คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHARTER 1 - 2
ายนบอบบาออไปไลห่าาายร่าให่ที่อยมอามแผ่นหลับาไม่ลาสายา รอยยิ้มหวานนุ่มอปาอวบอิ่มส่มาทัทายนมาเล่ห์เหลี่ยม้วยวามบริสุทธิ์ใ เป็นอันประัษ์วนวใ้านาันยุบยิบราวั่โนปาอวบนุ่มแะเล่นไม่ปาน
โนเล่นานานบอบบาหนัมา..
" ระวัหัวอแอาะไม่ไ้อยู่บนบ่า..ันอเือน " นาวาเอปลายบอับสลายวามฝันนมาเล่ห์ ่อนะปล่อยอายลุ่มวันบุหรี่ออาริมฝีปาโรรูปสวย
" ท่าทาศูนย์บัาารให่หวแม่นามน่าู นี่ันพลาอะไรไปเหรอเนี่ยไม่ไ้มานานันพลาเยอะแยะเลย "
" หลายอย่า..พลโทไม่ใ่แม่นามอแโฟลามิโ้ "
" ะไม่แนะนำแม่นามให้ันทราบหน่อยเหรอนาวาเอ " โฟลามิโ้ย่าเท้าหันหลัลับไปห้อรับรอแพลันเอนายนั่บนโฟาที่สภาพไม่รบประารเท่าไหร่ เพราะ่อนะเอนบอบบาู่ายหิ่าปะทะันนห้อรับรอแไม่เหลือโรเิมอันหรูหราและน่ามอ
" ันละเหลือทน..เธอื่อว่าลูฟี่ ยศำแหน่เป็นพลโทอศูนย์ให่ไ้รับารยอมรับาอมพล เธอเป็นวใแห่อทัพเรือและอย่าที่สำัเธอือหลานสาวอพลโทาร์ป "
" หลานสาวาแ่าร์ปเอเหรอ..ทำไมในหนัสือพิมพ์ไม่เยลรูปแม่นามเลยน่าแปล " ท่าทาายร่าให่หาไม่ไ้ำอบามวามาหวัะไม่ยอมลับไปโย่าย นาวาเอฮินะเสยผมมพูนุ่มอนเอ้วยวามไม่อบพอใ
ไอ้นห่านี่..
" ถ้าแทราบทุอย่าะลับไปใ่ไหม ันัะทนไม่ไหวับแอยู่แล้ว "
" อาะใ่เล่ามา.. "
" สาเหุเพียว่าพลโทาร์ปหวหลานมา " าร์ป่มู่นถ่ายภาพ้วยำแหน่ยศพลโทแห่ศูนย์ให่ในารไม่นำรูปหลานสาวปราลบนหนัสือพิมพ์ หาะลผลานมามายอนบอบบาาร์ปเลยบอล่าวว่าลแ่เพียนามื่อ็พอ
หวหลานมานาไหนโปรพิาราเอ..
บรรยาาศอวนอายวามหอมรุ่นระายปลุมไปทั่วภายในห้อพัอร่าบอบบาโยส่วนหนึ่เป็นลิ่นายาเ้าัว โลั่นถูทาบนผิวพรรนวลผ่อหลัารแ่น้ำผ่อนลายวามเหนื่อยล้าามร่าาย บนายบอบบาสวมแพรผ้าเบาสบายาเาสั้นแนบาาวนวลน่ามอเหมาะแ่ารพัผ่อนอลูฟี่
" พลโทรับไม่ทราบว่าะแวะไปหาุันิที่อาารอาหาร่อนไปทานนมไหมรับ? " นายพลทหารล่าวถามไถ่ผ่านทาประูห้อพัะยืนรออยู่้านนอ
" โโรละ? "
" ท่าทาะอยู่้วยันที่อาารอาหารน่ะรับ "
" อาารอาหารมัะเสียหายไปหลายส่วนเพราะว่าอบทะเลาะันบ่อย ไม่เอสอสัปาห์อาารยัอยู่รบามแบบเิมไหมนะเายามา " นบอบบาาเาไปเรื่อยพลันย่าายมุ่หมายเินผ่านโถทาสู่อาารอาหารโยพลทหารร่าให่ 2 นายอยประบไม่ห่า
" ะเหนือวามาหมายอพลโทไปหน่อยทาศูนย์ให่ออำสั่ารลเินเือนหายัทะเลาะันไม่เลิ "
" ทาศูนย์ให่หมเินับาร่อมอาารไปมาไม่แปลหาะถูลเินเือน ิ ิ ันลับมาแล้ว " โทนเสียหวานนุ่ม่าแสนร่าเริล่าวทัทายบ่บออุปนิสัยอันน่าเอ็นูอลูฟี่ไ้ไม่น้อย
" ลับมาแล้วเหรอลูฟี่ั.. "
" ็พอสมวรนั่นแหละ ว่าแ่โโรไม่อยู่ับนายเหรอันิ "
" ืนปล่อยไอ้หัวเียวมาอยู่้วยันไม่อยาิว่าเินเือนะเหลืออยู่เท่าไหร่..่าหัวเถอะ " ายหนุ่มผู้สวมใส่สูทแสนเรียบร้อยอันเป็นระเบียบปลายพ่นลุ่มวันบุหรี่ออมาาปาที่เบนบอู่บทสนทนา
" แล้วมีนมน่าอร่อยไหม.. "
" ไม่ แ่ แ่..ระผมะทำให้ทานราวหลัแล้วันรับ " พ่อรัวนเ่ถูใบหน้าหวานสวยเล่นานโยเพาะนัยน์าู่หวานหันมาอ้อนอย่าไม่เรอเรใายหนุ่ม ไม่นานพ่อรัวนเ่เลยปลายอบลับ้วยโทนเสียแผ่วเบา
พ่อรัวหนุ่มพ่ายทัพ..
" โปรอย่าามใพลโทมาไปนะรับุันิ "
" พวแ่าหา..บอัวเอเถอะ " ันิหันถเถียนายพลทหารร่าให่ 2 นายส่วนปลายเหุอย่านบอบบาลับหลบหนีไปหานมหวานอนเอ
" แม้ว่าพวผมะอบามใพลโทอยู่เป็นประำ แ่พวผมไม่ามใหนัเท่าพลโทาร์ปหรอ "
" โอเ ันไม่เถีย.. "
ปลายเหุอมุนอย่าลูฟี่ย่าปลายเท้าามเหยียบย่าลับมาบริเวโถทาเินอันห่าไลาระยะทาอาารอาหารอยู่มา ใบหน้าหวานสวยประับรอยยิ้มหวานนุ่มละมุนะเินพาเหล่าพลทหารที่เารพ่าเหม่อมอวใแห่อทัพราวัว่าถูเยียวยาทาใไม่ปาน
เป็นยาที่แสนระุ่มระวยไปทั่วอทัพ..
" 2 นหายไปไหนันนะ? " นบอบบาพอลมบนแ้มาวนวลอัวเอเล็น้อยเมื่อทราบว่าพลทหาร้าายลับหายไป ลูฟี่หันมาออทบทวนระยะทา่อนเผลอเ้าถอยหลัและบัเอิไประทบับแผ่นอายร่าให่
" แม่นาม.. " ในัหวะนบอบบาพลิายเอ่ยถ้อยำหวานล่าวอโทษโฟลามิโ้พลันวามือหนาประอเอวบา ยามนัยน์าู่หวานเลื่อนเยมอเ้าอรอบแว่นาทรเี่ยวมทำให้ทราบว่านเออยู่ภายในอ้อมอ 7 เทพโรสลั
นุ่มนิ่ม..
" หนูอโทษ " แววาแสนื่อบริสุทธิ์ร่วมประปรายอวนอายลิ่นวามหวานาายบอบบาพานมาเล่ห์อยาะอยูู่่ับสถานาร์นี้ไปไม่รู้บ
" พลโทรับ! "
" มาแล้วเหรอ..หายไปไหนมา " ะลูฟี่หันมาล่าวถามไถ่พลทหารอีนายลับส่แรปาระทะนาพอเหมาะรใส่หัวโฟลามิโ้
โป๊!
" เสียอะไร? "
" พลโทไปทานนมันเถอะรับมีนมหวานหลายอย่าที่พลโทอบเยอะแยะเลย " เมื่อพลโทสาวถูพาัวไปทานนมปล่อยระยะทาห่าออไปไล นายทหารร่าให่เยหยิบาบเรียวยาว่อายร่าให่โยไม่หวาเร
" มันเ็บนะโว้ย.. "
" ุะทำอะไร..มันะพลอยทำให้พวผมวยไป้วยุโฟลามิโ้ "
ความคิดเห็น