ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    การผจญภัยของมิเกล (Mpreg)

    ลำดับตอนที่ #5 : สิงโตเพลิง ระดับ D+

    • อัปเดตล่าสุด 24 พ.ค. 66


     

    มิเกลเร่งรีบเดินทางออกจากป่าให้ทันก่อน 4 โมงเผื่อเวลาหาที่พักแรมในคืนนี้ ไม่งั้นเราคงจะต้องกลับมานอนในป่าแน่ ยังไงซะการนอนบนเตียงก็สบายกว่าการนอนในปาที่พื้นไม่สม่ำเสมอกันสักเท่าไหร่

     

    วิ่งมาเห็นป่าด้านหน้ามันแปลกๆ ถูกไฟเผาก็คิดไว้ในใจว่าคงจะมีสัตว์อสูรอีกแล้วเป็นแน่ มิเกลหยุดอยู่ใกล้ที่เกิดเหตุ ไม่ไกลเห็นสิงโตที่กำลังร้องคำรามอย่างทรมาณ ปล่อยลูกไฟออกไปรอบๆตัวอย่างมั่วซั่ว คาดว่าสิงโตธาตุไฟระดับ D+ ตัวนี้มันกำลังจะเลื่อนขั้น มิเกลเผยรอยยิ้มร้ายต่างจากเวลาปกติที่จะมีรอยยิ้มที่สดใส ค่อยๆวาดวงเวทน้ำวายุคลั่ง หรืออธิบายให้เข้าใจง่ายๆก็คือน้ำที่ก่อตัวเป็นพายุหมุนวนอย่างบ้าคลั่งถึง 3 ลูก

     

    มิเกลควบคุมให้วายุคลั่งมันหมุนตรงไปที่สิงโตตัวนั้นกำลังทรมาณอยู่ มันพยายามต่อสู้อย่างยากลำบากเพราะหาคนควบคุมไม่เจอแถมกำลังเลื่อนขั้นแบบนี้ระดับที่ไม่สูงมากถ้าเกิดถูกโจมตีก็มีโอกาสแพ้เกินครึ่ง ด้วยสถานะภาพที่ไม่พร้อมในการต่อสู้และหาศัตรูไม่เจอพรรคพวกก็ไม่มี มันจึงทำได้แค่หลบหลีกจากเวทย์น้ำวายุคลั่งของมิเกลอย่างยากลำบาก

     

    สิงโตขยับหลบไปซ้ายก็เจอน้ำวายุลูกนึงดักเอาไว้โดยมิเกล มันจะหลบถอยหลังก็ไม่ได้เพราะมีดักไว้อีกลูกอย่างรู้ทัน หลบไปขวาก็โดนอีกลูกดักทางไว้ ถ้าวิ่งไปข้างหน้าอีกด้วยสภาพตอนนี้มันคงตายอย่างเดียว สิงโตจึงปลดปล่อยความทรมาณปล่อยเวทไฟมั่วซั่วอีกครั้งด้วยหวังว่าจะโดนคนควบคุมเวทย์ ก็ถือว่าเป็นการกระทำที่ไม่ถึงกับโง่นอกซะจากว่าคนควบคุมเวทย์จะโง่กว่าสัตว์อสูรถ้าเป็นแบบนั้นการที่สัตว์อสูรปล่อยเวทย์มั่วซั่วแบบนี้จะถือว่าฉลาด

     

    แต่แน่นอนว่าสำหรับมิเกลที่แสนจะฉลาดแล้วนั้น พฤติกรรมของสิงโตตัวนี้ก็เหมือนกับการระเบิดพลังดิ้นรนครั้งสุดท้ายก่อนตายเท่านั้น

     

    มิเกลจัดการควบคุมวายุน้ำทั้ง 3 ลูกใหญ่ค่อยๆขยับบีบรัดตีวงล้อมเล็กลงเรื่อยๆ สิงโตที่เห็นว่าไร้ทางหนี ทางรอดก็ทำได้แต่คำรามครั้งสุดท้ายก่อนจะสิ้นใจตายในที่สุด มิเกลจึงควบคุมเวทย์ออกไปตามต้นไม้ที่ไฟไหม้จากการปล่อยการโจมตีมั่วซั่วของสิงโตเพราะถ้าปล่อยทิ้งไว้คงได้ไฟไหม้ทั้งป่าแม้กระทั่งบ้านของตนที่อยู่กลางป่าเป็นแน่ เมื่อเห็นว่าดับหมดแล้วมิเกลก็เดินสำรวจบริเวณนั้นหาสมุนไพรและดูว่าเชื้อเพลิงจากเวทย์นั้นดับหมดเรียบร้อยดีหรือยัง ก็กลับมาเก็บของและศพของสิงโตเพลิงตัวนั้น

     

    ในป่ารอบนอกส่วนมากเป็นสมุนไพรที่ไม่ได้หายากอะไรแต่ราคาก็อยู่ในเกณฑ์ที่ดีรับได้ สมุนไพรในป่าส่วนมากเกิน 90% เป็นสมุนไพรที่เกิดขึ้นเฉพาะที่ป่าเท่านั้นด้วยปัจจัยหลายๆอย่างที่มีแค่ที่ป่าแห่งเดียวแห่งนี้ที่สามารถเพาะพันธุ์พวกมันได้ อีก 10% ก็เป็นสมุนไพรที่แค่ใช้พลังเวทในการเติมไปพร้อมกับแดดและรดน้ำก็เติบโตได้ โดยส่วนมากชาวบ้านแถวชายป่าที่เก่งๆหน่อยก็จะเข้ามาขุดไปเพาะปลูกขายกันทั้งนั้น

    เมื่อเก็บสมุนไพรมาเยอะและตรวจดูว่าป่าปลอดภัยไร้เชื้อเพลิงแล้วนั้นก็เดินทางต่ออีก 5 กิโลเมตรก็ถึงชายป่า มิเกลลองเดินไปสุ่มถามจากชาวบ้านสักคน

    "ขอโทษนะครับ ที่นี่คือเมืองอะไรหรือครับ"มิเกลถามหญิงสาวกลางคนคนหนึ่งที่กำลังเดินผ่านหน้าพอดี

    "อ้อ ที่นี่เมืองชาร์คเคิลจ๊ะ"หญิงสาวตอบอย่างใจดีพร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร มีตะกร้าคล้องแขนหนึ่งใบ มิเกลที่ได้คำตอบก็โค้งหัวขอบคุณ หญิงสาวจึงเดินจากไป

    "เอ้ออออ เหนื่อยแล้วแฮะรีบหาที่พักดีกว่า"มิเกลพูดบ่นเสร็จก็รีบเดินตามทาง

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ฉากต่อสู้สนุกแหละเนอะ

    อย่าบอกว่าไม่สนุกนะคะ บอกว่าให้เราปรุบปรุงฝีมือจะดีกว่าทำใจรับไม่ไหว


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×