FOG OF SUN ม่านหมอกแสงอาทิตย์ (YAOI) - นิยาย FOG OF SUN ม่านหมอกแสงอาทิตย์ (YAOI) : Dek-D.com - Writer
×

    FOG OF SUN ม่านหมอกแสงอาทิตย์ (YAOI)

    หมอก...ที่ขึ้นบดบังทิวทัศน์ ลอยเอื่อยรอบตัวมาพร้อมกับความหนาวเย็นที่รู้สึกสบายเเละจืดจางลงเหมือนแสงอาทิตย์สาดส่งลงมา แม้จะมองไม่เห็น แต่ก็สัมผัสได้ว่าอยู่เคียงข้างไม่ไปไหน.... จะอยู่ที่เดิมตลอดไป

    ผู้เข้าชมรวม

    120

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    120

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    4
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  26 พ.ย. 63 / 10:59 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

                    พับ!  พับ!  พับ!

                    เสียงใบพัดที่หมุนปลิวว่อนอย่างเร็วของเครื่องเฮลิคอปเตอร์ที่กำลังทำการลงจอดบริเวณที่โล่งกว้างที่ราบลุ่มของป่ากลางหุบเขาแห่งหนึ่ง  สายลมโหมกระหน่ำอย่างรุนแรงจากใบพัดที่พลัดเอาทุกสิ่งทุกอย่างบริเวณรอบข้างที่ใกล้เคียงแตกกระจาย  ใบไม้ปลิว ต้นไม้พลิ้วไหว  ฝูงสัตว์แตกฮือ ราวกับกำลังจะพรากเอาทุกสิ่งจากบริเวณนี้ไป

                     พรากคนที่เขากำลังตามหา........

                      

                    เสียงย่ำเท้าที่ฟังดูเร่งรีบของคนจำนวนหนึ่งที่มุ่งหน้าเข้าป่าหลังจากเครื่องลงจอด เพื่อค้นหาอะไรบางอย่างราวกับมีสิ่งสำคัญในป่าแห่งนี้ในเวลาดึกดื่น ทุกๆหย่อมหญ้าเต็มไปด้วยรอยเท้า แสงไฟสว่างจ้าจากไฟสปอร์ตไลท์ที่ติดตั้งบนเครื่องเฮลิคอปเตอร์สาดส่องไปทั่วบริเวณ ทำให้ไม่มีบริเวณไหนที่จะไม่มีแสงสว่าง เจิดจ้าเสียจนแสบตา ราวกับว่ากลัวจะไม่พบเจอสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังตามหาอยู่

                      ตึก!  ตึก!  ตึก!

                      ขอร้องล่ะ... รอพี่ก่อนนะคนดี

                      .

                     .

                     .            

                      อึก..... 

                     เจ็บชะมัด! ให้ตายสิ

                    ภายในโพรงไม้ขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง มีชายร่างสูงโปร่ง นั่งพิงกับโพรงไม้ด้านในกุมบาดแผลด้วยสีหน้าเจ็บปวดเล็กน้อยราวกับเจ้าตัวกำลังอดกลั้นและฝืนอยู่ ทั้งๆที่ตามตัวเต็มไปด้วยบาดแผลมากมายจากกิ่งก้านของไม้แหลมที่ทิ่มแทง บริเวณกระดูกไหปลาร้าข้างขวาหลุดและขาซ้ายที่หักผิดรูปอย่างน่ากลัว เหมือนกับไปกระแทกกับอะไรบางอย่างมาอย่างรุนแรง และบาดแผลฉกรรจ์จากไม้แหลมขนาดใหญ่ที่ทิ่มบริเวณท้องอย่างน่าหวาดเสียว

                        ไง.... แค่นี้ก็หมดสภาพแล้วหรอ ดูไม่จืดเลยนะ ชายหนุ่มที่นั่งพิงอยู่ด้านข้างๆเขาพูดขึ้นมาเหน็บแหนมพลางยิ้มเยาะทั้งๆที่สภาพตัวเองก็ไม่ต่างจากเขาเลยสักนิด แต่สภาพดูดีกว่าเขาอยู่มากไม่มีส่วนไหนที่บุบสลาย แค่มีรอยข่วนของกิ่งก้านไม้และหนามทิ่มแทงอยู่ประปรายเล็กน้อยกับบริเวณศีรษะที่เกิดการกระแทกโขกทำให้แตกเลือดซึมย้อยลงมา

                                   

                    เฮ้อ....ทำคุณบูชาโทษชะมัด....

                    “รีบ....แค่ก....ออกจากที่นี้....ข..เขากำลังตามหานายอยู่....เขาพูดขึ้นก่อนกระอักเลือดออกมาคำโต

                    เหอะ...ไม่ต้องมาสั่งฉัน!  ชิสส์!... เจ็บชะมัด นายอย่าพึ่งตายซะล่ะ ฉันยังไม่อยากจัดงานศพให้เปลืองเงินหรอกนะ พูดจบก็รีบพยุงตัวลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากโพรงไม้เมื่อเห็นแสงไฟที่กำลังสอดส่องไปมาอยู่ ในขณะนั้นสายฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมาก่อนจะเปลี่ยนเป็นตกกระหน่ำราวกับห่าฝนใหญ่

     

                    ซ่า!  ซ่า!  ซ่า!

                    สายฝนที่ตกลงมาหยดลงรูของโพรงไม้กระทบกับใบหน้าได้รูป ปะปนจนแยกไม่ออกมาเป็นสายฝนหรือน้ำตาของเจ้าตัว

                    อา... เจ้าบ้านั้น น่าจะจับหัวกระแทกซะให้เข็ด

                    เขาคิดรำพึงในใจก่อนหัวเราะออกมาแผ่วเบา น้ำตาที่ไหลรินปะปนกลับน้ำฝน แล้วได้แต่ยิ้มหยันกับสภาพร่างกายของตนเอง ลมหายใจเริ่มโรยรินใกล้จะหมดเต็มที สติเริ่มจะเลือนรางกับสายตาที่เริ่มพร่ามัวใกล้จะมืดบอด ในขณะที่กำลังจะหลับตาลงก็ผุดความทรงจำเรื่องราวในอดีต เหมือนเป็นภาพสุดท้ายที่เขาจะได้เห็นมัน

                                    นี่... สัญญากับพี่นะว่าจะแต่งเป็นเจ้าสาวให้พี่น่ะ

                                    ....ผมเป็นผู้ชาย....

                                    แต่งได้หน่า.... แค่เจ้าสาวพี่ทำอาหารเป็นก็พอแล้ว

                                    แค่ทาแยมบนขนมปังเนี่ยนะ

                                    อื้ม!... วันข้างหน้าต้องทำได้มากกว่านี้แน่นอน!”

                                           ขอโทษนะครับ...ที่ผิดสัญญาก่อน...

                                    นี่...ต้นไม้นี้ เรามาช่วยกันปลูกกัน ช่วยดูแลแทนพี่ด้วยนะ เมื่อพี่กลับมา มันต้องสูงกว่าตัวเราให้ได้นะ สัญญาแล้วนะ

                                    อา......ผมฝากดูแลต่อด้วยนะครับ

                                    ขอโทษนะ...แต่พี่ต้องไปแล้ว พี่จะกลับมาหาเรานะ รอก่อนนะ

                                    ผมรอพี่อยู่ตรงนี้เสมอ... ผมจะอยู่ตรงนี้.... พี่กำลังจะกลับมา...จะกลับมาหาผมหรือยังครับ..

                                    ทำแบบนี้ทำไม!.... ทำไม!....ไปให้พ้นจากกูเลยนะ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง

                                    ฟังผมก่อนสิ...ผมขอโทษ....ผมจะไม่......




    สวัสดีค่าาาาาาา

         เรื่องนี้สปอยล์ฉากหนึ่งในนิยายให้ดูนะคะ แน่นอนว่าจบ Happy Ending แต่อีกยาวนานกว่าจะจบนะคะ 5555 เป็นเรื่องแรกของเรา อาจจะดูไม่สนุก แต่พยายามฝึกปรือ และก็แต่งแบบขำๆ แบบอารมณ์มันพาไป 555 อยากมาเผยแพร่ให้ผู้อ่านเพื่ออรรถรสและสนุกสนานนะคะ  เมื่อลงนิยายจนจบแล้ว จะมาตรวจคำผิดที่หลังนะคะ สามารถเม้นท์และให้กำลังใจได้นะคะ

                   

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น