกัน"กิริต้าอึ้ง!หันไปมองหน้าเขา  แต่ยัยฮักโกดึงมือกิริต้าด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวและรุนแรง(เพราะมันโกรธมากๆ)