วุ่นนัก...กว่ารักจะลงตัว!!!

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

…..ตอนเย็นหลังเลิกเรียน.....

“โอ้ย!!...” 

เสียงหนึ่งดังขึ้น ในขณะที่ทุกคนกำลังเล่นบาสกันอย่างสนุกสนานในสนาม...เจ้าของเสียงหันมาค้อนขวับ เพื่อหาสิ่งที่เป็นต้นเหตุให้เธอต้องเจ็บตัว....และทำให้เธอต้องเสียเวลาในการเดินไปส่งงานที่ค้างมานานมากแล้ว ซึ้งมันกำลังจะหมดกำหนดส่งเวลา 4 โมงเย็นที่ใกล้จะถึงนี้เอง

ตุบ....ตุบ...ตุบ

เธอหันกลับไปก็เจอกับไอลูกบอล กลมๆสี ส้มๆ กลิ้งอยู่ที่พื้นสนาม  มันคือตัวตนเหตุที่ทำให้เธอเจ็บตัวสิน่ะ

ตุบ...ตุบ....ตุบ...เสียงวิ่งของผู้มาเยือน ทำให้เธอหันไปสนใจเขาคนนั้น แทนลูกกลมๆที่กลิ้งอยู่ที่พื้น

“เอ่อ...เป็นอะไรมากหรือป่าวครับ  พี่ต้องขอโทษด้วยน่ะครับ”  ผู้ชายคนนั้นวิ่งมาพร้อมถามเธอด้วยความเป็นหวง  เพราะดูจากแรงกระแทกของลูกบาสที่โดนหัวของเธอเมื่อกี้นี้ คงจะเจ็บหน้าดู

“..............”  ไม่มีเสียงตอบรับจากหญิงผู้ยืนอยู่ตรงหน้า

“ เอ่อ น้องเจ็บตรงไหนหรือป่าวครับเนี่ย?”

“..............”    หญิงสาวยังคงเงียบไม่ตอบชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า   ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนกับได้หลุดไปอยู่ในอีกซีกโลกหนึ่ง  โลกที่มีเพียงเขาและเธอเพียง2คน

“ น้องครับเป็นอะไรเหรอป่าว.....งั้นเด๋วพี่พาไปห้องพยาบาลน่ะครับ?” ชายหนุ่มยังคงถามเธอต่อไปเรื่อยๆ   และคำถามนั้นก็ทำให้เธอเริ่มรู้สึกตัว

“เอ่อ....ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ-//-”

“งั้นเหรอครับ....พี่ต้องขอโทษจริงๆน่ะครับ”   ชายหนุ่มตอบพร้อมหยิบลูกบาสแล้ววิ่งกับไปหาเพื่อนๆที่กำลังรอเจ้าลูกบาสตัวการ เพื่อที่จะเริ่มเล่นกันต่อ

หญิงสาวมองตามหลังชายหนุ่มรุ่นพี่ ที่วิ่งจากไปด้วย สายตาอันหวานซึ้ง

ตึกตัก..ตึกตัก..ตึกตัก  ตอนนี้หัวใจของเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ  เธอรู้สึกว่าหน้าของเธอเริ่มร้อนฉ่า  ตอนนี้แก้มของเธอมันคงแดงเป็นลูกตำลึงไปแล้วสิน่ะ  แล้วความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกันน่ะ...หรือว่าพี่คนนั้นจะแพร่เชื้อหวัดมาให้ฉันทำให้ฉันรู้สึกไม่สบาย...เกิดคำถามมากมายขึ้นในสมองของหญิงสาว  แต่เธอก็ยังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น  เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีสิ่งสำคัญกว่านั้นรอเธออยู่

“ เฮ้ย...ส่งงานลืมไปได้ไงเนี่ย อ๊ายยนาฬิกาจ้าได้โปรดอย่างพึ่ง 4 โมงเย็นเลยน่ะT^T”