[Fic Kagerou daze] Black Snake

ลำดับตอนที่ #3 : 《CH.2》50%

《CH.2》



★Welcome to my world Welcome to my heart★

.
.
.

 

  "นาย...คุโรฮะ" คิโดะที่พึ่งจะออกมาพูดขึ้นเมื่อมองเห็น'ตัวอันตราย'และมองด้วยสายตาที่ระแวงและแสดงให้เห็นถึงความไม่ไว้วางใจในตัวเขา 

  "ออกไปจากบ้านพวกเราซะ!"

  คุโรฮะทำเสียงฮึดอัดขึ้นจมูกอย่างเบื่อหนายก่อนจะมองไปเห็นมารีที่ตัวสั่นอยู่ข้างหลังเซโตะ เขาผุดยิ้มอย่างยินดีก่อนจะปล่อยมือจากร่างที่เขาลากมาด้วยก่อนจะเดินตรงไปหามารีโดนไม่สนใจใคร

  "อึก" มารีมองดวงตาคู่นั้นที่จ้องมาอย่างหวาดๆ

  "ไง ท่านราชินี ได้เจอกันอีกแล้วนะครับ" คุโรฮะโค้งเล็กน้อยก่อนจะเอือมจับมือมารีและกำลังจะประทับจุมพิตลงหลังมือเล็กๆนั้น 

 

  ผั๊วะ

 

  แต่ไม่ทันที่จะริมฝีปากเขาได้สัมผัสร่างของเขาก็ล้มลงเพราะแรงจะหมัดของเซโตะ คุโรฮะรับรู้ได้ถึงรสเลือดในปากของเขาก่อนจะใช้หลังมือปาดมุมปากข้างที่โดนต่อย เขาลุกขึ้นและแสยะยิ้มเล็กน้อยราวกับมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

  "อย่ามายุ่งกับมารี"

  "หึ อะไรกันๆ ยัยนี่เป็นคนปลุกฉันขึ้นมาเองเชียวนะ"

  "..."

  "ถึงตอนแรกจะไม่ค่อยแน่ใจก็เถอะนะ แต่พอเห็นจากสภาพของแต่ละคนแล้วก็พอเดาได้แล้วล่ะ หึหึหึ"

  "หุบปากไปซะ"

  "ถ้าไม่ล่ะ นายจะยังไง อ่านใจฉันหรอ"

  "แก..."

  ก่อนที่เซโตะจะต่อยคุโรฮะอีกครั้ง คิโดะก็เดินเข้ามาขวาง

  "พอก่อนเซโตะ หมอนี่อาจจะอธิบายเรื่องพวกนี้ให้เราได้"

  "..."

  "เซโตะ มารีกลัวนายแล้วนะ"

  เซโตะหันไปมองร่างเล็กๆที่สั่นกลัวยิ่งกว่าเดิมนั่นทำให้เขาจำเป็นต้องรีบสงบลงแต่โดยดี และพยายามปลอบเธอ

 
  เหลือเพียงคิโดะที่กำลงยืนประจันหน้ากับตัวอันตราย

  "นาย มาที่นี่มีจุดประสงค์อะไร"

  "เฮอะ ฉันก็ไม่ได้มาทำอันตรายพวกเธอหรอกน่า"

  "แล้วพวกเราจะไว้ใจนายได้ยังไง"

  "เฮ้ ฉันก็กำลังลำบากเหมือนกันนะเฟ้ย ถึงจะดีใจนิดหน่อยก็ฉันกลับมาได้ก็เถอะ"

  "รับปากได้ไหมว่าจะไม่ทำร้ายพวกเรา"

  "ถ้าฉันทำร้ายพวกเธอฉันก็โดนยัยตัวเล็กนั้นฝังฉันอีกน่ะสิ อีกอย่างฉันก็โน้มน้าวอะไรพวกเธอไม่ได้อีกแล้ว"

  คิโดะจ้องเขม็งเพื่อจับผิดเขา แต่ดูท่าเขาจะกำลังหงุดหงิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ เธอจริงอนุญาตให้เขาเข้ามาได้และเดินนำไปที่โซฟาที่เซโตะกับมารีพึ่งจะมานั่งได้ไม่นานแต่เมื่อมารีเห็นคุโรฮะเธอก็หดขาขึ้นบนโซฟาและคว้าหมอนอิงใบเล็กๆมาบังไว้ราวกับมันเป็นเกราะป้องกัน เซโตะเบือนหน้าหนีอย่างไม่ชอบใจนักถึงแม้เขาจะเป็นคนที่ยิ้มแย้มตลอดเวลาแต่การที่มีตัวอันตรายที่ถึงพูดจี้ใจดำเขาได้รับอนุญาตเข้ามาในบ้านทำให้เขาไม่สมอารมณ์อย่างมาก

 
"เอาล่ะ นายช่วยอธิบายเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นหน่อยได้ไหม"

  คิโดะพูดขณะที่คุโรฮะทิ้งตัวลงนั่งอย่างสบายๆราวกับเป็นเจ้าบ้าน

  "อันที่จริงก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่าเกิดขึ้นได้ยังไง แต่ว่ามันเป็นผลจากลูปของยัยนั่น ฉันหมายถึงมารีน่ะ"

  "แล้วตอนนายรู้สึกตัว นายอยู่ที่ไหน ที่ที่เราเจอนายตอนนั้นรึเปล่า"

  "ไม่ๆ ฉันตื่นมาในห้องนอนของไอ้ขี้เซานั่น" เขาพูดพลางชี้ไปที่โคโนฮะที่กำลังกลับอยู่บริเวณทางเข้า

  "น่าขนลุกชะมัด ฉันดันตื่นมาแล้วเจอตัวเองนอนข้างเจ้าบ้านั่น แล้วปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น เลยพยายามตามหาพวกเธอเนี่ยหายากเป็นบ้านแต่ก็โชคดีที่เจอเจ้าชุดวอร์มวิ่งมาถึงนี่ ถึงจะเกือบๆคลาดกันก็เถอะ"

  เขาพูดอย่างเบื่อหนายก่อนจะยกขาวางบนโต๊ะรับแขกอย่างไม่เกรงใจ

  "แล้วที่นายบอกว่าลำบากคือการตามหาพวกเรางั้นหรอ"

  "เปล่า ฉันตื่นมาแล้วฉันไม่มีที่ซุกหัวนอน"

  คิโดะมองอย่างไม่เชื่อในคำพูดที่ดูเป็นเรื่องเล็กน้อยที่โคตรจะไม่น่ากังวลเท่าการที่ไอ้เชี่ยนี่ตื่นขึ้นมา

  ห่วงเรื่องแค่เนี้ย

  "แล้วทำไมนายไม่อยู่กับโคโนฮะล่ะ"

  "ถ้าพวกแก่ๆที่อยู่บ้านนั้นเห็นนฉันเข้าไม่ยิงฉันทิ้งเลยล่ะ อยู่ดีดีมีคนแปลกๆหน้าตาไม่น่าไว้ใจเข้ามาอยู่ในบ้านเนี่ย"

  ด่าตัวเองก็เป็นด้วยแหะ

 
  "แล้วทำไมต้องมาบ้านนี้ล่ะ"

  "ก็ฉันไม่รู้จักใครแล้วนี่หว่า แล้วบ้านนี้ก็ดูเหมือนจะมีคนที่คุยรู้เรื่องอยู่ด้วย เผื่อจะช่วยฉันได้สักหน่อย"

  "งั้นก็ได้ ฉันให้นายอยู่ที่นี่"

 
คำพูดนั้นทำให้เซโตะถึงกับหันมามองอย่างไม่เชื่อหูตัวเองและทำให้มารีแทบจะเป็นลมเมื่อนึกถึงว่าต้องอยู่กับคนที่เคยพยายามจะมาขายตรงให้เธอ

  "คิโดะ เธอบ้าไปแล้วหรอ"

  "ฉันมีเหตุผลพอน่า เซโตะ"

  "เหตุผลบ้าอะไรเอาคนที่เกือบฆ่าพวกเรามาอยู่ด้วย"

  "ไอ้หมอนี่กลัวโดนมารีฝังอีกรอบนะ แล้วก็เขารับปากไว้แล้วว่าจะไม่ทำร้ายพวกเรา"

  "แล้วเธอเชื่อคำพูดหมอนี่หรอ"

  "เพราะฉันไม่เชื่อไง ถึงต้องให้อยู่ในสายตาพวกเรา เพื่อจะได้ไม่ไปเดินขายความฝันให้คนอื่นอีกไง"

  "แต่..."

  "ฉันคิดมาดีแล้ว เชื่อใจฉันสิ"

  "แล้วมารีล่ะ"

  "ฉันจะพูดกับมารีเอง และฉันเชื่อว่านายจะไม่ปล่อยให้มารีโดนทำร้ายหรอก ใช่ไหม"

  "..."

  "..."

  "งั้นก็ได้"

 

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

06/05/58
《up1%》

08/05/5
《up50%》
ใจจริงอยากปูเรื่องให้ยาวกว่านี้ก่อน
แต่กลัวว่าจะเบื่อกันเลยขอรวบรัดหน่อยละกันนะคะ ;w;