ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แผนการของเกรเกอร์ลี่
\" คาโล เมื่อกี้นายทำอะไรกับฉัน ห๊า \" เฟรินตวาดด้วยความโมโหดวงหน้าแดงระเรื่อเนื่องจากอายและโกรธ
\" ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่ ฉันจะไปนอนก่อนล่ะ \" คาโลพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องนอนไป ทิ้งเฟรินหน้าแดงอยู่อย่างนั้น
\" เฟลิโอน่า ไปกับฉันหน่อยสิ \" เกรเกอร์ลี่ถามเมื่อพอ จะข่มสติอารมณ์ได้ แต่คนตอบกลับไม่ใช่เจ้าตัวยุ่งซะนี่
พรวด
\" ไม่ได้ เฟรินจะนอนแล้ว คิลนายก็ด้วยเข้าห้อง \" เสียงสั่งด้วยความโมโห ก่อนที่ทั้งสองจะวิ่งเข้าห้องรุดๆด้วยความกลัว \' อะไรของมันหว่าเรารึ จะสวีทกะเรนอนซะหน่อย เฮ้อ \' คิลคิดพลางถอนใจอย่างหนัก
\" เราก็กลับห้องกันบ้างเถอะ มีเดล \" เกรเกอร์ลี่พูดหน่ายๆ
\" อืม\" มีเดลตอบสั้นๆแล้วก็เดินกลับห้องไปกับเกรเกอร์ลี่ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในระแหวกนั้นก็ทยอยกลับไปที่ห้องของตัวเองตามๆกัน
ณ ห้องพักของเกรเกอร์ลี่
\" มีเดล นายชอบเฟลิโอน่ารึเปล่า \" เกรเกอร์ลี่ถามด้วยความสงสัย ก็จะอะไรอีกล่ะตั่งแต่รู้จักกันมาหมอนี่ขึ้นชื่อได้ว่าเปนพวกที่ไม่ค่อยยุ่งกับผู้หญิงคนไหนถ้าไม่จำเป็น และอีกอย่าง ก็ไม่ มอง ผู้หญิงจนนานเกินไปด้วยซํา กลับยืนจ้องแต่เจ้าหญิงแห่งเดมอสและบารามอสอยู่นานสองนาน
\" ไม่รู้ \" น้ำคำสั้นๆตอบกลบเกลื่อด้วยความอายของเจ้าตัว \' ถ้าไม่ใช่ก็ดีเส้ คนกำลังวางแผนดีๆ มีคนมาแทรกละยุ่งแน่ ถึงมันจะเป็นเพื่อนเรามานานแต่ก็ไม่ได้ หมายความว่าฉันยอมหลีกทางให้นายโดยที่ยังไม่ได้ผ่านบททดสอบหรอกนะ \' เกรเกอร์ลี่คิดอย่างเบื่อหน่าย
\" ฉันจะนอนแล้วราตรีสวัสดิ์ \" มีเดลพูดขึ้นมาอย่างฉับพลันเพราะไม่อยากจะตอบอะไรไปมากกว่านี้
\" อืม \" เกรเกอร์ลี่ตอบพลางเดินไปที่ โต๊ะเขียนหนังสือ และเขาก็เริ่มทำหารเขียนพระราชสาร์สถึงเดมอส
ถึง แอนนาและ เคร้าส์
แผนการเริ่มแล้วให้ พวกนายสองคนมาที่ รร. ได้ แต่อย่าลืมว่าจะต้อง ปลอมตัวด้วยล่ะ เผื่อว่าเธอจะจำพวกนายได้ มาให้ถึงภายในคืนนี้นะ
จาก เกรเกอร์ลี่
และเกรเกอร์ลี่ก็ พึมพำอะไรบางอย่าง ทำให้จดหมายหายไปทันที ( นี่พวกเขาคิดจะทำไรกันเนี่ยเร่งรีบเชียว เหอๆ ) เมื่อเสร็จสิ้นเขาก็นั่งลงที่เตียงรอ อาคันตุกะ ยามวิการ
พรึ่บบ
หมอกควันสีขาวพวยพุ่งออกมา ทำให้เห็น เด็กสาวและเด็กหนุ่มซึ่งทำหน้าร้อนรนกับแผนการของคนตรงหน้า เด็กสาวคนนั้น มีสีผมสี บลอนยาวถึงสะโพกล้อมดวงหน้ารูปไข่ นัยตาสีน้ำตาลสดใส จมูกโด่งได้รูปและริมฝีปากที่ออกจะเป็นสีชมพู
เด็กหนุ่มก็หล่อไม่แพ้ ใคร เขามีผมสีน้ำตาลอ่อนและมีตาสีเช่นเดียวกับผม
\" เกรเกอร์ลี่ ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่า มะ.... \" เด็กสาวทำท่าจะพูดแต่ก็โดนขัดขึ้นสะก่อน
\" ก็ชั้นเพียงแค่อยากรู้ และอีกอย่างฉันปล่อยเธอไปอย่างนี้ไม่ได้ ฉันอยากรู้ว่าคนที่จะมาเป็นพระสวามีของเธอใน อนาคตดีแค่ไหนกัน จริงใจกับเธอมากรึเปล่า ก็แค่นั้น \" เกรเกอร์ลี่แทรกขึ้นหน้าตาเฉย แต่แววตากลับแฟงไปด้วย ความกังวล
\" เพราะอย่างนั้น พี่ก็เลยเรียกพวกฉันมาหรอ \" เด็กหนุ่มพูดขึ้น \" แต่ฉันว่านะเกรเกอร์ลี่ เจ้าชายคาโลอาจจะดูแลเธอ ได้ดีกว่าพวกเราอีกนะ แต่ชั้นก็ไม่ได้คัดค้านนาย แต่คนเรามันก็ต้องปล่อยวางกันบ้าง \"
\" นี่ พวกนายไม่ห่วงเธอเลยหรอ เกิดเค้าไม่ดีพอที่จะคู่ควร กลับเธอล่ะ \" เกรเกอร์ลี่ก็ยังคงเถียงต่อไป ทำให้คนฟังถึงกลับอ่อนใจกลับพี่ชายแสนดื้อคนนี้
\" เป็นเพราะพวกเราเคย เห็นความรักของเจ้าชายคาโลที่มีให้กับเธอ น่ะสิ \" เด็กหนุ่มพยายามพูดอย่างใจเย็น
\" ไม่ถึงกลับว่าชั้นไม่เคยเห็นหรอกนะ เพียงแต่ชั้นอยากรู้ ที่ลึกเข้าไปอีกว่า นอกจากความขี้หึงเกินเหตุนั่น เค้าจะยอมทำอะไรเพื่อเธอรึเปล่า เสี่ยงชีวิตเพื่อเธอได้ไหม ก็แค่นั้น \" เกรเกอร์ลี่พูด
\" งั้นเราจะยอมช่วยพี่ แต่ว่าคำว่า ก็แค่นั้น ของพี่น่ะชั้นรู้สึกว่าพี่จะทำเกินคำว่า แค่นั้น นะ \" เด็กสาวพูดขึ้นหลังจากที่ 2 คนนั้นพูดกันนาน
\" แหม.. มันก็นะ \" เกรเกอร์ลี่พูดพลางยิ้ม
\" งั้นพวกเราขอไปปรึกษากันก่อนแล้วกัน พี่ก็นอนพักผ่อนไปก่อนนะ \" เด็กหนุ่มพูดแล้วเดินออกจากห้องพร้อมกับเด็กสาว
............................................................^^.......................................................^^.......................................................
\" ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่ ฉันจะไปนอนก่อนล่ะ \" คาโลพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องนอนไป ทิ้งเฟรินหน้าแดงอยู่อย่างนั้น
\" เฟลิโอน่า ไปกับฉันหน่อยสิ \" เกรเกอร์ลี่ถามเมื่อพอ จะข่มสติอารมณ์ได้ แต่คนตอบกลับไม่ใช่เจ้าตัวยุ่งซะนี่
พรวด
\" ไม่ได้ เฟรินจะนอนแล้ว คิลนายก็ด้วยเข้าห้อง \" เสียงสั่งด้วยความโมโห ก่อนที่ทั้งสองจะวิ่งเข้าห้องรุดๆด้วยความกลัว \' อะไรของมันหว่าเรารึ จะสวีทกะเรนอนซะหน่อย เฮ้อ \' คิลคิดพลางถอนใจอย่างหนัก
\" เราก็กลับห้องกันบ้างเถอะ มีเดล \" เกรเกอร์ลี่พูดหน่ายๆ
\" อืม\" มีเดลตอบสั้นๆแล้วก็เดินกลับห้องไปกับเกรเกอร์ลี่ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในระแหวกนั้นก็ทยอยกลับไปที่ห้องของตัวเองตามๆกัน
ณ ห้องพักของเกรเกอร์ลี่
\" มีเดล นายชอบเฟลิโอน่ารึเปล่า \" เกรเกอร์ลี่ถามด้วยความสงสัย ก็จะอะไรอีกล่ะตั่งแต่รู้จักกันมาหมอนี่ขึ้นชื่อได้ว่าเปนพวกที่ไม่ค่อยยุ่งกับผู้หญิงคนไหนถ้าไม่จำเป็น และอีกอย่าง ก็ไม่ มอง ผู้หญิงจนนานเกินไปด้วยซํา กลับยืนจ้องแต่เจ้าหญิงแห่งเดมอสและบารามอสอยู่นานสองนาน
\" ไม่รู้ \" น้ำคำสั้นๆตอบกลบเกลื่อด้วยความอายของเจ้าตัว \' ถ้าไม่ใช่ก็ดีเส้ คนกำลังวางแผนดีๆ มีคนมาแทรกละยุ่งแน่ ถึงมันจะเป็นเพื่อนเรามานานแต่ก็ไม่ได้ หมายความว่าฉันยอมหลีกทางให้นายโดยที่ยังไม่ได้ผ่านบททดสอบหรอกนะ \' เกรเกอร์ลี่คิดอย่างเบื่อหน่าย
\" ฉันจะนอนแล้วราตรีสวัสดิ์ \" มีเดลพูดขึ้นมาอย่างฉับพลันเพราะไม่อยากจะตอบอะไรไปมากกว่านี้
\" อืม \" เกรเกอร์ลี่ตอบพลางเดินไปที่ โต๊ะเขียนหนังสือ และเขาก็เริ่มทำหารเขียนพระราชสาร์สถึงเดมอส
ถึง แอนนาและ เคร้าส์
แผนการเริ่มแล้วให้ พวกนายสองคนมาที่ รร. ได้ แต่อย่าลืมว่าจะต้อง ปลอมตัวด้วยล่ะ เผื่อว่าเธอจะจำพวกนายได้ มาให้ถึงภายในคืนนี้นะ
จาก เกรเกอร์ลี่
และเกรเกอร์ลี่ก็ พึมพำอะไรบางอย่าง ทำให้จดหมายหายไปทันที ( นี่พวกเขาคิดจะทำไรกันเนี่ยเร่งรีบเชียว เหอๆ ) เมื่อเสร็จสิ้นเขาก็นั่งลงที่เตียงรอ อาคันตุกะ ยามวิการ
พรึ่บบ
หมอกควันสีขาวพวยพุ่งออกมา ทำให้เห็น เด็กสาวและเด็กหนุ่มซึ่งทำหน้าร้อนรนกับแผนการของคนตรงหน้า เด็กสาวคนนั้น มีสีผมสี บลอนยาวถึงสะโพกล้อมดวงหน้ารูปไข่ นัยตาสีน้ำตาลสดใส จมูกโด่งได้รูปและริมฝีปากที่ออกจะเป็นสีชมพู
เด็กหนุ่มก็หล่อไม่แพ้ ใคร เขามีผมสีน้ำตาลอ่อนและมีตาสีเช่นเดียวกับผม
\" เกรเกอร์ลี่ ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่า มะ.... \" เด็กสาวทำท่าจะพูดแต่ก็โดนขัดขึ้นสะก่อน
\" ก็ชั้นเพียงแค่อยากรู้ และอีกอย่างฉันปล่อยเธอไปอย่างนี้ไม่ได้ ฉันอยากรู้ว่าคนที่จะมาเป็นพระสวามีของเธอใน อนาคตดีแค่ไหนกัน จริงใจกับเธอมากรึเปล่า ก็แค่นั้น \" เกรเกอร์ลี่แทรกขึ้นหน้าตาเฉย แต่แววตากลับแฟงไปด้วย ความกังวล
\" เพราะอย่างนั้น พี่ก็เลยเรียกพวกฉันมาหรอ \" เด็กหนุ่มพูดขึ้น \" แต่ฉันว่านะเกรเกอร์ลี่ เจ้าชายคาโลอาจจะดูแลเธอ ได้ดีกว่าพวกเราอีกนะ แต่ชั้นก็ไม่ได้คัดค้านนาย แต่คนเรามันก็ต้องปล่อยวางกันบ้าง \"
\" นี่ พวกนายไม่ห่วงเธอเลยหรอ เกิดเค้าไม่ดีพอที่จะคู่ควร กลับเธอล่ะ \" เกรเกอร์ลี่ก็ยังคงเถียงต่อไป ทำให้คนฟังถึงกลับอ่อนใจกลับพี่ชายแสนดื้อคนนี้
\" เป็นเพราะพวกเราเคย เห็นความรักของเจ้าชายคาโลที่มีให้กับเธอ น่ะสิ \" เด็กหนุ่มพยายามพูดอย่างใจเย็น
\" ไม่ถึงกลับว่าชั้นไม่เคยเห็นหรอกนะ เพียงแต่ชั้นอยากรู้ ที่ลึกเข้าไปอีกว่า นอกจากความขี้หึงเกินเหตุนั่น เค้าจะยอมทำอะไรเพื่อเธอรึเปล่า เสี่ยงชีวิตเพื่อเธอได้ไหม ก็แค่นั้น \" เกรเกอร์ลี่พูด
\" งั้นเราจะยอมช่วยพี่ แต่ว่าคำว่า ก็แค่นั้น ของพี่น่ะชั้นรู้สึกว่าพี่จะทำเกินคำว่า แค่นั้น นะ \" เด็กสาวพูดขึ้นหลังจากที่ 2 คนนั้นพูดกันนาน
\" แหม.. มันก็นะ \" เกรเกอร์ลี่พูดพลางยิ้ม
\" งั้นพวกเราขอไปปรึกษากันก่อนแล้วกัน พี่ก็นอนพักผ่อนไปก่อนนะ \" เด็กหนุ่มพูดแล้วเดินออกจากห้องพร้อมกับเด็กสาว
............................................................^^.......................................................^^.......................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น