ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งหนึ่ง

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของไรท์เท่านั้นถูกสร้างขึ้นมาเพื่อสนองความต้องการของตนเองและยังเป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ที่พึงหัดแต่งเท่านั้นอาจมีคำผิดบ้างหรือเรื่องราวในนิยายอาจดูแปลกดูไม่ประติดประต่อหรือไม่สมเหตุสมผลตัวละครเอกในนิยายหากไม่ถูกใจผู้อ่านต้องขออภัย ณ ที่แห่งนี้ด้วยนะค่ะผู้อ่านที่ไม่ชอบนิยายของไรท์สามารถกดปิดเลือกที่จะไม่อ่านนิยายเรื่องนี้ไปได้เลยค่ะสามารถคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้ไรท์หรือให้คำแนะนำได้เสมอค่ะแต่ขอความกรุณาผู้อ่านงดใช้คำที่รุนแรงซึ่งอาจส่งผลต่อการแต่งนิยายของไรท์ในตอนถัดไปด้วยนะค่ะ

---

วันนั้นคือวันที่ชีวิตผมได้เปลี่ยนไปตลอดการเพียงแค่สบตาคมของชายหนุ่มเสียงพูดคุยที่อยู่รอบตัวกับดังไม่เท่าเสียงหัวใจของผมที่เต้นดังออกมาไม่หยุดราวกับเวลาได้หยุดหมุนรอบตัวของพวกเราถึงแม้จะอยู่ไกลกันแต่กับให้ความรู้สึกอยู่ใกล้แค่เอื้อมใบหน้าคมที่เคยนิ่งสงบดังสายน้ำกับประดับไปด้วยรอยยิ้มที่ไม่ว่าจะหญิงหรือชายต่างก็จับจ้องมองด้วยสายตาหยาดเยิ้มชั้งหน้าเสียดายที่รอยยิ้มนั้นไม่ได้ถูกส่งมอบให้กับผมถึงแม้เราจะสบตากันก็ตาม

“เดียร์น่า”  น้ำเสียงนุ่มทุ่มเอ่ยขึ้นเรียกชื่อของหญิงสาวที่ผู้คนต่างก็รู้ดีว่าเธอคือคนที่เขารักมากเพียงใด

“เอเลนคุณมาแล้วหรอค่ะ”  เสียงของหญิงสาวดังมาจากด้านหลังของผมเพียงหันหลังไปมองก็พบกับใบหน้าน่ารักดวงตาของเธอกลมโตสุกใส ริมฟีปากยกยิ้มขึ้นมาอย่างยินดีชุดเดรชฟูฟ้องสีฟ้าสดใสชั้งเหมาะกับดวงตาของเธอที่ราวกับท้องฟ้า 

น้องสาวฝาแฝด ของผมเธอผู้เป็นดังรักแรกของชายหนุ่มทุกคนน้องสาวผู้เป็นแก้วตาดวงใจของคนในครอบครัวที่ซึ่งถูกเลี้ยงดูมาอย่างทะนุถนอมเป็นอย่างดีเธอเดินผ่านผมไปจับมือของชายหนุ่มที่เป็นรักแรกของผมอย่างแผ่วเบาพวกเขาทั้งคู่เมื่อยืนอยู่เคียงข้างกันก็ไม่ต่างอะไรกับเจ้าหญิงและเจ้าชายของงานเต้นรำในค่ำคืนนี้

ช่างเหมาะสม 

นั้นคือสิ่งที่อยู่ในใจของผมไม่เพียงแต่พวกเขาทั้งคู่เท่านั้น  ท่ามกลางเหล่าผู้คนมากมายหอมล้อมพวกเขายังมีเพื่อนสมัยเด็กของผมอีกสองคน หนึ่งคือคุณชายโจแดนที่เคยพร่ำบอกว่าแอบชอบผม อีกหนึ่งคือคุณชายซินเวอร์ที่เคยช่วยผมทุกครั้งที่เดือดร้อน ไม่เพียงแค่นั้นเพื่อนสนิทของพี่ชายพวกเราอีธานชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เคยพร่ำบอกว่าเชื่อใจในตัวผมเสมอ กับอีกคนคุณดาวินผู้ที่ซึ่งไม่แยแสผู้ใดเลยยกเว้นน้องสาวฝาแฝดของผม 

ผู้คนที่ผมเคยรักและเคยเชื่อใจถูกน้องสาวที่รักครอบครองหัวใจพวกเขาไปจนหมดในวันนั้นเองที่ผมได้รู้สึกตัวว่าไม่มีทางที่ผมจะแทรกแทรงความสัมพันธุ์ของพวกเขาได้ทำได้เพียงแค่มองอยู่ห่าง ๆ ราวกับคนนอกเพียงเท่านั้น…..

---