ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [BaekTae]I meet You (END)

    ลำดับตอนที่ #12 : I Meet You : 12

    • อัปเดตล่าสุด 20 ต.ค. 58


    I Meet You


     

    ฉันหมั่นไส้ยัยลิซซี่ดวง คนเค้ากำลังจะกินข้าวอย่างมีความสุข
    ฉันเห็นนะโว้ยยย ว่าขุ่นนางใช้ง่ามก้นพยายามเบียดไปนั่งตักแบคฮยอนอ่ะ
    เดี๋ยวนี้ผู้หญิงเค้ากล้าขนาดนี้หรอ อ่อยผู้ชายแล้วใช้ง่ามก้นเบียด=_=
    ถ้าผู้หญิงคนนั้นเพิ่งขี้มานี่คงอี๋ไปยันชาติหน้า บรึ๋ยยย แหยะ

    ที่ฉันทำเพราะไม่ได้หึงนาาา แค่เบื่อเฉยๆ   ว่าแต่เหอะ
    ตอนนี้คนในร้านอึ้งกับฉันขนาดนั้นเลยหรอ

    'ขอโทษด้วยนะคะที่เสียมารยาท' ฉันบอกกับคนที่อึ้งกับฉันเมื่อกี้
    ตอนนี้ทุกคนหันไปทานข้าวพนักงานก็ทำงานปกติ

    'แทยอนเมพอ่ะวันหลังฉันขอยืมวิธีสาดน้ำนะเว้ย โครตแจ่ม' ทิฟฟานี่จะเอาไปสาดใครอีก ฉันไม่ผิดใช่มั้ยที่ไปสาดน้ำแบบนั้น

    'แทยอนทำไมต้องทำแบบนั้นด้วยอ่ะ ห...หึงไอ้แบคหรอ' ชานยอลถามแบบกล้าๆกลัวๆ

    'ป่าวนะ ทำไมฉันต้องหึงด้วยหล่ะ ฉันแค่ไม่อยากให้พวกนายเสียตังค่าอาหารเพิ่มอีก'   เฮ้ออออ ทำมายยยต้องมาโบ้ยทุกอย่างมาที่ตูด้วยฟร้ะ

    'ขอบคุณด้วยละกันเดี๋ยวเลี้ยงข้าวมื้อนี้เลย' มันเป็นหน้าที่ของนายอยู่แล้วนะที่ต้องเลี้ยงข้าวฉันอ่ะ-3-

    'โอเคดีงามพระรามแปด ฉันไปเข้าห้องน้ำแปป'  เมื่อกี้โมโหเลยปวดฉี่(เกี่ยวมั้ยแทๆ5555?)

    'ไปด้วยๆ' ฟานี่ตามแบบชนิดเกาะติดพิเศษ


    ChanYeol Part

    ทำไมไอ้แบคมันต้องทำสนิททำดีกับแทตลอดแล้วพออยู่กับผมก็เหมือนไม่เต็มใจวะ ผมต้องบอกแบคว่าแทยอนเป็นแฟนผมแล้ว

    'ไอ้แบค ต่อไปนี้ห้ามยุ่งกับแทยอน จำไว้เลยนะ แทยอนเป็นแฟนกับฉัน!'

    'แล้วแทยอนเค้าเต็มใจนักหรอห้ะ ที่เป็นแฟนกะมึงอ่ะ!!' แบคฮยอนอารมณ์ขึ้นเมื่อได้ยินศัตรูหัวใจอย่างชานยอลมาบอกว่าเป็นแฟนกับแทยอน

    'ก็เออดิวะ ทำไมหรือมึงชอบแทยอน' ผมขึ้นเสียงทำให้คนในร้านเริ่มหันมาดู   แค่เป็นแฟนมันจะอะไรนักหนาวะแทยอนก็เต็มใจ (ถึงแม้แทจะไม่ตอบว่าเป็นแฟนผมก็เหอะ)

    '...... มึงคอยดูเหอะ ว่าแท......' จู่ๆแบคฮยอนก็เงียบไปเฉยๆโถไอ้ปอดแหก

    'ทำไมมึง เงียบทำไม ไม่กล้าอ่อ ห้ะ'    บรรยากาศทั้งร้านเงียบกริบ....

    'เอ่อ...ชานยอลมีอะไรรึป่าว ทะเลาะกันหรอ...' ส...เสียงแทยอนหนิ


    BaekHyun part

    ตอนนี้หน้าชานยอลซีดเป็นไก่ต้ม    แต่ถึงยังไงผมก้ไม่เชื่อไอหยอยหรอกหน่าว่ามันป็นแฟนกับแทยอน

    'แทยอน...เป็นแฟนชานยอลหรอ' ผมถามเพื่อความมันใจว่าไอ้ชานยอลพูดความเท็จ

    'จ..จริงสิ(. .)'  แทยอนพูดเบาๆแล้วก้มหน้าลง

    ท..ทำไมล่ะ ไปเป็นแฟนกันตอนไหน ไม่คิดว่าแทยอนจะชอบชานยอลจริงๆ ผมควรไปเองใช่มั้ยมันคงไม่มีค่าแล้วมั้งถ้าผมพยายามต่อไป
    .... ผมไม่ได้อยู่ในสายตาของแทยอนเลยแม้แต่นิดเดียวเลยใช่มั้ย
    เออ...ผมมันเลวตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว   นั่นสิ.. ในเมื่อผมไม่มีค่าแล้ว
    ก็ไม่ควรอยู่ตรงนี้สินะ                 ผมเดินออกมาจากร้านนั้นโดยไม่ได้บอกลาใครทั้งนั้น ผมเร่งเดินให้มากที่สุด เท่าที่ทำได้  ผมอยากไปจากที่นี่ใกลๆ  ที่ๆมีคนไม่ต้องการผม  มันก็ไม่จำเป็นต้องไป ญาติดีกับไอชานยอล ไม่จำเป็นต้องไปคุยกับแทยอน แล้วก็ไม่ต้องเจอทิฟฟานี่
    ...........  ทำไมมันเจ็บใจขนาดนี้นะ .      .      .         .

    ผมคงต้องเดินกลับบ้านสินะ  กุญแจรถแทยอนอยู่กับแทยอน กระเป๋าตัง
    ก็เาไปให้ไอชานยืมอีก เหลือแค่บัตรเครดิตติดตัวไปเดียว คงจะเอาไปจ่ายกับพวกแท็กซี่ก็ไม่คุ้มตอนนี้ผมเดินออกมา จากตัวห้างแล้ว
    จะกลับไปกดตังก็ขี้เกียด เดินนี่แหละ ท้าทายดี ไหนๆผมมันหมาหัวเน่าแล้วหนิ จะเน่าก็ต้องเน่าให้เต็มที่สิ ฮึ

    ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาปรากฎว่าเป็นสายของแทยอน 50กว่าสาย
    แหมมีแฟนแล้วจะลากผมไปเกี่ยวอีกทำไมล่ะ   ผมจัดการปิดเครื่อง
    เนื่องจากแทยอนโทรมาไม่หยุดหย่อน  ปิดเครื่องซะเลยผมจะได้เป็นหมาหัวเน่าเต็มตัว

    ผมเดินไปตามสะฟานลอย ข้ามไไปข้ามมา เพราะว่าทางบ้านผมมันค่อนข้างลึกลับ  โชคดีที่วันนี้ใส่รองเท้าผ้าใบ ไม่งั้นเท้าบวมแน่ๆ
    ส่วนชุดที่แทยอนซื้อให้ ก็ถือว่าดีมาก

    ผมเดินเข้าไปซอยๆนึงเหมือนมันเป็นทางลับ ไปยังบ้านผม ผมเดินเข้าไป
    เรื่อยๆ ก็รู้สึกว่าไม่ใช่เลยวนกลับดีกว่า ผมเลย...

    ตัดสินใจเดินตามทางไปบ้านผมปกติ เพราะถ้าไปทางลัดวันนี้ผมไม่ได้กลับบ้านแน่ 

    ผมเดินเลาะข้างถนนไปเรื่อยๆ
    ผลั่ก!! ตุ้บ!!   'โอ๊ะ'  เหมือนมีไม้หน้าสามอันใหญ่ มากระทบบริเวณหลังคอ    ทำให้ผมสลบไป


    คุณป้าของ.... (ให้ทายป้าคนนี้คือใคร อิ อิ ) Part


    'คุณเป็นอะไรรึป่าวคะ'  ฉันที่เห็นเหตุการณ์จึงเข้ามาเขย่าตัวเขาหลังจากคนร้ายหนีไปแล้ว     ฉันรับวิ่งไปโทรแจ้งตำรวจทันที

    ฉันจึงรีบวิ่งกลับไปที่เขาที่นอนสลบอยู่ข้างถนน
    แล้วพยุงเขามาพักที่เก้าอี้ในร้าน

    เฮ้อ... เพิ่งหนุ่มๆอยู่เลยมาโดนอะไรแบบนี้ แย่จัง

    ฉันโทรหาลูกสาวเผื่อให้มาช่วยดูเขาเพราะฉันคนเดียวต้องเปิดร้านขายเสื้อแถมยังต้องมาดูแลพ่อหนุ่มรายนี้อีก ดูคนเดียวไม่ไหว

    'สวัสดีลูกแม่ อยู่ไหนเนี่ย มาช่วยแม่หน่อยลูก'

    (อยู่ที่ตลาดค่ะแม่ มีอะไรรึป่าวคะ)  เสียงลูกสาวถามอย่างเป็นห่วง

    'ไม่มีอะไรลูกพอดีมันคนโดนไอ้พวกคนร้ายตีหลังคอ จนสลบไปแม่เลยช่วยเขาให้มาพักในร้านก่อน พอดีลูกค้าเยอะหน่ะ แม่อยากให้ลูกช่วยมาดูเขาหน่อยหน่ะ'

    (งั้นเดี๋ยวหนูรีบไปนะคะ  แม่ขายเสื้อไปก่อนเลย หนูจะซื้ออีก2-3อย่างก็กลับไปแล้วค่ะ  แม่จะฝากซื้ออะไรมั้ยคะ)

    'งั้นซื้อ พวกอาหารเย็นมานิดหน่อยนะลูก แล้วก็ไปร้านยาหายาแก้ปวดให้ด้วยนะลูก '

    (เอาไปทำอะะไรอ่ะแม่)

    'ก็เผื่อพ่อหนุ่มคนนี้ตื่นขึ้นมา ต้องปวคอแน่นอน เนี่ยเริ่มเขียวแล้วลูกเร็วนะลูก โอ๊ะ ลูกค้ามาแล้ว แม่ไปรับลูกค้าก่อนนะ'

    (อ่าาา...ค่ะๆ ) 
    ฉันตัดสายลูกรักของตัวเองก่อนจะเดินไปรับลูกค้า

    ร้านเสื้อผ้าของฉันไม่ใช่พวกร้านซักอบรีดนะ  เป็นร้านเสื้อผ้าที่ออกแบบเองแล้วก็ มีลูกค้าเข้ามา เยอะมากๆทุกวัน ติด 1 ใน 5 อันดับเสื้อผ้าชั้นดีของวงการเสื้อผ้าที่ HandMade   เจ๋งสุดๆ แต่ก็เพราะลูกสาวคนนี้ไม่งั้นร้านไม่รุ่งขนาดนี้คนออกแบบส่วนใหญ่ลูกฉันคิดเองทั้งนั้น
    ... ไปก่อนนะคะ ป้าไปรับลูกค้าก่อน

     


    แบคโดนทำร้ายอีกแล้ววหนอออ
    ให้ทาย ป้าคนนี้คือแม่ของใครน้าาาา
    แล้วมาเฉลยกันตอนหน้าเนอะ
    ลุ้นๆ
    Writer:P_II_N ,เข็มหมุดน้อย


     

     


     

    SQWEEZ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×