✽ Isabella Home: Takahiro Saki

ลำดับตอนที่ #3 : ✽ Event 1 - To New Home -

♕Event 1

- To New Home - 

            “ กลับมาแล้วครับ ” ผมตะโกนบอกคนในบ้าน พร้อมวางกระเป๋าสะพายทิ้งแถวๆ ทางเดิน อ่า! ให้ตายเถอะ วันนี้มันร้อนจริงๆ ขณะที่กำลังจะเปิดตู้เย็นดื่มน้ำเย็นๆ กับพบโน้ตแผ่นเล็กๆ แปะอยู่

            “ หือ? ” ผมดึงโน้ตออกมาอ่านแบบงงๆ เกิดอะไรขึ้นละนี่ ?

อยู่อังกฤษ ย้ายไปบ้านพักแล้วดูแลที่นั่นแทนพ่อกับแม่ด้วย

ปล. ไม่มีกำหนดกลับ อย่าพยายามติดต่อ

รักลูก

พ่อและแม่

            ปึก!

            โน้ตแผ่นเล็กถูกขยำจนเป็นก้อนกลมๆ ก่อนจะถูกขว้างลงพื้นอย่างแรง

            เกริ่นให้ฟังคราวๆ คุณพ่อและคุณแม่ของผมเป็นนักวิชาการธรรมดา และเปิดบ้านพักให้นักเรียนนักศึกษามาเข้าพัก เพื่อให้ง่ายต่อการเดินทาง เพราะบ้านพักของผมนั้นถึงจะไม่ได้อยู่ในเมือง แต่อยู่จุดกึ่งกลางของโรงเรียนทั้งสี่ทิศเลยทีเดียว

           ..

“ หมดแล้วมั่ง ..หรือเล่า ” หลังจากโทรหาเจ้าพ่อบ้ากว่าร้อยสาย และได้พูดคุยกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดูเหมือนผมจะเข้าใจมากขึ้น เอิ่ม.. ก็นะ

หันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาของที่จำเป็นต้องเอาไปด้วย ก่อนจะเหลือบเห็นกรอบรูปสีขาว ในภาพถ่ายนั้นมีหญิงสูงวัยผมขาวนั่งอยู่บนเก้ากี้อาร์มแชร์กับเด็กชายผมสีฟ้าเนื้อตัวมอมแมมขึ้นมาดู และใส่เข้าไปในเป้

..

 

Isabella Home

เรือนผมสีฟ้าปลิวตามแรงลม ร่างนั้นยืนหยุดที่ป้ายชื่อบ้านหน้ารั้ว เขากอดลูกบาสไว้ข้างลำตัว พร้อมสะพายกระเป๋าเป้ใบกลาง

“ ไม่ได้มาตั้งนานแล้วนะ ” เขาเอื้อมมือลูบป้ายชื่อบ้านเบาๆ ..คิดถึงจริงๆ

ซากิมองดูบรรยากาศรอบๆ บ้าน ทั้งศาลาหลังเล็กที่เขาเคยวิ่งเล่นเป็นประจำ สวนดอกไม้ที่คุณย่าชอบมานั่งชมบ่อยๆ ทุกอย่างดูไม่เปลี่ยนไปเลย เขาเดินเข้าบ้านและตรงไปที่ห้อง 00 ของตนเอง

“ ฮึบ ” ซากิออกแรงดันเตียงให้ติดกับผนังริมหน้าต่าง ก่อนจะค่อยๆ รื้อของในกระเป๋าเป้ออกมาจัดให้เข้าที่เข้าทาง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ..

ใครหนอ ผมลุกขึ้นปัดกางเกงก่อนจะเดินไปเปิดประตู ..สาวร่างเล็ก ผมสีเหลือง ท่าทางซุกซนนั้นอะไรน่ะ ?

“ ครับ? ” ก่อนจะขานรับแล้วเลิกคิ้วข้างหนึ่งเชิงสงสัย

“ สวัสดีค่ะ! ” เธอกล่าวอย่างเขินอายเล็กน้อย พร้อมโค้งหัวแทบจะ 60 องศา

“ อ่อ อ่า สวัสดีครับ ”

“ คุณเป็นผู้ดูแลใช่มั้ยคะ ? ฉันดูจากป้ายห้อง.. คือ.. ฉันเผลอล็อคห้องจากด้านใน ฉัน..เข้าห้องไม่ได้ค่ะ ” เธอพูดก่อนจะบิดไปบิดมา หลังจากฟังคำอธิบายมากมายแล้ว ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าไปทำอีท่าไหนถึงล็อคห้องจากด้านในได้ก็เถอะ ผมเดินเข้าห้องเอกสารก่อนจะเปิดลิ้นชักหยิบกุญแจออกมาเพื่อไปไขห้องของรินจัง (ผมขอเรียกเธอแบบนี้แล้วนะ)

แก๊ก..

            “ เอ้อ ได้แล้วครับ ” ผมหันหลังบอกหญิงสาวหลังจากไขกุญแจห้องให้เธอเสร็จเรียบร้อย

            “ ขอบคุณค่ะๆ ” รินพูดขอบคุณผมก่อนจะเดินเข้าห้องไป ผมเดินลงบันไดกะว่าจะไปสูดอากาศข้างนอกสักหน่อย พอคิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ก็หลุดขำขึ้นมา

            “ให้ตายสิ” เสียงพึมพำเบาๆ ลอยมาจากผู้หญิงที่กำลังจะเดินสวนกับผม

            “อ้าว.. คุณ มาใหม่เหรอครับ”

            “ผมทานากะ ซากิ ผู้ดูแลที่นี่ครับ” ผมกล่าวแนะนำตัวก่อนจะฉีกยิ้มมิตรภาพส่งไป

            “ฮนโง คิราริ ห้อง 08 ค่ะ” เด็กสาวตรงหน้ายิ้มบางๆ ก่อนจะเอ่ยคำขอร้องให้ผมช่วยยกกล่องหนังสือให้ ซึ่งผมก็ว่างอยู่พอดีละนะ ระหว่างที่ยกกล่องหนังสือไปส่งให้คนไหว้วาน ในหัวก็คิดไปเรื่อยเปื่อย

            “ อืม.. ไปซื้อห่วงบาสมาติดใหม่ดีมั้ย ของเก่าเปื่อยหมดแหละ ” ค่อยขอเบิกกับพ่อทีหลังแล้วกัน..

 

To be continue..

(c)  Chess theme