ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ลำนำรักหงส์เพลิง (Mpreg)

    ลำดับตอนที่ #6 : ลำนำที่ 6 สหายใกล้ชิด

    • อัปเดตล่าสุด 21 พ.ย. 66


     

    ยามเซิน (15.00 – 16.59 น.)

    ขณะที่เทียนหลงกำลังฝึกวิชาอยู่นั้น เฮิงหวนก็สังเกตเห็นท่าทีของเทียนหลงที่ดูจะอยู่ไม่สุขและกระวนกระวายใจอยู่

    "เทียนหลง หยุดพักก่อนแล้วกัน"เทียนจวินบอกศิษย์ตนให้หยุดพักก่อนเพื่อถามถึงความไม่สบายใจของเทียนหลง

    "เจ้าไม่สบายใจอันใดปกติเจ้าอยากให้ข้าสอนวิชาให้เจ้าจนพระอาทิตย์ตกดินเสียด้วยซ้ำ แต่วันนี้เจ้ากลับดูไม่ยินดีและกระวนกระวายแปลกๆ"เฮิงหวนยิงคำถามทันทีและคาดหวังคำตอบจากเทียนหลงที่มองสบตาเทียนจวิน

    "ข้าเพียงไม่ได้บอกสหายเอาไว้จึงกังวลว่าเค้าจะรอนานเสียเวลาเปล่า"เทียนหลงตอบ

    "หย่งหนานขึ้นมาสวรรค์ ส่วนชางหมิ่นก็คงจะไปฝึกเซียนอยู่ที่ไหนสักที่ เช่นนั้นเจ้านัดสหายที่ไหนไว้กัน ไม่สิ"เฮิงหวนพูดร่ายยาวถึงสหายของเทียนหลงที่มีเพียงแค่สองคนก่อนที่จะหยุดชะงักเมื่อมีบางอย่างน่าสงสัย

    "หรือเจ้ามีสหายใหม่งั้นหรอ!!"เฮิงหวนพูดเสียงดังลืมเก็บท่าทีอย่างตื่นตกใจที่เทียนหลงมีสหายใหม่

    "....ขอรับ"เทียนหลงตอบ

    "อืมมม ดีแล้วที่มีสหายเพิ่มเสียบ้างแล้วใครจากไหนกัน"เฮิงหวนถามต่ออย่างอยากรู้จัก

    "เผ่าหงส์ขอรับ"เทียนหลงตอบ คราวนี้กลับก้มหน้าไม่สบตาส่อแววพิรุธ

    "ชื่อเสียงเรียงนามเล่า"เฮิงหวนก็ยังคงถามต่อ

    "ข้าไม่เคยถามขอรับ"เทียนหลงตอบ เฮิงหวนก็ไม่ถามต่ออีก

    "เช่นนั้นก็กลับเสียเถอะ ข้าเองก็จะไปทำงานเสียบ้าง"เฮิงหวนเอ่ยไล่เทียนหลงแล้วเดินหันหลังหนีไป ส่วนเทียนหลงก็ไม่ลืมยกมือทั้งสองข้างประสานกันไว้ด้านหน้าตนแล้วโค้งหัวลงเพื่อแสดงความเคารพลาอาจารย์ก่อนที่จะใช้เวทย์เคลื่อนย้ายหายไปโผล่อยู่หน้าประตูสวรรค์ ทหารสวรรค์ที่เฝ้าหน้าประตูต่างก็ตกใจเพราะโดยปกติเมื่อผ่านประตูสวรรค์แล้วไม่มีใครสามารถใช้เวทย์ชนิดนี้ได้นอกจากเป็นมหาเทพและเทียนกงเท่านั้น อาจมีบ้างที่เซียนที่เกิดโดยไม่มีบิดามารดาที่ใช้ได้เช่นกันแต่น้อยมากนับนิ้วได้และใช่ว่าจะเจอได้ง่ายๆเช่นกันเพราะจำนวนน้อย

    เทียนหลงเดินออกจากประตูตามปกติแล้วหายวับด้วยเวทเคลื่อนย้ายเช่นเดิมมาโผล่อยู่ที่เรือนตน 

    มองหารอบบ้านก็ไม่พบเจอผู้ใดจึงได้เดินเข้าเรือน

     

     

     

    ยามห้าย (21.00 – 22.59 น).

    ปัง! ปัง! ปัง!

    "เทียนหลง! พวกข้ามาหาเปิดประตูให้หน่อย!"หย่งหนานตบประตูเสียงดังลั่นทั่วบริเวณพร้อมกับแผดเสียงเรียกสหาย

    "เทียนหลง!"ชางหมิ่นตะโกนเรียกอีกคนก่อนที่ประตูจะเปิดผวัะออกมาด้วยใบหน้าคนเปิดที่ไม่สบอารมณ์

    "มีอันใด มาหายามมืดค่ำ"เทียนหลงถามสหายทั้งสองเสียงเย็นใบหน้าตึง

    "ก็ที่ข้านัดเจ้าไว้เมื่อเช้าอย่างไรเล่า ไปเถิดลานกว้างคืนนี้อากาศลมพัดเย็นสบายเหมาะแก่การล่ำสุรายิ่ง”หย่งหนานรบเร้าสหายอ่างเทียนหลงรีบเข้าไปคว้าคอใช้กำลังบังคับให้เดินออกมานั่งด้วยกันที่พื้นลานที่เทียนหลงมักจะอ่านตำราแล้วทั้งสามก็นั่งลง

    "มาเถิดสุราจากทางเหนือที่ชางหมิ่นลงไปโลกมนุษย์วันนี้!"หย่งหนานพูดอย่างตื่นเต้นสร้างบรรยากาศ แต่ก็มีเพียงแค่หย่งหนานและชางหมิ่นเท่านั้นที่ตื่นเต้นเป็นพิเศษ

    "เจ้าก็ผ่อนคลายเสียบ้างเถิดเทียนหลง วันๆเอาแต่นั่งหลังตรงเป็นไม้กระดานอ่านแต่ตำรานั่งสมาธิ ร่างกายเจ้าก็เหนื่อยได้เช่นกัน"หย่งหนานพูดอยากให้เทียนหลงสนุกเสียบ้าง

    "แต่ข้าเป็นเซียน"เทียนหลงตอบ หย่งหนานเองก็เถียงไม่ออก

    "พอๆ ดื่มกันเถิดอย่ามัวแต่เสียเวลาพูดกันอยู่เลย"ชางหมิ่นพูดเร่งแล้วเริ่มเปิดปากขวดสุราแล้วเทใส่จอกที่หย่งหนานเตรียมมาด้วยทั้งสามถ้วยแบ่งให้คนละถ้วยแล้วยกขึ้นดื่ม

    "ดื่มเสียสิเจ้าน่ะ หรือรอให้ข้าป้อนถึงปากเจ้ากัน"ชางหมิ่นบอกเทียนหลงที่นั่งนิ่งไม่ยอมจับสุรายกดื่ม

    "เจ้าช่างรักสหายเสียจริง"ชางหมิ่นพูดขึ้นเมื่อเทียนหลงได้ยินว่าชางหมิ่นจะป้อนก็รีบจับจอกสุรากระดกดื่มอย่างรวดเร็วจึงได้พูดประชดไปทีนึง

    "ว่าแต่เจ้ามีสหายเพิ่มนี่เซียนจากที่ไหนกันถึงได้มาผูกมิตรกับเจ้าได้"หย่งหนานเปิดประเด็นถามถึงความสงสัยทันทีอย่างไม่รีรอ

    "เผ่าหงส์ ข้าจำชื่อนางไม่ได้"เทียนหลงตอบ

    "นาง? เป็นผู้หญิงอย่างนั้นหรือ"หย่งหนานพูดอย่างสงสัย

    "หรือว่านางจะชอบเจ้า สหายข้าออกจะงดงามและเก่งกาจเช่นนี้ก็ไม่แปลกที่จะมีคนเข้าหาเจ้า"ชางหมิ่นพูดอย่างเข้าใจ

    "คนอย่างเจ้าที่เป็นก้อนน้ำแข็งเคลื่อนที่จะมีคู่ชีวิตก่อนผู้ใดอีกหรือนี่"หย่งหนานพูดอย่างยินดีและไม่อยากจะเชื่อ

    "แต่เพื่อนข้าเย็นชาเช่นนี้ไม่แลหญิงผู้ใดก็ไม่อยากเข้ามาเสียเวลาด้วยทั้งนั้น คนผู้นั้นมั่นใจได้อย่างไรกัน"ชางหมิ่นถามหย่งหนานเหมือนกับผู้เกี่ยวข้องที่นินทาไม่ได้นั่งอยู่ด้วย

    "นางเป็นชายเพียงแค่ร่างกายนางคล้ายสตรีไม่มีหน้าอก"เทียนหลงตอบ

    "หาาา! เจ้าสังเกตถึงเพียงนี้เชียวหรือ ขนาดข้าเปลี่ยนแบบเกล้าผมเจ้ายังไม่สนใจเสียด้วยซ้ำ"หย่งหนานพูดอย่างตกใจที่สหายตนสังเกตผู้อื่นถึงเพียงนี้

    "เจ้าก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากเสียหน่อยพูดมาได้"ชางหมิ่นพูดขึ้นบ้างพร้อมกับเทสุราใส่จอกตน

    ทั้งสามสหายดื่มสุรายันเที่ยงคืนก็พากันเมาหลับไปอเหน็ดอะหนาด

     

     

     

     

     

     

     

    จบแล้วจ้าาาา

    เจอกันตอนหน้าเลย

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนปิดการแสดงความคิดเห็น
    ×