ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Durarara] My special Human (Izaya Orihara x Oc)

    ลำดับตอนที่ #2 : Chess piece 2

    • อัปเดตล่าสุด 20 ก.ย. 64















         การแนะนำตัวทำความรู้จักรอบห้องของการเปิดเรียนวันแรกเป็นวัฒนธรรมที่มีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แค่การแนะนำตัวเล็กน้อยก็อาจจะเป็นการบอกลักษณะของแต่ละคนได้ถึงจะแค่เบื้องต้น 



         "
    ผะ ผม ริวงามิเนะ มิคาโดะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ผู้ชายผมสีดำตัดสั้นที่เด็กสาวเจอตอนปฐมนิเทศ ท่าทางเขอะเขินอยู่ตลอดเวลา



         "สวัสดีค่ะ โซโนฮาระ อันริค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" คนต่อมาเป็นเด็กสาวผมสั้นสีดำใส่แว่นสายตากลมโต เธอมีลักษณะพูดที่ดูสุภาพ เรียนร้อย ถ่อมตน ดูอ่อนต่อโลกและดูเหมือนจะเป็นกลุ่มเล็งเป้าหมายของการแกล้งของเด็กสาวคนอื่นได้ง่าย



         การแนะนำตัวได้ดำเนินมาถึงร่างของเด็กสาวผมสีน้ำตาลสวย เธอนั่งอยู่เกือยหลังห้องสุดติดเกือยจะติดกับประตูเข้าออกหลังห้องเรียน เธอลุกขึ้นยืนมองไปรอบๆห้อง ทุกสายตาจ้องมองมาที่เธอเหมือนพร้อมที่จะตกในมนต์สะกดของดวงตาสีฟ้าครามสวยคุ่นั้น 



         "คิโนมิยะ ชิยูกิ " เธอเอยแค่ชื่อตัวเองเท่านั้นเมื่อพูดจบประโยคเธอก็ได้นั่งลง บางสายตาที่มองมาที่เธอต่างงงงวยไม่ก็มั่นใส้บ้างจากเด็กผู้หญิงบางคน 



         ไม่มีการแสดงความเป็นมิตรหรือรอยยิ้มใดๆทั้งสิ้น เธอแค่คิดว่าการแนะนำตัวพวกนี้มันแทบจะไม่ช่วยให้มีการผูกมิตรใดๆทั้งสิ้น ดีไม่ดีพวกที่อยู่ในห้องตอนนี้อาจจะรู้จักกันเองอยู่แล้วก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องมาเสียเวลาเลยด้วยซ้ำ 



         การแนะนำได้จบลงแต่ดูเหมือนอาจารย์ชายวัยสี่สิบที่กำลังเช็คชื่ออยู่ จะเห็นได้ว่ามีเด็กที่ขาดเรียนอยู่ไปบางคน เต้ากระชับแว่นตามองรายชื่อนั้นอีกครั้ง 



         "ฮาริมะ ฮาริมะ มิกะไม่มาอย่างนั้นหรอกรึ" อาจารย์กวาดสายตาไปมองยังที่นั่งและดูเหมือนว่าจะมีที่ว่างอยู่สองที่อยู่ที่นึงเป็นที่หลังสุดริมหน้าต่างข้างหลังของชายที่ชื่อ ริงามิเนะ มิคาโดะ ส่วนอีกที่ก็คงจะเป็น
    ที่ที่อยู่ข้างกับ คิโนมิยะ ชิยูกิ 



         ทว่าไม่นานนักคำตอบของอาจารย์ก็ได้เฉลย มีผู้มาเยือนคนใหม่เข้าห้องเรียนมา  ชิยูกิที่อยู่ใกล้ประตูสุดจึงสามารถสังเกตรูปพรรณสัญฐานของบุคคลปริศนาได้ชัดสุด



         ชายร่างสูงใหญ่ผมสีน้ำตาลออ่อน เปิดประตูเข้ามาในห้องแต่แทนที่เขาจะพูดขอโทษหรือแสดงอาการสำนึกผิด เขาได้แต่ยืนนิ่งมองไปรอบห้องเหมือนกับกำลังมองหาใครบางคนอยู่

        "มาสายตั้งแต่วันเรียนวันแรกเลยงั้นหรอ ตอนนี้กำลังแนะนำตัวกันอยู่พอดี งั้นแนะนำตัวเองตรงนั้นเลยแล้วกัน" อาจารย์ชายชรากล่าว



    "ผม ยางิริ เซย์จิครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" บางครั้งหมอนนี้อาจจะแค่อยากเด่นก็ได้ เพราะสมัยนี้เองก็มีการแนะนำตัวแปลกๆอยู่ไม่ใช่น้อยและการมาสายในวันแรกนั้นก็อาจจะเป็นการจดจำที่น่าจะง่ายสุดก็ได้ถ้าให้เทียบกับพวกแต่งหน้าจัด แต่งตัวสุดโต่งหรือย้อมสีผมแสบตา 'ยางิริ นามสกุลคุ้นๆแหะ' นั้นคือสิ่งที่ชิยูกิคิดเหมือนเคยได้ยินผ่านๆมาจากไหนสักที่แต่กลับนึกไม่ออก



    "งั้นก็รีบมานั่งที่ตัวเองซะนะ" อาจารย์ได้พูดอันเชิญให้ยางิริมานั่งแต่ทว่าเจ้าตัวกลับตอบคำถามที่น่าจะเกินคาดของใครหลายๆคนก็เป็นได้



    "ไม่ดีกว่าครับ ผมคิดว่าผมอาจจะไม่มาโรงเรียนสักพัก ไม่สิอาจจะไม่มาตลอดไปเลยก็ได้ งั้นขอลานะครับ" ความงุนงงของคนในห้องรวมถึงอาจารย์ก็ได้ก่อตัวขึ้น เสียงซุบซิบดังไปทั่วกับการมาและจากไปของนักเรียนที่มาวันแรกก็เต็มไปทั่วห้อง 



    "ยางิริ นี้เธอหมายความว่าไง" 



    "ก็ตามนั้นแหละครับ เพราะผมมีเรื่องสำคัญมากที่รีบทำมากกว่าเรื่องไหนๆ ผมจะมาเสียเวลาเปล่าๆให้กับพวกคุณไม่ได้หรอกครับ ถ้างั้นลาละครับ" ทิ้งประโยคสุดท้ายเสร็จก็เดินออกจากห้องไปแบบไม่สนใจใครทั้งนั้น 



    เดี๋ยวนี้เขาอ้างการไม่มาโรงเรียนแบบนี้แล้วรึไงกัน หน้าด้านไม่เบาเลยหมอนี้ ชิยูกิเท้าคางมองคนที่จากไปอย่างเซ็งๆ เมื่ออาจารย์เห็นแบบนั้นจึงได้วิ่งตามเจ้าตัวออกและดูเหมือนว่าคาบแรกอาจจะไม่มีการสอนก็เป็นได้ ซึ่งอาจจะต้องขอบคุณหมอนี้ที่ทำให้เป็นแบบนั้น ชิยูกิจึงได้หยิบมือถือขึ้นมากดดูข้ามเวลาพลางๆ



    ครืดๆ เสียงแจ้งเตือนข้อความแบบสั่นแจ้งเตือน



    xx/xx/xx 09:20 p.m.
    Kanra online 09:20 p.m. 

    Kanra: เป็นเด็กไม่ดีเลยมาแอบเล่นมือถือระหว่างเรียแบบนี้

    Kanra: ระวังจะโดนคุณครูดุเอานะ
    Azure online 09:22 p.m.


    Azure: แล้วนายไม่ไปทำงานทำการรึไง ว่างมากพอที่จะมาคุยกับฉันงั้นสิ 

    Kanra: ฉันมีลูกค้าเสมอแหละ ถึงไม่มีแค่เรียกกริ้งเดียวก็มาแล้ว สบายๆ

    Azure: เอาเหอะ แล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันกำลังใช่มือถืออยู่ ฉันไม่ได้ออนไลน์แชทอยู่สักหน่อย

    Kanra: นั้นก็เป็นส่วนนึงของงานฉันเหมือนกัน

    ชิยูกิมองไปรอบๆมือถือของตัวเองเพื่อดูว่ามีกล้องจิ๋วแอบซ่อนอยู่ตรงไหนรึเปล่า ดีไม่ดีหมอนี้อาจจะกำลังแอบดูเธออยู่ก็ได้


    Kanra: ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่ได้ติดกล้องไว้ที่มือถือหรือที่ตัวเธอหรอก

    Azure: โรคจิต

    Kanra: location: www.xx/xxx/xxxx xxxx xx.drrr.com 

    Azure: นี้อะไร

    Kanra: การแสดงไง นี้ยังไม่ถึงครึ่งวันเธอก็ลืมแล้วหรอ เศร้าจัง:(

    Azure: ฉันไม่ได้ตกลงสักหน่อยว่าจะไปดูการแสดงนาย 

    Kanra: เธอรู้ได้ไงว่าการแสดงของฉันมันจะแย่

    Azure: การแสดงของนายมันวิปริต ตั้งแต่สองวันที่แล้วที่นายลากฉันไปตอนดึกเพื่อพาฉันไปดูการ ฆ่าตัวตายของเด็กผู้หญิงคนนึงที่หลังจากที่นายไปช่วยชีวิตเธอ ถ้าให้พูดว่าโชว์ถัดไปจะเป็นไง 

    Azure: วิปริต

    Kanra: นี้เธอมองฉันเป็นคนแบบนั้นงั้นสิ เสียใจนะเนี้ย

    Azure: นายมีความรู้สึกเสียใจด้วยหรอ ตกใจนะเนี้ย

    Kanra: ......

    Kanra: จ่ะ

    รอยยิ้มบางๆของเด็กสาวได้ปรากฎบนใบหน้าเธอกับบทสนถนาเรียบง่าย "บ้าบอ"



         เวลาได้ผ่านไปจนล่วงเลยไปถึงเวลาเลิกเรียน หลังจากคาบแรกก็เป็นคาบว่างสำหรับเธอแต่หลังจากนั้นก็เป็นคาบปกติที่แนะนำอาจารย์และแจกแจงการเรียนของปีแรกให้ฟังตามปกติ 

         ชีวิตของนักเรียนม.ปลายวันแรกของ คิโนมิยะ ชิยูกิ ก็ราบรื่นไปได้ด้วยดี ถ้าไม่นับช่วงเช้าที่มีคนมาโรงเรียนว่าตัวเองจะไม่มาโรงเรียนอีกแล้ว อาหารกลางวันที่รสชาติไม่ดีไม่แย่เกินไป 

         ความสัมพันธ์เพื่อนๆในห้องกับตัวเธอวันแรกก็คงเรียกได้ว่าศูนย์ ถ้าดูจากโดยรวมก็เรียกก็เรียกได้ว่า      โอเคดี เหล่านักเรียนต่างถยอยออกจากโรงเรียน แสงแดดสีส้มอมแดงสาดส่องไปทั่วถนน 

         ชิยูกิเองก็ได้กำลังเดินทางกลับบ้านเหมือนเด็กคนอื่นเช่นกัน ในหูก็ฟังเพลงจากหูฟังสีขาว เวลาแบบนี้แหละ I'm so tried... ของ Lauv, Troye Sivan เหมาะกับการกลับบ้านวันนี้ที่สุด เสียงเพลงได้เริ่มบรรเลงไปตามทาง เดิน 


    I’m so tired of love songs

    Tired of love songs

    tired of love
    Just wanna go home

    Tired of love songs

    , Wanna go home

    Wanna go home

    เด็กสาวฮัมเพลงคลอไปกับเพลงเบาๆ แต่ยังไม่ทันที่เนื้อเพลงถัดไปจะเริ่ม จู่ๆก็มีมือของใครบางคน มาขว้าไว้ที่ไหล่ของเธอ


    " เจอตัวแล้ว "






     Kanra: 'ถึงเธอไม่มา ฉันก็จะไปรับเธออยู่ดี'
































              
                    
                                                      
    TB
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×