รักใสใสของยัยนักเวทย์

ลำดับตอนที่ #7 : โลกใต้น้ำ

“ วู้ เหมือนพรมสีดำผืนใหญ่เลย  เอ่อ แล้วไหนนางเงือกล่ะ ไม่เห็นมีเลย ”

“ เทออยากไปดูโลกใต้น้ำกันไมล่ะ หรือ แค่อยากยืนดูอยู่ข้างบน ”

“ ก็ต้องอยากไปดูโลกใต้น้ำซิ คัยไม่อยากก็บ้าแล้ว ”

“ แต่เทอต้องรู้ก่อนว่า เงือกมีทั้งเงือกที่สุภาพ และดุร้าย  ทางที่ดีเทอไม่ควรว่ายเข้าไปในเมืองเงือกดูอยู่ห่างๆก็พอ และอีกอย่างถ้าเทอก็หลงกับฉันแล้วไปเจอเงือกที่ถืออาวุธล่ะก็ ว่ายหนีให้เร็วที่สุดเลย ”

“ รับทราบค่ะ ท่านผู้การ ”

“ แล้วต้องทำไงอ่า ถึงลงไปอยู่ในน้ำนานได้ ”

“ เอ้า เอาสร้อยนี้ ใส่ไว้ อย่าถอดมันเด็ดขาดนะ และนี้กินเข้าไป ” นายเรียวส่งสร้อยที่มีจี้รูปหอยอยู่ สร้อยน่าจะทำจากพืชน้ำมาถักเป็นสร้อย และก็ยาเม็ดกลมๆขนาดเท่าไข่มุข แต่เป็นสีเขียวอื๋อ

“ นายจะให้ฉันกินไอ้นี้ นี้นะ แหวะ ”

“ หรือเทอไม่อยากลงไป ก็ได้นะ ไม่เปลือง ”

“ ไม่ใช่อย่างนั้น แล้วนายแหละ จะลงไปยังไง ^_^;;” โชคดีที่เราฉลาดเลย แก้ตัวทัน

“ ที่แท้ก็เป็นห่วง  ดูนี้สร้อยฉัน ส่วนยา  อึก ” หยี นายเรียวกลืนยาเม็ดเขียวไปแล้ว ส่วนสร้อยเขาก็ใส่อยู่ในคอแล้ว สร้อยของเขาเป็นรูปสามง่าม

“ อืมกินก็ได้  อึก ”

“ ตู้ม ฟู้ ”

“ ตู้ม  ฟู้ ”

“ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นแหละ ยังกะหายใจไม่ออกเลย ”

“ อัน อำอัง อั้น อาย ใอ อู ” ( แปล = ฉันกำลังกั้นหายใจอยู่ )

“ พูดก็ได้ ไม่เป็นรัยหรอก ”

“ เฮ้ย พูดได้ก็ไม่บอก ”

“ ก็บอกไปเมื่อกี้ไง ”

“ อืมๆ ”

“ มานี้ ตามฉันมา เดี๋ยวฉันจะพาไปดูหินร้องเพลง ”

“ อืมๆ นำไปเลย ”

“ นี้เป็นทุ่งดอกไม้น้ำ ตรงนี้จะมีปลาอยู่เยอะเลย ”

“ และก็นู้น ........ ”

นั้นเงือกนิ สวยจัง ไปดูใกล้ๆดีกว่า อิ อิ ปล่อยให้นายเรียวพูดไปคนเดียวอย่างนั้นแหละ พูดซะทำให้บรรกาศน่าเบื่อไปเลย เดี๋ยวค่อยว่ายตามไปก็ได้ ฝีมือการว่ายน้ำระดับนี้แล้ว ตอนอยู่ที่บ้านคุณแม่สอนให้บ่อยๆ อ้าว เงือกหายไปไหนแล้ว นั้นไงว่ายไปดูใกล้อีกนิด

โอโห นั้นประตูเมืองเงือกแน่เลย ว้าวสวยจัง เป็นรูปเหมือนสร้อยของนายเรียวเลย พูดถึงนายเรียวหายไปไหนแล้วนะ เห็นแล้วตัวเล็กนิดเดียวเอง ( เพราะอยู่ไกล ) อุ้ย นั้นเงือกตัวจริงเสียงจริง ถืออาวุธด้วยสวยจัง แต่หน้าดุเป็นบ้าเลย สงสัยเป็นเงือกทหารยาม  ว้าวมีตั้งหลายตัว 1. . .  2 . . . 3 . . .4. . . 5 . . . 6 . . . 7. . . 8. . .9. . .10 โอโห 10ตัวแน่ะ โอ้ย ไอ้พุ่มไม้น้ำบ้า ทิ่มตาฉันหรอ ฉันเห็นแกเป็นที่หลบภัยให้ฉันนะเนี้ย ไม่นั้นนะฉันจะถอนรากแก  เงือกหายไปไหนแล้วเนี้ยไอ้ต้นไม้บ้า

“ นี้แน่ะ ต้องโดนเตะให้เข็ด ”

“ อุ้ย ขอโทษค่ะ คุณเต่า ” ฉันโกรธต้นไม้มากไปหน่อยเลย เตะโดนเต่าเอา

“ ที่จริงฉันไม่ได้ชื่อ คุณเต่าหรอก ฉันชื่อ ทอร์ทอยส เรียกสั้นๆว่าทอร์  คุณเต่าเป็นชื่อของ ปู่ทวดของฉันเอง ” เวรกรรม ฉันเห็นเป็นเต่าก็เลยเรียกว่า คุณเต่า เพิ่มความสุภาพเข้าไปนิดดันกลายเป็นชื่อปู่ทวดของทอร์ทอยส

“ ^_^;; ”

“ คุณปู่ทวดของฉัน ท่านเดินทางไปฮันนีมูนที่เมืองเงือกเดลฟินกับคุณย่าทวดเมแกน นี้ไงโปตการ์ด ”

“ เมืองเงือกมีชื่อด้วยหรอค่ะ  ”

“ ใส่เมืองเงือกมีชื่อ ก็เหมือนกับที่สัตว์เรามีชื่อนั้นแหละ  เอ่อยังไม่ได้ถามชื่อนู๋เลย นู๋ชื่ออะไรหรอ เห็นนู๋ลักษณะแปลกๆ นู๋เป็นสัตว์พันธุ์อะไรน่ะ ”

“ เอ่อนู๋ชื่อ ลีจิน ค่ะส่วนที่ถามว่านู๋เป็นสัตว์พันธุ์อะไรนะ  นู๋เป็นแม่มดคน เรียนอยู่ที่ซีเนีย แต่ตอนนี้มาอยู่ที่ฟีนิกซ์ชั่วคราวค่ะ ”

“ O_O  ท่านรู้จักกับเงือกในเมืองเงือกหรอ ”

“ ป่าวค่ะ ทำไมต้องรู้จักด้วยล่ะค่ะ ”

“ ก็เพราะว่า คนธรรมดาไม่สามารถมองเห็นเมืองเงือกและก็คุยกับผู้ที่อาศัยในเมืองเงือกไม่ได้ซิ ถ้าจะมองเห็นได้ต้องได้ของสิ่งนึงที่ลงเวทย์ลงไปจากเงือกในเมืองเงือกให้เท่านั้น แต่ของของเงือกแต่ละตัวก็ไม่เหมือนกัน ที่ฉันรู้ขององค์ราชา ราชีนี เจ้าหญิง เจ้าชาย เป็นสร้อยหมดเลย แต่เป็นสร้อยต่างกันไป เช่น ขององค์ราชาเป็นสร้อยที่ทำจากพืชน้ำสีเขียวมีจี้เป็นรูปสามง่าม  ของราชินีเป็นสร้อยที่ทำจากพืชน้ำสีเหลืองมีจี้เป็นรูปมงกุฎทำจากเปลือกไม้ ของเจ้าชาย 2 พระองค์จะเป็นสร้อยทำจากพืชน้ำสีน้ำเงินและฟ้า ทำไมทำหน้างงอย่างนั้นแหละ คงสงสัยเรื่องเจ้าชายใช่ไหมล่ะ เจ้าชายองค์แรกชื่อซีรอปเป็นสร้อยทำจากพืชสีน้ำเงินจี้เป็นลูกแก้วที่มีน้ำสีฟ้าอยู่ ส่วนเจ้าชายองค์ที่สองชื่อซีราซเป็นสร้อยทำจากพืชสีฟ้าจี้เป็นลูกแก้วที่มีน้ำสีน้ำเงิน เอ่อใช่ลืมบอกว่าเจ้าชายเป็นแฝด ส่วนเจ้าหญิงไม่ค่อยทำสร้อยให้คัยหรอก ฉันเลยไม่รู้ อธิบายซะหมดเปลือก ตกลงเทอคุยกับฉันได้ไง ”

“ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ รู้แต่ว่าเพื่อนฉันเค้าให้กินยาเม็ดสีเขียวกับสร้อยเส้นนึงค่ะ”

“ ฉันขอดูของสิ่งนั้นหน่อยได้ไหม ”

  “ อ่ะนี้ค่ะ ” ฉันเอาสร้อยที่หลบอยู่ในเสื้อออกมาให้คุณทอร์ทอยสดู ไม่ได้จอดออกมาหรอกค่ะ

“ O_O ว้าว !!! เป็นสร้อย ”คุณเต่าตะโกนเสียงดังลั่น เฮ้ยไม่ใช่คุณทอร์ทอยสตังหาก

“ เสียงคัยน่ะ ออกมานะ ”

“ ไม่มีอะไรครับ ท่านทหารเงือก ”

“ ข้าได้ยิน คำว่าสร้อย เจ้าคุยกับคัยอยู่ ”

“ ข้าจะไปเอาสร้อยมาจากไหนกันล่ะครับ แล้วแถวนี้ก็ไม่มีคัยด้วยขารับ ”

“ แต่ข้าได้ยิน เจ้าจะหาว่าข้ายินแว้วหรอไง ”

“ ข้ามิบังอาจครับ ” พอคุณทอร์พูดจบ เงือกท่าทางดุร้ายก็กวาดตาดูรอบๆ สะ...สาย ตะ...ตามาหยุดตรงที่ฉันยืนหลบอยู่พอดีเลย

“ ทำไมต้นไม้ ต้นนี้มันพองๆนะ ข้าดูแถวนี้ทุกวัน มันไม่เคยพองอย่างนี้นะ ” พอทหารเงือกพูดแล้วก็เอามือปัดมาที่ฉัน

“ โอ้ย !! ”

“ คัยอยู่ในนั้นแน่ะ ออกมา ”

“ ข้าว่า คงไม่มีอะไรหรอกครับ ”

“ เจ้าเงียบไปก่อน ”

“ ถ้าไม่ออกมาข้าจะฆ่าเจ้าเต่าตัวนีซะ ”

“ อย่าเลยค่ะ ”

“ มนุษย์ ”

“ . . . . ”

“ ตอนแรกข้าคิดว่า คู่รักเต่ามาจู๋จี้กันเลยจะทดสอบความรักซะหน่อยว่า เต่าอีกตัวจะยอมเสียสละเพื่อแฟนรึป่าว แต่ข้าคิดผิดไป ”

“ เจ้าเต่า เจ้าลักลอบนำมนุษย์ เข้ามาหรอ ”

“ ข้าป่าวนะ ”

“ ไม่ต้องมาพูดเลย พวกเราช่วยกับจับเจ้าพวกนี้ไปประหาร ”

“ ทำไมต้องถึงประหารเลยล่ะ ”

“ ก็เพราะเผ่าพันธุ์เงือกของเราไม่สามารถให้มนุษย์รู้เรื่องพวกเราได้นะซิ ข้าไม่รู้หรอกเจ้าเห็นเราได้ยังไง แต่เจ้าดันเห็นแล้ว เจ้าต้องตายข้าเสียใจด้วย เมื่อกี้ข้าไม่ได้เสียใจจริงๆหรอก อย่าคิดนะว่าข้าจะใจอ่อน ”

“ ถ้าข้าบอกว่าข้าเป็นแม่มดล่ะ ”

“ ข้าไม่เชื่อเจ้าหรอก มนุษย์ชอบหลอกลวง  จับพวกมันไปเร็วเข้า ”

“ T_T ”

“ นั้นมันสร้อย ของเมืองเรานิ ” ทหารเงือกเห็นสร้อยแย้ว T_T

“ ข้าของเปลี่ยนคำสั่ง ส่งทหารปลาไปทูลพระราชาว่า พบมนุษย์ใส่สร้อยของเมืองเรา ” ทหารเงือกคนเมื่อกี้ท่าทางจะเป็นหัวหน้า

“ ทหารปลาส่งไปแล้ว พระราชาบอกให้นำตัวนางมาพบท่านในห้องโถงกลาง ”

“ เอาตัวพวกมันไป ”

“ ....T_T…. ”

“ อย่าเลย ขารับ ”

-----------------------------

            ว้าว!!!!! ในห้องโถงของวังเงือกชั่งสวยอารัยเช่นนี้  มีดอกไม้ทะเลตบแต่งอย่างงดงาม  แล้วนั้นเสาที่ทำจากหินอ่อนขัดอย่างดีสลับกับเพชรเม็ดงามแวววับไปทั่ว ขนาดว่าห้องโถงโรงเรียนฟีนิกซ์งมงามแล้วยังเทียบไม่ติดกับกับที่นี้เลย  และเพดานที่สลักลวดลายอย่างวิจิตรงดงาม

“ เจ้าชื่ออะไร มองอะไรของเจ้าน่ะ ”

“ . . . . . . ” ก้มหน้าเงียบ

“ เรริซ เจ้านี้ชื่ออะไร ทำไมถึงเอาเจ้าพวกนี้มาที่นี้  ”

“ ทูลเจ้าชายซีรอป เจ้าชายซีราซ เจ้าเต่านี้ลักรอบนำมนุษย์ผู้นี้เข้ามาในเขตเมืองเงือกเพค่ะ ” ทหารเงือกที่ท่าทางจะเป็นหัวหน้าเมื่อกี้พูด อย่างนอบน้อม

“ O_O อะไร!!! นะ มนุษย์หรือ ”  เจ้าชาย 2 คนนั้นทำท่าทางตกลงใจอย่างมาก

“ เอ่อ โทดทีที่ขัดจังหวะ ฉันเป็นแม่มดไม่ใช่มนุษย์ ”

“ อ้าว เรริซแล้วไหนเจ้าบอกว่าเป็นมนุษย์ไงล่ะ ”

“ มันโกหก อย่าทรงเชื่อใจ เจ้าพวกมนุษย์นะเพค่ะ ”

“ เจ้ายังฝังใจในนั้นเรื่องนั้นอยู่หรอ ”

“ . . . . . ”

“ ไม่เป็นไร ถ้าไม่วางใจพวกข้ามีวิธีทดสอบอยู่ จริงไหมซีรอป ” ผู้ชายท่าทางขี้เล่น ผมสีดำเข้ม ดวงตาสีฟ้าใสดูขี้เล่นพูดอย่างได้ค่อยใส่ใจเรื่องที่ฉันเป็นมนุษย์หรือแม่มดนัก แต่จะสนเรื่องความสนุกเท่านั้น คนนี้น่าจะชื่อซีราซ

“ เจ้าชื่ออะไรฮะ ก้มหน้าเงียบอยู่นั้นแหละ เงยหน้าสวยๆของเจ้าให้ข้ามองหน่อยซิ ” คราวนี้เป็นผู้ชายอีกคนที่ท่าทางเป็นผู้ใหญ่มากกว่านิดหน่อย( เน้นนิดหน่อยเท่านั้น)คนนี้น่าจะเป็นซีรอป

“ …… ”

“ นี้สาวน้อยเป็นอะไรทำไมไม่พูดจ๊ะ ” ไอ้เจ้าชายซีรอปพูดแล้วก็เอามือใหญ่ๆมาจับคางฉันยกขึ้น

            ฉันขอปลี่ยนจากท่าทางที่เป็นผู้ใหญ่เป็นท่าทางหื่นๆแทน

“ รอป แกอย่าทำอย่างนี้ซิ เดี๋ยวเสด็จพ่อมาเห็นล่ะก็โดนดีแน่เลย  ”

“ ข้าก็แค่จับคางเฉยๆมันผิดหรอไงอะราซ  และเสด็จพ่อกับเสด็จแม่ก็ไม่อยู่แล้ว เจ้าก็รู้นิว่าท่านต้อนรับแขกเมืองข้างๆอยู่ ”

“ เจ้าก็พูดอย่างนี้ทุกครั้งล่ะ ดูคราวที่แล้วซิ เจ้าก็จับคางองค์หญิงริตแล้วเป็นไงต่อก็เส็ดเจ้าไปอีกราย จริงไหม ”

“ แม่นั้นหาเรื่องเอง ข้าแค่จับคางแล้วเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆแค่นั้น แม่นั้นก็เล่นกับข้าด้วย  ข้าเลย....  ”

“ อดใจไม่ไหวซินะ ”

“ ก็ประมาณนั้นแหละ ^_^;; ”

“ เอ่อ ขอโทษอีกทีนะ ที่ขัดจังหวะอีกรอบนะ ข้าเป็นแม่มดแล้วก็ไม่ใช่มนุษย์ด้วย ปล่อยฉันได้ยังอ่า  ”

“ แล้วพวกข้าจะรู้ได้ยังรัยว่า เจ้าเป็นมนุษย์หรือผู้ใช้เวทย์ ”

“ ข้ารู้แล้วแหละรอป ก็ให้นางสู้กับเราไง คัยชนะสามารถสั่งอีกคนได้ทุกอย่าง เป็นไงความคิดข้าเจ๋งใช่ไหมล่ะรอป ”

“ ไม่เกี่ยวรัยกันนะ ชั่งมานเถอะ แต่ข้าว่ามันดูว่า เราเอาเปรียบนางอยู่น่ะ เราต่อให้นางดีมะ ”

“ อืมก็ดีนะ นี้เจ้าชื่ออะไรล่ะ ” ซีราซพูด

“ ฉันชื่อ ลีจิน หรือ จิน ”

“ จินหรอ ได้ยินมาว่าเจ้าได้สร้อยของเมืองเราหรอนิ ไปเอามาจากไปไหนล่ะ ”

“ ข้าได้จากเพื่อนข้าน่ะ ”

“ จะคุยกันอีกนานมะราซ ข้าพร้อมแล้ว ”

“ ไปเลย เจ้าไปแข่ง ข้าจะเป็นกรรมการเอง กติกา ก็คือ ไม่มี ” ตอนนี้ราฟน่าจะพูดอยู่นะ โอ้ย!! สับสน

“ อ้าว!! กรรม ”

“ เจ้าพูดอะไรน่ะ ” ซีราซพูด แล้วทำหน้าน่ารักใส่ฉัน น่ารักเป็นบ้าเลย >_<

“ เรียก ฉันว่า จินก็ได้ ”

“ อืม จินเทอ ”

“ =_= มัวแต่พูดกันอยู่นั้นแหละ ไม่สนใจข้าเลย จะเริ่มยัง ”ซีรอปทำท่าจะงอน

“ เริ่มแล้ว ขารับ เจ้าชายซีรอป ”

“ ดีมาก ไอ้น้อง ”

“ =_=; ”

“ เจ้าเข้ามาก่อนเลย ข้าต่อให้ ”

“ แน่ใจนะ ”

“ อืม ”

            ฉันเข้าไปเตะที่ท้องของท่านเจ้าชายซีรอป อิอิ สมน้ำหน้า นายคาสโนว่าเอ๋ย ดูท่าทางเหมือนเป็นผู้ใหญ่ ที่ไหนได้. . .

“ ระวังตัวให้ดีนะ สาวน้อย เธอเสร็จฉันแน่ ” ตอนที่ฉันเผลอ อีกคาสโนว่านั้นก็ล๊อกตัวฉันแล้วก็กระซิบข้างๆหูฉัน

“ ไม่มีทางหรอก นายยังรู้จักฉันน้อยไป ”

            ฉันร่ายเวทย์ดาบล้อมตัวนายคาสโนว่า แล้วก็ใส่พลังเวทย์ผสมกับท่าเตะทลายภูผาของตระกูลลีเองค่ะ( ภูมิใจเสนอเลย ) พอนายนั้นจุก ฉันก็ตามด้วยหมัดอัคคีของตระกูลลีเหมือนเดิม

“ เฮ้ย!!! ซีรอป นายปล่อยให้มนุษยธรรมดา เตะ ต่อยหรอไง ”

            ใช่ซีราซพูดไม่ผิดหรอกค่ะ ว่าฉันเป็นมนุษย์ อย่าพึ่งงงล่ะ เพราะท่าดูจากภายนอกไม่ได้โดนเองก็จะไม่รู้เลยว่า ฉันใส่พลังเวทย์เข้าไปด้วยกับการเตะและต่อย แต่ถ้าคนฉลากๆก็น่าจะดูออกนะ ( นี้มันหลอกด่ากันนี่หว่า >> ซีราฟ )

“ นายยอมแพ้รึยังฮะ นายคาสโนว่า ”

“ ยอมแล้วคร๊าบ... ”

“ เฮ้ย รอปเจ้ายอมแพ้ จินหรอ เจ้านี้ไม่ได้เรื่องจริงๆนะ ปล่อยให้มนุษยธรรมดา แถมยังเป็นผู้หญิงจัดการให้ ”

“ ราซ เจ้าลองมาเป็นข้าดูเซ่ ”

“ ตามสัญญาข้าจะสามารถขออะไรก็ได้ใช่ไหม ”

“ ใช่ แต่เจ้าคงไม่คิดจะขออะไรแปลกนะ ”ซีราซพูด

“ เช่นอะไรล่ะ ”

“ ก็เช่น ขอเป็นราชาของที่นี้ ไม่ก็ขอให้เราหามุขบริสุทธิ์ให้ หรือขอเป็นแฟนข้าหรอกนะ ”

“ เหอะๆ ขอเป็นแฟนนายนี้นะเหอะๆ ”

“ เธอล่ะ ไม่รู้อะไร ราซเป็นเนื้อหอมมากเลยนะ ถึงขนาดมีแฟนคลับเงือกเลยล่ะ คัยที่โดนเจ้านี้จ้องด้วยตาสีฟ้าใสนี้ล่ะก็. . . จะรู้สึกมีความสุขมากๆๆๆ แล้วสุดท้ายก็หลงทุกคนเลยแหละ ”

“ -_-;; ”

“ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นแหละ แม้ข้าจะไม่เจ้าชู้แบบรอป แต่ข้าก็เนื้อหอมจริงๆนะ แล้วเรื่องที่รอปพูดว่าใครได้มองตาข้าหลงทุกคนเลย  หรือว่าเจ้าไม่เชื่อ ”

“ จะว่าเชื่อก็เชื่อ จะว่าไม่เชื่อก็ไม่เชื่อ ”

“ แล้วตกลงมันยังไงกันแน่ล่ะ ”

“ . . . .  .( ก็ไม่เชื่อไงล่ะ ไอ้คนหลงตัวเองเอ้ย ) ”

“ ข้าพอจะอ่านใจได้จากสายตา ไม่ค่อยแม่นนักหรอกนะ แต่เป็นการพูดในใจละแสดงสายตาออกมาด้วยล่ะก็ได้ ถ้าข้าอ่านไม่ผิดเจ้าคิดว่า ราซเป็นคนหลงตัวเอง ”

“ อะไรนะ เจ้ารู้ได้ไงอ่ะ ”

“ แสดงว่าเป็นความจริงซินะ  ถ้าไม่เชื่อลองมาทดสอบดูมองตาข้าสิ ”  ราซพูดแล้วก็หันหน้ามาจ้องตาฉัน แล้วฉันก็หันไปจ้องตอบ

            ตอนนี้ฉันรู้สึกเคลิบเคลิ้ม และรู้สึกเหมือนตัวเขาหวิว ตัวกำลังล้องลอยอยู่บนเมฆนุ่ม และก็นั้นบ้านฉันนิ นอนอยู่บนเตียงรู้สึกสบายจัง  อ้าย!! หน้า Eตาเรียวโผ่ขึ้นมาได้ไงล่ะเนี้ย

“ จะทำอะไรน่ะ พวกนายจะทำอะไรฮะอยากตายหรอไง ” พวกนี้กำลังอุ้มฉันไปไหนสักแห่ง

“ เฮ้ย!!! ราซ นางตื่นแล้ว มองตานางต่อสิเร็ว ” แล้วราซก็มาจ้องหน้าฉันต่อ ฉันหันหลบทันที แต่สายไปแล้ว ร่างกายฉันขยับไม่ได้แล้วแต่ปากยังขยับได้นิ

“ นายนั้นทำอะไรฉัน ”

“ เฮ้ยราซ นายมองคัยก็ต้องเคลิ้มไม่ใช่หรอไง ทำไมเป็นเงี้ยอ่า ”

“ ไม่รู้ซิ สงสัยนางมีคนที่ชอบอยู่แล้ว  ”

“ แต่ถ้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วก็ต้องขยับกายได้ซิ แต่ทำไมนางพูดได้อย่างเดียวล่ะ ”

“ ข้าก็ไม่รู้ ”

“ นี้พวกเจ้าจะทำอะไร ”

“ แค่ให้เธอแกล้งเป็นแฟนเรา แล้วเราก็จะชนะพนันเท่านั้นอย่าคิดมากสาวน้อย ”

“ แค่นั้นจริงๆหรอก ถ้าแค่นั้นจริงๆฉันก็โอเคแต่ก็ข้อแม้ ”

“ อะไร ถ้าสามารถทำได้นะ ”รอปพูด เพราะราซยังจ้องฉันอยู่

“ ได้ซิ พวกนายเป็นเจ้าชายก็ต้องทำได้ คือให้นายปล่อยคุณทอร์ไป และ... ”

“ คุณทอร์  นี้คือเต่าตัวนั้นที่รออยู่ในห้องโถงใช่มะ ”

“ ใช่ และอีกอย่างคือช่วยฉันตามหาเพื่อนเพราะฉันพึ่งนึกได้ว่าฉันหลงกับเพื่อน ”

“ ได้ แต่เธอต้องทำให้สำเร็จนะ ”

“ อืม ”

------------------------------

“ Hi , ราซ รอป มาหามาร์ดี้หรอหว่ะ ”

“ ป่าว ตามที่พนันกันไง ”

“ อ๋อ มาให้ลงโทษตั้งแต่ ต้นสัปดาห์เลยหรอหว่ะ แต่คราวนี้ไม่ให้คบกับมาร์ดี้แล้ว ฉันจะให้นายคบกับจีจี้ สาวสวยหมวย x ไงแต่ถ้านายไม่โดนเธอเล่นงานก่อนนะ หุๆ ไปรอที่ลานเลย ไม่เกิน 30 นาที ข้าจะไปตามคนอื่นๆมา ”

“ อืม ” รอปตอบ

“ มาร์ดี้อะไรหรอ ราซ ”

“ ก็คือการพนันครั้งที่แล้ว พวกนี้บอกให้เราหามุขให้เจอภายใน 3 วันถ้าแพ้ตอบไปจีบมาร์ดี้เป็นเงือกสาวที่สวยมาก เซ็กซี่มากด้วย แต่ได้ชื่อว่าซาดิด เป็นอับดับ1 ”

“ แล้วตกลงว่านายแพ้หรอ ”

“ ใช่ซิ มันไม่ง่ายเลยนะที่จะให้หามุขในเวลา 3 วันเอง ”

“ แล้วไงต่อ ”

“ เห็นแผลที่หน้าอกของรอปไหมล่ะ นั้นแหละโดนแม่นั้นเอาเล็บกรีด แล้วสั่งให้ไปหาทุกวันด้วย ส่วนคราวนี้พวกนั้นบอกว่า ถ้าหามนุษย์หรือผู้ใช้เวทย์ผู้หญิงมาไม่ได้ ก็จะให้ไปจีบจีจี้สาวสวยหมวย x ถ้าเป็นอย่างนั้นมาร์ดี้ต้องเอาตายแน่ แต่ถ้าเราชนะก็จะให้เลิกกับมาร์ดี้และสั่งพวกนั้นได้ ”

“ อ๋อ น่าสงสารจังนะ ”

“ ราซ แน่ใจหรอเราไม่ได้แค่เอาตัวมนุษย์หรือผู้ใช้เวทย์แต่เราต้องจุ๊บนางด้วยนะ ”

“ แต่จุ๊บตรงไหนก็ได้ไม่ใช่หรอ ”

“ ไม่ใช่นายต้องจุ๊บที่ปาก ” รอปและราซกระซิบกันโดยที่นางเอกของเราไม่ได้ยิน

“ พูดรัยกันอ่ะ ”

“ ป่าวๆ ”

“ เฮ้ๆ ราซ รอป เป็นไงบ้างเพื่อน 555+ ”

“ มีความสุขจังนะซีม ”

“ แน่นอน จะได้เห็นไอ้หล่อของเรา โดนเชือดสักที 55 ”

“ ซีม ราซมันเอาผู้หญิงมาด้วยหว่ะ ”

“ แล้วไงล่ะ ฮะ บีมเมื่อกี้แกว่าไงนะ ”

“ ราซเอาผู้หญิงมาด้วย ”

----------------------------

“ พี่เรียวค่ะ ไหนพี่บอกว่าจะเอาเพื่อนมาด้วยไงค่ะ ” เสียงหวานใสจากเด็กหญิงวัย 6 ขวบพูดขึ้น

“ พี่ต้องขอโทษ ซีซ่าด้วยนะครับ เพื่อนพี่เค้าหลงกับพี่น่ะ ” ตามมาด้วยเสียงกังวลของชายหนุ่ม

“ ทำไมไม่บอกซีซ่าตั้งแต่แรกล่ะค่ะ เดี๋ยวซีซ่าให้พี่ราซ กับ พี่รอป ตามให้ก็ได้ค่ะ พี่เค้ารู้จักคนเยอะอาจจะมีคัยเห็นพี่สาวคนนั้นก็ได้ค่ะ ”

“ ครับ ( ไอ้ราซหนุ่มหลงตัวเอง กับ ไอ้รอปคาสโนว่านี้นะ ถ้าเจอจิน จินต้อง... ไม่อยากจะคิดต่อเลย ) ”

“ พี่เรียวคิดอะไรอยู่หรอค่ะ ”

“ ป่าวๆจ๊ะ ”

“ ป้าแอนค่ะ ไปตามพี่ราซ กับ พี่รอปให้ซีซ่าหน่อยซิค่ะ ”เด็กหญิงหันพูดกับป้าเก่าผู้เป็นพี่เลี้ยงของเธอ

“ คงไม่ได้หรอกค่ะคุณหนู ท่านทั้งสอง ไปหาเพื่อนๆที่ลานดอกไม้ทะเลค่ะ ”

“ อ้าว หรอค่ะ แล้วที่นี้จะทำยังไงดีล่ะค่ะ ”

“ . . . .  ”

“ อ๋อ ซีซ่านึกออกแล้วค่ะ เราก็ไปหาพี่เค้าซิค่ะ ลานดอกไม้ทะเลห่างจากที่นี้ไม่ไกลค่ะ ”

“ . . . . . ”

“ อืม ถ้านั้นเราไปกันเลยค่ะ เร็วๆเลยนะค่ะ เดี๋ยวพี่จะชักตายก่อน อิอิ ” เด็กหญิงแซวชายหนุ่มที่กำลังกังวลจนพูดไม่ออก

------------------------------

“ สวัสดีคร๊าบ เพื่อนๆชาวเงือก  ผมซีม วันเรามารวมกันเนื่องจากการพนันครั้งที่แล้วที่เจ้าชายซีราซและซีรอปร่วมพนันไว้ ให้หามนุษย์หรือผู้ใช้เวทย์เพศหญิงมาเพื่อจะ kiss ถ้าทำไม่ได้ก็จะถูกลงโทษใช้ไปจีบจีจี้สาวสวยหมวย X ของเราครับ แต่ถ้าทำได้เราก็จะให้เจ้าชายทั้งสองของเราสามารถเลิกกับมาร์ดี้จากการพนันครั้งที่แล้วได้และจะเป็นประธานเลือกการพนันครั้งใหม่กับผู้ถูกพนัน ”

“ เริ่มๆๆ เริ่มๆๆ เริ่มเลย ซีม เริ่มๆๆ ”

“ จากเสียงเรียกร้องของเพื่อนๆของเรา เราจะให้เริ่มเลยครับ ท่านซีราซ ”

“ นายจะทำอะไรน่ะ ราซ เงือกเมื่อกี้พูดว่าจูบหรอ ”

“ ใช่ จะหลับตาหรือลืมตาก็ได้นะ ฉันจำเป็นต้องขอโทษด้วย ”

-----------------------

“ นั้นไง เสด็จพี่ราซ กะ เสด็จพี่รอป ว้าว!! พี่เอาอีกแล้วเอาผู้หญิงมาทำอะไรน่ะ เดี๋ยวเสด็จพ่อกับเสด็จแม่ก็ทรงพระพิโรธอีกหรอกค่ะ ”

“ ผู้หญิงหรอไหนล่ะครับ ”

“ นั้นไงค่ะ ผู้หญิงที่นอนอยู่ที่ตักพี่ราซ ผมสีดำยาวซอยประบา ใส่ชุดราตรีสีเงินสาวมากเลยค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยนะค่ะว่าพี่จะหาผู้หญิงที่มีขามาได้ด้วย  ”

“ ซีซ่าพูดว่าอะไรนะครับ ”

“ ซีซ่าพูดว่า มีผู้หญิงสวยที่มีขาอยู่กับพี่ราซค่ะ ”

“ อยู่ไหน ”

“ นั้นไงค่ะ ”

ภาพที่เรียวเห็น

            เจ้าชายซีราซผู้ที่เขาเห็นว่า หล่อมาก จนสามารถทำให้ผู้หญิงหลงได้ และมีพลังสะกดจิต  ที่สามารถสะกดได้เฉพาะผู้หญิงที่ยังไม่ได้ผู้ที่ชอบ แต่ตอนนี้ภาพที่เรียวเห็นคือ จินกำลังนอนอยู่บนตักของซีราซ แต่สามารถพูดได้ มันหมายความว่าไง เรียวไม่แน่ใจนัก แต่คิดว่าจินน่าจะโดนสะกดจิต  มากกว่าหลงเสน่ห์ แต่ตอนนี้ราซกำลังก้มหน้าไปใกล้ๆปากของจิน เรียวนึกได้อยู่อย่างเดียวว่า ราซกำลังจูบจิน!!!

“ หยุดก่อน ”  เรียวตะโกนด้วยเสียงโกรธ

“ ไม่อะไรกันอีกว่ะ ต่อๆ ”เสียงซีม ผู้เป็นพิธีกรกำลังโมโห

“ ก็บอกให้หยุดไง ”

“ จะให้หยุดทำไมฟะ ชั่งมันเถอะ ต่อเลยราซ ”

“ ก็บอกให้หยุดไง ตุ๊บ ตุบ ตุ๊บ ”

“ มาต่อยกรูทามไมวะ ” ซีมตะโกน

“. . . . . ”

“เป็นบ้ารัยของมรึงรึง เอ๋นี้ไม่ใช่คนของเมืองเงือกนิ เฮ้ยพวกเราจัดการให้มันรู้จักฝึกเราหน่อยเป็นไง ”

“ พวกเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ ข้าขอสั่งเจ้าในนามของเงือกในเมืองนี้และเจ้าหญิงซีซ่าด้วย หยุดเดี๋ยวนี้เลย ”

“ ใครจะสนล่ะท่านเจ้าหญิง ท่านอายุเท่าไหร่เอง ยังไม่ครบสิบเลยนิท่าน 555 ”

“ พวกเจ้าไม่เชื่อข้าใช้ไหม ข้าขอถามดีๆ ”

“ แน่นอน ใช่ไหมพวกเรา ”

“ เสด็จพ่อ เสด็จแม่ค่ะ เพื่อนของเสด็จพี่ เขาไม่เชื่อหนูค่ะ ”

“ ไหงเป็นงั้นไปอ่ะ เจ้าอย่ามาโกหกข้าเลยท่านเจ้าหญิง วันนี้ท่านราชากับราชินีต้องไปต้อนรับแขกจากเมืองเงือกคริสตัน และพอพาไปชมเมืองจบก็ไปพบแขกสำคัญอีกคน ”

“ ช่าย และแขกคนนั้นก็คือ เรียว เป็นไงเรียว สบายดีไหม ”

“ สวัสดีครับ ท่านราชาและท่านราชินี ”

“ อ้าว ทำไมเรียกอา อย่างนั้นแหละ เรียกอา เฉยๆก็ได้ ”

“ ครับ ”

“ ไงซีม พ่อกับแม่สบายดีไหม ”

 “ สะ บายดีครับ ”

“ ซีม ถ้าสมมุติเธอไปเตือนเพื่อนเธอด้วยความหวังดีให้หยุดทะเลาะกัน แต่เพื่อนเธอกับว่าเธอกลับ เธอจะรู้สึกยังไงล่ะ ”

“ ก็คงโกรธ หรือไม่ก็ไม่พอใจล่ะมั่งครับ ”

ซีซ่ากำลังทำหน้าไม่พอใจอย่างหนักเพราะเสด็จพ่อของเธอไม่ยอมต่อว่าซีมทั้งๆที่ซีมผิด

“ ซีซ่า แล้วถ้ามีคนมาสั่งลูก แม้ลูกจะผิดจริง แต่เขาเป็นเด็กกว่าลูกจะเชื่อไหม ”

“ ก็ไม่เชื่อนะซิค่ะ เสด็จพ่อ ”

“ นั้นไงจะพวกเจ้าเข้าใจกันและกันแล้วช่ายไหม ถ้านั้นข้าคงไม่ต้องอธิบายอะไรอีกแล้วล่ะมั่ง แต่ข้าขออย่างนึง ถ้าเจ้าจะเล่นกันพนันอะไรกัน ขออย่าให้มันเกินเลยไปนะ เข้าใจไหมราซ เจ้าด้วยรอปไม่ต้องมาทำน้าดีใจเลยที่น้องโดนว่า ” พระราชาพูดโดยมองลูกตนเองอย่างฆ่าโทษ

“ ครับ/ครับ ”

“ และอีกอย่างเจ้าจะปล่อยผู้หญิงคนนั้นได้รึยัง ”

“ โอ้ย!! เรียวฉันขอโทษ ” พอฉันหลุดจากเจ้าพวกนั้นได้ฉันก็ตรงไปหาเรียวทันที

“ ไม่เป็นรัย จินไม่ต้องกลัวนะไม่มีอะไรแล้ว ” เรียวพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยนและอบอุ่น ต่างจากน้ำเสียงที่เคยกวนมาตลอด เรียวพูดเสร็จก็ค่อยๆลูบผมฉันเบาๆ

“ -///-อืม ไม่เป็รัยแล้ว ปล่อยฉันได้แล้วอายคนอื่นเขา ”

“ อืมได้ -///- ”

“ พี่สาวชื่ออะไรค่ะ น่ารักจัง ไปรู้จักพี่ราซ กับพี่รอปได้ยังไงค่ะ เป็นแฟนกันหรอค่ะ ”

“ ป่าวค่ะ พี่ชื่อ ลีจิน เรียกสั้นๆว่าจินก็ได้นะจ๊ะ ^_^ ส่วนเรื่องที่พี่รู้จักราซกับรอปได้ยังไงน่ะ พี่ไม่รู้เหมือนพี่ จะเรียกว่าพี่โดนจับไปก็น่าจะช่าย ”

“ หรอค่ะ ”

“ เด็กๆมัวแต่คุยอะไรกันไปพักในห้องโถงก่อนดีกว่าไหมจ๊ะ เดี๋ยวน้าจะคุ๊กกี้มาให้ทานกันนะจ๊ะ ”

“ นี้เรียวน้าคนนั้นน่ะคัยหรอใจดีจัง ”

“ ก็เป็นราชินีของที่นี้เอง ”

“ ราชินีหรอ ”

“ ช่ายจ๊ะ น้าเป็นราชินีของที่นี้เองแหละจ๊ะ เรียวนี้เพื่อนที่บอกว่าจะพามาหรอ น่ารักดีนะ อะนี้คุกกี้จ๊ะ ”

“ ขอบคุนค่ะ งั้ม งัม ”

“ อร่อยจังค่ะ( แต่ทำไมรสชาติมันเหมือนสาหร่ายจังอ่ะค่ะน้า) ”

“ น้าครับ ผมคิดว่า เราคงต้องกลับแล้วครับ ”

“ หรอจ๊ะ งั้นน้าไปส่งนะ ”

“ ไม่เป็นรัยครับ เดี๋ยวคนอื่นเจอเข้าจะแย่ ”

“ จ๊ะ ”

-----------------------------------------

 เรียนท่านผู้อ่านที่เคารพรัก

     ข้าพเจ้าขอประทานขออภัยกับท่านผู้อ่านทุกท่านด้วยที่ข้าพเจ้าไม่ได้มาอัพเรื่องราวที่เขียนไว้ สาเหตุเพราะข้าพเจ้าเป็นโรค และโรคนั้นก็คือ โรคขี้เกียจนั้นเอง  เหมือนดังที่ข้าพเจ้าที่กล่าวมา ข้าพเจ้าเองมาอัพช้าไปมา รวมแล้วหลายปี ( ไม่จริงหรอก แค่ 2 เดือนกว่าๆ ) กราบขออภัยอีกครั้ง