[Fic Marvel] Am I a god ? (avengers x Oc)

ลำดับตอนที่ #4 : Fate 3: First step is ok, second is fine, Next step is ....

 First step is ok, second is fine, Next step is.... 

"นั้นแหละเฟย์ เจ้าทำได้"

"อีกแค่นิดเดียวเท่านั้นเฟย์ อีกนิดเดียว"

"นั้นแหละลูกรัก เจ้าทำได้"

เสียงเชียร์พ่อลูกสามคนที่อยู่ในห้องเลี้ยงเด็ก ที่กำลังให้กำลังส่งเสียงให้กำลังใจเฟย์ลิเซีย พวกเค้าทำอะไรกันอยู่หรอ สิ่งที่ครอบครัวโอดินกำลังทำตอนนี้ก็คือ การฝึกหัดเดินครั้งของเฟย์ลิเซีย ผู้เป็นแม่ที่ดูเหตุการณ์อยู่ยังต้องเหนื่อยใจ ดีนะที่ไม่เอาขบวนทัพของวังมาร่วมขบวนเชียร์ด้วย

"เฟย์ค่อยๆก้าวขา ซ้าย ขวา ตามเท้าพ่อนะ"เสียงขององค์ราชาที่กำลังธิดาให้ฝึกเดินเท้าเล็กของเด็กสาวเองก็ได้มีเท้าของบิดาตนเป็นที่ฝึก ปากเองก็พลางอธิบายการก้าวทีละขั้นอย่างช้าๆ ซ้ายขวาได้โดนขนาบกันไม่ให้เด็กน้อยล้มไว้โดยพระเชษฐาสององค์

"ช้าย ขาว แม่"เสียงของเด็กสาวร้องตามจังหวะที่พ่อของตนสอน ถึงคำพูดจะไม่ค่อยชัดแต่คำว่าแม่นี้ชัดเชียวนะ 

ฟริกก้าผู้เป็นมารดาที่อยู่ห่างเพียงสิบเก้าเล็กๆของเด็กได้อ้าแขนกว้างรอรับ

"นั้นแหละเดี๋ยวเดินไปหาแม่ของลูกนะ" โอดินค่อยๆให้ตัวเด็กสาวเดินลงมาจากเท้าของตนที่เป็นฐานและค่อยๆปล่อยมือจากนาง แต่ก็ยังคงระวังไม่ให้ล้ม เด็กน้อยค่อยๆเดิน ตอกแตะ ตอกแตะ ไปตามประสาหัดเดิน ก้าวซ้ายทีก้าวขวาทีทีละนิด

"อีกนิดเจ้าตัวเล็ก" ธอร์ส่งเสียงเชียร์น้องสาว โลกิไม่ได้พูดอะไรแต่ก็สามารถรับรู้ได้ว่าเจ้าตัวได้ส่งกำลังใจมาที่เด็กสาวแน่นอน 

เมื่อเดินมาจนเหลือระยะห่างแค่เพียงข้อนิ้วเดียว เธอก็ได้ล้มตัวลงไปที่มารดาของตนทันที

"เก่งมากเลยเฟย์ เก่งมาก" ฟริกก้าโอบอุ้มลูกสาวไว้ในอ้อมกอด ทั้งโอดิน ธอร์และโลกิเห็นต่างส่งเสียงดีใจกับเส้นชัยที่เฟย์ทำได้ ทำยังกะเธอไปแข็งมาราธอนอย่างนั้นแหละ

"แอ้ แอ้"เด็กสาวชูแขนสะบัดไปมาเหมือนกับตัวเองชนะรางวัลการแข่งวิ่งก็ไม่ปาน 

"เอาหละเฟย์ไหนลองเดินมาหาพี่ซิ" ธอร์อ้าแขนรอรับเฟย์แต่ทว่าเธอเพียงแค่หันไปมองหน้าของธอร์และก็หันกลับไปกอดมารดาของตัวเองอีกที เท่านั้นแหละทั้งโลกิและบิดารต่างหัวเราะในลำคอเบาๆกับปฎิกิริยาของเด็กสาวที่ไม่ยอมเดินไปหา ธอร์ถึงกับหน้าบึ้งทันทีเมื่อเห็นน้องสุดที่รักทำแบบนี้

"คนโปรดก็ยังเป็นคนโปรดนั้นแหละ" โลกิกะทุ้งเอวพี่ชายเบาๆด้วยสีหน้าที่ล้อเลียน ธอร์ได้เดินไปหาเจ้าตัวแสบที่อยู่ในอ้อมอกของมารดาตน

"ทำเป็นเล่นตัวนะ เจ้าแก้มยุ้ย"ธอร์ได้จับไปที่แก้มของเด็กสาวและถูไปมาเบาๆ เด็กสาวหัวเราะชอบใจก็ได้ยื่นมือเล็กไปที่หน้าของพี่ชายและทำตามบ้าง

'ก๊อกๆ' เสียงเคาะประตูดังขึ้น "ฝ่าบาท กระหม่อมนำอาหารว่างขององค์ชายและองค์หญิงมาให้ขอรับ" เสียงบริวารดังมาจากอีกฝาก โอดินหันไปมองเวลาก็ได้เห็นว่านี้เป็นเวลาบ่ายสอง เวลาของว่างของลูกๆพวกเค้า

"เข้ามาได้" โอดินได้เปลี่ยนน้ำเสียงเป็นเสียงเคร่งขรึมสมเป็นราชาผู้สงบนิ่ง ชั่งแตกต่างจากตอนที่เล่นกับลูกๆยิ่งนัก ข้ารับใช้ได้เปิดประตูเข้ามาพลางถือถาดขนม คุ้กกี้บิสกิตสำหรับเด็ก ผลไม้และ พุดดิ้งช็อคโกแลต ข้ารับใช้ได้เดินไปวางขนมเหล่านั้นไว้บนโต๊ะตัวเล็กที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเค้ามากนัก

"ฝ่าบาท องค์ราชินี" ข้ารับใช้หนุ่มได้เรียกราชาและราชินีให้หันมาก่อนที่จะยื่นม้วนกระดาษที่ผู้โดยริบบิ้นสีแดง เมื่อเห็นเช่นนั้นโอดินก็รู้ว่านั้นคืองานที่พวกเค้าต้องทำ โอดินพยักหน้าเล็กน้อยและได้ส่ายมือออกเป็นการบอกว่าเดี๋ยวจะเดินตามออกไป ข้ารับใช้ได้ก้มตัวรับและเดินออกจากห้องไป ฟริกก้าได้อุ้มร่างของเด็กสาวพานางไปนั่งที่เบาะนุ่มๆและมีของเล่นรายล้อมเด็กสาวไว้

"ป๋อ แม่ หม่ำหนม" เฟย์พูดกับมารดาและบิดาของตน

"ไว้เดี๋ยวพวกพ่อคุยงายเสร็จแล้วจะมาหม่ำหนมด้วยกันนะ" โอดินลูบหัวเด็กสาวพลางหอมแก้มฟอดใหญ่ตามด้วยฟริกก้าที่หอมแก้มอีกข้างของนาง

"ธอร์ โลกิ ดูแลเฟย์ลิเซียในระหว่างที่แม่กับพ่อไปคุยงานนะ" ฟริกก้ากล่าวบอกเด็กชายทั้งสอง มือเองก็ได้ลูบหัวด้วยความเอ็นดู พวกเค้าพยักหน้ารับและเดินไปหาน้องสาวที่นั่งตากลมอยู่ ผู้ปกครองทั้งสองได้เดินออกจากห้องไป

"หม่ำๆ หนม ยอร์ ลอกิ" เด็กสาวชี้นิ้วไปที่ถาดขนมที่วางไว้อยู่ตรงโต๊ะตัวเล็กกลางห้อง ทีเรื่องกินนี้เร็วเชียวนะพวกเค้าทั้งสองคิด

"โอเคเจ้าจอมตะกละตัวจิ๋ว นี่บิสกิต" ธอร์ได้หยิบบิสกิตชิ้นเล็กพอดีคำป้อนให้เด็กสาว เธออ้าปากเคี้ยวแก้มตุ่ยเหมือนกับกระรอกที่อมเมล็ดไว้ในปาก แต่เมื่อทานไปสักพักเด็กสาวก็ชี้ไปที่ถ้วยพุดดิ้งช็อคโกแลต ที่อยู่ในถาดบนโต๊ะกลางห้อง พี่ชายทั้งสองเห็นก็รู้ได้ทันที

"ไม่ได้เฟย์เจ้ายังทานไม่ได้" ธอร์ปฎิเสธเด็กสาว

"งืมมม" เด็กสาวทำแก้มป่องไม่พอใจ มันไม่ได้ทำให้พวกเค้ากลัวแม้แต่น้อยเลยกลับกันมันน่ารักซะเสียด้วยซ้ำ

"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เจ้าตัวอ้วน" ธอร์นั่งลงตรงหน้าเด็กสาว

"งืมม" แหนะๆยังไม่หยุด แถมยังชี้ไปที่เจ้าพุดดิ้งช็อคโกแลตไม่หยุด 

"ข้าว่า น่าจะเอาถาดขนมไปไว้ด้านนอกก่อนนะ นางอาจจะหยุดทำหน้าป่องแบบนี้ก็ได้" โลกิเสนอความคิด ธอร์ก็ได้ลุกและเดินไปหยิบถาดขนม จะเอาไปวางไว้นอกห้องก่อน ไว้เดี๋ยวท่านพ่อกับท่านแม่มาเดี๋ยวค่อยทานก็ได้

"งืมมมมมม" เฟย์ทำเสียงไม่พอใจ เพราะรู้ว่าพี่ชายคนโตของเธอจะเอาขนมนั้นไปไว้ที่อื่น 

"โลกิเจ้าไม่ลองอ่านหนังสือให้นางฟังหละ ในขณะที่ข้าเอาเจ้านี้ไปไว้ข้างนอก" โลกิพยักหน้าก็วางเฟย์ไว้กับผ้าปูไว้อยู่

"อย่าไปไหนหละตัวแสบ"โลกิกล่าวก่อนจะไปหยิบหนังสือบนชั้น ธอร์ที่เดินไปหยิบถาดขนมส่วนโลกิที่กำลังหยิบหนังสือ จู่ๆเด็กสาวก็ได้ทำสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด เฟย์ค่อยๆพยุงตัวขึ้นมาด้วยตัวเอง จนกระทั้งเจ้าตัวสามารถยืนขึ้นสองขาโดยไม่ต้องพึ่งใครและ สิ่งที่ตามมานั้นก็คือ เธอพยายามที่จะเดินใช่แล้ว เธอก้าวซ้าย ก้าวขวาตามคำที่พ่อของเธอสอนไว้ เมื่อโลกิเลือกหนังสือได้เสร็จก็ต้องตกใจว่า เฟย์น้องสาวตัวน้อยของเค้าได้หายไปกับตา และเมื่อเค้าได้มองออกไปกลางห้องก็เห็นนางกำลังเดินไปหาธอร์

"ธอร์ เฟย์กำลังเดินไปหาเจ้า"โลกิเรียกให้พี่ชายของตนหันมา

"เจ้าพูดอะไรหนะโลกิ เฟย์เดินได้แค่สิบก้าวเอง นางไม่มีทางเดินมาไกลขนาดนั้นหรอก" ธอร์ที่พูดกับน้องตัวเองและในมือมีถาดขนมอยู่

" ยอร์ " เสียงหวานใสดังขึ้นมา เมื่อธอร์ก้มหน้าลงไปก็เห็นเฟย์กำลังยืนและอ้าแขนทั้งสองข้างด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม

"เฟย์ นี้เจ้าเดินมาหาข้างั้นหรอ" ธอร์เห็นน้องสาวของตัวเอง ก็ได้คุกเข่าในความสูงของเด็กและวางถาดขนมไว้ข้างๆตัวเอง

"เก่งมากเลยเฟย์ มาม่ะ มาหาพี่ชายคนนี้เร็ว" ธอร์อ้าแขนรอรับเด็กสาว ใบหน้าเปี่ยมความสุข 

เด็กสาวเดินมุ่งหน้าไปหาแต่สิ่งที่เดินไปนั้นไม่ใช่พระเชษฐาของตนแต่กลับเป็น

"หงัม หงัม" เฟย์กำลังใช้มือของตนเองตักพุดดิ้งช็อคโกแลตเข้าปากเต็มปากเต็มคำ อย่างเอร็ดอร่อย

"พุดดิ้งงั้นหรอ"ธอร์กล่าวเสียงเบา โลกิเอามือมาตบที่บ่าเบาๆเป็นเชิงปลอบใจ 

"ไว้โอกาสหน้านะธอร์" 

เค้าที่ฝึกต่อสู้มาแทบจะไม่เคยแพ้ให้ผู้ใดเลยแต่ทว่ากลับมาแพ้พุดดิ้งช็อคโกแลตถ้วยเดียวเนี้ยนะ มันชั่งหน้าเจ็บใจและขายขี้หน้านัก 

"ยอร์ ลอกิ"เด็กสาวเรียกชื่อพระเชษฐาและ เอามือที่เปื้อนช็อคโกแลตวางไว้ที่ปากของทั้งสองจนเลาะทั่วใบหน้าไปหมด 

"หม่ำ หม่ำ หนม" เธอกล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม โลกิ

"กินเลาะเทาะหมดแล้วเฟย์" โลกิกล่าวและหยิบผ้ามาเช็ดที่ปากของเด็กสาวที่เลาะแต่ก็แลบลิ้นชิม        ช็อคโกแลตที่เด็กสาวป้อน

"เจ้ารู้ใช่ไหมว่านั้นของข้าหนะเฟย์" ธอร์อุ้มเด็กสาวพลางเอามือปาดช็อคโกแลตที่เปื้อนหน้าตนเองมาชิม 

"ฮิฮิ หม่ำๆ" 

ถ้าท่านพ่อท่านแม่ของเค้ามาเห็นปกติอาจจะโกรธเป็นแน่ที่ทำให้น้องสกปรกแต่ทว่าครั้งนี้อาจจะไม่เพราะครั้งนี้พวกเค้าไม่ได้เป็นคนทำให้เธอสกปรกเสียหน่อยและอีกอย่างดีไม่ดีพวกท่านอาจจะดีใจไปด้วยซ้ำ

ใครจะไปคิดว่าของกินจะทำให้เด็กสาวมีแรงฮึดขนาดนี้ทั้งสองคิด

T
B