เกมส์รัก พนันหัวใจ เขาและเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : สาวแกร่งกว่าชายกะเจ้าชายดุจน้ำแข็ง

และแล้วเจ้าชายก็จุมพิตเจ้าหญิง เมื่อเจ้าหญิงฟื้นขึ้นมาก็

“ที่นี่ที่ไหน??” เจ้าหญิงค่อยๆลืมตาขึ้น

“ที่นี่คือวังปีศาจ เจ้าถูกจับตัว และถูกทำให้หลับไปยังไงล่ะ” เจ้าชายตอบและจับมือเจ้าหญิงก่อนจะค่อยๆดึงเจ้าหญิงเข้ามาสู่อ้อมกอด

“งั้นพระองค์ก็เป็นคนมาช่วยข้าใช่มั้ย”

“ใช่แล้ว” เจ้าชายตอบและยิ้มพลางอุ้มเจ้าหญิงขึ้นม้าและควบไปยังปราสาทครองคู่กันตลอดไป

“คัตๆๆ!! เยี่ยม” เสียงผู้กับตะโกนขึ้น

 

“อ๊ากๆ!!” เสียงหนึ่งตะโกนขึ้น

“เป็นอะไรไปอึนมี เธอจะตะโกนเสียงดังทำไม” จีเฮว่าและเดินมาเคาะหัวฉัน

“ก็...ทำไมจะต้องให้ฉันมารับบทเจ้าหญิงบ้าบอนี้ด้วยเล่า ห้องเราคนสวยๆก็มีตั้งเยอะนี่นา” ฉันว่าและลูบหัวตัวเอง ฮือๆ เจ็บนะ ยัยบ้านิ

“นะ....นี่เธอยังไม่เข้าใจคอนเซ็บต์ของเราอีกเหรอ” จีเฮพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ

               

ใครว่าไม่เข้าใจกันละ ก็คอนเซ็บต์เนี่ย ถ้านึกย้อนมันก็ออกจะทำร้ายจิตใจเด็กสาวอย่างฉันเกินไปนะสิ

เมื่อ 3 เดือนก่อน

“เอาละ..ทุกคน นี่ก็จะวันงานโรงเรียนแล้วนะ นี่!! ฟังกันหน่อยสิ” คังจุงฮวาหัวหน้าห้องสุดเนี๊ยบตะโกนก่อนจะตบโต๊ะเสียงดัง

“นี่!! นายเป็นอะไรไป แค่นี้ก็ต้องขึ้นเสียงด้วยเหรอ คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน”  ฉันตะโกนออกมาอย่างเหลืออด

                เหอะ นายจะเป็นใครก็ช่างแต่จะมาวางก้ามในโรงเรียนนี้งั้นเรอะ ไม่มีทางซะหรอก

“เอ่อ....อึนมี ฉันว่าเธอนะ เงียบๆดีกว่านะ” จีเฮเข้ามากระซิบฉัน

            จุงฮวาเงียบและมองมาที่ฉันก่อนจะพูดต่อราวกับฉันไม่มีตัวตน

“เอาละ มาเริ่มกันต่อดีกว่า งานโรงเรียนปีนี้ ห้องเราต้องแสดงละคร ทีนี้ก็อยากให้ทุกๆคนช่วยกันคิดว่าอยากจะแสดงเรื่องอะไร” 

“ค๊า...” ยุนนา สาวสวยประจำห้องยกมือขึ้น

“ว่าไง...”

“ฉันอยากเสนอเรื่อง เจ้าหญิงนิทรา” ยุนนาพูดและค่อยๆมองมาที่ฉัน

“โห....ไม่เอาหรอกเรื่องแบบนั้นนะ น้ำเน่าจะตายไป” ทุกคนเริ่มเอะอะกันขึ้น

“เดี๋ยวก่อนๆ จุดสำคัญก็คือ ตัวแสดง ถ้าเราให้อึนมี สาวผู้มีชื่อว่า แกร่งกว่าชายมารับบทเป็นเจ้าหญิงละ ส่วนเจ้าชายก็ให้จุงฮวา ผู้เงียบขรึมดุจน้ำแข็ง เท่านี้ห้องเราก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้วใช่ม๊า” ยุนนาพูดก่อนจะยิ้มเยาะมาทางฉัน

                ฮึ่ย!! นี่มันแกล้งกันชัดๆ เลย ใครแกร่งกว่าชายกันละ

“ฉันขอคัดค้าน”

“เอ๋.. ทำไมละ ทุกๆคนก็เห็นด้วยกันฉันใช่มั้ย”     

“เห็นด้วยๆ” ทุกๆคนเห็นด้วยกับยุนนา กันหมดเลยเหรอเนี่ย

            ฉันเลยมองไปทางจุงฮวา นายคือความหวังเดียวของฉันแต่ฉันก็มั่นใจว่านายจะต้องปฎิเสธ เพราะร้อยวันพันปีนายก็ยังคงดำรงตำแน่งผู้เงียบขรึมดุจน้ำแข็ง ไม่เคยแสดงอารมณ์ความรู้สึกใดๆ ทั้งสิ้น

“ฉันเอาด้วย ยังไงก็ไม่เสียหายอะไรนิ” เมื่อจุงฮวาพูดจบทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ และฉันก็ได้ยืนดูอ้าปากค้างก่อนที่จุงฮวาจะเดินมาจับไหล่ฉันและเดินออกจากห้องไป

 

จบการย้อนอดีต