ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คนแปลกหน้า
หลัาที่เรียนาบบ่ายเสร็ อาารย์็ปล่อยให้ไปศึษาามอัธยาศัย มัน่าเป็นั่วโมที่ันอบริๆ ันึฮัมเพลในลำอเบาๆลอับสายลมที่ำลั้นระบำับเสียเพลอัน ่อนะมีเสียหนึ่พูึ้นมา
" ท่านหิร้อเพลเพราะัเลยนะะ"
ใรัน ไมุ่้นหน้าเลย
"เธอเป็นใร" ันถามลับไปพร้อมับปล่อยบรรยาาศที่ไม่เป็นมิรออไป
"ท่านหิโปรใเย็น่อนเถิ หม่อมัน โฟี ไลน์เนอร์ เป็นนัเรียนแลเปลี่ยนออาาัรวอร์ เพะ"
"้อราบออภัยที่เสียมารยาท ัน อเรียนา ไมน์เนอร์ "
"ท่านหินี้ไม่เหมืนับ่าวลือเลยนะะ"
่าวลือเหรอ ่าวลือันัไปถึที่อาา
ัวอร์เลยเหรอ ่าน่ายินีริๆ
"เ่นนั้นหรือ แล้วท่านมาุยับันไม่ลัวะลายเป็น่าวลือไปอีนเหรอ" ันถามออไป้วยวามไม่สนใ
"่าประไร ่าวลือมัน็แ่ลมปาอพวที่ริษยาในัวท่านเท่านั้น"
แปลนริๆ ทั่ๆที่รู้เี่ยวับ่าวลือแ่็ไม่สรใลับมาทัทายันั้นเหรอ
"้อารอะไร" ันถามออไปพร้อมเปรยา มอ
"้อารเป็นเพื่อนับท่านหิ มีเท่านั้นที่หม่อมัน้อาร"
"ไม่้อมาพิธีหรอ เรียนันว่าอเียนาเถิ"
"ถ้าเ่นนั้น โปรเรียหม่อมัน ว่าโฟีนะะ"
" อืม โฟีสินะ" แล้วอะไรับอาารที่ันมอเห็นเหมือนมีหูับหาที่แว่ไปมา
"่ะ" อาารีในี้เหนือำบรรยายริๆ เธอไม่เยมีเพื่อนหรือไ
"อเรียนา เธอมีวามสามารถนานี้ ทำไมพวปามาถึว่าเธอไร้่าล่ะ"
ันหันไปมอโฟีพร้อมับหัวเราะในลำอเล็น้อย
" เพราะพวนั้นมันทำไ้แ่พูไ ถึแม้ันะไร้่าริๆพวนั้น็ไม่สามารถที่ะเหยียบย่ำันไ้ เพราะันนั้นอยู่สูว่าพวมันยัไละ" ันพูพร้อมับหลับาพริ้ม
-้านโฟี-
ทันทีที่อเรียนาพูบ ัน็ยยิ้มเล็น้อย
"นั้นสินะ เธอพูถู" ันพูพร้อมับหันไป
มออเรียนาเล็น้อย ใบหน้าที่ลัว ไม่มีใรเทียบไ้ ำลัหลับาพริ้มอย่าสบ
"่อานี้เธอะไม่เหาแล้วนะ ันะอยู่้าเธอเอ" โฟีพูเบาๆ ่อนะไปนั่้าๆอเรียนาและหลับาลให้สายลมโอบอพวเธอ
่อนเธอะเ้าสู่ห้วนิทราามอเรียนาไป
โยไม่ทันไ้สัเว่ามีสายาู่หนึ่ำลัับ้อไปทาพวเธอ
เธอเปลี่ยนไปแล้วสินะอเรียนา
" ท่านหิร้อเพลเพราะัเลยนะะ"
ใรัน ไมุ่้นหน้าเลย
"เธอเป็นใร" ันถามลับไปพร้อมับปล่อยบรรยาาศที่ไม่เป็นมิรออไป
"ท่านหิโปรใเย็น่อนเถิ หม่อมัน โฟี ไลน์เนอร์ เป็นนัเรียนแลเปลี่ยนออาาัรวอร์ เพะ"
"้อราบออภัยที่เสียมารยาท ัน อเรียนา ไมน์เนอร์ "
"ท่านหินี้ไม่เหมืนับ่าวลือเลยนะะ"
่าวลือเหรอ ่าวลือันัไปถึที่อาา
ัวอร์เลยเหรอ ่าน่ายินีริๆ
"เ่นนั้นหรือ แล้วท่านมาุยับันไม่ลัวะลายเป็น่าวลือไปอีนเหรอ" ันถามออไป้วยวามไม่สนใ
"่าประไร ่าวลือมัน็แ่ลมปาอพวที่ริษยาในัวท่านเท่านั้น"
แปลนริๆ ทั่ๆที่รู้เี่ยวับ่าวลือแ่็ไม่สรใลับมาทัทายันั้นเหรอ
"้อารอะไร" ันถามออไปพร้อมเปรยา มอ
"้อารเป็นเพื่อนับท่านหิ มีเท่านั้นที่หม่อมัน้อาร"
"ไม่้อมาพิธีหรอ เรียนันว่าอเียนาเถิ"
"ถ้าเ่นนั้น โปรเรียหม่อมัน ว่าโฟีนะะ"
" อืม โฟีสินะ" แล้วอะไรับอาารที่ันมอเห็นเหมือนมีหูับหาที่แว่ไปมา
"่ะ" อาารีในี้เหนือำบรรยายริๆ เธอไม่เยมีเพื่อนหรือไ
"อเรียนา เธอมีวามสามารถนานี้ ทำไมพวปามาถึว่าเธอไร้่าล่ะ"
ันหันไปมอโฟีพร้อมับหัวเราะในลำอเล็น้อย
" เพราะพวนั้นมันทำไ้แ่พูไ ถึแม้ันะไร้่าริๆพวนั้น็ไม่สามารถที่ะเหยียบย่ำันไ้ เพราะันนั้นอยู่สูว่าพวมันยัไละ" ันพูพร้อมับหลับาพริ้ม
-้านโฟี-
ทันทีที่อเรียนาพูบ ัน็ยยิ้มเล็น้อย
"นั้นสินะ เธอพูถู" ันพูพร้อมับหันไป
มออเรียนาเล็น้อย ใบหน้าที่ลัว ไม่มีใรเทียบไ้ ำลัหลับาพริ้มอย่าสบ
"่อานี้เธอะไม่เหาแล้วนะ ันะอยู่้าเธอเอ" โฟีพูเบาๆ ่อนะไปนั่้าๆอเรียนาและหลับาลให้สายลมโอบอพวเธอ
่อนเธอะเ้าสู่ห้วนิทราามอเรียนาไป
โยไม่ทันไ้สัเว่ามีสายาู่หนึ่ำลัับ้อไปทาพวเธอ
เธอเปลี่ยนไปแล้วสินะอเรียนา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น