เงาแสงแห่งความฝัน

บทนำ: เงาแสงแห่งความฝัน

เสียงจักรเย็บผ้าของแม่ยังคงดังก้องอยู่ในความทรงจำของฉัน จังหวะของมันเหมือนเสียงหัวใจที่เต้นอย่างมั่นคง ไม่เคยหยุดพัก เหมือนจะบอกฉันว่า "ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พวกเราจะไม่ยอมแพ้"

ฉันชื่อ "พลอย" ลูกสาวคนโตของครอบครัวเล็กๆ ที่มีเพียงแค่พ่อแม่และน้องชายและน้องสาวอีกสองคน แม้พวกเราจะไม่ร่ำรวย แต่เรามีความรักและความอบอุ่นที่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกับมีสิ่งมีค่าอยู่เสมอ พ่อของฉันชื่อ "อัศวิน" คนจีนที่ขยันและไม่เคยท้อถอย พ่อทำงานเป็นคนขับรถสิบล้อที่ต้องตระเวนไปตามถนนใหญ่ทั้งวันและคืน ส่วนแม่ฉัน "นก" เป็นหญิงสาวอีสานแท้ๆ ที่ทำงานเย็บผ้าหลังจากแต่งงานและย้ายตามพ่อมาอยู่ในบ้านเช่าเล็กๆ ย่านพระประแดง

ฉันยังจำได้ดี วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ฉันมักจะนั่งรถสองแถวประจำทางไปกับพ่อเพื่อไปทานข้าวที่ท่าน้ำพระประแดง ทุกครั้งที่พ่อพาฉันไป กินข้าวหมูแดงเจ้าเดิมที่เราชอบและรสชาติก็อร่อยไม่เคยเปลี่ยนแปลง เราสามคนพ่อแม่ลูกก็มักไปดูหนังรอบค่ำด้วยกัน สมัยนั้นหนังเรื่อง "วัยอลวน" นางเอกเป็นคุณลลนา สุลาวัลย์ พระเอกคือคุณไพโรจน์ สังวริบุตร ในฉากหนึ่งพระเอกร้องเพลงจีบนางเอกชื่อเพลง “สุขาอยู่หนใด” ทำให้ฉันจำหนังเรื่องนี้ได้แม่นแต่จำชื่อหนังไม่ค่อยได้จำได้แต่ชื่อเพลง ทุกครั้งที่เราได้ดูหนังด้วยกันพ่อจะซื้อผลไม่เชื่อมหน้าโรงหนัง(ปัจจุบันนี้หากินไม่ได้อีกแล้ว) กับถังแตกให้ฉันทุกครั้ง ฉันรู้สึกเหมือนโลกใบนี้ไม่มีความทุกข์ใดที่เราจะไม่สามารถผ่านพ้นไปได้

แต่การเติบโตของฉันเป็นเหมือนการเดินผ่านเงาที่ทาบลงบนแสง ความฝันที่เคยมีเริ่มขมวดกับความจริง เมื่อเริ่มเห็นว่าพ่อแม่ของฉันต้องเหน็ดเหนื่อยมากเพียงใด พวกเขาอดทนเพื่อให้เราได้มีชีวิตที่ดีขึ้น และฉันสัญญากับตัวเองในวันนั้นว่า ฉันจะใช้ชีวิตให้มีค่าเพื่อตอบแทนความรักและความทุ่มเทที่พวกเขาได้มอบให้

การเดินทางของฉันเต็มไปด้วยเงาและแสง เงาที่สะท้อนให้เห็นถึงความยากลำบาก แต่ก็เป็นเงาที่ช่วยเติมแสงแห่งความฝันให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ฉันพร้อมจะเล่าเรื่องราวการเดินทางของฉันที่เป็นดั่งเงาแสงแห่งความฝัน ลองมาตามเส้นทางของฉันไปด้วยกันไหมคะ?