[Fic Monsta X]-Time (I.M X Kihyun) #ไทม์เอ็มกี

ลำดับตอนที่ #1 : TIME-00- Intro

TIME

IM X KIHYUN

Episode 00
#ไทม์เอ็มกี

……………………………………..
-00-

          คุณเคยรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองไหมครับ...ใช่! ตอนนี้ผมกำลังเป็นแบบนั้นล่ะ

เช้าของวันในเดือนตุลาคมที่หิมะตกโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า แน่นอนว่าอากาศวันนี้ทำให้หลายคนยังนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนาที่ให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายได้เป็นอย่างดี เพราะอากาศแบบนี้ที่ทำให้แทบจะไม่อยากลุกออกไปไหน แต่ไม่ใช่กับ'ยู กีฮยอน' เด็กหนุ่มมัธยมปลาย ของโรงเรียนแห่งหนึ่งในโซล สองขาก้าวผ่านประตูทางเข้าและเดินเข้ามาในโรงเรียนที่เงียบสงัด แน่นอนเพราะนี่มันพึ่งจะเจ็ดโมงเช้าเองเท่านั้น ขาเรียวพาร่างของตัวเองมาหยุดยืนที่หน้าห้องเรียนก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วก้าวเข้าไปนั่งที่โต๊ะเรียนของตน เขาชอบบรรยากาศตอนเช้าๆที่ห้องเรียนไร้ผู้คนแบบนี้ นั่นเป็นสาเหตุที่เขาชอบมาโรงเรียนก่อนคนอื่นๆ จะว่ายู กีฮยอนเป็นโรคจิตก็ได้ แต่เขาก็แค่ไม่ชอบบรรยากาศที่วุ่นวาย ไม่ชอบคนเยอะ เขาแค่อยากอยู่เงียบๆในที่สงบๆเพื่ออ่านหนังสือ หากแต่ชีวิตในโรงเรียนในแต่ละวันมันไม่เคยเป็นอย่างใจหวังสักที

มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนที่เสียบหูฟังค้างไว้ขึ้นมา ก่อนที่จะยัดอินเอียร์ใส่หูและเปิดเพลงโปรดที่ชอบฟังอยู่บ่อยๆ มือที่ว่างจากการถือสมาร์ทโฟนหยิบหนังสือที่เขียนขึ้นจากนักเขียนคนโปรดขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา ชีวิตของเขาก็มีแค่นี้ มีเพลง มีหนังสือ และมีสถานที่เงียบๆ เขาก็โอเคแล้ว

'กีฮยอน'

เด็กหนุ่มชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะละสายตาออกจากหนังสือที่อ่านค้างไว้แล้วกวาดสายตามองซ้ายขวา เมื่อกี้เขาได้ยินเสียงเหมือนใครเรียกชื่อเขาด้วยล่ะ แต่ได้ยินไม่ถนัดเพราะอินเอียร์ที่เสียบคาหูไว้อยู่

"สงสัยหูคงจะฝาด" หันไปสนใจกับหนังสือที่อยู่ตรงหน้าต่อ

'กีฮยอน' ถ้าหากว่าเขาเป็นคนที่เชื่อเรื่องลึกลับอย่างเช่นเรื่องผียืนยันได้เลยว่าป่านนี้เขาคงเผ่นป่าราบไปแล้ว แน่นอนว่าเสียงที่เขาได้ยินเมื่อสักครู่มันไม่ได้เกิดจากอาการที่เรียกว่าหูฝาด แต่มันมีคนเรียกเขาจริงๆ แล้วใครกันล่ะที่จะมาเรียกเขาในเวลาเช้าแบบนี้

'ยู กีฮยอน'

"ใครน่ะ?"เด็กหนุ่มที่จัดได้ว่าตัวเล็กลุกออกจากที่นั่งก่อนจะพาร่างของตัวเองออกจากห้องแล้วตามหาต้นตอและที่มาของเสียง เสียงนั้นเป็นเสียงของผู้ชายเขารู้ แต่ใครล่ะที่จะเรียกเขา

สองขาก้าวไปเรื่อยๆตามทางเดินของชั้นเรียน เสียงนั้นหยุดเรียกเขาแล้ว แต่เขายังไม่หยุดที่จะตามหาเสียงนั้น ยู กีฮยอนแค่เกิดความสงสัยว่าใครกันที่มาเรียกชื่อเขาทั้งๆที่ปกติเพื่อนในห้องก็แทบจะไม่เรียกกันเลย

ใช่!! มันก็เป็นแบบนั้นแหละ

เพราะความที่เป็นคนโลกส่วนตัวสูงเลยทำให้ถูกมองว่าเป็นคนเย็นชา ประกอบกับการที่ตัวเขาชอบทำหน้านิ่งไม่แสดงอารมณ์ตลอดเวลาเลยทำให้ถูกมองแบบนั้น แต่เขาชอบที่เป็นแบบนี้นะ เพราะไม่มีใครมายุ่งวุ่นวายด้วย ถึงบรรยากาศในห้องเรียนจะเสียงดัง แต่ถ้าไม่มีใครมายุ่งวุ่นวายกับเขาและของๆเขามันก็ทำให้ห้องเรียนน่าอยู่ขึ้นมาหน่อยนึง

ย้ำว่าแค่หน่อยเดียวเท่านั้น

'ยู กีฮยอน' เสียงดังขึ้นอีกแล้ว ตอนนี้เขาค่อนข้างแน่ใจว่าเสียงมันดังมาจากหน้าโรงเรียน สองขาก้าวผ่านสนามบาสที่ตั้งอยู่ทางเดินที่เข้าออกโรงเรียนไปอย่างเร่งรีบ แต่นั่นก็ทำให้เขาแปลกใจอยู่ไม่น้อย เสียงที่เรียกเขามันแผ่วเบาแต่นั่นกลับทำให้เขาได้ยินอย่างชัดเจนแม้ระยะทางระหว่างหน้าประตูถึงห้องเรียนของเขามันจะไกลขนาดนั้น

"ใครน่ะ?"เดินออกมาจนถึงด้านหน้าของโรงเรียนแต่กลับต้องเจอกับความว่างเปล่า ไม่มีผู้คน ไม่มีแม้กระทั่งรถราที่สัญจรอยู่บนถนนหน้าโรงเรียน ไม่มีบ้านเรือน ทุกอย่างมันดูว่างเปล่าและเป็นสีเทาอยู่รอบๆตัว

บรืน!!

เสียงเครื่องยนต์ที่ดังขึ้นทำให้ยู กีฮยอนต้องหันกลับไปมอง นี่มันเรื่องอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมเขาถึงมายืนอยู่กลางถนนทั้งๆที่เมื่อสักครู่เขายังยืนอยู่ที่หน้าโรงเรียนแท้ๆ ถนนที่ไม่มีรถราสัญจรอยู่ในทีแรกแต่ตอนนี้กลับมีรถคันหนึ่งที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงจนปะทะเข้ากับร่างของเขาอย่างจัง

ร่างกายไม่รู้สึกเจ็บปวด หากแต่หัวใจของเขาตอนนี้กลับกำลังปวดหนึบไปทั้งใจ วูบหนึ่งที่เขาเห็นภาพร่างของใครบางคนที่ปรากฏซ้อนทับร่างกายของเขาเอาไว้ หากแต่ยู กีฮยอนไม่ได้เห็นในส่วนของใบหน้าของเจ้าของร่างกายนั้น

ร่างของเขาปลิวขึ้นไปตามแรงปะทะของรถยนต์ก่อนจะร่วงหล่นลงมากระทบกับพื้นของผิวถนน ของเหลวสีแดงข้นที่ไหลออกมาเปรอะเปื้อนบนผิวถนนชวนให้เป็นภาพที่ไม่น่าจดจำ ยู กีฮยอน ไม่ได้เจ็บปวดแม้เลือดที่ไหลออกมาจะมากมายราวกับเป็นแค่ฉากละครที่ถูกสร้างขึ้น เสียงรถพยาบาลกับเสียงไซเรนของรถตำรวจดังไปทั่วบริเวณ ฟุตปาธหน้าโรงเรียนจากที่เคยว่างเปล่าตอนนี้กลับเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังสนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

'กีฮยอน' เสียงเรียกชื่อเขาดังขึ้นอีกแล้ว

'กีฮยอน' และสติของเขาเองก็กำลังจะเลือนหายไป

……………………………………………….

"ยู กีฮยอน ตื่นได้แล้วลูกเดี๋ยวไปเรียนสายนะ" ร่างเล็กดีดตัวขึ้นจากเตียง เหงื่อกาฬผุดขึ้นเต็มหน้าผากและขมับ

'เขาฝันไป'

ใช่มันแค่ฝันร้าย หากแต่เขาจะไม่ได้เอะใจเลยสักนิดถ้าหากว่าเมื่อคืนเป็นการฝันครั้งแรกของเขา แต่มันไม่ใช่!!

เพราะเขาฝัน...ฝันแบบเมื่อคืนนั้นมาเกือบ 2ปีแล้ว

ฝันแบบเดิมซ้ำๆอยู่แบบนั้น แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับไม่เคยชินกับฝันที่เกิดขึ้นเลยสักครั้ง เพราะยิ่งฝันเขากลับยิ่งรู้สึกว่ามันเหมือนจริงขึ้นทุกที

"กีฮยอน ตื่นหรือยังลูก?" เสียงของมารดาปลุกเด็กหนุ่มให้หลุดจากภวังค์ความคิด

"ครับแม่!"

ขานรับกลับไปแค่นั้นก่อนจะลุกออกจากเตียงหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย ร่างเล็กเปิดฝักบัวก่อนจะปล่อยให้สายน้ำอุ่นรินรดลงบนตัวหวังให้สบายตัวขึ้น แต่ถึงร่างกายจะเป็นแบบนั้นแต่สมองกลับคิดถึงแต่เรื่องฝัน

ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นใคร?

นั่นคือคำถามที่มักจะเกิดขึ้นเสมอหลังจากที่เขาตื่นขึ้นมา ไม่อยากจะคิดมากแต่มันก็อดที่จะคิดไม่ได้เพราะเขาเองก็ฝันถึงผู้ชายคนนั้นอยู่ทุกคืน

"เขาเป็นใครกันแน่นะ?" นั้นคือคำถามที่ตัวของยู กีฮยอนเองต้องหาคำตอบให้ได้ในสักวัน

…………………………………………………….
#ไทม์เอ็มกี
 

มาแว้วววว เอาอินโทรมาเสิร์ฟ จริงๆตั้งใจว่าจะลงให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วเน้อ แต่ฝนดั้นมาตกเสียก่อน ขอโทษจริงๆนะค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ฝากติดตามด้วยน้าาาาาาาาาาาาาาา รักทุกคนนนนนนนน
ปล.เผื่อมีคนอยากรู้แอคทวิต(นี่อยากบอกมาก55555555) ทุกคนสามารถติดตามความเคลื่อนไหวได้ที่ @P_Hyun6104 ไม่ต้องตกใจว่าเอ้าอิไรท์นี่เป็นอซอ. แล้วมาแต่งฟิคของเด็กม่อนได้ยังไงกัน555555 ก็เค้าอยากเป็นมอนเบเบ้ด้วยอ่ะ รับเค้าเข้าด้อมด้วยคนน้าาาาาาาาาาาาาา จุ้ฟฟฟฟฟฟฟ
 

-P_Hyun6104-