วุ่นนัก...กว่ารักจะลงตัว!!!

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 ...ตกหลุมรักแรกพบ V$ แปลงพิฆาต

.....ในห้องเรียน.....

แซ่ด...แซ่ด...แซ่ด

“ เฮ้ยนิแกรู้ป่ะว่าดงบังจะมาเปิดคอนเสิร์ตที่ไทยแหละ...โอ๊ยฉันอยากไปดูใจจะขาดเลย”

“ ใช่ๆ ฉันก็อยากไปเหมือนกันแหละแก อ๊ายยย...ได้ข่าวว่า SJ จะมาเป็นแขกรับเชิญด้วย”

“ เหอะ ไอพวกบ้าดาราทั้งหลาย”  ฉันขัดขึ้นในขณะที่นั่งฟังยัยพวกนี้พูดคุยกันถึงเรื่องคอนเสิร์ตดงบังอะไรของมันเนี่ยแหละ

“ เหรอ...พูดอย่างกับว่าแกไม่ค่อยจะบ้าดาราเลยน่ะ แม่พาสต้าเน่า” ยันโดหรือว่าโดนัทพูดขึ้นพร้อมทำท่าทางล้อเลียน  แต่เฮ้ยเมื่อกี้ยัยนี้ด่าฉันนิ

“ ยะ ยะ ยันโด เมื่อกี้แกว่าฉันเหรอ ไปตายซ่ะเหอะแก ย๊ากกกกกกก”  ไม่พูดปล่าว ฉันลุกขึ้นไล่ยัยโดทันที แต่ยัยนั้นก็ยอมให้ฉันจับง่ายๆซ่ะที่ไหนกัน หน่อย นึกว่าฉันจะยอมแพ้แกเหรอมาให้จับเด๋วนี้น่ะเฟ้ย - -+

…..โป๊กกกก!!..... เสียงโป๊กดังสนั่นไปทั่วห้องตามมาด้วยเสียงร้องอันเจ็บปวด

“ โอ๊ยยยย !!”  มันไม่ใช่เสียงหมาที่ไหนหรอกน่ะ..แต่มันคือเสียงของฉันเอง  ฉันหันหลับไปทางด้านหลังเพื่อที่จะดูว่าผู้ใดเป็นคนปามา

“ โทษทีว่ะต้า...ตอนแรกก่ะว่าจะปาให้โดนหัวไอโดแต่มันไปโดนหัวแกตอนไหนก็ไม่รู้”  กัสพูดขึ้นพร้อมทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว  ประทานโทษคนที่รู้สึกผิดเค้าทำหน้ากันแบนั้นเหรอไงกัน - -*

“ เหรอแต่ฉันเห็นแกจงใจจะปาให้โดนหัวไอต้าจังๆเลยน่ะเมื่อกี้”  ไอซ์เงยหน้ามาจากกองการบ้านที่มันสะสมเอาไว้เพื่อที่จะมาปั่นที่โรงเรียนโดยเฉพาะ แล้วก้มหน้าลงปั่นการบ้านของมันต่อไป 

“ ยุ่งนาไอซ์ทำการบ้านของแกต่อไปเลย…แล้วพวกแก ต้า แล้วก็โอนัด มานั่งที่ ฉันตาลาย”  กัสพูดจบก็หยิบการ์ตูนคู่ใจขึ้นมาอ่านต่ออย่างสบายใจ

ฉันกับยัยโดเลยต้องเดินกลับไปนั่งที่...ก็ขืนลองขัดยัยกัสดูสิมีหวังห้องนี้คงน่ะได้ระเบิดเป็นแน่ ก็เพราะว่ายัยนี้อารมณ์ร้ายสุดๆ  ส่วนไอคนที่เดินอยู่ข้างๆฉันน่ะเหรอ ยัยนี้ติ๊งต๋อง ดูมันยังทำหน้าล้อเลียนไม่เลิก ฉันหล่ะอยากจะหักคอยัยโดให้ตายคามือจริงๆเลย อ่อแล้วไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมเพราะถึงเรียกมันว่าโด อันที่จริงมันน่ะชื่อโดนัดแต่ชื่อนี้ดูจะไม่เหมาะกับมันเราะเลยเรียกมันว่าโด เฉยๆ ส่วนคนนั้น คนที่เริ่มเปิดเรื่องมาตั้งนานแต่มันมีบทพูดเพียงแค่ประโยคเดียว...ไอซ์ ฉันว่ามีไอซ์เนี่ยแหละที่นิสัยเป็นผู้เป็นคนที่สุดแล้ว แต่ยัยนี้มักจะมีนิสัยประจำอยู่อย่าง อะไรน่ะเหรอ....ก็ยัยนี้น่ะมันมักจะดองการบ้านที่ครูให้ไว้แล้วเอามาปั่นในตอนเช้าของวันที่ครูกำหนดส่ง แหละทุกครั้งยัยนี้ก็จะส่งทันอย่างหวุดหวิด  ฉันก็เคยลองทำตามยัยนี้ครั้งนึ่ง แต่เกือบจะส่งไม่ทันแนะในขณะเดียวกันยัยนั่นปั่นไปส่งแล้วดังแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ -*-

ห๊าว่าอะไรน่ะ...อ่อถามว่าฉันชื่ออะไรน่ะเหรอ ฉันจะบอกให้ก็ได้ แต่เอาค่าบอกมาก่อน 50บาท  เหอะล้อเล่นน้า ฉันน่ะชื่อว่าพาสต้า ส่วนชื่อจริงก็ด.ญ.พาสต้า  พิทักษ์พันธ์ ...ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันน่ะว่าทำไมแม่ไม่ตั้งชื่อเล่นให้ฉัน ฉันเคยถามแม่หลายครั้งและคำตอบที่ได้รับมาทุกครั้งก็คือ “จะใช้สองชื่อไปให้เปลืองทำไมกันห๊า” แม่ฉันก็งี้แหละเป็นนิสัยที่เค้าเรียกว่างกนั้นเอง  ตอนนี้ฉันและเพื่อนๆอีก3คนกำลังเรียนอยู่ชั้นม.2ห้อง2ซึ่ง มันไม่ใช่ควีนน่ะมันเป็นห้องรองคิง โรงเรียฉันน่ะมีอยู่ทั้งหมด10ห้องด้วยกัน มีตั้งแต่ห้องคิง รองคิง ห้องควีน รองควีน ห้องธรรมดา2ห้อง ห้องบ๋วย และห้องรองบ๋วยส่วนอีก2ห้องเป็นเด็กโครงการวิทย์-คณิตคิดแล้วจะอ้วก-*-....เด็กห้องนี้หยิ่งที่สุดในสายชั้นก็ว่าได้ ชอบอวดรวยเหอะนึกว่าฉันไม่รวยเหรอ แค่ไม่มีจะอวดแค่นั้นเอง....ย้ำฉันไม่ได้จนน่ะเฟ้ย

“นี้ต้า...แกส่งรายงานของอาจารย์วันดาแล้วใช้ป่ะ”  ไอซ์เงยหน้าจากการบ้านของมันมาแล้วถามพร้อมทำหน้าแอ๋บแบ๋วสุดๆ

แต่พูดถึงเรื่องรายงานของอาจารย์วันดาก็ทำให้ฉันนึกถึงรุ่นพี่คนนึ่ง...เค้าทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆไปตลอดทั้งเย็นเลยเมื่อวานนี้เลยแหละ..แถมยังเก็บหน้าพี่แกไปฝันอีก ฉันเป็นอะไรเนี่ย ท่านผู้อ่านบอกฉันทีเหอะ

>///<   ...หน้าฉัน

*-*  ...หน้ายัยโด

-_-?  …หน้ายัยไอซ์

=.=^  ...หน้ายัยกัส

“ มองอะไรของพวกแกเนี่ย อ๊ายยยฉันเขินน่ะ>//<”  ยัยพวกนี้ทำไมต้องมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นด้วยเนี่ย เขินน่ะเฟ้ย

“ ประทานโทษน่ะต้า...รู้สึกว่าเมื่อกี้ฉันจะถามเกี่ยกับเรื่องของรายงานอาจารย์วันดาอยู่น่ะ แล้วแกจะหน้าแดงไปเพื่อใคร -_-?” ไอซ์ถามขึ้นพร้อมกับเครื่องหมายคำถามเต็มหัวไปหมด

“แกก็รู้ว่าต้ามันฟั่นเฟือน *-*”

“เออเห็นด้วยกับแกว่ะโด” อ้าวไอพวกนี้...ฉันไม่ได้ฟั่นเฟือนน่ะย่ะ

“ ไม่อยากแก่ตายใช่ป่ะ - -+”

“ พูดเล่นนิดเดียวเองน่ะต้าทำเป็นโกรธไปได้” 

“ เด๋วดิอย่างแย่งซีนดิพวกแก....ฉันยิ่งไม่มีบทพูดอยู่”  ไอซ์ร้องประท้วงเนื่อจากโดนยัยโดและกัสแย่งบทพูดไปซึ่งๆหน้า แต่ฉันก็เห็นด้วยน่ะเพราะตั่งแต่เปิดเรื่องมาเนี่ย...ยัยนี้พูดแทบจะนับประโยคได้เลย

“ เอาหล่ะคำถามแรกน่ะค่ะคุณหนูพาสต้าคร๊า...ไม่ทราบว่าคุณหนูพาสต้าได้ส่งรายงานของอาจารย์วันดาหรือยังค่ะ”  ได้โอกาสพูดก็พูดซ่ะยาวเลยน่ะแก - -^

“ อ๋อส่งแล้ว...ทำไมเหรอ”

“งั้นแกหน้าแดงทำไมไอต้าบอกมา” คำถามรั่วเป็นกระสุนปืนกลของยัยกัสทำให้ฉันตั้งตัวไม่ทัน

“เออใช่ๆ...แกหน้าแดงทำไมอ่ะ เหรอว่าแกเป็นบ้าจนเป็นไข้ไปเนี่ย โอ๊ยตายแล้วเพื่อนฉันช่างหน้าสงสาร>0<”  พูดได้หน้าถีบมากเลย- -+

“ เด๋วสิ นี้มันต้องเป็นซีนที่ฉันต้องถามต้าน่ะโดแกจะแย่งฉันพูดทำไม >0<”  ไอซ์เริ่มโวยวายเนื่องจากโดนโดแย่งบทพูดไปซึ่งๆหน้า อีกแล้ว

“ไม่รู้สิก็นึกว่าเป็นบทที่คนสวยต้องพูดนี้น้า *-*”

=[]=!!  ….หน้าฉัน ยัยกัส และไอซ์

 ช่างกล้าพูดน่ะโดไม่อยากเชื่อว่าคนต๋องๆแบบแกก็หลงตัวเองกับเค้าด้วย

“ ทำไมมองหน้ามีปัญหาเหรอ....อยากโดนคนสวยตบเหรอห่ะ - -+”

“ เหอะ...แกล้งใจสุดๆว่ะ”  ใครเขาจะยอมให้ตบฟรีเหล่าโด...เหอะขืนลองดูดิมีสวนน่ะเพื่อนก็เพื่อนเหอะ

แต่แล้วบทสนทนาของเราทั้ง4ก็ต้องหยุดลงเมื่อมีผู้มาเยื่อนรายใหม่ก้าวเข้ามาให้ห้องเค้าคือบุคคลที่มาพร้อมกับแว่นตาหน้าเตอะ...และดูเหมือนเค้าจะมีออร่าบางอย่างเปล่งออกมารอบกายรัศมีออร่านั้นถ้าให้ไอซ์ถึงกลับกลัวจนตัวสั่น

“ เฮ้ยไมมาเร็วแบบนี้เนี่ย =.=* โอ๊ยตายๆๆ”  ไอซ์บ่นพึมพำไม่เป็นภาษา เพราะบุคคลที่กำลังเดินเข้ามานั้น เค้าคือ..ถูกต้องน่ะคร๊าบบบ!! ป้านิช ครูสอนวิชาคณิตศาสตร์และเป็นครูที่ปรึกษาของห้องฉันเอง....และเช้านี้ได้ข่าวว่าแกจะเก็ดสมุดตรวจซ่ะด้วยสิ และก็พึ่งได้ข่าวมาอีกว่าไอซ์มันยังทำการบ้านไม่เสร็จ55+ไอซ์เตรียมตัวไว้ให้ดีน่ะแก

“ นักเรียน เคารพ!!”

“สวัสดีค่ะ/ครับ”

“เอาหล่ะนักเรียน...จำที่ครูบอกได้ใช่มั้ยว่าวันนี้ทุกคนต้องส่งสมุดน่ะ เดินมาส่งที่หน้าห้องทีละคนตามเลขที่เด๋วนี้”

ครืน....แซ่ดๆๆ

เพื่อนๆในห้องต่างทยอยกันไปส่งสมุดที่โต๊ะครู...ซึ้งนั้นไม่ใช่ฉันแหละไอซ์เพราะยัยนี้กำลังลอกการบ้านของฉันอยู่น่ะสิให้ตาย - -*....ฉันส่งไม่ทันแกตาย

“ เสร็จยังเร็วหน่อยดิ”  ฉันเริ่มบ่น ก็มันใกล้จะถึงเลขที่ฉันแล้วนิ ซึ้งนั้นก็แสดงว่าผ่านเลขที่ของไอซ์มันมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  แต่ยัยนี้ยังไม่มีที่ท่าว่าจะลุกจากเก้าอี้เลยเนี่ยสิ

“ เมื่อไรจะเสร็จเนี่ย - -^”  เริ่มขัดใจ

“อ่ะ เอ้าเสร็จแล้ว แฮ่กๆๆ”  โหเนี่ยมันปั่นการบ้านเหรอว่าไอวิ่งมารธอนมาเนี่ย

“ หลีกหน่อยดิจะไปส่งสมุด” ว่าแล้วมันก็รีบวิ่งไปที่หน้าห้องเพื่อนส่งสมุด ส่วนฉันน่ะเหรอโดนผลักกลิ้งไปนั่งอยู่ใต้โต๊ะเรียบร้อยแล้ว-.- ....จำไว้ไอซ์ฉันจะไม่ให้แกลอกการบ้านอีกแล้ว - -^ แล้วฉันจะมานั่งทำเหงือกอะไรตรงนี้เนี่ย ให้ตาย ต้องรีบไปส่งสมุดดิฟร่ะ....

เมื่อส่งสมุดเสร็จเรียบร้อยเราก็มาเข้าสู่บทเรียนที่ทำให้นักเรียนหลายคนเริ่มจะขึ้นไปเข้าเฝ้าพระอินทร์กันที่ละคน ..วันนี้ป้านิชสอนเรื่องอัตรส่วนซึ่งเป็นวิชาที่ฉันมั่นใจที่สุดในคณิตศาสตร์ของชั้นม.2...แต่ไม่เข้าใจทำไมแกต้องให้เราบอกความหมายของอัตราส่วนอะไรเทือกนี้ด้วยเนี่ย ไม่ทราบว่ามันเป็นของสอบของเตรียมหรือว่าของมหิดลค่ะ - -*

“ อัตราส่วนคือ......บลาๆๆๆๆๆ” แกยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆ

จึกๆๆๆ

“อะไร?”

“ไอซ์ฉันของถามอะไรแกอย่างนึ่งดิ” 

“อะไรเหรอ...ถ้าฉันตอบได้แกจะเลี้ยงข้าวเที่ยงฉันใช่ป่ะ*o*”

“ ไม่ถามก็ได้ว่ะ - -+”  ไม่เข้าใจทำไมเพื่อนฉันถึงได้งกขนาดนี้

“ ล้อเล่นน่ะแก...ถามไรก็ว่ามาดิ ^0^”

“ นิถ้า สมมุติว่า เอ่อสมมุติน่ะ ถ้าแกเจอผู้ชายคนนึ่ง แล้ว แบบพึ่งเจอกันครั้งแรกน่ะ แล้วตอนที่เจอกับเขาแกรู้สึกแปลกๆ เอ่อ....”

“ หือ รู้สึกแปลกๆ เช่นอะไรหล่ะ...^.^?”

“เอ่อก็แบบเช่น รู้สึกตัวร้อน ใจสั่นๆ หัวใจเต้นแรงเหมือนกับจะกระโดดออกมาเต้นข้างนอกประมาณนั้นน่ะ”

“ อื้ม หือ....แล้วแกก็รู้สึกเหมือนกับว่าแกได้หลุดไปอยู่ในอีกโลกนึ่งซึ่งมีเพียงแกกับเค้าเพียงแค่ 2 คนใช่ป่ะ”

“อ่ะใช่เลย...แกรู้ได้ไงเนี่ย”  โหนี้ฉันคงคิดไม่ผิดใช่มั้ยท่านผู้อ่านทุกคนที่มาถามไปไอซ์เนี่ย^0^ 

“ ก็คนมันเก่งอ่ะน่ะโฮะๆๆ”  ขอถอนคำพูดเมื่อกี้ ฉันคิดผิดต่างหาก - -*

“เออล้อเล่นน้า...อาการแบบเนี่ยแสดงว่าแกกับลังเป็นโรค”

“โรค?”  อะไรของมันเนี่ย...ถ้ายังงั้นก็แสดงว่าพี่คนนั้นก็แผร่เชื้อหวัดมาให้ฉันอ่ะดิ อ๊ายยย  ไม่ๆๆหวังว่ามันคงจะไม่ใช่โรคที่ร้ายแรงเท่าไรน่ะ

“ ใช่แล้วโรค...มันเป็นโรคที่ร้ายแรงมากเลยแหละ”

“ =[]= จะ จริงเหรอ อย่าพูดให้ฉันกลัวเล่นน่ะโว้ยไอซ์”  

“ จุ๊ๆๆ เงียบๆหน่อยสิอยากโดนป้านิชปาหัวหรือไงกัน”  เฮ้อเกือบซวย ก็ฉันดันเผลอพูดเสียงดังน่ะสิ แถมป้านิชยังส่งสายตาพิฆาตมาใหอีกด้วย ซึ่งสื่อความหมายได้ว่า “เงียบๆหน่อยถ้าไม่อยากโดนฉันปาหัว - -+”

“ เออน้าแล้วตกลงแกจะบอกฉันไปยังว่าฉันเป็นโรคอะไร”

“ ก็แกน่ะกำลังเป็นโรค...”

“โรค....”

“โรค....”

“โรค...”

“โรค.......”

“โรค...”

“โรคอะไรก็บอกมาดิไอซ์ -.-^”  เริ่มอารมณ์เสีย ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นน่ะเฟ้ย

“ก็...โรคตกหลุมรักแรกพบไง ^0^”

“เออก็แค่เนี่ยแหละ...บอกมาตั้งแตะแรกก็หมดเรื่อง”

“-.-”

“^0^”

“O.0”

“^0^”

“ห๊า โรคตกหลุมรับแรกพบ!!! OoO”

ฟิ้ววววววววววว~

โป๊กกกกก!!!

โอ๊ย!!

T.T

“พาสต้าออกไปยืนหน้าห้อง!!!”

“ค่ะอาจารย์ T[]T”

“บ๊ายบายน่ะจ๊ะต้า...อย่าลืมตามหารักแรกพบนั้นให้เจอหล่ะ คิก~ ^0^”  ฝากไว้ก่อนเหอะไอซ์แล้วเราได้เห็นดีกัน - -++ ชิ่งๆๆ