สาวใสหัวใจกิ๊ง ปิ๊งรักสองหนุ่มฮอต

ลำดับตอนที่ #1 : T_T เพราะนายฉันถึงเจ็บตัว ฮึ่ม! >_

    

                “ อะไรนะคะ อาจารย์ล้อหนูเล่นแน่ๆ ”

    

                “ นี่ณัฐธิดา เธอเห็นว่าครูล้อเล่นงั้นหรอ ” อาจารย์อุนจิราที่เป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองที่เข้มงวดที่สุดหันมาถามฉัน เออ =_=; ความจริงก็คิดว่าอาจารย์อุนจิ ( เด็กดีต้องไม่เปลี่ยนชื่ออาจารย์นะ ) แกล้อเล่นนั่นแหละไม่งั้นจะถามหรอ

    

                “ แต่อาจารย์คะ นั่นมัน…. ”

    

                “ ไม่มีแต่ เธอออกไปจากห้องได้แล้ว ” อ.อุนจิทำไม้ทำมือไล่ฉันใหญ่

    

                “ อาจารย์หนูขอใช้สิทธิ์ที่เป็นลูกของผู้อำนวยการที่นี่ค่ะ ” ใช่แล้ว ฉันชื่อณัฐธิดา ชื่อเล่นชื่อเฟิร์น อายุ 17 กำลังเรียนอยู่ชั้นม.ปลายปี 2 ค่ะ และมีพ่อเป็นผู้อำนวยการของที่นี่ ซึ่งเป็นโรงเรียนเอกชนกินนอน จริงๆแล้วปู่เป็นคนก่อตั้งโรงเรียนว่างั้นเถอะ

    

                “ ไม่ได้โว้ย ถึงจะเป็นลูกผู้อำนวยการก็ไม่ได้ ” อาจารย์อุนจิพูดอย่างหมดความอดทน แล้วลากฉันออกมากอง ( บรรยายยังกับเป็นสิ่งสกปรกงั้นแหละ ) ที่หน้าห้องปกครอง ยี้ >_< จานใจร้ายที่ซู้ดถึงที่สุดเลย



                ~ สาวใสหัวใจกิ๊ง ปิ๊งรักสองหนุ่มฮอต ~



    

                “ นี่เป็นไงบ้าง ” จีนเพื่อนสาวที่ฉันสนิทด้วยมากที่สุดถามฉัน จีนเป็นคนผมยาวตรงสีดำสนิทที่ต่างกับฉันซึ่งผมออกจะเป็นสีน้ำตาลอ่อนแล้วหยักศกนิดๆ จีนเป็นลูกสาวคนที่สองของตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่ง ซึ่งพ่อเป็นเจ้าของโรงแรมระดับห้าดาวที่มีสาขาเกือบ10สาขาทั่วประเทศ

    

                “ ไม่ไงหรอก สงสัยฉันต้องไปอยู่ที่นั่นจริงๆ เฮ้อ! -_-;; ” ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างพยายามทำให้ตัวเองหายกลุ้มใจ “ จีนฉันจะทำยังไงดี ”

    

                “ แกก็แค่ขออาจารย์ให้ฉันไปอยู่ด้วยสิ ”

    

                “ แกพูดเล่น O_o ”

    

                “ เล่นกับผีแกสิ ฉันพูดจริง ” จีนพูดแล้วบ่นนู่นบ่นนี่อยู่คนเดียว จนฉันอดสงสัยไม่ได้ว่ามันเป็นไข้ เลยเอามือไปจับที่หน้าผากดู เอ ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา แปลกจริงๆ ^^??

    

                “ เห็นทีว่าฉันต้องบอกว่าไม่ล่ะเพื่อน เรื่องนี้ฉันไม่เห็นด้วยเด็ดขาด ” ฉันตบไหล่จีนไปมาอย่างอดไม่ได้ “ หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอม ”

    

                “ แล้วทำไมแกถึงไปอยู่ได้ล่ะ หอเราก็มีนะ แถมแกยังเป็นหัวหน้าหออีก ” จีนพูดเสียงอ่อยอย่างพยายามจะเถียงให้ชนะฉันให้ได้

    

                “ แล้วแกคิดว่าฉันชอบหรอ ต้องไปอยู่ที่นั่นน่ะ ”

    

                “ เออ แกชอบ ”

    

                ดูมันคิดได้ ฉันถามให้แกตอบว่าไม่ ไม่ได้ถามให้แกตอบว่าชอบ ไอ้จีนนี่ถ้าจะไม่เคยใช้สมองเลยนะเนี่ย W_W กลุ้มใจแทนสมองน้อยๆของจีนจัง

    

                “ ไม่ชอบโว้ยรู้ไว้ซะ แล้วจีนก็ไม่มีทางที่จะได้อยู่ที่นั่นด้วย ”

    

                “ แต่นั่นมันหอชายนะ ”

    

                อ้า ใช่แล้วท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกคน @_@!! ฉันที่เป็นถึงหัวหน้าหอหญิงต้องระเห็ดเร่ร่อนไปอยู่หอชายด้วยเหตุผลสั้นๆประโยคเดียวจากอาจารย์อุนจิว่า ‘ หอเต็ม ’ มันช่างน่าจับมาฆ่า ( อีกรอบนะคะ เด็กดีไม่ควรแม้แต่จะคิดเรื่องพวกนี้ ก๊ากๆๆ ) แล้วเค้นเอาความจริงเสียเหลือเกิน

    

                “ แล้วฉันก็จะกลายเป็นดาวในหมู่เดือน ที่ต้องคอยระวังตัว เพราะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมั่ง อ๊าก! เสียว ”

    

                “ เออๆ แกจะไปเป็นขี้เป็นเข้อที่ไหนก็ไปเลยไป ฉันจะกลับบ้านแล้ว ” จีนมองฉันด้วยสายตาแปลกๆจากนั้นก็กวาดสายตาขึ้นลงขึ้นลงมองฉันอีก จะมองอะไรกันนักกันหนานะ เดี๋ยวสึกหมด ฮู่ว!! “ ฉันนัดแม่ไว้ที่ห้าง พรุ่งนี้เจอกันนะ อ้อไหนๆก็เป็นวันเปิดเทอมฉันจะไปรับแกที่บ้านก็แล้วกัน บาย ”

    

                “ บายจ้า ไอเพื่อนบ้า ”

    

                “ อะไรนะ ”

    

                “ โฮ่ โฮ่ อะไร มีอะไรที่ไหนกัน ไปได้แล้ว บาย ” เกือบตายมั้ยนั่นน่ะ หาเรื่องแล้วเรา

    

                ฉันมองจีนเดินไปจนลับสายตาแล้วกะว่าจะไปเดินเล่นในตัวเมืองก่อนสักหน่อย แล้วค่อยโทรให้พี่ไอซ์ที่เป็นพี่ชายแท้ๆของฉันให้มารับ ฉันมองแสงไฟสีต่างๆจากร้านรวงที่เริ่มจะเปิดให้เห็นกันบ้างแล้ว

    

                 “ กรี๊ดๆๆ ”

    

                ฉันหันไปมองตามเสียงกรี๊ดที่ไม่สบอารมณ์ของหูฉันสักเท่าไหร่ว่ามาจากไหน แล้วฉันก็เห็นกลุ่มผู้หญิงกลุ่มเบ้อเร่อกำลังหวีดร้องกันอยู่ แถมวิ่งอีกต่างหาก คงจะเจอดาราแน่ๆเลย น่าสงสารคนผู้นั้นจริงๆ ~_~;;

    

                “ โอ๊ย ” ผู้ชายคนนึงวิ่งมาชนฉันเข้าอย่างจัง จนฉันลงไปกลิ้งกับพื้น เอ่อ ถ้าจะพูดให้ดูดีหน่อยก็ลงไปนั่งกับพื้น >_
    

                “ โทษที ฉันรีบ ” เค้าขอโทษขอโพยฉันใหญ่แล้วทำท่าจะวิ่งต่อ แต่ก็ต้องหยุดลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บของฉันอีกครั้ง “ เธอเป็นอะไร ”

    

                “ กระดุมเสื้อนายพันอยู่กับผมฉัน ”

    

                “ หา…เธอพูดใหม่ซิ ” อ๊าก! T^T อีตาบ้าหูหนวกหรอไง

    

                “ กระดุมเสื้อนายมันพันอยู่กับผมฉัน เมื่อกี้นายลุกขึ้นวิ่งมันก็เลยกระตุกผมฉัน ” ฉันเริ่มมีน้ำตาคลอเพราะความเจ็บ “ เข้าใจมั้ย แก้มันออกหน่อยสิ ” ( _ _ )( - - )

    

                “ อ่ะ คือว่าฉัน….ฉัน โอ๊ย เธอมานี่ ” แล้วผู้ชายคนนั้นก็ลากฉันเข้าไปในซอกแคบๆแถวๆนั้น ท่าทางของพวกเราจะบอกว่าตลกก็ได้งี่เง่าก็ว่าได้ แต่ฉันไม่มีเวลาจะสนเพราะเจ็บไปหมดแล้ว

    

                “ นาย…นายช่วยแก้หน่อยสิ ” ฉันพูดเสียงสั่นเพราะน้ำตาเริ่มไหล “ ฉันเจ็บไปหมดแล้ว ”

    

                “ เธอเงียบก่อนสิ เดี๋ยวฉันแกะให้ ” เค้ากระซิบที่ข้างหู แล้วเอามือมาปิดปากฉัน ไม่ให้มีเสียงสะอื้น

    

                “ กรี๊ด ” แล้วกลุ่มพวกบ้าดาราเมื่อกี้ก็วิ่งผ่านพวกเราไป คนๆนั้นจะหนีรอดรึยังนะ น่าสงสารจัง แต่เอ๊ะ!นี่ไม่ใช่เวลามาสงสารใครนี่ ฉันต่างหากที่เป็นคนที่น่าสงสาร T_T

    

                “ เฮ้อ! ค่อยยังชั่ว ” นายแว่นดำ ( ก็ไอ้คนที่ชนฉันมันใส่แว่นด้วยน่ะ ฉันไม่รู้ว่าจะเรียกว่าไงก็เลยเรียกว่าแว่นดำ ) ปาดเหงื่อที่หน้าออก ก่อนจะก้มลงมาดูผมฉันที่พันอยู่ที่กระดุมเสื้อของเขา “ คงต้องตัดมั้ง ”

    

                “ ตาบ้า นายอย่าตัดผมฉันนะ ” ฉันร้องเสียงหลงอย่างตกใจ ผมที่ไว้มาตั้งสี่ปี กว่าจะยาวได้เท่านี้ ฉันไม่ยอมให้นายตัดเด็ดขาด

    

                “ แต่ฉันมองไม่ค่อยเห็นเลย แล้วจะแก้ได้ไง ”

    

                “ นายก็ถอดแว่นออกเซ่ จะได้มองเห็น ”

    

                “ เออนะ ”

    

                “ =_=!! ” โง่จริงหรือโง่ปลอมเนี่ย

    

                แล้วตาบ้าก็ถอดแว่นออก ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเค้าแล้วก็ต้องอ้าปากค้าง ผมสีน้ำตาลเข้มที่ยาวปรกหน้าผากซอยไล่ระดับลงมา ดวงตาสีเทาที่เป็นเอกลักษณ์

    

                “ นายคือเชน นักร้องวง SUNSHINE ”

    

                “ ก็ใช่ แต่เธอจะอยู่นิ่งๆได้มั้ยฉันจะได้แกะผมเธอออก ” ตาบ้าตอบแบบเซ็งๆ “ ไม่นิ่งเดี๋ยวฉันก็ตัดผมเธอทิ้งซะเลยนี่ ”

    

                “ แว๊ก >_^;; ฉันนิ่งแล้วนิ่งแล้ว ”

    

                “ เธอนี่ต๊องเป็นบ้า ”

    

                “ นายก็งี่เง่าเป็นบ้า ” ฉันพึมพำเบาๆคนเดียวไม่ให้เค้าได้ยิน แต่ฉันว่าเค้าได้ยินแน่ๆเมื่อผมฉันถูกกระตุกเข้าทีนึงแรงๆจนน้ำตาไหล

    

                “ โอ๊ย! T_T ”

    

                “ เสร็จแล้ว ทีนี้ฉันก็ไปได้แล้วนะ ”

    

                “ นายจะไปไหนก็ไปเลยอีตาบ้า คิดว่าตัวเองเป็นนักร้องแล้วจะทำอะไรก็ได้หรอไง ” ฉันตะโกนใส่เชนที่เริ่มเดินออกจากซอกที่ฉันกับเค้าอยู่

    

                “ นี่เธอพึ่งรู้หรอ ”

    

                “ ตาบ้า แบร่ ” ว่าแล้วฉันก็แลบลิ้นใส่เค้า แล้วแกล้งเดินชนแรงๆทีนึง แต่เอาจริงๆแล้วฉันเจ็บมากกว่าที่จะเป็นตางั่งนั่นเจ็บ โอ๊ย! T_O! ฝากไว้ก่อนเถอะนายเชน นักร้องแห่งวง SUNSHINE





>_< >_< >_< >_< >_< >_< >_< >_< >_<



ง่า อานนี้มานเปนแบบที่ปรับปรุงแล้วอ่า ที่เค้าเรียกว่ารีไรท์ป่าวหว่า =_=?



มานมีแค่โครงเรื่องเท่านั้นที่คล้ายกับของเก่าอ่ะ



เพราะตัวละครเพิ่มขึ้นมาเยอะเลย แต่ก้อยังมีพระเอกกับนางเอกคนเดิม



ง่า ถ้าม่ายชอบก้อบอกกานหน่อยนะ จาได้เอาไปทำใหม่หรือปรับปรุง



แต่ว่าช่วงนี้เปิดเทอมแล้วอ่ะ TT_TT คงจามาอัพช้าหน่อยนะ



อย่างลืมติดตามเรื่องของเรากานต่อนะถ้ายางไม่เบื่อ ^ O^