ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Oreo BaekTae : 2
-------------------------------------------
"คุณหนูครับ ตื่นได้แล้วครับ" บอดี้การ์ดประจำของคุณหนู'แทยอน' ประจำพระราชวัง 'ซูแท' ทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายคือ การดูแลต่างๆ ตั้งแต่ตื่นยันหลับ เนื่องจากทุกคนที่เข้ามาอยู่ใน พระราชวังซูแทแล้วจะเปรียบเสมือนทองคำของเมือง โซชิแด แถมผู้คนในเมืองนี้ก็หน้าตาดีติดระดับโลกกันทุกคนเลยก็ว่าได้!!
"งืม...ไม่เอา..จะนอน" เธอบิดตัวให้นอนคว่ำลงแล้วเอาหน้าซุกหมอน
"ไม่ได้นะครับคุณชายซูโฮสั่งไว้ครับ" บอดี้การ์ดเริ่มใช้ไม้แข็ง
"โห่ย!! ต่อให้เป็นพี่ซูโฮก็ไม่ไปหรอกน่าเบื่อจะตาย" ก็ทำไงได้ล่ะพี่ซูโฮเรียกทีไรก็มีแต่เรื่องเรียน น่าเบื่อออก
"ไม่เป็นไรครับคุณหนู นอนต่อไปได้เลยครับ" บอดี้การ์ดคิดอะไรบางอย่างออก
"มันควรจะเป็นอย่างงั้นตั้งนานแล้วนายเซฮุน!!" เธอตะโกนไล่บอดี้การ์ด
คนมันง่วง ไม่มีใครหน้าไหนปลุกฉันตอนนี้ได้หรอกหน่าา นอนดีกว่า
Zzz...........................
.
.
.
.
.
"คุณชายครับคุณหนูไม่ยอมตื่นครับ" บอดี้การ์ดรีบวิ่งไปบอกคุณชายซูโฮซึ่งเป็นพี่ชายองค์เดียวของคุณหนูแทยอน
ซูโฮวางแก้วกาแฟลงแล้วมองไปที่บอดี้การ์ด
"นายได้ใช้วิธีที่เราบอกรึยัง"
"วิธีที่ให้บอกว่าคุณชายซูโฮเรียกหรอครับ วิธีนี้ก็ใช้ไม่ได้ครับ"
"เฮ้อ..ดื้อจริงๆน้องเรา" ซูโฮวางหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะที่ตั้งอยู่ข้างหน้า
"โอเคไม่เป็นไร...เอ้อ นายเซฮุน วันนี้มีแขกมานะเป็นเพื่อนเราเองเขาจะมาช่วงนี้แหละ ชื่อ บยอน แบคฮยอน นะถ้าเขามาก็ให้นั่งที่ห้องต้อนรับไปก่อน เราไปปลุกน้องสาวเราก่อน เตรียมของว่างให้แขกด้วยล่ะ"
ซูโฮเดินขึ้นบันไดบ้านไป จริงๆแล้วตอนแรกท่านพ่อและท่านแม่กะว่าจะทำบันไดเลื่อนและลิฟท์ แต่โดนผมเองที่คัดค้านเพราะผมกลัวน้องสาวได้รับอันตรายไงล่ะ
.
.
.
เซฮูน เซฮุน เซฮุน เตรียมของว่างไรดี.... ผมเดินวนไปวนมาที่ครัว
ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่องงงง...
โอ๊ะ...สงสัย คุณชาย บยอนมาแน่เลย ไหนๆแขกมาทั้งทีหล่อหน่อยละกัน ผมเดินไปหน้ากระจกจัดผมนิดหน่อยแล้วออกไปต้อนรับคุณชาย บยอน
หืม??คนนี้ใช่รึป่าว
"สวัสดีครับใช่คุณชาย บยอน แบคฮยอน รึป่าวครับ"
"ใช่ครับ" เขาพูดพลางเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากางเกง
"เชิญทางนี้ครับ" ผมเดินนำไปที่ห้องต้อนรับตามที่คุณชายซูโฮบอก
"เชิญนั่งก่อนนะครับเดี๋ยวผมไปตามคุณชายให้:)"
"อ้อ ขอบคุณ"
.
.
.
.
แอ๊ดดด ผมเปิดประตูของห้องน้องสาวสุดที่รัก- -มาก็ต้องเจอกับ....คนอืดขึ้น- - จะนอนกินบ้านกินเมืองไปไหน 10 โมงแล้วยังนอนอีกจริงๆเลยนะ เฮ้อ
"แทยอนตื่นได้แล้ว"
"..."
"แทยอนตื่นนนน" ผมลากเสียงยาวขึ้น
"งืม..พี่ซูโฮออกไปเค้าจะนอน" แทยอนพูดทั้งๆที่หลับตาอยู่
ได้น้องแสบต้องให้พี่ใช้แผนสูง "ไม่รู้นะ...ทิฟฟานี่มาอ่ะ"
เท่านั้นแหละ คิมแทเด้งดึ๋งขึ้นมาเลย จะไม่ให้เด้งได้ไง ทิฟฟานี่น่ะเพื่อนรักของคิมแทยอนเลยนะ แถมมาหาไม่บ่อยด้วยเพราะแม่ของฟานี่หวงมากกกกกกกกกกกกกกก
"เค้าไปอาบน้ำก่อนนะเตรียมเสื้อให้เค้าด้วย" แทยอนคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งจู้ดเข้าห้องน้ำทันที
"อืมๆ" ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าที่แทยอนบ่นให้ผมฟังทุกวันว่า ไม่มีชุดจะใส่เลย แต่จริงๆแล้วหน่ะจะล้นตู้อยู่แล้ว ผมแหวกไปแหวกมาก็เจอกับ!!
"งืม...ไม่เอา..จะนอน" เธอบิดตัวให้นอนคว่ำลงแล้วเอาหน้าซุกหมอน
"ไม่ได้นะครับคุณชายซูโฮสั่งไว้ครับ" บอดี้การ์ดเริ่มใช้ไม้แข็ง
"โห่ย!! ต่อให้เป็นพี่ซูโฮก็ไม่ไปหรอกน่าเบื่อจะตาย" ก็ทำไงได้ล่ะพี่ซูโฮเรียกทีไรก็มีแต่เรื่องเรียน น่าเบื่อออก
"ไม่เป็นไรครับคุณหนู นอนต่อไปได้เลยครับ" บอดี้การ์ดคิดอะไรบางอย่างออก
"มันควรจะเป็นอย่างงั้นตั้งนานแล้วนายเซฮุน!!" เธอตะโกนไล่บอดี้การ์ด
คนมันง่วง ไม่มีใครหน้าไหนปลุกฉันตอนนี้ได้หรอกหน่าา นอนดีกว่า
Zzz...........................
.
.
.
.
.
"คุณชายครับคุณหนูไม่ยอมตื่นครับ" บอดี้การ์ดรีบวิ่งไปบอกคุณชายซูโฮซึ่งเป็นพี่ชายองค์เดียวของคุณหนูแทยอน
ซูโฮวางแก้วกาแฟลงแล้วมองไปที่บอดี้การ์ด
"นายได้ใช้วิธีที่เราบอกรึยัง"
"วิธีที่ให้บอกว่าคุณชายซูโฮเรียกหรอครับ วิธีนี้ก็ใช้ไม่ได้ครับ"
"เฮ้อ..ดื้อจริงๆน้องเรา" ซูโฮวางหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะที่ตั้งอยู่ข้างหน้า
"โอเคไม่เป็นไร...เอ้อ นายเซฮุน วันนี้มีแขกมานะเป็นเพื่อนเราเองเขาจะมาช่วงนี้แหละ ชื่อ บยอน แบคฮยอน นะถ้าเขามาก็ให้นั่งที่ห้องต้อนรับไปก่อน เราไปปลุกน้องสาวเราก่อน เตรียมของว่างให้แขกด้วยล่ะ"
ซูโฮเดินขึ้นบันไดบ้านไป จริงๆแล้วตอนแรกท่านพ่อและท่านแม่กะว่าจะทำบันไดเลื่อนและลิฟท์ แต่โดนผมเองที่คัดค้านเพราะผมกลัวน้องสาวได้รับอันตรายไงล่ะ
.
.
.
เซฮูน เซฮุน เซฮุน เตรียมของว่างไรดี.... ผมเดินวนไปวนมาที่ครัว
ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่องงงง...
โอ๊ะ...สงสัย คุณชาย บยอนมาแน่เลย ไหนๆแขกมาทั้งทีหล่อหน่อยละกัน ผมเดินไปหน้ากระจกจัดผมนิดหน่อยแล้วออกไปต้อนรับคุณชาย บยอน
หืม??คนนี้ใช่รึป่าว
"สวัสดีครับใช่คุณชาย บยอน แบคฮยอน รึป่าวครับ"
"ใช่ครับ" เขาพูดพลางเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากางเกง
"เชิญทางนี้ครับ" ผมเดินนำไปที่ห้องต้อนรับตามที่คุณชายซูโฮบอก
"เชิญนั่งก่อนนะครับเดี๋ยวผมไปตามคุณชายให้:)"
"อ้อ ขอบคุณ"
.
.
.
.
แอ๊ดดด ผมเปิดประตูของห้องน้องสาวสุดที่รัก- -มาก็ต้องเจอกับ....คนอืดขึ้น- - จะนอนกินบ้านกินเมืองไปไหน 10 โมงแล้วยังนอนอีกจริงๆเลยนะ เฮ้อ
"แทยอนตื่นได้แล้ว"
"..."
"แทยอนตื่นนนน" ผมลากเสียงยาวขึ้น
"งืม..พี่ซูโฮออกไปเค้าจะนอน" แทยอนพูดทั้งๆที่หลับตาอยู่
ได้น้องแสบต้องให้พี่ใช้แผนสูง "ไม่รู้นะ...ทิฟฟานี่มาอ่ะ"
เท่านั้นแหละ คิมแทเด้งดึ๋งขึ้นมาเลย จะไม่ให้เด้งได้ไง ทิฟฟานี่น่ะเพื่อนรักของคิมแทยอนเลยนะ แถมมาหาไม่บ่อยด้วยเพราะแม่ของฟานี่หวงมากกกกกกกกกกกกกกก
"เค้าไปอาบน้ำก่อนนะเตรียมเสื้อให้เค้าด้วย" แทยอนคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งจู้ดเข้าห้องน้ำทันที
"อืมๆ" ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าที่แทยอนบ่นให้ผมฟังทุกวันว่า ไม่มีชุดจะใส่เลย แต่จริงๆแล้วหน่ะจะล้นตู้อยู่แล้ว ผมแหวกไปแหวกมาก็เจอกับ!!
เดรสตัวนึงซึ่งผมไม่เคยเห็นแทยอนใส่เลย ตัวนี้แหละฟรุ้งฟริ้งดี
ผมหยิบออกมาแล้ววางไว้บนเตียง ผมเดินไปอยู่หน้าห้องน้ำของน้องสาวแล้วตะโกนว่า "อยู่บนเตียงนะ เสร็จแล้วลงไปหาพี่ด้วยล่ะ"
ผมเดินออกจากห้องแทยอนแล้วเดินไปยังห้องต้อนรับเนื่องจากเพื่อนผมมาแล้วหน่ะสิ
.
.
.
ฉันเดินออกมานอกห้องน้ำโดยมีเสื้อคลุมอาบน้ำคลุมอยู่เดินไปที่เตียง..
หืม?? มีเสื้อตัวนี้ด้วยเรอะ คิมแทคนนี้ไม่เคยเห็นอ่ะ เอาวะขี้เกียจเลือกละ
ฉันคว้าเสื้อแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ผมหยิบออกมาแล้ววางไว้บนเตียง ผมเดินไปอยู่หน้าห้องน้ำของน้องสาวแล้วตะโกนว่า "อยู่บนเตียงนะ เสร็จแล้วลงไปหาพี่ด้วยล่ะ"
ผมเดินออกจากห้องแทยอนแล้วเดินไปยังห้องต้อนรับเนื่องจากเพื่อนผมมาแล้วหน่ะสิ
.
.
.
ฉันเดินออกมานอกห้องน้ำโดยมีเสื้อคลุมอาบน้ำคลุมอยู่เดินไปที่เตียง..
หืม?? มีเสื้อตัวนี้ด้วยเรอะ คิมแทคนนี้ไม่เคยเห็นอ่ะ เอาวะขี้เกียจเลือกละ
ฉันคว้าเสื้อแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
โอเค สวยๆ แต่งหน้านิดๆดีกว่าเดี๋ยวโดนยัยทิฟหาว่านี่คนหรือไข่ต้ม(?)
ถึงขาวซีดเผือดขนาดนี้
ฉันเดินลงมาตามบันได แต่! สิ่งที่สำคัญตอนนี้ไม่ใช่ยัยทิฟแต่เป็น...ข้าวเช้า!! หิวมากกก ฉันตรงดิ่งไปที่ห้องอาหารแล้วเจอข้าวเช้า1ที่เตรียมอยู่ฉันนั่งลงบนเก้าอี้และกินอย่างเอร็ดอร่อย
"ฮ้า..อิ่มจัง อิมยุนอาฝากเก็บโต๊ะหน่อยน้า"
ฉันเดินไปบอก อิม ยุนอา เธอไม่ใช่คนใช้เลยเธอทำงานบริหารกิจการที่ครัววังนี้เลยใช้งานได้ แหะๆ
"ได้ค่าา วันนี้คิม แทแต่งตัวมุ้งมิ้งจังเลย"
"ขอบคุณน้าา"ฉันยิ้มและเดินไปที่ห้องกลางโถงทันที เพราะว่าพี่ซูโฮบอกให้ไปหาก่อน- - จะอะไรกับน้องคนนี้นักหนาเรื่องเรียนอ่ะ
ฉันก็เก่งอยู่แล้วจะให้เป็นอัจฉริยะเลยรึไง
"แทยอน มาซะทีนึกว่าไปขี้ในส้วมจนโถแตกซะแล้ว"
"ใครบ้าเค้าขี้โถส้วมแตกโด่วว..เค้าแค่ไปกินข้าวเช้ามาเอง"
"อืม..กินอิ่มแล้วใช่มั้ยพร้อมไปหาเพื่อนรึยัง"
"ทำไมพี่ถามแปลกๆอ่ะถอยเลยเค้าจะไปหาเพื่อน"
"อย่าเพิ่งไปสิ ปิดตาก่อนๆ" พี่ซูโฮเอาผ้าสีดำมาปิดตาฉัน มันต้องมีเซอไพรซ์แน่ๆเลยตื่นเต้นจัง
"แทนั่งรอก่อนแป๊ปเดียวๆ"
"เร็วๆนะพี่"
"อื้มๆ"
ผมเดินเข้าไปในห้องต้อนรับแบคฮยอนเตรียมทุกอย่างพร้อม
คือวันนี้เป็นวันปาร์ตี้ จริงๆก็ไม่ได้นัดตอน10โมงจะ11โมงแบบนี้หรอกจัดคืนนี้แต่ ทิฟฟานี่ดันไปบอกแทยอนว่าจะมาช่วง10โมงแล้วมาไม่ได้เพราะติดถ่ายแบบ ทิฟฟานี่เลยคิดแผนหลอกว่าทิฟฟานี่มาแล้ว
"พร้อมนะเว้ย" ผมพูดไปมองแทยอนไป
"พร้อมๆ..เดี๋ยวยืนตรงนี้โอเคมั้ย"
"เออๆโอเค"
"แทยอนไปกันๆ"ผมค่อยๆพยุงตัวน้องสาวแล้วค่อยจูงมือมาในห้องต้อนรับ
ผมพยักหน้าให้ไอ้แบคฮยอนทีนึง
'กรี้ดดด ยัยแทฉันอยู่นี่วันนี้มีเซอไพรซ์ให้เธอด้วยนะเออ' เสียงที่ถูกอัดลงในโทรศัพท์เปิดขึ้นตามแผน
"อะไรอ่ะ พี่ซูโฮเปิดตาได้ยัง"
'พี่ซูโฮคะอย่าเพิ่งเปิดค่ะ ยัยแทจะเปิดตาง่ายๆแบบนี้ก็ไม่หนุกดิ ฉันมีเกมให้แกเล่นนะถือเป็นเซอไพรซ์ โอเค้'
"เกมอะไรก็รีบๆเถอะ อยากเห็นหน้าแกจะตายอยู่ละ"
ผมพยักหน้าให้พวกคนรับใช้การ์ดประมาณ 20 กว่าคนเข้ามายืนประจำที่ที่วางแผนไว้ ซึ่ง คนที่ยืนเนี่ยมี แบคฮยอน ยุนอา เซฮุน แล้วก็คนอื่นด้วย ตอนนี้ทุกคนพร้อมหมดแล้ว
'เกมก็คือฉันจะอยู่ตรงไหนซักที่แล้ว แกต้องใช้จิตสัมผัสของแก
แกต้องกอดถ้าแกกอดแล้วเจอคนกอดตอบแสดงว่าเธอจะไม่ได้เห็นฉันในเช้านี้แต่จะเห็นตอนเย็นแทน ฉันรู้ว่าแกคิดถึงฉันมากหาฉันให้เจอล่ะ'
"โถ....ยัยทิฟมันยากนะ ฉันมองไม่เห็นไรเลยนะ"
'พี่ซูโฮไงจะช่วยแกเอง แต่ถ้าแกกอดคนไหนแล้วแกต้องพูดชื่อด้วยนะ'
"พี่ต้องโกงฉันแน่ๆ"
'ไม่โกงหรอกยัยแท ฉันตกลงกับพี่ซูโฮไว้แล้วโอเค เริ่ม'
เป้าหมายในวันนี้คือให้แบคฮยอนกอดตอบเพราะ....
ฉันค่อยขยับตัวไปเล็กน้อยมีพี่ซูโฮอยู่ข้างๆก็ช่วยนิดหน่อย ฉันเริ่มกอดทีละคน
หมับ.. ฉันกอดคนแรก "อืมมมคนนี้....ซอจูฮยอนใช่มั้ย"
ไม่มีเสียงตอบรับ แสดงว่าไม่ใช่ ฉันเดินไปหาคนที่2
หมับ.... "คนนี้หรอ โอเซฮุน" เงียบบ..
หมับ.... "ส่วนคนนี้..มีแค่คนเดียวอิมยุนอา"
ฉันเดินต่อไป "โอ๊ะ!" เหมือนสะดุดสายอะไรสักอย่าง
"เดินดีๆสิเดี๋ยวได้แผลหรอก" พี่ซูโฮเตือน
ฉันกอดคนที่4 ต่อ
หมับ.... "คนนี้หรอ..ใครอ่ะ..เอ้ยย!" ใครไม่รู้อ่ะกลิ่นไม่คุ้นเลยรูปร่างก็ไม่คุ้นแถมมากอดกลับอีกม่ายยย ฉันอดเจอฟานี่อ่ะเดะ...แง
"ไม่เอา อย่ามากอดคิมแทนะ ไม่เอา พี่ซูโฮช่วยแทด้วยยย กรี้ดดด" ตัวลอยขึ้นเหมือนโดนใครอุ้ม ไม่เอาคิมแทกลัว ใครไม่รู้อ่ะแงงงงง.......
"แทยอนไม่ต้องกลัวนะพี่อยู่นี่"เสียงอยู่ใกล้ๆฉัน ฉันเอามาขึ้นมาจะแกะผ้าออกแต่ "แทพี่ขอโทษนะ" มือของฉันถูกล็อกด้วยเชือกทันที
"พี่ซูโฮอ่า..อย่าทิ้งเค้าปายยย พี่ก็รู้ว่าเค้ากลัวอะไรอ่ะ.....พ..พี่ซูโฮ"
อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีมือผู้ชายมาลูบหัวมือพี่ซูโฮชัวร์
ตัวของฉันโดนอุ้มเหมือนเดิม แต่ไอ้คนอุ้มหน่ะสิเดินไปไหนต่อไหนฉันไม่รู้เลย พี่ซูโฮก็น่าจะรู้ว่าฉันกลัวความมืดอ่ะ
"ไอ้คนอุ้มอ่ะปล่อยเลยนะ ฉันจะไปหาพี่ซูโฮ"
ผมอุ้มคิม แทยอน น้องสาวของไอ้ซูโฮเพื่อนผม มายังห้องโถง ใหญ่มากผมเดินไปยังกลางห้องแล้ววางตัวแทยอนลงบนโซฟาตัวใหญ่แถมเป็นตัวเดียวในห้องด้วย โห แกล้งแทยอนแรงมาก
"ที่ไหนอ่ะ แกะเชือกที่ข้อมือให้หน่อย" ผมแกะให้ปมนึงส่วนอีกปมให้แกะเองละกัน
ผมไม่ตอบแทยอนแต่เดินไปหลังฉากที่เตียมไว้ ซึ่งหลังฉากมีแค่ ซูโฮกับผมเองแบคฮยอนคนหล่อ ซูโฮตบสวิตช์ไฟทั้งห้องมืดสนิท
ผมกับซูโฮแอบส่องดูแทยอน
ตอนนี้แทยอนเริ่มแกะเชือกด้วยความลำบาก เมื่อแทยอนแกะได้แล้วก็เอามือมาแกะผ้าปิดตาเมื่อเธอดึงผ้าปิดตาออกก็มองไปรอบๆแต่เธอไม่พบใคร
"ฮึก.... พี่ซูโฮอ่าแกล้งแทใช่มั้ย พี่ก็รู้ว่าแทกลัวความมืดขนาดไหนพี่ยังทิ้ง อึก.. เค้าลงอีก" มือพลางปาดน้ำตาไปพูดไป
"ใครก็ได้ช่วยด้วยค่าาาา" ฉันนั่งอยู่ที่เดิมนั่นแหละแค่ตะโกนออกไปเฉยๆเผื่อจะมีคนได้ยินบ้าง
"อึก....พี่ซูโฮจำไว้เลยนะ แทจะไม่คุยกับพี่ต่อไปแล่ว แทจะเกลียดพี่เลยคอยดู" ฉันพยายามคิดบวกที่สุดเท่าทีทำได้
ซูโฮพยักหน้าให้ผม จึงกดสวิตช์เปิดไฟขึ้น
แทยอนตาแดงเชียว..
"พี่ซูโฮอยู่ในนี้ใช่มั้ย ออกมาเลยนะแทไม่เล่นด้วยนะ"
"ออกมาเส้!!" แทยอนตะโกนลั่น
ซูโฮดันผมให้เดินออกไปหาแทยอนก่อน เพราะว่า แทยอนไม่เคยเจอผมเลยหลอกต่อง่าย
"ใครอ่ะ อย่าเข้ามานะ" แทยอนเดินถอยหลังเรื่อยๆ
"เคร้ง!!" เสียงมีดปลอมที่ผมโยนเอง5555
"กรี้ดดดดดดดดด อย่าเข้ามานะ ฮึก..พี่ซูโฮช่วยเค้าด้วย ฮือ.."
ตอนนี้แทยอนทุบประตูโกดังอยู่ ผมเดินเข้าไปหาแทยอนเบา
แทยอนหันขวับมาทั้งน้ำตา "ออกไปนะ"เธอหลับตาปี๋
"หมับ....."ผมกอดแทยอนอย่างแน่น แทยอนก็ดูตกใจไม่มีเสียงสะอื้นออกมาเอาแต่จะเหยียบเท้าผมเนี่ย
ซูโฮค่อยๆเดินออกมาอย่างเบาที่สุด แล้วใช้นิ้วชี้สะกิด
แทยอนรีบหันขวับไป "พี่ซูโฮอ่า......" แทยอนเข้าไปกกอดซูโฮทันที
"เซอไพรซ์!!" ซูโฮพูดขึ้น
"เซอไพรซ์บ้าไรเนี่ย แล้วนี่ใครก็ไม่รู้ ออกไปนะ!!"แทยอนหนีไปหลบอยู่หลังซูโฮ- -
"แทอย่าพูดแบบนั้นสิ นี่เพื่อนพี่เลยนะ"
"ไม่รู้ล่ะแทไม่เคารพหรอก มากอดเค้าแบบนี้เค้าไม่ชอบ-3-"
"แทไม่เอา ท่านแม่สอนไว้ว่าไงหื้ม.."
"พี่อ่ะ เบื่อพี่แล่ว" แทยอนเดินออกไปจากห้องโถงทันทีเพราะมือซูโฮลั่นน่ะสิเสือกไปโดนปุ่มเปิดพอดี
"น้องแทน่ารักชะมัด ขอได้ป่ะวะตัวโครตนิ่ม" งี้แหละคับผมเป็นคนตรงๆ
"ไม่รู้ว่ะอันนี้ไปถามแทยอนเองละกัน ฉันไม่กั๊กน้องอยู่ละ"
คนรับใช้วิ่งมาอย่างเหนื่อยทำเอาตกใจ "แฮกๆ...คุณชาย!!รีบไปที่ลานพักเถอะเพคะเดี๋ยวคุณหนูของคุณชายซูโฮจะบาดเจ็บเอา"
เท่านั้นแหละติดเกียร์หมาวิ่งทันที ผมรู้วังนี้หมดเพราะมาบ่อยส่วนที่น้องของไอ้ซูโฮไม่เคยเห็นผมเพราะผมมาตอนเช้า ซึ่งคุณหนูยังไม่ตื่นบรรทมเลย-...-
ฉันวิ่งไปที่ลานพัก พื้นมันเป็นปูนด้วยไงวิ่งง่ายกว่าตรงสวนหลังวัง
วิ่งด้วยเท้าเปล่านี่แหละรองเท้าอยู่ที่วัง
แดดนี่ก็ร้อนอ่ะไรขนาดนี้เนี่ยอีกนิดคิมแทจะถึงลานพักแล้วอีกนิดๆ
ตุ้บ "โอ๊ย!! ไอหินบ้าเจ็บชะมัด"
"เห้ย!! แทยอน/แทยอน!!" ฉันหันไปมอง พี่ซูโฮกับไอโรคจิต(แบคนั่นแหละ)
พี่ซูโฮยืนอึ้งขร่ะส่วนไอ้โรคจิตวิ่งตรงมาหาฉัน โอ้ไม่นะจะบ้าตาย
"แทยอนไหวมั้ย"พี่โรคจิตพูดขึ้น ฟังดีๆแล้วเสียงละมุนดีนะ
"ไม่ไหวโว้ยยสภาพนี้คือไหว??" เย้..พี่ซูโฮวิ่งตามมาซะทีเห้อ
"ไอ้แบคช่วยพยุงหน่อยดิ้ เจ็บหลังว่ะ" เดี๋ยวๆพี่ซูโฮเจ็บหลังตอนไหน
ไอ้โรคจิตค่อยๆพยุงฉันขึ้น
"อุ้มด้วยดิวะ ดูขาแทยอนสิแบบนี้เดินเยอะไม่ได้นะเดี๋ยวแผลอักเสบขึ้นมาทำไง" เห้ย..ม่ายยยยยยยย
"ไม่เอาพี่ซูโฮ เค้าเดินด้ายยยย พรึ่บ.." ไม่ทันละเอ๊ะเดี๋ยวๆมันคุ้นๆอ่ะการอุ้มแบบนี้ ไอ้คนที่อุ้มฉันตอนแรกแน่เลยกลิ่นน้ำหอมอันนี้ชัวร์ (แทผู้รู้สึกตัวช้า*-*)
พี่ซูโฮเดินนำหน้าไอ้โรคจิตที่อุ้มฉันอยู่แถมถึงวังแล้วไม่พอมีเดินนำไอ้โรคจิตไปถึงห้องฉันเลยทีเดียวนี่มันอาร๊ายยยยยยย
เขาวางฉันลงบนเตียง
"เฝ้าแทไปแปปนึงเดี๋ยวไปเอายามาให้นะ เอ้อ..แทยอนนี่เพื่อนพี่นะ เคารพพี่เค้าด้วย ชื่อ แบคฮยอน เรียกพี่เค้าดีๆด้วยรู้มั้ย"
"ค่ะพี่ซูโฮ" ฉันยิ้มแรงให้ ใครจะไปเคารพฟร้ะ
"มีผ้ามั้ย" จู่ๆแบคฮยอนก็พูดขึ้น
"อยู่ในตู้นั่น"ฉันชี้ไปที่ตู้เล็กๆ
พี่เขาเดินไปหยิบแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปแปปเดียวแล้วออกมา
ทำไมพี่ซูโฮมาช้าจังอ่าาาแง......
แบคฮยอนเดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆฉัน
''เจ็บบอกนะ'' พี่เขาค่อยเอามาปัดเช็ดถู(เดี๋ยวๆ- -)ที่แผลพี่เค้าเช็ดอย่างละมุนมากๆ ไหนความเจ็บ ดูดีๆนี่หล่อนะเนี่ย
"ไหนโดนตรงไหนอีก"พี่เขาพลิกแขนพลิกขาฉันใหญ่เลยไม่ใช่ไข่เจียวนะเออ
"วิ่งทำไมเนี่ยห้ะ เห็นมั้ยได้แผลเลย"พี่เขาบ่นไปเช็ดแผลไป
"เบื่อไง พี่จะแกล้งฉันทำไมไม่รู้"
ผ่านไป 1 เดือน....
"พี่แบคเมื่อไหร่จะหยุดแกล้งแทซะทีห้ะ" ก็อะไรได้ล่ะพี่แบคมาอาศัยเดือนจะอยู่นานขนาดนี้ไม่ย้ายเลยล่ะแถมมายีหัวฉันจนจะเป็นสายไหมทุกวันอยู่ละ
"ก็น่ารักดีไง555555555555" พี่เค้ายีหัวฉันอีแล้ว
- - เอาจริง 1เดือนนี่แอบหวั่นไหวมาหลายรอบมาก เพราะ พี่เค้าหล่อ คือเราแพ้คนหล่อไง คิคิคิคิ
"แทยอนไปที่สวนกัน" พี่แบคชวนฉันไปที่สวนอีกแระชวนไปทุกวันถามว่าไปทำอะไร ไปดูคนปลูกต้นไม้- -
"ห้ามปฎิเสธนะครั้งนี้สำคัญ" พูดดักคอมากกก
"เออๆ"
@สวน
"แทยอนฟังพี่ดีๆนะ"
"เออหน่ามีไรก็บอกมาเหอะแล้วนี่อะไรเนี่ยพามาสวนดอกไม้"
"คือ.."
"พี่อย่าเงียบดิพูดมากๆหน่อย"
"พี่ชอบแทนะ.."
"O_O" อึ้งแดกค่ะ
"อย่าเงียบดิพูดเยอะๆหน่อย"
"ท..แทก็..ชอบพี่นะ พรึบ!" พี่แบคสวมกอดอย่างแรง
"เป็นแฟนกันป่าววน้องงง" พี่แบคพูดซะง่ายเนอะ
"เป็นดิพี่ แบร่:p"ของ่ายบ้างละกัน
คนหล่อขอเป็นแฟนทั้งทีไม่ตกลงก็คงไม่ได้>< ฟินน
ถึงขาวซีดเผือดขนาดนี้
ฉันเดินลงมาตามบันได แต่! สิ่งที่สำคัญตอนนี้ไม่ใช่ยัยทิฟแต่เป็น...ข้าวเช้า!! หิวมากกก ฉันตรงดิ่งไปที่ห้องอาหารแล้วเจอข้าวเช้า1ที่เตรียมอยู่ฉันนั่งลงบนเก้าอี้และกินอย่างเอร็ดอร่อย
"ฮ้า..อิ่มจัง อิมยุนอาฝากเก็บโต๊ะหน่อยน้า"
ฉันเดินไปบอก อิม ยุนอา เธอไม่ใช่คนใช้เลยเธอทำงานบริหารกิจการที่ครัววังนี้เลยใช้งานได้ แหะๆ
"ได้ค่าา วันนี้คิม แทแต่งตัวมุ้งมิ้งจังเลย"
"ขอบคุณน้าา"ฉันยิ้มและเดินไปที่ห้องกลางโถงทันที เพราะว่าพี่ซูโฮบอกให้ไปหาก่อน- - จะอะไรกับน้องคนนี้นักหนาเรื่องเรียนอ่ะ
ฉันก็เก่งอยู่แล้วจะให้เป็นอัจฉริยะเลยรึไง
"แทยอน มาซะทีนึกว่าไปขี้ในส้วมจนโถแตกซะแล้ว"
"ใครบ้าเค้าขี้โถส้วมแตกโด่วว..เค้าแค่ไปกินข้าวเช้ามาเอง"
"อืม..กินอิ่มแล้วใช่มั้ยพร้อมไปหาเพื่อนรึยัง"
"ทำไมพี่ถามแปลกๆอ่ะถอยเลยเค้าจะไปหาเพื่อน"
"อย่าเพิ่งไปสิ ปิดตาก่อนๆ" พี่ซูโฮเอาผ้าสีดำมาปิดตาฉัน มันต้องมีเซอไพรซ์แน่ๆเลยตื่นเต้นจัง
"แทนั่งรอก่อนแป๊ปเดียวๆ"
"เร็วๆนะพี่"
"อื้มๆ"
ผมเดินเข้าไปในห้องต้อนรับแบคฮยอนเตรียมทุกอย่างพร้อม
คือวันนี้เป็นวันปาร์ตี้ จริงๆก็ไม่ได้นัดตอน10โมงจะ11โมงแบบนี้หรอกจัดคืนนี้แต่ ทิฟฟานี่ดันไปบอกแทยอนว่าจะมาช่วง10โมงแล้วมาไม่ได้เพราะติดถ่ายแบบ ทิฟฟานี่เลยคิดแผนหลอกว่าทิฟฟานี่มาแล้ว
"พร้อมนะเว้ย" ผมพูดไปมองแทยอนไป
"พร้อมๆ..เดี๋ยวยืนตรงนี้โอเคมั้ย"
"เออๆโอเค"
"แทยอนไปกันๆ"ผมค่อยๆพยุงตัวน้องสาวแล้วค่อยจูงมือมาในห้องต้อนรับ
ผมพยักหน้าให้ไอ้แบคฮยอนทีนึง
'กรี้ดดด ยัยแทฉันอยู่นี่วันนี้มีเซอไพรซ์ให้เธอด้วยนะเออ' เสียงที่ถูกอัดลงในโทรศัพท์เปิดขึ้นตามแผน
"อะไรอ่ะ พี่ซูโฮเปิดตาได้ยัง"
'พี่ซูโฮคะอย่าเพิ่งเปิดค่ะ ยัยแทจะเปิดตาง่ายๆแบบนี้ก็ไม่หนุกดิ ฉันมีเกมให้แกเล่นนะถือเป็นเซอไพรซ์ โอเค้'
"เกมอะไรก็รีบๆเถอะ อยากเห็นหน้าแกจะตายอยู่ละ"
ผมพยักหน้าให้พวกคนรับใช้การ์ดประมาณ 20 กว่าคนเข้ามายืนประจำที่ที่วางแผนไว้ ซึ่ง คนที่ยืนเนี่ยมี แบคฮยอน ยุนอา เซฮุน แล้วก็คนอื่นด้วย ตอนนี้ทุกคนพร้อมหมดแล้ว
'เกมก็คือฉันจะอยู่ตรงไหนซักที่แล้ว แกต้องใช้จิตสัมผัสของแก
แกต้องกอดถ้าแกกอดแล้วเจอคนกอดตอบแสดงว่าเธอจะไม่ได้เห็นฉันในเช้านี้แต่จะเห็นตอนเย็นแทน ฉันรู้ว่าแกคิดถึงฉันมากหาฉันให้เจอล่ะ'
"โถ....ยัยทิฟมันยากนะ ฉันมองไม่เห็นไรเลยนะ"
'พี่ซูโฮไงจะช่วยแกเอง แต่ถ้าแกกอดคนไหนแล้วแกต้องพูดชื่อด้วยนะ'
"พี่ต้องโกงฉันแน่ๆ"
'ไม่โกงหรอกยัยแท ฉันตกลงกับพี่ซูโฮไว้แล้วโอเค เริ่ม'
เป้าหมายในวันนี้คือให้แบคฮยอนกอดตอบเพราะ....
ฉันค่อยขยับตัวไปเล็กน้อยมีพี่ซูโฮอยู่ข้างๆก็ช่วยนิดหน่อย ฉันเริ่มกอดทีละคน
หมับ.. ฉันกอดคนแรก "อืมมมคนนี้....ซอจูฮยอนใช่มั้ย"
ไม่มีเสียงตอบรับ แสดงว่าไม่ใช่ ฉันเดินไปหาคนที่2
หมับ.... "คนนี้หรอ โอเซฮุน" เงียบบ..
หมับ.... "ส่วนคนนี้..มีแค่คนเดียวอิมยุนอา"
ฉันเดินต่อไป "โอ๊ะ!" เหมือนสะดุดสายอะไรสักอย่าง
"เดินดีๆสิเดี๋ยวได้แผลหรอก" พี่ซูโฮเตือน
ฉันกอดคนที่4 ต่อ
หมับ.... "คนนี้หรอ..ใครอ่ะ..เอ้ยย!" ใครไม่รู้อ่ะกลิ่นไม่คุ้นเลยรูปร่างก็ไม่คุ้นแถมมากอดกลับอีกม่ายยย ฉันอดเจอฟานี่อ่ะเดะ...แง
"ไม่เอา อย่ามากอดคิมแทนะ ไม่เอา พี่ซูโฮช่วยแทด้วยยย กรี้ดดด" ตัวลอยขึ้นเหมือนโดนใครอุ้ม ไม่เอาคิมแทกลัว ใครไม่รู้อ่ะแงงงงง.......
"แทยอนไม่ต้องกลัวนะพี่อยู่นี่"เสียงอยู่ใกล้ๆฉัน ฉันเอามาขึ้นมาจะแกะผ้าออกแต่ "แทพี่ขอโทษนะ" มือของฉันถูกล็อกด้วยเชือกทันที
"พี่ซูโฮอ่า..อย่าทิ้งเค้าปายยย พี่ก็รู้ว่าเค้ากลัวอะไรอ่ะ.....พ..พี่ซูโฮ"
อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีมือผู้ชายมาลูบหัวมือพี่ซูโฮชัวร์
ตัวของฉันโดนอุ้มเหมือนเดิม แต่ไอ้คนอุ้มหน่ะสิเดินไปไหนต่อไหนฉันไม่รู้เลย พี่ซูโฮก็น่าจะรู้ว่าฉันกลัวความมืดอ่ะ
"ไอ้คนอุ้มอ่ะปล่อยเลยนะ ฉันจะไปหาพี่ซูโฮ"
ผมอุ้มคิม แทยอน น้องสาวของไอ้ซูโฮเพื่อนผม มายังห้องโถง ใหญ่มากผมเดินไปยังกลางห้องแล้ววางตัวแทยอนลงบนโซฟาตัวใหญ่แถมเป็นตัวเดียวในห้องด้วย โห แกล้งแทยอนแรงมาก
"ที่ไหนอ่ะ แกะเชือกที่ข้อมือให้หน่อย" ผมแกะให้ปมนึงส่วนอีกปมให้แกะเองละกัน
ผมไม่ตอบแทยอนแต่เดินไปหลังฉากที่เตียมไว้ ซึ่งหลังฉากมีแค่ ซูโฮกับผมเองแบคฮยอนคนหล่อ ซูโฮตบสวิตช์ไฟทั้งห้องมืดสนิท
ผมกับซูโฮแอบส่องดูแทยอน
ตอนนี้แทยอนเริ่มแกะเชือกด้วยความลำบาก เมื่อแทยอนแกะได้แล้วก็เอามือมาแกะผ้าปิดตาเมื่อเธอดึงผ้าปิดตาออกก็มองไปรอบๆแต่เธอไม่พบใคร
"ฮึก.... พี่ซูโฮอ่าแกล้งแทใช่มั้ย พี่ก็รู้ว่าแทกลัวความมืดขนาดไหนพี่ยังทิ้ง อึก.. เค้าลงอีก" มือพลางปาดน้ำตาไปพูดไป
"ใครก็ได้ช่วยด้วยค่าาาา" ฉันนั่งอยู่ที่เดิมนั่นแหละแค่ตะโกนออกไปเฉยๆเผื่อจะมีคนได้ยินบ้าง
"อึก....พี่ซูโฮจำไว้เลยนะ แทจะไม่คุยกับพี่ต่อไปแล่ว แทจะเกลียดพี่เลยคอยดู" ฉันพยายามคิดบวกที่สุดเท่าทีทำได้
ซูโฮพยักหน้าให้ผม จึงกดสวิตช์เปิดไฟขึ้น
แทยอนตาแดงเชียว..
"พี่ซูโฮอยู่ในนี้ใช่มั้ย ออกมาเลยนะแทไม่เล่นด้วยนะ"
"ออกมาเส้!!" แทยอนตะโกนลั่น
ซูโฮดันผมให้เดินออกไปหาแทยอนก่อน เพราะว่า แทยอนไม่เคยเจอผมเลยหลอกต่อง่าย
"ใครอ่ะ อย่าเข้ามานะ" แทยอนเดินถอยหลังเรื่อยๆ
"เคร้ง!!" เสียงมีดปลอมที่ผมโยนเอง5555
"กรี้ดดดดดดดดด อย่าเข้ามานะ ฮึก..พี่ซูโฮช่วยเค้าด้วย ฮือ.."
ตอนนี้แทยอนทุบประตูโกดังอยู่ ผมเดินเข้าไปหาแทยอนเบา
แทยอนหันขวับมาทั้งน้ำตา "ออกไปนะ"เธอหลับตาปี๋
"หมับ....."ผมกอดแทยอนอย่างแน่น แทยอนก็ดูตกใจไม่มีเสียงสะอื้นออกมาเอาแต่จะเหยียบเท้าผมเนี่ย
ซูโฮค่อยๆเดินออกมาอย่างเบาที่สุด แล้วใช้นิ้วชี้สะกิด
แทยอนรีบหันขวับไป "พี่ซูโฮอ่า......" แทยอนเข้าไปกกอดซูโฮทันที
"เซอไพรซ์!!" ซูโฮพูดขึ้น
"เซอไพรซ์บ้าไรเนี่ย แล้วนี่ใครก็ไม่รู้ ออกไปนะ!!"แทยอนหนีไปหลบอยู่หลังซูโฮ- -
"แทอย่าพูดแบบนั้นสิ นี่เพื่อนพี่เลยนะ"
"ไม่รู้ล่ะแทไม่เคารพหรอก มากอดเค้าแบบนี้เค้าไม่ชอบ-3-"
"แทไม่เอา ท่านแม่สอนไว้ว่าไงหื้ม.."
"พี่อ่ะ เบื่อพี่แล่ว" แทยอนเดินออกไปจากห้องโถงทันทีเพราะมือซูโฮลั่นน่ะสิเสือกไปโดนปุ่มเปิดพอดี
"น้องแทน่ารักชะมัด ขอได้ป่ะวะตัวโครตนิ่ม" งี้แหละคับผมเป็นคนตรงๆ
"ไม่รู้ว่ะอันนี้ไปถามแทยอนเองละกัน ฉันไม่กั๊กน้องอยู่ละ"
คนรับใช้วิ่งมาอย่างเหนื่อยทำเอาตกใจ "แฮกๆ...คุณชาย!!รีบไปที่ลานพักเถอะเพคะเดี๋ยวคุณหนูของคุณชายซูโฮจะบาดเจ็บเอา"
เท่านั้นแหละติดเกียร์หมาวิ่งทันที ผมรู้วังนี้หมดเพราะมาบ่อยส่วนที่น้องของไอ้ซูโฮไม่เคยเห็นผมเพราะผมมาตอนเช้า ซึ่งคุณหนูยังไม่ตื่นบรรทมเลย-...-
ฉันวิ่งไปที่ลานพัก พื้นมันเป็นปูนด้วยไงวิ่งง่ายกว่าตรงสวนหลังวัง
วิ่งด้วยเท้าเปล่านี่แหละรองเท้าอยู่ที่วัง
แดดนี่ก็ร้อนอ่ะไรขนาดนี้เนี่ยอีกนิดคิมแทจะถึงลานพักแล้วอีกนิดๆ
ตุ้บ "โอ๊ย!! ไอหินบ้าเจ็บชะมัด"
"เห้ย!! แทยอน/แทยอน!!" ฉันหันไปมอง พี่ซูโฮกับไอโรคจิต(แบคนั่นแหละ)
พี่ซูโฮยืนอึ้งขร่ะส่วนไอ้โรคจิตวิ่งตรงมาหาฉัน โอ้ไม่นะจะบ้าตาย
"แทยอนไหวมั้ย"พี่โรคจิตพูดขึ้น ฟังดีๆแล้วเสียงละมุนดีนะ
"ไม่ไหวโว้ยยสภาพนี้คือไหว??" เย้..พี่ซูโฮวิ่งตามมาซะทีเห้อ
"ไอ้แบคช่วยพยุงหน่อยดิ้ เจ็บหลังว่ะ" เดี๋ยวๆพี่ซูโฮเจ็บหลังตอนไหน
ไอ้โรคจิตค่อยๆพยุงฉันขึ้น
"อุ้มด้วยดิวะ ดูขาแทยอนสิแบบนี้เดินเยอะไม่ได้นะเดี๋ยวแผลอักเสบขึ้นมาทำไง" เห้ย..ม่ายยยยยยยย
"ไม่เอาพี่ซูโฮ เค้าเดินด้ายยยย พรึ่บ.." ไม่ทันละเอ๊ะเดี๋ยวๆมันคุ้นๆอ่ะการอุ้มแบบนี้ ไอ้คนที่อุ้มฉันตอนแรกแน่เลยกลิ่นน้ำหอมอันนี้ชัวร์ (แทผู้รู้สึกตัวช้า*-*)
พี่ซูโฮเดินนำหน้าไอ้โรคจิตที่อุ้มฉันอยู่แถมถึงวังแล้วไม่พอมีเดินนำไอ้โรคจิตไปถึงห้องฉันเลยทีเดียวนี่มันอาร๊ายยยยยยย
เขาวางฉันลงบนเตียง
"เฝ้าแทไปแปปนึงเดี๋ยวไปเอายามาให้นะ เอ้อ..แทยอนนี่เพื่อนพี่นะ เคารพพี่เค้าด้วย ชื่อ แบคฮยอน เรียกพี่เค้าดีๆด้วยรู้มั้ย"
"ค่ะพี่ซูโฮ" ฉันยิ้มแรงให้ ใครจะไปเคารพฟร้ะ
"มีผ้ามั้ย" จู่ๆแบคฮยอนก็พูดขึ้น
"อยู่ในตู้นั่น"ฉันชี้ไปที่ตู้เล็กๆ
พี่เขาเดินไปหยิบแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปแปปเดียวแล้วออกมา
ทำไมพี่ซูโฮมาช้าจังอ่าาาแง......
แบคฮยอนเดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆฉัน
''เจ็บบอกนะ'' พี่เขาค่อยเอามาปัดเช็ดถู(เดี๋ยวๆ- -)ที่แผลพี่เค้าเช็ดอย่างละมุนมากๆ ไหนความเจ็บ ดูดีๆนี่หล่อนะเนี่ย
"ไหนโดนตรงไหนอีก"พี่เขาพลิกแขนพลิกขาฉันใหญ่เลยไม่ใช่ไข่เจียวนะเออ
"วิ่งทำไมเนี่ยห้ะ เห็นมั้ยได้แผลเลย"พี่เขาบ่นไปเช็ดแผลไป
"เบื่อไง พี่จะแกล้งฉันทำไมไม่รู้"
ผ่านไป 1 เดือน....
"พี่แบคเมื่อไหร่จะหยุดแกล้งแทซะทีห้ะ" ก็อะไรได้ล่ะพี่แบคมาอาศัยเดือนจะอยู่นานขนาดนี้ไม่ย้ายเลยล่ะแถมมายีหัวฉันจนจะเป็นสายไหมทุกวันอยู่ละ
"ก็น่ารักดีไง555555555555" พี่เค้ายีหัวฉันอีแล้ว
- - เอาจริง 1เดือนนี่แอบหวั่นไหวมาหลายรอบมาก เพราะ พี่เค้าหล่อ คือเราแพ้คนหล่อไง คิคิคิคิ
"แทยอนไปที่สวนกัน" พี่แบคชวนฉันไปที่สวนอีกแระชวนไปทุกวันถามว่าไปทำอะไร ไปดูคนปลูกต้นไม้- -
"ห้ามปฎิเสธนะครั้งนี้สำคัญ" พูดดักคอมากกก
"เออๆ"
@สวน
"แทยอนฟังพี่ดีๆนะ"
"เออหน่ามีไรก็บอกมาเหอะแล้วนี่อะไรเนี่ยพามาสวนดอกไม้"
"คือ.."
"พี่อย่าเงียบดิพูดมากๆหน่อย"
"พี่ชอบแทนะ.."
"O_O" อึ้งแดกค่ะ
"อย่าเงียบดิพูดเยอะๆหน่อย"
"ท..แทก็..ชอบพี่นะ พรึบ!" พี่แบคสวมกอดอย่างแรง
"เป็นแฟนกันป่าววน้องงง" พี่แบคพูดซะง่ายเนอะ
"เป็นดิพี่ แบร่:p"ของ่ายบ้างละกัน
คนหล่อขอเป็นแฟนทั้งทีไม่ตกลงก็คงไม่ได้>< ฟินน
-the end-
คือถ้ามีพี่ชายเป็นซูโฮนี่คงฟินตัวแตกแน่เลย อบอุ่น><
คือถ้ามีพี่ชายเป็นซูโฮนี่คงฟินตัวแตกแน่เลย อบอุ่น><
เอานี่ไปละกัน5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น