สาวใสหัวใจกิ๊ง ปิ๊งรักสองหนุ่มฮอต

ลำดับตอนที่ #3 : คู่อริของฉันกับ........... อ๊าก

    

                ฉันนั่งอย่างไม่สบอารมณ์อยู่ในห้องเรียน หลังจากพิธีเปิดการศึกษา สองคนนั้นก็กลายเป็นจุดเด่นทันที แล้วดูเพื่อนฉันสิ มันจะคลั่งอะไรกันนักกันหนา

                

                “ นี่เฟิร์นเธอเห็นโมกับเชนมั้ย หล่อเป็นบ้าเลย ” แพรเพื่อนสนิทของฉันอีกคนทำท่าเคลิ้มฝันขณะพูดถึงอีตาบ้าลามก ( เชน ) กับเทพบุตรสุดหล่อของฉัน ( โม ) ชิ! ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นไอ้ลามกนั่น ฮึ่ม >^
    

                “ ฉันว่าโมน่ะหล่อลากดิน แต่อีกตาเชนนี่ ยี้! คำเดียว ” ฉันทำท่าสยองขวัญ จนแพรหันมามองด้วยสายตาปรามๆ ก็แหมฉันพูดจริงนี่เธอ =^=!!

    

                “ เออนี่ ” จีนสะกิดเรียกฉัน “ ฉันตกใจมากเลยนะตอนที่พี่ไอซ์เค้าประกาศว่าโมกับเชนจะมาเป็นนักเรียนใหม่ที่นี่ สาวๆในห้องประชุมงี้กรี๊ดกันแทบสลบ ”

    

                “ เออ เอาเถอะ ว่าแต่แกจำเรื่องที่ฉันเล่าให้ฟังได้มั้ยที่เมื่อวานฉันชนกับผู้ชายคนนึงน่ะนะ ”

    

                “ ฉันจำได้ ทำไมหรอ -_-?? ”

    

                “ ก็ไอ้คนที่ชนฉันเมื่อวานนี้น่ะ คือเชน ”

    

                “ แกล้อเล่น O_O ”

    

                “ บ้านแกสิ ” ฉันด่าจีนกลับทันที

    

                “ นี่ฉันฟังด้วยคน ” ยัยแพรทำท่ากระดื้บกระดื้บเข้ามาฟังด้วยความสนใจ เหอะๆทีอย่างนี้ล่ะหูพึ่งตาเป็นมัน แต่ฉันด่าเชนหน่อยแกก็ส่งสายตาอย่างกับเสือมา มันน่าจับมาตบถีบตบถีบจริงๆ

    

                “ แพรไม่ต้องรู้แหละดีแล้ว ” ฉันพูดขึ้น “ ไปฝันถึงเชนกับโมต่อไป๊ ”

    

                “ ไม่ยุ่งก็ได้ ” แพรเชิดหน้าใส่ฉันแล้วหันไปทำตาฝันหวานต่อ เห็นแล้วเลี่ยนเลย ^^*

    

                หลังจากกำจัดหนอนได้แล้ว ( ยัยแพรอ่ะนะ ) ฉันก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นข้างเวทีให้จีนฟัง จีนทำหน้าตาร่วมได้ดีมากเลย แต่จะดีกว่านี้ท่าไม่พูดว่า

    

                “ ทำไมไม่จูบตอบเค้าไปเลย ”

    

                “ อยากจูบนักก็ไปจูบเองสิย่ะ ” ฉันทำท่าไล่ “ ฉันไม่เอาเด็ดขาด ยี้!มากๆ ”

    

                “ ฉันว่าเธอกำลังพูดถึงฉันอยู่นะ ” เสียงผู้ชายกระซิบอยู่ที่ข้างๆหูฉัน แล้วคนๆนั้นก็เดินมานั่งลงข้างฉันเฉยเลย “ เธอกำลังวิพากวิจารณ์เรื่องรสจูบของฉันอยู่หรอ ”

    

                “ นาย…. ” ฉันพูดอย่างกัดฟัน ( ทำไมมรึงตายยากจังฟะ กรูเพิ่งพูดถึงเอง )

    

                “ ฉันชื่อเชน ” ( กรูก้อรู้อ่ะนะ )

    

                โอ๊ย อีตาลามก นายมันน่าฆ่าทิ้งนัก ทำตัวให้มันน่ารักสักครึ่งนึงของโมก็ไม่ได้ =_=

    

                “ นายมาทำอะไรที่นี่ ” ฉันถามแล้วเริ่มเขยิบตัวออกห่าง ก็พอคิดถึงเรื่องที่เกิดตอนอยู่ข้างเวทีแล้วมันเสียวอ่ะ

    

                “ ฉันกับโมเรียนที่ห้องนี้ แล้วเธอจะมีปัญหามั้ย ” เชนตอบแล้วยักคิ้ว ไม่อยากจะพูดเลยว่านายลากมกเวลาทำหน้ากวนส้นมันก็ดูดี ฮึ่มๆ >_< ฉันจะประสาทกิน

    

                “ ฉันไม่ได้มีปัญหาสักหน่อยที่ต้องเรียนห้องเดียวกับนาย ”

    

                “ งั้นเธอคงมีปัญหากับรสจูบฉัน ” เชนตอบแล้วยิ้ม “ มันดีเกินไปหรอ ”

    

                “ หลงตัวเองสิ้นดี นายไม่รู้จักอายมั่งหรอไงที่พูดอะไรอย่างนั้นออกมา ”

    

                “ ฉันไม่มีอะไรต้องอาย เพราะนี่มันนิสัยฉัน ”

    

                “ งั้นนายก็โปรดจำไว้ซะว่าที่นี่คือโรงเรียน ไม่ใช่ที่ๆนายจะมาทำตัวเพลย์บอยตามนิสัยนาย ” ฉันลุกขึ้นยืนแล้วพูดเสียงดังใส่นายลามก “ ที่นี่มีกฎ นายก็ต้องทำตามกฎ ถ้าไม่เข้าใจ นายก็ให้โมสอนให้สิ เพราะเค้าดูจะไม่มีปัญหากับมันตรงไหนเลย ”

    

                “ กฎงั้นหรอ ” เชนทวนคำ

    

                “ กฎมีไว้ให้ทำตาม ” ฉันพูดขึ้น

    

                “ แต่สำหรับฉัน…...... ” เชนจับคางฉันแล้วเชิดขึ้นหน่อยๆ “ กฎมีไว้ให้แหก ”

    

                “ นาย…. ” ( ไอ้เวง พูดงี้มาต่อยกันมั้ย ) ( นักเขียน : เอ็งมีปัญญาไปต่อยจิงหรอ ) ( กรูรู้แล้ว มรึงไม่ต้องย้ำ )

    

                “ นักเรียนนั่งที่ได้แล้ว ” เสียงอาจารย์ประจำชั้นดังขัดขึ้นทำให้ฉันต้องเงียบเสียงลง ทำไมตางั่งนี่ถึงดวงดีจังนะ เวลาฉันจะด่าทีไรหรือจะฟังคำขอโทษจากปากตานี่จะต้องมีคนมาขัดอยู่เรื่อยเลย ชิ! ~_~!! นายมันเฮง ( เฮงซวย )

    

                แล้วตลอดคาบเรียนช่วงเช้าฉันก็อารมณ์ไม่ดีตลอดเพราะตางั่งกับเทพบุตรของฉันดันนั่งหน้าฉันกับจีน แถมพวกผู้หญิงในห้องยังกรี๊ดกันแล้วกรี๊ดกันอีก =_= บอกว่านายลามกนั่นเท่ห์มากตอนพูดว่า ‘ กฎสำหรับฉันมีไว้ให้แหก ’ แม่อยากจะจับมาตบปากให้เลิกพูดอะไรอย่างนี้สักทีสองที ( ต้องขออภัยถ้านางเอกของเราในเรื่องนี้ทำตัวปากกล้า หรือห่ามๆเหมือนผู้ชายไปหน่อย : ผู้แต่ง )

และแล้วเสียงออดบอกเวลาพักกลางวันก็ดังขึ้น ฉันดีดตัวลุกจากเก้าอี้ทันทีที่อาจารย์เดินออกไปจากห้อง แล้วฉันก็ลากจีนกับแพรมาด้วย สองคนนั้นไม่พูดอะไรตลอดทางไปโรงอาหาร เพราะรู้ว่าเวลาฉันอารมณ์ไม่ดีหรือโกรธมากๆบางทีถ้าพูดสะกิดใจนิดเดียวฉันจะร้องไห้ทันที มันเหมือนกับว่าต่อมความอดทนของฉันใกล้จะขาดเต็มทีแล้ว -_-! โอเค ฉันต้องใจเย็น

    

                 ฉันกระแทกตัวนั่งลงบนเก้าอี้โรงอาหารแล้วฟุบลงกับโต๊ะทันที เฮ้อ! P_P ค่อยยังชั่ว ถ้าต้องทนเห็นหน้านายนั่นอีกแม้แต่วินาทีเดียว ฉันจะต้องคลั่งแน่ๆ

    

                “ โอเคแล้วใช่มั้ย ” แพรถามแล้วลูบหลังเป็นเชิงปลอบให้ฉันใจเย็น

    

                “ ก็….นะ โอเคแล้ว ”

    

                “ งั้นก็ดี ” จีนพูดแล้วจับแก้มฉันบิดไปมา “ เธอน่ะเหมาะที่จะยิ้มแย้มมากกว่านะ ดูสิหนุ่มๆที่ตามจีบเธอเลยไม่กล้าเข้ามาเลยเห็นเธอทำหน้าอย่างนี้ ”

    

                “ งั้นฉันก็ควรจะทำไว้ตลอด เพราะพวกเค้าจะได้ไม่มายุ่งกับฉัน ^_^ ”

    

                “ เฮ้อ / เฮ้อ คิกๆ ” จีนกับแพรถอนหายใจแล้วหัวเราะพร้อมกัน พวกเธออยากเป็นแฝดสยามหรอย่ะ ที่จะต้องทำอะไรคล้ายๆกัน หรือเหมือนๆกัน ~^~!!

    

                “ เธอกับจีนรออยู่นี่แล้วกัน อยากกินอะไรล่ะ ฉันจะได้ไปซื้อให้ ” แพรถามขึ้น

    

                “ ฉันขอขนมปังเนย ” ฉันบอก

    

                “ งั้นฉันขอ….เขมือบหนุ่มๆละกัน ^_^ ” จีนพูดขึ้น ( อ้า กรูกินด้วย )

    

                “ โอเค…ชะเฮ้ย ไอ้บ้า ” แพรที่พึ่งจะรับมุกทันถึงกับร้องเสียงดังด้วยความตกใจ “ แกจะไปเขมือบที่ไหนก็ไปเลย แต่ฉันซื้อให้ได้ที่ไหนเล่า ฮู่ว! >_< ”

    

                “ คิกๆ ” เสียงฉันกับจีนหัวเราะเองแหละ

    

                “ สรุปแกจะกินหนุ่มๆจริงๆหรอจีน ” แพรถามแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม “ ฉันจะได้ช่วยแกล่า ”

    

                “ ไอบ้า ” จีนด่าแพรยิ้มๆ “ ฉันอยากกินขนมปังสังขยาย่ะ ” แล้วจีนก็กวักมือเรียกแพรเข้ามาใกล้ๆ ด้วยความที่ฉันอยากรู้เลยเอียงหัวไปฟังด้วย “ แต่ถ้าแกจะช่วยฉันล่าจริงๆ ฉันจองหนุ่มน้อยโต๊ะข้างๆนะ ”

    

                “ หา….. ” แพรร้องแล้วหันไปมองตามสายตาของจีนฉันก็หันไปมองด้วย ฉันมองผู้ชายผิวขาว หน้าตาเกลี้ยงเนียน ปากสีชมพู แล้วก็ตาสีฟ้า อืม *^^* เพื่อนคนนี้ของฉันรสนิยมดีจริงๆของบอก

    

                “ แต่เค้าเป็นรุ่นน้องนะ ดูจากป้ายชื่อสิ ” ฉันบอกแล้วชี้ให้ดูป้ายชื่อสีขาวซึ่งเป็นของม.ปลายปีหนึ่ง ของปีสองจะเป็นสีแดง และของปีสามจะเป็นสีเทา

    

                “ ไม่เห็นเป็นไร ฉันพอใจจะล่าสักอย่าง ” จีนยิ้มรับคำถามฉันอย่างไม่สะทกสะท้าน อยากจะบอกว่าเธอด้านมากๆ =_=;; เพื่อนเอ๋ย ว่าแต่ฉันไม่ได้แอบนินทาเธอนะ อิอิ

    

                “ แล้วแพรจะไปซื้อขนมปังได้ยังอ่ะ หิวแล้วนะ ” ฉันร้องโอดครวญแล้วทำท่าจับท้อง แพรหันมามองด้วยสายตาประมาณว่า ‘ เธอนี่มันเห็นแก่กินจริงๆ ’แต่ก็ยอมเดินไปแต่โดยดี ฉันกะว่าถ้าแพรอยู่ต่ออีกนิดฉันคงจะส่งสายตาตอบไปว่า ‘ ก็ฉันอยู่เพื่อกินนี่ ไม่ใช่กินเพื่ออยู่ ’

    

                “ นี่เฟิร์น ”

    

                “ อา ~ ราย ~ ” ฉันตอบจีนด้วยเสียงยานคาง ทำไมแพรไปนานจัง หิวอ่ะหิว แงๆ T^T

    

                “ ดูทำเสียงเข้า ว่าแต่น้องเค้ามองเราอยู่รึเปล่า ”

    

                “ งั้นมั้ง ” ฉันตอบโดยที่ใช้สายตาเหลือบไปมองเพียงแวบเดียว แต่เป็นแวบเดียวที่ฉันกับเขาสบตากัน อืม น้องคนนั้นหน้าแดงเลยแฮะ @_@ น่าสงสัยจริงๆ ~_~?

    

                “ มาแล้วจ้า ” แพรส่งขนมปังมาให้ฉันสองก้อน แต่ฉันว่าสั่งไปก้อนเดียวนี่นา -_-? แต่เออเอาเถอะ ไหนๆฉันก็หิว จะเขมือบมันให้หมดเลย

    

                “ แพรมาช้ามากเลย รู้มั้ยยัยเฟิร์นมันจะตายอยู่แล้ว ” จีนชี้มาที่ฉันแล้วก็ทำเสียงล้อเลียนฉันตอนที่ฉันพูดว่า อา ~ ราย ~ “ ยัยเฟิร์นน่ะหิวจนกินช้างได้ทั้งตัวแล้วมั้ง ”

    

                “ แต่ฉันว่า อึก ( เสียงกลืนขนมปังของฉันเอง ) ฉันกินได้มากกว่านันอีก ”

    

                “ เออเอาเถอะ ” แพรกับจีนพูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะยัดขนมปังของตัวเองเข้าปากบ้าง

    

                “ ซู่ ”

    

                “ ว้าย ” น้ำแดงของใครก็ไม่รู้หกรดหัวของฉันจนเปียกไปหมด แม่ขอดูหน้าสักหน่อยสิ ( ส่งสัยมันตัวนี้อยากไปนอนเล่นอยู่ที่โรง\'บาล หาเรื่องกันถึงที่เลยหรอฟะ )

    

                “ อุ๊ย!โทษทีนะไม่ได้ตั้งใจ ” เสียงของน้ำ คู่อริของฉันและอดีตเพื่อนสนิทพูดขึ้น ( อ้าว เวงแล้ว )



P_P_P_P_P_P_P_P_P_P_P_P_P_P_P_P



อาวมาลงแล้วน้าาาาาา ชอบม่ายชอบก้อลองแสดงความคิดเหนดูละกัน



จิงๆแล้วอยากให้เม้นอ่ะ เนื้อหาบางส่วนของเรื่องนี้อาดมีคำหยาบน้า



แต่เพื่อความมันส์ จึงจำเปนต้อง.......หน่อยนะ



เอ้อ แบบว่าอยากให้ช่วยกันเม้นหน่อยน่ะค่ะ เพราะแบบว่าอยากได้กำลังจัย



ขอแค่นี้ละกันนะ ปายแล้วค่า