คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มออกเดินทาง
12:00 น.
ถึงเวลาออกเดินทางหลังจากใช้เวลาอยู่กับมาเรียมาทั้งเช้าก็ได้เวลาออกเดินทาง มาเรียยืนคุยกับมิเกลอยู่หน้าบ้าน
"ทำไมท่านถึงได้ไม่ไปส่งข้ากัน"มิเกลงอแงที่มาเรียไม่ไปส่งที่โรงเรียน
"ไม่ แม่จะรอที่มิเกลที่แถวโรงเรียนเท่านั้น"มาเรียพูดอย่างจริงจัง
"ถ้างั้นข้าใช้เวทย์เคลื่อนย้ายท่านกับข้าไปตอนนี้เลยดีหรือไม่"มิเกลถาม เพราะตนได้เรียนเวทย์และใช้คล่องพอตัว
"ถ้ามิเกลใช้เวทย์มิเกลก็จะไม่ได้ผจญภัยน่ะสิ้"มาเรียพูดโน้มน้าวมิเกลอย่างกับเด็ก
"ก็ได้ แล้วท่านจะให้เงินข้าไหมหรือข้าต้องหาเอง แล้วค่าเทอมเล่า"มิเกลถามรัว
"แน่นอนว่าค่าเทอมนั้นไม่ต้องกังวล ค่ากินค่าอยู่ก็มีให้ไม่ต้องกังวลที่โรงเรียนเองก็มีสวัสดิการดูแลนักเรียนอย่างดีไม่ต้องกังวล"มาเรียพูดอธิบายให้เด็กกินเก่งได้คลายกังวลว่าไม่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนและมีกินไม่อดอยากแน่นอน
"งั้นไหนเงินค่าเดินทางท่านแม่"มิเกลพูดพลางจับมือมาเรียพูดจาออดอ้อนอย่างที่ชอบทำ
"นี่เงินค่าเดินทาง ในป่าแห่งนี้ก็เดินทางระวังด้วยหวังว่าเจ้าจะเอาความรู้จากหนังสือพวกนั้นมาใช้อย่างเกิดประโยชน์"มาเรียพูด
"แน่นอน"มิเกลตอบอย่างมั่นใจ
"ส่วนเรื่องแก้แค้น....ไม่ต้องกังวลไปทุกอย่างจะราบรื่นขอแค่เจ้ามีสติก็พอ"มาเรียพูดก่อนจะถอยห่างมิเกลไป 4 ก้าววาดวงเวทย์เคลื่อนย้ายสีม่วงหายวับไป
มิเกลก็กระชับกระเป๋าสะพายข้างที่ใส่เงินแล้วเริ่มก้าวเดินห่างจากตัวบ้านหายวับเข้าไปในป่า เดินๆมองสองข้างทางเผื่อเจอสมุนไพรก็แวะเก็บไปขายตลอดทางไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
"นี่มันหญ้าทิพย์นี่เจอของดีเข้าแล้ว"มิเกลพูดอย่างตื่นเต้นและดีใจเมื่อเจอของดีเข้าให้ก็รีบวิ่งเข้าไปหาเป้าหมายแล้วเก็บใส่ถุงมิติแล้วก็มองสำรวจรอบๆดูเผื่อจะเจอสมุนไพรอีกแต่ไม่เห็นก็ลุกขึ้นเดินทางต่อ
มิเกลเปิดโทรศัพท์ดูก็เห็นว่าเป็นเวลา 5 โมงแล้วก็หาทำเลดีๆนั่งกินข้าวเย็นสักหน่อย มิเกลมองไปรอบๆที่มีแต่ต้นไม้สูงก็สรุปได้ต้นไม้ต้นหนึ่งก็นั่งพักเปิดถุงมิติเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋าควานหากล่องข้าวที่มาเรียเตรียมไว้ให้ได้กล่องข้าวแล้วก็หยิบออกมาแกะฝาออกกิน
"ข้าวหน้าอะไรนะ เนื้ออะไรหว่า"มิเกลพูดบ่นอยู่คนเดียวอย่างสงสัยแก้ความเงียบในป่า
"อร่อยจริงๆ!! แต่นี่มันเนื้อพวกสัตว์อสูรแน่ได้รับพลังเวทแบบนี้"มิเกลพูดอย่างมีความสุขเมื่อได้ลิ้มรสชาติในประโยคแรก ก่อนจะรู้สึกถึงพลังเวทที่ไหลเข้าตัวจึงรู้ว่ามันคือเนื้อของสัตว์อสูรในประโยคหลัง
"โธ่ ท่านแม่นี่ล่ะก็อยากวาร์ปไปหาเลย"มิเกลพูดอย่างซึ้งใจกับอาหารที่มาเรียตั้งใจทำ
"รีบกินดีกว่ายังไงก็ยังเดินต่อได้อยู่"มิเกลว่าแล้วก็รีบกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยจนหมดเกลี้ยงกล่องแล้วเก็บกล่องใส่ถุงมิติเหมือนเดิม ไม่ลืมอาหารสำคัญสำหรับแวมไพร์อย่างเลือด แล้วเดินตรวจดูว่ารอบๆไม่ได้วางลืมอะไรไว้ก็เดินทางต่อ
"โอ้! นั่นใช่หรือเปล่านะ"มิเกลเดินได้ไม่ถึง 20 ก้าวก็เจอสมุนไพรหายากเข้าก็รู้ดีใจรีบวิ่งเข้าไปดูใกล้ๆเพื่อยืนยันก็ปรากฏว่าใช่ จึงรีบเก็บใส่ถุงมิติอีกตามเคย
"กว่าจะเดินถึงชายป่าคงได้เงินหลายแสนแล้วมั้ง"มิเกลบ่นอย่างอารมณ์ดีหน้าตายิ้มแย้มอย่างมีความสุข
แล้วเดินทางต่อเพราะฟ้ายังไม่มืด จนสักพักฟ้าเริ่มมืดมิเกลเปิดโทรศัพท์ดูก็ 6 โมงครึ่งแล้วเลยคิดว่าหาที่พักแถวนี้ก่อนดีกว่า ตัดสินใจมองไปรอบๆแล้วเดินไปที่รู้สึกว่าเหมาะสมต่อการพักแรมในคืนนี้วางของแล้วเปิดถุงมิติควานมือหาเตาไฟที่ไว้จุดไฟไล่พวกแมลงและให้ความสว่างเหมือนก่อกองไฟ มิเกลจัดการหาตำแหน่งวางเหมาะๆแล้วเปิดไฟตั้งไว้ที่พื้นห่างออกไปอีกหน่อย แล้วเริ่มเตรียมที่นอนควานหาเต็นท์นอนในถุงมิติอีกเช่นเคยแล้วกางด้วยเวทมนตร์เสร็จอย่างรวดเร็ว และไม่ลืมวาดวงเวทย์กางม่านพลังเกาะป้องกันระดับสูงถึงสองชั้นเนื่องด้วยในป่าแห่งนี้เป็นป่าแห่งเดียวในดินแดนจึงมักมีสัตว์อสูรมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เยอะ ยิ่งตอนกลางคืนก็มีหลายตัวที่ที่ออกหากินและยังระดับ B+ ขึ้นไปทั้งนั้น
เมื่อกางม่านเสร็จก็ตรวจสอบดูว่าเรียบร้อยไม่มีรูรั่วจึงได้นั่งลงหน้าเต็นท์แล้วก็ออกสำรวจรอบๆหาดูสมุนไพรเก็บไปขายสร้างรายได้เสริม เดินไปเรื่อยก็เจอน้ำตกพอดี ถึงแม้จะมีเวทย์ชำระล้างแทนการอาบน้ำในตอนเร่งด่วนแต่ มิเกลชอบอาบน้ำแบบจริงๆมากกว่าแถมน้ำตกมีพันธุ์ไม้นานาชนิดเต็มไปหมด ไหนๆก็เจอแล้วมิเกลก็ขออาบน้ำและสมุนไพรสักหน่อยแล้วกัน
คิดได้แล้วมิเกลก็เดินตรงไปที่น้ำตกตรวจสอบด้วยเวทย์แล้วไม่พบสิ่งอันตรายจึงถอดเสื้อผ้าลงน้ำไปช้าๆ
"น้ำเย็นสบายจริงๆ"มิเกลพูดเมื่อลงมาว่ายน้ำ ใช้สองมือถูทั่วตัวอย่างรวดเร็วแล้วรีบขึ้นไปใส่เสื้อผ้า วาดวงเวทย์น้ำแข็งใส่ผิวน้ำตกแล้วเดินอย่างชิลๆที่โขดหินสูงชันแหลมที่อันตรายถ้าไม่ระวัง ค่อยๆปีนป่ายหาสมุนไพรไปเรื่อยๆจนฟ้ามืดก็เลยคิดว่าพรุ่งนี้ค่อยแวะก็ได้ มิเกลค่อยๆปีนลงแล้วเดินบนน้ำแข็งที่ตัวเองสร้างกลับฝั่งอย่างชิลๆเหมือนตอนแรกไม่ลืมหันมาสลายเวทย์ออกแล้วเดินกลับที่พักของตัวเอง
"นอนเลยดีกว่าพรุ่งนี้จะได้เดินทางแต่เช้า"มิเกลกลับถึงที่พักก็ตัดสินใจเข้านอน มุดตัวเข้าไปในเต็นท์รูดซิปแล้วล้มตัวลงนอนห่มผ้าห่มปิดตาจนหลับไปในที่สุด
จบและจ๊ะ
ชิวๆเนอะ
ความคิดเห็น