[BaekTae]I meet You (END)

ลำดับตอนที่ #8 : I Meet You : 8

.......................
.I Meet You.
.......................


 

ฝนก็เริ่มซาลงบ้างแล้วแต่บริเวณหน้าบ้านก็มีต้นไม้ถึง2ต้นขวางถนนเอาไว้
แต่โชคดีที่ชานยอลเอารถมาจอดภายในบ้านไม่งั้น ซวยแน่ๆ

'พวกนายเอาไงดีล่ะ' จู่ๆทิฟฟานี่ตะโกนขึ้นเพราะถ้าพูดแบบปกตินี่จะไม่ได้ยินอะไรเลย เสียงลมกะฝน กลบหมด-_-

'ฉันว่าพวกนายออกไปแต่ตัวไม่ต้องเอารถไปแล้วก็เอาร่มจากบ้านฉันไปคันสองคัน แล้วรีบวิ่งไปที่เซเว่นหน้าปากซอยพอเห็นแท็กซี่ก็รีบฝ่าฝนไปเรียกซักแปปนึง นั่นแหละ ไม่งั้นพวกนายต้องนอนค้างที่นี่ ซึ่งบ้านฉันมันค่อนข้างไม่มีที่ให้ยืนนอกจากห้องนอนห้องครัว แค่นี้จริงๆ- -  '

ทิฟฟานี่กระซิบฉันว่า    
'นี่ถ้าให้เค้าฝ่าฝนนี่เค้าไม่ปลิวไปก่อนหรอวะห้ะแทยอน'

'ฉันลองวิธีแรกเอง'แบคอยอนพูดขึ้น เหยยยยย วิธีแรกฉันพูดเล่นๆนะเฮ้ยไอ้หมอนี่มันบ้าจริงๆด้วย   แต่ช่างเหอะอยากเปียกก็เชิญเลยไอ้บ้า

'นายเอาจริงหรอแบคฮยอน' ทิฟฟานี่พูดขึ้นแล้วเดินไปจับแขน
แบคฮยอน -3- 

'ให้ไปด้วยป่ะ' ชานยอลทำท่าเดินไปหยิบร่ม

'แล้วแต่ว่ะ' แบคฮยอนเดินไปเอาร่มเช่นกัน

'แล้วเดี๋ยวฉันค่อยมาเอารถละกัน' แบคฮยอนทิ้งท้ายไว้แค่นั้น
แล้วก็ออกจากบ้านไป ลมแรงมากจนฉันมองไม่เห็นเขาและชานยอล

. . . หวังว่า เขาจะปลอดภัยนะ


** Baekhyun Part **

'นี่ชานยอล เดินไปเรื่อยๆเลยนะเว้ยไม่ต้อง หันมาดูฉัน
เพราะว่ามันจะช้า เข้าใจ๊' ผมบอกชานยอลอย่างเร่งด่วน

ตอนนี้ผมเดินมาได้เพียง3 ก้าว ลมก็โถมเข้าใส่อย่างจัง
ร่มช่วยอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ผมเลยหุบร่มแล้วถือเอา
ต่อให้มีร่มหรือไม่มีค่าก็เท่าๆกัน  ชานยอลเดินนำหน้าผม
แต่ชานยอลขายาวเลยเดินค่อนข้างไว 
ผมจึงห่างจากชานยอลหลายก้าว ลมเริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้ง
กิ้งไม้จากหลายๆบ้าน หัก และ ปลิวไปตามลม
'โอ๊ย' จู่ๆกิ่งไม้ที่มีหนามแหลมลอยมาตามลมและ บาดหน้าบริเวณ
โหนกแก้มผม เลือดไหลออกมาซึ่งมันก็แซบไม่น้อย
ชานยอลไม่ได้สนใจอะไรเพราะ คงไม่ได้ยินเสียงผมเท่าไหร่

ตอนนี้หน้าผมตัวผมเปียกโชก เลือดบริเวณใบหน้าผมหลั่งไหลออกมาไม่หยุดอย่างกะเขื่อนแตก  

ผมเดินมานานพอสมควรตอนนี้ตัวก็สั่นไปหมด เพราะน้ำฝนที่ซึมเข้ามาผ่านเสื้อผ้าเข้าสู่การสัมผัสซิกแพค เอ้ยย เนื้อผม
ตอนนี้ผมไม่เห็นชานยอลแล้วสงสัยคงเดินไปถึงเซเว่นละ
ซึ่งตอนนี้ตัวผมกะเซเว่นหากกันประมาณ10กว่าเมตร

โชคดีที่น้ำในซอยนี่ไหลลงท่ออย่างไม่ติดขัดทำให้น้ำท่วมบริเวณท่อเท่านั้น  ผมเห็นทางข้างหน้าค่อยๆเบลอ คงเพราะน้ำฝนโดนตาหรือไม่ก็ขนตาละมั้ง   ผมเดินช้าลงเรื่อยๆ แถวนี้ไม่คนเลยเพราะลมแรงมาก
คงจะมีแค่ผมคนเดียวล่ะมั้งที่ยังบ้าเดินอยู่ได้ ทางข้างหน้ามันเริ่มเบลอๆอีกครั้ง พร้อมกลายเป็นสีดำ.....................


** Chanyeol Part **

ผมหันหลังไปอีกทีตอนถึงเซเว่นแล้ว กลับพบความว่างเปล่า แบคฮยอน
หายไป หรือว่าไอ้แบคมันชิ่งกลับบ้านแทยอนหรอ โทรหาทิฟดูดีกว่า

'ฮัลโหลทิฟฟานี่'
[เอ่อชานยอล ฉันแทยอนเองนะ ฟานี่เข้าห้องน้ำอยู่]
'แบคฮยอนอยู่ที่บ้านรึป่าวอ่ะ'
[เขาออกไปกับนายไม่ใช่หรอ]
'ตอนนี้ไอ้แบคมันหายไปอ่ะ'
[อืม...งั้นเดี๋ยวฉันจะเดินไปหานายละกันสัญญาณไม่ดีเลยอ่ะ
ตอนนี้ลมไม่มีแล้วมีแต่ฝนเดี๋ยวฉันไปหา]

ผมเดินดูของเซเว่นไปเรื่อยๆระหว่างรอแทยอนมาหา


** Taeyeon Part **

ฉันวางสายจากชานยอล แล้วทิฟฟานี่ก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี
'ใครโทรมาอ่ะ'
'อ่อชานยอลอ่ะ ฟานี่เดี๋ยวฉันกลับมานะ รออยู่ที่นี่ห้ามไปไหนโอเค๊'
'อ่าว เห้ยย อย่าเพิ่งไปดิไปทำไรฝนตกอยู่นะ'
'เดี๋ยวค่อยกลับมาเล่าละกันฉันรีบ ขอร่มคันดิ'
ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปหยิบร่มข้างๆโต๊ะ แล้วยื่นให้ฉัน

ฉันออกจากบ้านมาอย่างทุลักทุเล เสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะ
ถือร่มคันนึงแล้วก็ใช้ขาสั้นๆนี่แหละ เดินไปเรื่อยๆจู่

ฉันก็เห็นเหมือนมีคนสลบอยู่ที่ถนนเลยอ่ะฉันจึงรีบวิ่งไปดู

'เห้ย แบคฮยอน!!'  ฉันตกใจมาก ปากเขาซีดเลือดไหลตรงโหนกแก้ม
ส่วนร่มกระเด็นไปอยู่ตรงกลางถนน

ฉันตั้งสติ สะกิดแบคฮยอนเล็กน้อยแต่เขาก็ยังคงนิ่ง
ฉันรีบดึงแบคฮยอนขึ้นมาอย่างยากลำบาก เขาเป็นผู้ชายเขามีน้ำหนักที่มากกว่าผู้หญิงเยอะ ฉันต้องงัดแรงหมาถึกขึ้นมาใช้แล้วก็เอาแขนของเขามาพาดคอฉันไว้ข้างนึงแล้วใช้พลังหมาถึกเดินกลับไปยังบ้าน

พอมาถึงประตูหน้าบ้านฉันใช้เท้าถีบประตูบ้าน แบบไม่ได้รุนแรงมากเพราะตอนออกมาฉันปิดไม่สนิทเองแหละ ตอนนั้นรีบไปหน่อย
ฉันเดินเข้าไปอย่างเหน็ดเหนื่อย ทิฟฟานี่เห็นจึงรีบออกมาช่วยแบกเข้าบ้าน    ถ้าใครมาเห็นตอนช่วยกันแบกแบคฮยอนเข้าบ้านคงคิดว่าฉันวางยาเขาเพื่อไปทำมิดีมิร้ายแน่เลออออ...........

'ทิฟโทรไปบอกชานยอลหน่อยว่าเจอแบคฮยอนแล้วให้เขากลับบ้านไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยมารับแบคฮยอน'ฉันรัวคำพูดใส่ฟานี่แล้วฟานี่จึงรีบโทรไปบอกชานยอลทันที

ฉันแบกแบคฮยอนขึ้นบันไดเพื่อไปห้องฉันเนื่องจากว่า
ถ้าแบคฟื้นขึ้นมาในห้องฟานี่
แบคฮยอนคงคิดว่าเป็นเจ้าหญิงที่ฟรุ้งฟริ้งที่สุดในโลกนี้แล้วล่ะมั้ง
ลืมตาขึ้นมาก็สีชมพู เพราะฉะนั้นมาอยู่ห้องคนปกติแบบห้องฉันจะดีกว่า

ฉันลากแบคฮยอนมานอนที่พื้นห้องฉัน เพราะถ้าให้นอนบนเตียง
เตียงฉันจะเปียก ไม่ดี ไม่ดี ฉันจัดการเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆที่มีมาเช็ดตัว
แบคฮยอน เขาเปียกทั้งตัวเลยอ่ะ ฉันวิ่งไปหากะละมังเหล็กในห้องมาใส่น้ำเล็กลงมือเช็ดตัวแบคฮยอนอีกครั้ง เอาละงัย คิมแทเอ้ยย
เปลี่ยเสื้อตาบ้านี่ยังงัยดี -.,- เปลี่ยนแค่เสื้อละกัน
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วก็ ไปเอาเสื้อพี่ชายของฉันที่ทิ้งไว้ที่ตู้ฉัน 1 ตัว
มา ฉันถอดเสื้อแบคออกมา โอยย เลือดกำเดาจะไหลมั้ยนิ้

เพล้ง...    เสียงหัวใจฉันเองค่ะ แบคฮยอนไม่มีซิกแพคอ่ะ

ช่างเถอะฉันจัดการเอาผ้ามาเช็ดแบคฮยอนอย่างรวดเร็ว แล้วก็รีบใส่เสื้อให้เขาซึ่งมันดูคับไปนิดนึงแต่ก็พอดีๆ

นั่น น่านนนนนนนนนนนนนนนนน  กางเกงล่ะ คิมแทยอน ฮือออ....
ทำไงดีล่ะงานนี้ ชานยอลก็ไม่อยู่ พี่จีอุงไปต่างประเทศอีก
  เจริญเลยค่ะแม่ขา     ไม่เปลี่ยนได้มั้ย  .....  +-+

ฉันควรเรียกแบคฮยอนอีกที เขาจะฟื้นมั้ยนะ  . . . . . .

ไม่เอาดีกว่าทำแผลให้เขาก่อน

ฉันจัดการทำแผลที่หน้าเขา ฉันติดพลาสเตอร์ลายพิเศษที่ฉันสั่งทำ
มาเลยนะเนี่ย ลายเจ้าแจ๊คสุดเท่ของฉัน
นายนี่โชคดีมากๆเลยนะที่ ฉันติดมันให้อ่ะ

'แบคฮยอน... แบคฮยอน' ฉันเรียกแบคฮยอนพร้อมกับเขย่าตัวเขา

ไม่มีเสียงตอบรับจากแบคฮยอนกลับมาเลย

'กึก กึก ....'   แบคฮยอนค่อยๆลืมตาขึ้น เขาสั่นงึกๆ ฟันกระทบกันดังกึกกึก อยู่ดีๆเขาก็โผล กอดฉันโดยไม่ทันตั้งตัว เขากอดเอวฉันแน่นมาก
เอวฉันจะขาดแล้วเนี่ย อ้ากกก 'หนาวหรอ ปล่อยก่อนเซ้'
แบคฮยอนพยักหน้ารัวๆ ก่อนจะคลายกอด
ฉันวิ่งไปหยิบผ้าห่มบนเตียงแล้วฉันก็โยนไปให้แบคฮยอน
แล้วฉันก็รีบวิ่งไปที่ห่องแต่งตัวในห่องต่อเพื่อหยิบไดร์เป่าผม

ฉันเดินไปหาแบคฮยอนแล้วฉันก็เสียบปลั๊กไดร์เป่าผม แล้วก็เปิด 
ฉันเป่าไปที่ตัวแบคฮยอนทันที
ตอนนี้เขานอนทั้งขดทั้งม้วนตัวแทบจะกลืนเข้าไปในผ้าห่ม
แล้วเขาก็บ่นหนาวๆ หนาวมากๆ แล้วก็ กระดึ้บๆมาหาตรงที่ฉันนั่ง
เพื่อมาอ้อน (?) 
 

I Meet You

 

 

 

      ไรต์ต้องขอโทษด้วยนะค้า ที่หายไปเกือบอาทิตย์นึงแหน่ะ อาทิตย์นี้ไรต์ไม่ว่าง เลยไม่ได้มาอัพทุกวันแบบช่วงเปิดฟิคใหม่น้าา

ขอชี้แจงเรื่องฟิค Sm School of Love
นะคะ ฟิคเรื่องนี้ขอพักก่อนน้า เรารู้สึกว่า
มันไม่สนุกเท่าที่ควร เพราะฉะนั้นเรามาอ่าน
I Meet You จะมีอารมณ์ดีกว่าแน่นอนค่ะ

เพลงแทยอนเพราะมากเลยไรต์ปลื้ม> <