คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5 สำนักหมอสมิง
warning :
อย่าคาดหวังเลยนะคะ ถึงเราจะรีเสริชมาแล้วแต่เนื้อเรื่องที่เราเขียนจำเป็นต้องตัดความเป็นจริงบางอย่างของเด็กเรียนหมอไป
โปรดอย่าดราม่าค่ะ
กลางดึก
"ม่ายยยยย! ไอ้เหี้ย!"ผมที่ฝันร้ายว่าถูกผีไล่ตามเป็นฝูงยิ่งกว่าซอมบี้แหกปากด่ามันในฝันจนตื่นเนี่ยแหละ
"อะไรของมึงวะเพื่อน อยู่ๆก็ตะโกนขึ้นกลางดึกแบบนี้"พะเพื่อนามผมด้วยสีหน้าหงุดหงิดเพราะถูกผมรบกวนการนอน
"ผีแม่งตามมาแย่งเอาบุญจากกูเป็นฝูงเลยมึง"ผมพูดอย่างหวาดกลัวมองหาไอ้เด็กกุมารทองนั่นก็ไม่เห็นอีก
"กูไปนอนด้วย"ผมตัดสินใจถือหมอนและผ้าห่มลงไปนอนกับสองแฝด
"มึงไปนอนข้างบนเลยนะกูกับน้องขอไม่รับคำสาปโดยไม่ตั้งใจ!!"พะเพื่อนบอกไนท์อย่างรังเกียจ
"ไอ้สัส กูจะฟ้องจารย์หมอว่ามึงแอบไถติ้กต้อกไม่ตั้งใจเรียน"ผมด่ามัน
"นอนๆเหอะพี่พวกเราไปทำบุญด้วยกันมันอาจจะโดนคิวแรกเพราะเห็นผีอยู่แล้วก็ได้"พะแพงพูดปัดๆแล้วล้มหัวลงหลับตาลงนอนทันที
"โอ้ยยย กูเรียนหมอรักษาคนนะโว้ยย ไม่ได้เรียนหมอผีจะได้มาเจอผี"พะเพื่อนบ่นอย่าโมโหแล้วก็ล้มหัวลงนอนไปอีกคน
วันจันทร์
6:13 น.
"หนูว่าม๊าไปหาป๊าเถอะนะ นี่แค่วันเดียวก็โดนเข้าฝันเป็นฝูงแบบนี้"กุมารทองบอกไนท์อย่างหวังดี
"ไกลไหมล่ะ เดี๋ยวไปวันศุกร์แล้วกัน"ผมบอกขณะที่กำลังจัดระเบียบตัวเองอยู่หน้ากระจกก่อนจะออกจากห้อง
"ก็ไกลอยู่นะ อีกจังหวัดนึงเลย"กุมารทองตอบ
"งั้นก็ไปศุกร์นี้นั่นแหละ แล้วนี่คงไม่ได้หรอกไปฆ่าหรอกเนอะ"ผมบอกและถามเอาจริงๆก็ไม่ได้ไว้ใจขนาดนั้น แต่แค่วันเดียวก็หลอนแล้วไม่รู้ว่าวันอื่นจะเป็นบ้าก่อนรึเปล่าไปดูก็ไม่เสียหายเพราะสักวันผมอาจตายเพราะผีอยู่ดีล่ะมั้งแม่งไม่น่าเกิดอุบัติเหตุเลยกู
คิดกับตัวเองขณะที่เดินออกจากห้องเข้าลิฟต์จนถึงชั้นล่างไปขับมอเตอร์ไซต์ไปโรงบาลไปตรอกบัตรและเริ่มเรียนกับอาจารย์ใหญ่ และทุกคนก็รู้ว่าโรงบาลนั้นวุ่นวายแค่ไหนไม่นับคนก็เยอะแล้วพอเห็นผียิ่งเยอะเข้าไปอีก เรียนจนเย็นก็มีไปช่วยทำจริงๆช่วงเย็นๆก่อนจะกลับผมกับเพื่อนก็เดินไปที่โรงจอดรถสำหรับบุคลากรโรงพยาบาลโดยเฉพาะ ระหว่างทางผมก็บอกมันว่าจะไปสำนักพ่อหมอดู
"กูว่าจะไปสำนักพ่อหมอดูว่ะ เอาไว้พรุ่งนี้เลิกเร็วไปคุยที่ห้องกูนะ"ผมบอกสองแฝด พวกมันก็มองหน้าผมงงๆ
"ทำไมอ่ะ หนักขึ้นหรอ"พะแพงถาม
"ก็ดูจากเมื่อคืนแล้วกูว่าไปหาพ่อหมอขอของดีติดตัวไว้ดีกว่าถ้ามันเลิกเห็นผีไม่ได้"ผมบอกสองแฝดก็หน้าอ๋อทันที
"เออ เอาดิเดี๋ยวกูลองถามเพื่อนคณะอื่นๆดูให้"พะเพื่อนก็เห็นด้วย
"ไม่นะม๊า ไปหาป๊าดีกว่าม๊าห้ามไปหาคนอื่นนะม๊า"เด็กกุมารทอง
"ไม่เป็นไรหรอกกูมีที่ที่ต้องไปแล้วไว้พรุ่งนี้กูเล่าให้ฟัง"ผมบอกกับเพื่อน
"กลับได้ใช่ไหมมึง"พะเพื่อนถามไนท์
"ได้ พวกมึงอ่ะกลับดีๆ"ผมบอกสองแฝดแล้วก็เดินเลยไปขึ้นคร่อมรถมอไซต์คู่ใจโดยมีเด็กกุมารกอดเอวแน่นกลัวตก ผมใส่หมวกกันน็อคเรียบร้อยผู้โดยสารก็เรียบร้อยก็เลยออกรถ
ผ่านทางกลับบ้านที่สยองสักหน่อยแต่ก็ไม่ได้แย่ ผมคงจะปรับตัวได้เร็วเกินไปรึเปล่าก็ไม่รู้ ขับรถเข้าถึงหอพักในที่สุดก็เดินขึ้นห้องไปอาบน้ำนอนด้วยความอ่อนเพลีย และกุมารทองก็หายไปในอากาศเช่นเดิมอย่างทุกครั้งและทุกคืน
วันเสาร์
8:03 น.
เวลาผ่านไปเร็วอย่างที่ผมต้องการเพราะทางผ่านกับบ้านที่น่ากลัวสำหรับผมนั้นชินชาไปแล้วไม่พอไอเด็กกุมารก็ไปตีสนิทผีแถวนั้นหมดแล้วเพราะงั้นแถวนั้นผมปลอดภัยดียกเว้นพี่ตานีที่ดูไม่ออกว่าผมไม่ได้ปลื้มสาวเนี่ยแหละชอบมองผมพร้อมส่งสายตาแต่โดนไอ้เด็กกันซีนหวงไว้จีบเองแต่เค้าไม่เอา5555555 แต่ที่อื่นก็อันตรายหมดโดยเฉพาะโรงพยาบาลและมหาลัยที่ผีตายรูปแบบต่างๆเยอะเลยค่อนข้างที่จะจ้องผมเป็นพิเศษถึงแม้ผมจะแกล้งทำเป็นไม่เห็นก็ตาม แต่ออร่าบุญผมมันออกเยอะอ่ะนะไอ้เด็กกุมารนี่ทำงานหนักเลย เพราะงั้นผมเองก็ดีใจที่จะได้หลุดพ้นหรือไม่ต้องห่วงผีอย่างที่ผ่านมาก็พอแล้วก็ยากเห็นหน้าพ่อไอ้เด็กนี่ด้วยทำไมถึงได้มาเรียกผมเป็นแม่อย่างนี้ก็ไม่รู้พ่อมันคงจะมีอายุหน่อยล่ะมั้งเพราะหมอผีหล่อมีแค่ในนิยายเท่านั่นแหละกูคงไม่มีบุญเจอหมอผีหล่อๆหรอกไม่ใช่อาชีพที่จะเป็นกันได้ง่ายๆเสียหน่อย
แต่อีกใจนึงก็กลัวว่าเด็กกุมารจะเป็นผีกุมารที่ส่งมาหลอกล่อผมก็เป็นได้ แต่ก็อยากจะลองไปหาหมอผีดูก่อนสักหน่อย
ผมดูย้อนแย้งเนอะ
"ไป ขึ้นรถ"พะแพงทำหน้าที่คนขับบอกผู้ร่วมเดินทางทุกท่าน
"แล้วมึงรู้ทางหรอวะ"พะแพงถามผมเมื่อคาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จแล้ว
"เดี๋ยวกูบอกทางเอง มึงขับเลย"ผมบอกพะแพง พะแพงออกรถโดยมีกุมารทองบอกทางกับผมแล้วผมก็บอกทางกับพะแพงอีกที
เส้นทางก็ค่อนข้างไกล เนื่องจากอยู่อีกจังหวัดนึงพอเข้าจังหวัดก็ต้องแวะพักกินข้าวเที่ยงกันก่อน
"ทำไมไม่ตั้งสำนักไว้ที่กรุงเทพวะ ต้องข้ามมาอีกจังหวัดไกลก็ไกล"พะเพื่อนบ่น
"ก็ไม่รู้ดิ กูไม่ได้เป็นคนตั้งสักหน่อย"ผมตอบ พะแพงก็พยักหน้า
"เดี๋ยวคราวนี้พี่มึงขับนะ"พะแพงบอกพี่สาวตัวเอง
"เอ้า แล้วมึงไม่ขับอ่ะ"พะเพื่อนถามน้องอย่างไม่เข้าใจ
"ปวดขา"พะแพงตอบ
"รีบแดกรีบไปเดี๋ยวถึงค่ำ มันน่ากลัว"ผมสองแฝดก่อนที่จะทะเลาะกัน
"เออ"พะเพื่อนตอบแล้วทั้ง 3 ก็รีบกินก๋วยเตี๋ยวจนอิ่มจ่ายเงินเรียบร้อยก็พากันขึ้นรถแล้วออกรถอย่างรวดเร็ว
การเดินทางผ่านไปด้วยดีไม่ได้ติดขัดอะไรหรือมีเรื่องอะไรให้การเดินทางติดขัดแต่อย่างใด แต่มีปัญหาตรงที่ทางเข้าสำนักผ่านป่าช้าเนี่ยสิ
"ม๊าปิดตาเลยนะเดี๋ยวเจอเยอะเลย"กุมารทองเตือนไนท์ ไนท์ที่ได้ยินก็รีบปิดตาทันที
"อะไรของมึงไนท์หลับตาทำไม"พะแพงถามอยากรู้เหตุผล
"ไม่บอก ขับต่อไปตรงไปเรื่อยๆสำนักอยู่ทางขวามือ"ผมตอบแล้วก็บอกทาง
มันสองคนก็ไม่ถามอีก ระหว่างทางผมไม่รู้สึกอะไรอีกเลย
14:59 น.
"นี่ใช่ไหมวะไอ้ไนท์"พะเพื่อนขับรถมาจอดที่อยู่ฝั่งขวามือก่อนถึงสำนักไม่กี่ก้าวถามไนท์ที่นั่งอยู่เบาะหลัง
"ใช่จ้ะม๊า"กุมารทองบอกก่อนจะหายไป
"ใช่มึง"ผมบอกแล้วทั้งรถก็ตกอยู่ในความเงียบ
"ไม่ลงหรอวะ"พะเพื่อนถามคนในรถ
"แล้วมึงไม่ลง"พะแพงถามพี่ตัวเอง
"มึงอ่ะ ลงไปดิตัวต้นเรื่องไม่ใช่รึไง"พะเพื่อนหันมาถามผม ผมก็หน้าเหลอหลาดิ
กลัวอ่ะ
"ลงก็ลง! เพื่อตัวเอง!!"ผมพูดปลุกใจก่อนที่จะเริ่มเปิดประตูรถแล้วก้าวขาลงจากรถ สองแฝดก็เปิดประตูรถตามมาด้วย
"แล้วไงต่ออ่ะ"ผมเดินมาหยุดอยู่ที่รั้วประตูแล้วถาม
"แล้วกุมารทองที่มาด้วยบ่ะ มึงไม่ถาม"พะแพงถามไนท์กลับ
"ก็พอจอดรถกุมารทองก็หายไปเลย"ผมตอบเพื่อน
"เอ้า แล้วพวกเราต้องทำไงอ่ะ ปีนรั้วเข้าไปหรอวะ"พะเพื่อนถามด้วยมีน้ำโหนิดๆ
"โทษทีพี่ เดี๋ยวผมเปิดประตูแปป"อยู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่ดูๆแล้วอายุน่าจะใกล้เคียงกันวิ่งมาทางนี้พร้อมกับตะโกนบอกไปด้วย
"เดี๋ยวผมพาขึ้นไป แต่ผมอยากรู้ว่าคนไหนชื่อ ไนท์อ่ะ เข้าไปได้คนเดียวนะ"ผู้ชายคนนี้เปิดประตูแล้วก็ถาม
"นี่ชื่อไนท์ แล้วทำไมเข้าไปได้คนเดียวอ่ะ"ผมบอกแล้วถามอย่างสงสัยมีพิรุธ
"ก็ไม่มีไร หมอเค้าอยากคุยเป็นการส่วนตัวเลยเข้าได้คนเดียว"ชายหนุ่มตอบ
"งั้นก็เข้าไปกันเถอะครับทั้ง 3 คน"ชายหนุ่มบอกแล้วหันหลังเข้าตัวบ้านเดินนำทั้ง 3 คนเข้าไปเดินขึ้นบันไดไปตัวบ้านไม้หลังใหญ่ขึ้นมาบนบ้านก็มีมุมให้นั่งโซฟารออย่างดี
"รอตรงนี้ก่อนนะครับ ส่วนคุณไนท์เชิญทางนี้ครับ"ชายหนุ่มบอกสองแฝดแล้วเดินนำไนท์ไปที่หน้าประตูห้องไม่ไกล
ก็อก! ก็อก!
"มาแล้วพี่"ชายหนุ่มเคาะประตูตะโกนบอกคนในห้อง
"เข้ามา"เสียงตอบจากในห้อง ผมก็เปิดประตูเข้าไปตามปกติ
ภายในห้องมีโต๊ะหมู่บูชาขนาดใหญ่พระต่างๆตั้งอยู่เยอะแยะไปหมด ดูท่าน่าจะเป็นหมอสายขาวละมั้ง ส่วนหมอผีที่ว่าก็นั่งอยู่หน้าโต๊ะหมู่กำลังหันหลังให้ประตูและผมอยู่ ผมเลยเดินเข้าไปนั่งห่างจากหมอผีพอประมาณ
มองจากด้านหลังกล้ามค่อนข้างแน่น หมอผีเองก็ออกกำลังกายเหมือนกันด้วยแต่ผิวขาวดูผู้ดีแต่เพราะอยู่แต่ในสำนักมากกว่ามั้ง ดูแล้วก็เด็กอยู่นะ ไม่ได้แก่เหมือนอย่างที่คิดสักเท่าไหร่ จะศักดิ์สิทธิ์จริงไหมวะ แล้วนั่งตั้งนานก็ไม่หันมาสักทีกูต้องเรียกหรอวะ
"กว่าจะมาได้"อยู่ๆหมอผีก็พูดแล้วเริ่มขยับหันหน้ามาสักที
ทุกคนจะต้องอึ้งเหมือนผมอย่างไม่ต้องสงสัยแน่นอน
นานๆทีจะเจอหมอหล่อ สองแฝดเห็นคงนั่งกรี้ดกร้าดกันไม่หยุด
"ไนท์ใช่ไหมครับ"หมอผีทักไนท์เพื่อเริ่มบทสนทนา สายตาก็สำรวจไนท์ไปด้วย
"ครับ"ผมตอบและเริ่มคิดในใจว่า
หรือเราจะเอาหมอผีเป็นผัวดี?
"เรียกผมหมอสมิงก็ได้ครับ แล้วลูกผมไม่ดื้อใช่ไหมครับ"หมอสมิงแนะนำตัวและถามไนท์
"ครับ"ผมตอบ
บางที่มีหมอผีเป็นยันต์กันผีส่วนตัวก็ดีเหมือนกันนะ มีแต่กำไร หน้าตาดี หุ่นแซ่บ กันผีได้
คุ้มค่ากับการเอาเป็นผัว
"แล้วจะแก้เรื่องที่ผมเห็นผีได้ไหมครับ"ถึงผมจะร่านแต่เอาเรื่องนี้ให้รอดก่อนดีกว่าเผื่อเค้าไม่เอากู
"เรื่องนั้นต้องให้พระทำการปิดตาที่ 3 ให้ครับ ผมทำให้ไม่ได้แต่ผมพอจะเป่าคาถาคุ้มครองให้ได้ ลูกผมจะได้ไม่เหนื่อย"หมอสมิงตอบถึงแนวทางการแก้ไขเรื่องนี้
"อ้อครับ งั้นพอจะพาไปหรือแนะนำได้ไหมครับ"ผมถามถึงเรื่องปิดตาที่ 3
"ก็พาไปได้ครับอาจารย์ผมไปบวชพอดี"หมอสมิงตอบ
"แล้วเรื่องเป่าคาถาล่ะครับ"ผมถามต่อ
"งั้นเข้ามาใกล้ๆสิครับเดี๋ยวผมเป่าให้"หมอสมิงบอก
"ถ้าอยากได้หมอสมิงคุ้มครองส่วนตัวได้ไหมครับ"ผมพูดยั่วพร้อมส่งสายตาให้
"ได้สิครับ"หมอสมิงพูดแล้วหันไปทางหน้าโต๊ะหมู่บูชาแล้วยกมือพูดพึมพำก่อนที่จะหันมาทางผม
"เข้ามาสิครับ เดี๋ยวพ่อหมอเป่าให้ไม่มีเข้ามาใกล้ให้กวนใจอีก"หมอสมิงบอกพร้อมกับกวักมือเรียก
ผมก็คลานเข่าเข้าไปใกล้ๆพ่อหมอแล้วนั่งลงแบบเข่าชนกันโน้มหน้าแล้วหลับตาลง
จุ๊บ!
จบและ
ตัดจบให้งง
เขียนให้ได้กันแบบงงๆ
แล้วก็ได้กันแบบงงๆ
เจอกันตอนหน้าค่ะ555555555ฃ
ความคิดเห็น