[Fic SJ]•My Lover —•[Only yoU]•—

ลำดับตอนที่ #3 : Mission no.2 :: Night dream

ภารกิจที่ 2

Night Dream

                ในตัวเมืองที่มีคนพลุกพล่านเป็นเรื่องปกติของกรุงโซล เมืองที่ไม่เคยหยุดและหลับใหล เช่นเดียวกับแสงไฟในร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่ง หลอดไฟนีออนสีขาวสว่างถูกวางเรียงเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ Night Dream หน้าร้านจัดเป็นสวนเล็กๆกับบ่อปลาทำให้บรรยากาศดูร่มรื่น ภายในถูกตกแต่งแบบคลาสสิคด้วยไม้สีน้ำตาลอ่อน

ร้านอาหารแห่งนี้ แบ่งออกเป็นสองโซน โซนเอ เป็นห้องอาหารรวมเหมือนร้านอาหารทั่วๆไป สำหรับลูกค้าที่ไม่ต้องการความส่วนตัวมากมายนัก โซนบี เป็นห้องอาหารที่ถูกแยกออกไปสำหรับลูกค้าที่ต้องการความส่วนตัวเพราะจะแยกเป็นห้องๆซึ่งร้านนี้มีเพียงสี่ห้องเท่านั้น ...

...ห้อง 02 โซนบี...

“เอ้าฉลองให้กับ L.T.G. ที่เกิดใหม่เย้!” เด็กสาวตัวเล็กผิวขาวอมชมพูอย่างคนสุขภาพดีเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นเหนือหัวก่อนที่แก้วใบอื่นอีกหกใบจะยกขึ้นตาม

“เอ่อ...ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้...มั้ง อึนฮวา” เสียงของเด็กสาวผมยาวสีดำมัดรวบเป็นหางม้า โฮริน เพื่อนสนิทของ อึนฮวา

“น่าๆ นานๆทีพวกแกจะปลีกตัวออกมาได้นะ” อึนฮวา ว่าพลางตบบ่าคนขี้อายเบาๆ

“นี่ คิดว่าสวยนักหรอ! ยืนอยู่ได้รีบๆนั่งลงไปไป๊!” คำหยอกแสบๆคันๆของคู่กัดที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเรียกนัยน์ตากลมโตให้หันขวับแล้วสงครามเย็นระหว่างดวงตาสองคู่ก็เริ่มขึ้นบนโต๊ะอาหาร อากัปกิริยาที่ไม่มีใครสนใจนัก ยกเว้นก็แต่เพื่อนสาวอีกคนที่นั่งติดๆกันผิวเหลืองนวลแบบคนเชื้อสายจีน ดวงตาตี่ชั้นเดียวมอง อึนฮวา และ จินวู สลับกันอย่างเอือมๆ ปนขำๆ ก่อนที่ชายหนุ่มซอยผมยาวสีน้ำตาล ท่าทางเจ้าสำอางมิใช่น้อย หรือ ที่เพื่อนๆเรียกว่า จินวู จะละสายตาออกจากเด็กกะโปโลอย่าง อึนฮวา

“ชิ เห็นแกเด็ก ตัวเตี้ยๆ! ตากลมๆวันนี้จะไม่หาเรื่องก็แล้วกัน” เจ้าตัวเน้นคำว่าตัวเล็กอย่างชัดเจน พลางยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาลิ้มรส แล้วยักคิ้วอย่างท้าทาย

“ไอ้จินวู!!!” คนตัวเล็กที่ว่าก็ได้แต่ตัวสั่นกึกๆราวกับเจ้าเข้า

“น่าๆวันนี้เรามาฉลองกันนะ” ยูจิน ที่นั่งดูอยู่เงียบๆเข้ามาห้ามแม้ว่าสายตาที่มองล้อเลียนทั้งคู่จะไม่ต้องการอย่างนั้นก็ตามที ใครๆก็รู้ว่าสองคนนี่กัดกันตั้งแต่สมัยไหนจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เลิก คู่ที่ใครๆก็ลุ้นกันตัวโก่งว่าจะลงเอยอย่างไร หลายครั้งที่เจ้าหนุ่มเจ้าสำอางแสดงความนัยออกมาอ้อมๆแต่ท่าที่ของสาวเจ้า อึนฮวาน เนี่ยซิชวนให้ จินวูใจแป้วเสียจริง

“เฮ้อ~อ...หืม?” เสียงถอนหายใจเบาๆของ จีมิน ที่นั่งทานอาหารเงียบๆ แล้วนิ้วเรียวๆของเพื่อนเชื้อสายจีน ฮยอนแจ จะสะกิดที่ไหล่เธอเบาๆ

“ไปห้องน้ำกัน”

…ห้อง 03 โซนบี...

                เสียงสวรเสเฮฮาตามประสาผู้ชายอารมณ์ดีเวลาออกมาเที่ยวดังระงม ยิ่งมีเพื่อนถูกใจคุยด้วยกันเสียงพูดคุยถึงไปได้ขึ้นทุกทีๆ แล้วบานประตูสีน้ำตาลอ่อนก็เปิดออกพร้อมกับผู้มาใหม่ที่มาสายกว่าชาวบ้านเขาทุกที ชายหนุ่มร่างอวบเดินตรงมาทางพวกเขาพร้อมรอยยิ้มที่มีเสมอมา

                “ไงพี่เห็นว่าดื่มไม่หยุดเลยนี่” คังอิน เดินเข้ามาตบบ่าพี่ชายของ(พวก)เขา เห็นคนอื่นๆบอกมาว่าระหว่างที่เขายังไม่มาพี่แกกระดกไปไม่ต่ำกว่าห้าแก้วแล้ว

                “มาสายแล้วอย่าพูดมากน่า!” พี่ชายหน้าหวาน ลีทึก ถึงดุเข้าให้

                “ผมมีงานนี่น่า”

                “งานจีบหญิงน่ะหรอพี่!” คำแก้ตัวเดิมๆที่เจ้าตัวใช้ประจำและหวังว่ามันจะช่วยได้

                “ไอ้วอน! เงียบปากปาย~ย” แต่เพราะปากของไอ้น้องไม่รักดีทำให้คำแก้ตัวของเขาฟังไม่ขึ้น

                “แล้วไปถึงไหนแล้วล่ะพี่ เจอ ‘เธอ’ หรือยัง” ชายหนุ่มอีกคนถามขึ้นสำเนียงเกาหลีแปล่งๆของเขาไม่ได้ทำให้ใบหน้าคมคายหมดราศีเลยซักนิด

                “ก็ยังหรอก...ว่าแต่คนอื่นๆล่ะไปไหนกันหมด” คังอิน ตอบเสียงลอยๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบเปลี่ยนเรื่องดวงตาก็กวาดมองไปรอบๆห้องจึงสังเกตุว่าสมชิกเอสเจมันน้อยพิลึกที่นี่มีแต่ เขา ลีทึก ฮยอกแจ ฮันเกิง แล้วก็ซีวอนเท่านั้น

                “ส่วนใหญ่ก็ติดงานทั้งนั้นแหละพี่” ฮยอกแจ ว่างพลางกระดกแก้ว

                “อ้าวไป ลีทึก ไปไหนล่ะ” ฮันเกิงถามขึ้นเมื่อเห็นลีทึกลุกขึ้นไปเฉยๆ

                “ไปห้องน้ำ”

............

...ห้อง 02 โซนบี...

                เสียงฟังที่เปิดคลอเบาๆกับอาหารอร่อยๆทำให้ทุกคนลืมไปว่ามีเพื่อนอีกสองคนที่หายไป

♪♫~…So I pray for you (oh) So I…So I promise you (oh) So I…♫♪~

...ของ ฮยอนแจ นี่นาลืมไว้หรอเนี่ย แถมไม่โชว์เบอร์อีกต่างหาก... ยูจิน คิดในใจเมื่อเสียงโทรศัพท์ของเพื่อนดังขึ้นแต่เจ้าตัวดันลือไว้

                “เดี๋ยวมานะเอาโทรศัพท์ไปให้ ฮยอนแจ แปบนึง” ว่าจบยังไม่ทันได้ฟังคำตอบเจ้าตัวก็กุลีกุจอออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

“จ้าๆ” เสียงตะโกนไล่หลังของ อึนฮวา ที่ ยูจิน คงไม่ได้ยิน

...เอ~เดี๋ยวแล้วสองคนนั่นอยู่ไหนล่ะเนี่ย...

............

นัยน์ตาคู่สวยมองภาพด้านหน้าอย่างเบลอๆ เดินไปๆมาๆอย่างเซๆเป็นเพราะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่เขาดื่มเข้าไปแท้ๆเลย แล้วลมหายใจก็ต้องสะดุดเมื่อเจอที่คนนั้น หญิงสาวผมยาวคลอเนินอกเดินวนอยู่หน้าห้องน้ำ แม้มองจากด้านหลังก็ไม่น่าจะผิดคน…

...ยูอา... ลีทึก ขยี้ตาตัวเองอีกครั้งเผื่อว่ามันอาจเป็นแค่ฝันไปแต่ไม่ใช่เธอยังอยู่ตรงนั้นเดินอยู่ตรงนั้น ห่างไปเพียงไม่กี่เก้าเท่านั้นเอง ใบหน้านวลมองซ้ายทีขวาที เร็วเท่าความคิดอ้อมกอดแข็งแกร่งจึงสวมจากด้านหลังของร่างบางด้วยความคิดถึง

“อ๊ะ! คุณเป็นใครน่ะ!!!”

“ทำพูดกับพี่แบบนี้ล่ะ ยูอา”

…ยูอา? อะไรของเขาเนี่ย!!...

“นี่ ปล่อยนะ คุณ!!! ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วยค่ะ!!!” เสียงขอความช่วยเหลือที่ใครก็คงไม่ได้ยินก็ห้องมันกันเสียงด้านนอกไม่ให้รบกวน นึกโทษไอ้คนที่สร้างตะหงิดๆว่าจะทำไปทำไม!!!

…มิน ฮยอนแจ พวกแกอยู่หนาย~ย

....

                “มิน นั่นเสียง ยูจิน รึเปล่าน่ะ” ก๊อกน้ำถูกปิดลงกะทันหันเมื่อเสียงขอความช่วยเหลือดันเหมือนเสียงเพื่อนเธอซะอย่างนั้น

                “เออ! น่าจะใช่นะ!!” ทั้งคู่ถึงได้รีบวิ่งออกไปจากห้องน้ำ

                “นี่ ปล่อยเพื่อนฉันนะ” จีมินว่าเมื่อเห็นผู้ชายหน้าหวานคนหนึ่งเกาะติด ยูจิน

                “พวกแกช่วยเค้าด้วย”

                “ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว ยูอา” เสียงตอบลอยๆเพ้อๆของคนไม่รู้สึกตัว

“ยูอา กะผีแกเดะ!!!” หมัดน็อกจึงเข้าเป้าตาสวยๆโดยไม่ปราณี ไม่สร่างเมางานนี้ก็ไม่รู้จะสร่างงานไหนแล้ว

.....

“นี่!หน้าตาเขาคุ้นๆไหมนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนรึเปล่า” ฮยอนแจที่อยู่ด้านหลัง จีมิน แสดงความเห็นเมื่อลองมองคนที่สลบให้ดีๆ

“อะ...เออนั่นซิคุ้นๆนะ” ยูจิน ที่อยู่ด้านหลังจีมิน เช่นกันเดินออกมาดูบ้าง

                    ...คล้ายๆ ลีทึก หัวหน้าวงของซุปเปอร์จูเนียเลยแฮะ...

“พี่!! พี่ลีทึก!!” ชายหนุ่มร่างอวบร้องด้วยความตกใจไม่แพ้คนอื่นๆ ก่อนจะวิ่งมาดูคนที่พวกเขาเรียกว่า พี่

….ชัดเลย!!...

“นี่คุณ! ทำอะไรเพื่อนผม” ชายหนุ่มอีกคนเดินเข้ามาถามหากพวกเธอฟังไม่ผิดสำเนียงเขาแปลกๆนะ นัยน์ตาคู่นั้นไล่มองมาที่ละคนมองมาที่ เธอ ยูจิน และหยุดที่ ฮยอนแจ หากว่าเธอไม่ตาฝาดไปนัยน์ตาคู่นั้นมีแววตกใจอยู่เล็กๆ

“ไม่ว่าจะทำอะไรคุณต้องรับผิดชอบ!!”


                  ....ซวยแล้วซิ....
 
.
.
.
.
.
.
.

 
        





จบไปอีกหนึ่งตอน 55+ ด้วยความยากเย็น
เฮ้อจิงๆเล้ยไปบ่นเพื่อนคนหนึ่งไว้บ่อยๆว่ามันไม่ขยันอัพ แต่ดูผมเดะเหอะๆ

B.KanG

หากคำว่า..รัก...คำนั้นเธอพูดออกมาจากหัวใจ  แม้ว่าวันนี้เราต้องห่างไกล
ฉันจะไม่ไหวหวั่น หาก...รัก...คำนั้นเธอพูดมาเพราะ...เหงาใจ 
ฉันคงเสียใจไปตลอดกาล...