คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #74 : แต่งตั้ง
อนที่ 73 – แ่ั้
พอพันธรและภัทรลับมาที่อทัพ สัาเือน้าศึบุ็ัึ้นทันที พันธรับภัทรรีบเลย วิ่ไปหยิบอาวุธปืนอนออมา
“พวน้ออยู่ที่นี่ เี๋ยวพี่ลุยเอ!” รุ่นพี่ทหารสวมเรื่อแบบและิอาวุธร้ายแรวิ่ออไปนอห้อ แ่พวพันธระามไป้วย
“บอให้หลบที่นี่ไ! น้อๆ ยัไม่เยเอสราม เี๋ยวบาเ็บ!” รุ่นพี่พูเสียั
“พวผมเยลุยับพวเอไอมาสิบว่ารั้แล้วรับ” ปิมบอพลาถือปืนล “ให้เรา่วย้วยเถอะ ที่เราฝึันมา็เพราะเหุผลนี้ไม่ใ่เหรอ?”
รุ่นพี่ทหารถอนหายใ ่อนะบอ
“ั้น็ไ้” รุ่นพี่ทหารพู “แ่อย่าทำเินำสั่พวพี่ล่ะ”
“รับ” พันธรรับ พวผู้หิเอ็ออมาาห้อพั ทั้หมพยัหน้าให้ัน
ฝ่ายพลุ่มยิ็ประำามุอัวเอ พวพันธรบุเ้าไป้านหน้าพร้อมับพวรุ่นพี่ทหาร นที่เป็นหัวหน้าเรียมสั่โมี
และแล้วบรราพวเอไอ็ระโ้ามรั้วเ้ามามามาย ทหารทุนที่หลบอยู่หลัเั้นยิโมีทันที านบินลอยเ้ามาในอาาเสามลำ ราวนี้พวมันไม่รีรอแล้ว พวมันยิเลเอร์ใส่เรื่อบินรบทหารนเสียหายไปหลายลำ ฝ่ายปราาที่อยู่ในบัเอร์ เาใส่ระสุนให้ับปืนสไนเปอร์อัวเอ พร้อมับเล็ไปที่านบิน
เายิระสุนใส่านบิน านบินระเบิึ้นลาอาาศและลมา้านล่า านบินที่เหลือเหมือนะรู้ำแหน่พลุ่มยิแล้ว ่ายิเลเอร์ใส่นหน้าหลุมระเบิ เือบะทำลายบัเอร์
“ไอ้พวเลวเอ๊ย!” ปราาเอาปลอระสุนเ่าออ แล้วเล็อีรอบ
“น้อปรา!” รีภพที่ถือสไนเปอร์เหมือนันี้ไปทาที่านบินลำหนึ่ ึ่ำลัทำลายอาารบ้านเรือนที่พัอาศัยอนอยู่ ปราาเล็เป้าอีรั้และยิเ้าใส่านบินนระเบิอีลำ
“ไม่ไ้ารแล้ว อาารไฟลุไหม้ให่เลย!” ปราาะโน “พวนัับเพลิอยู่ไหน?”
รถับเพลิันสีแแล่นเ้ามาอหน้าอาารที่ถูถล่ม บรราผู้อยู่อาศัยวิ่หนีออมาพลารีร้อ้วยวามใ เ้าหน้าที่ับเพลิัารใ้น้ำีับไฟที่ำลัไหม้อาารอยู่นสามารถวบุมเพลิไว้ไ้
“เฮ้ย! พวเรา ระวั!!”
านบินอีลำยิเลเอร์มาที่รถับเพลิ รถทั้ันระเบิทันที ลุไหม้เป็นไฟนาให่ เปลวไฟลอเ้าหน้าที่ับเพลิหลายนนเสียีวิ
แล้วอสุรายที่มีรูปร่าเหมือนแมมุม็พัประูเ้ามา เ้ามาโมีอีรั้ ฝ่ายหัวหน้าทหารบอให้ทุนถอยร่น ่อนะปาระเบิออไป ระเบิมือระเบิเป็นวว้า แู่เหมือนมันะไม่ไ้สร้าวามเสียหาย่อเป้าหมายเลย
“ไอ้สัว์ประหลาบ้านั่นมาอีแล้ว!” ทรัพย์สินะโน แล้วยิปืนลูออนเอออไป แรปืนีระาามันนาไปาหนึ่ แ่็มีาใหม่โผล่ออมาแทน
บรราอทัพอาาศบินวนรอบสัว์ประหลาและยิระสุนใส่ พวเาถึับปล่อยรวนำวิถีแ่สัว์ประหลาหลบเลี่ยไ้ทัน รวเลยพลาไปโนำแพศูนย์หลบภัยนระเบิอย่ารุนแร
“เราะัารมันยัไี!!?” พันธระโนถามนอื่น ะอยู่หลัเั้น สัว์ประหลาใ้าอัวเอ้าหนึ่ วาบรรารถถันล้มว่ำ ่อนะทำลายเั้นและทำร้ายบรราทหารรุ่นพี่ นบาเ็บไปหลายน
พันธรยืนึ้นท่ามลาสมรภูมิรบ มีานบินอีหลายลำบินเ้ามาพร้อมับพวเอไอ านบินเริ่มยิทำลายสถานที่ภายในอาาเและโรเรียน พวทหารที่เหลือ ่ารีบพาทุนเ้าไปในศูนย์หลบภัยทันที เิไฟไหม้หลายุ รถับเพลิ่าพาันออมาทำานับไฟ
พันธรหันไปหาสัว์ประหลา แล้วลอยิที่าอมันู อำนาอระสุนปืน ทำเอาาอมันี ัวมันล้มลไปับพื้นเล็น้อย พันธรรีบวิ่ออไปทันที
“ไอ้พัน!!” ปิมใมาเมื่อเห็นเพื่อนระโ้ามัวสัว์ประหลาึ้นไป ่อนที่พันธระเอาปืน่อรลาลำัวสัว์ประหลาและลั่นไหลายนั สัว์ประหลามีท่าทาเ็บปว มันรีร้อออมาเสียัลั่น และะใ้า้าหนึ่มาับัวพันธร แ่พันธรระโลมาเสีย่อน อนนี้เาเผิหน้าับสัว์ประหลาแล้ว
“น้อพัน!! ลับมา!!” ทหารรุ่นพี่เรีย แ่พันธรไม่ไ้ฟั เาัารยิที่าอี้าอสัว์ประหลา นมันล้มลับพื้นอีรั้ วาสีเหลือที่ลอไปมาร้านหน้า พันธรัสินใใ้ปืนยิเ้าลูามันนแ น้ำสีเหลือไหลระายไปทั่ว
สัว์ประหลาูะโมโหมาึ้น มันวาาอมัน หวัะปัร่าพันธรให้ไปนับำแพ แ่พันธร้มหลบทัน แล้วใ้ปืนพระหน่ำยิไปที่้านหน้าอมัน แ่เหมือนมันะทำอะไรไม่ไ้เลย
“มัน้อมีุอ่อนสิ” พันธรหายใหอบ เาถือปืนเอาไว้ แล้วเา็เห็น บนหลัอมันมีบาส่วนแยออมา และมีอะไรบาอย่าเป็น้อนๆ สีเหลือๆ อยู่ภายในนั้น เารีบระโปีนึ้นไปบนัวสัว์ประหลาทันที ะที่มันำลัล้มอยู่
“ไอ้พัน! อันราย!!” ปิมร้อลั่น ไม่ล้ายิระสุนเพราะลัวถูเพื่อน พันธรรีบเ้าไปูลาหลัมัน ใ้มีอพ่อรีรอยแยนั้นให้ว้าึ้น แล้ว็เห็นสิ่ที่อยู่้านในนั้น มันเป็น้อนสีเหลือเ้นุบๆ และมีหลอเลือเหมือนะเป็นหัวใอสัว์ประหลานนี้ เาัสินใแทมีลไปทันทีแล้วระาออ ่อนะระโลมาาหลัสัว์ประหลา
สัว์ประหลานั้นนนั้นแผเสียัลั่น่อนะล้มล เลือสีเหลืออมันพุ่ระูา้านหลัที่โนพันธรแทลไป ่อนที่มันะล้มลับพื้นเสียีวิ ร่าทั้หมลายเป็นสิ่ย่อยสลายลับพื้น เหลือไว้แ่เลือสีเหลือ
พวปราาับรีภพ็ัารานบินหมแล้ว ะที่พวเอไอเห็นท่าไม่ี็เลยร่นถอยออไป พันธรรีบวิ่เ้ามาหาพรรพว อนนี้เารูุ้อ่อนอสัว์ประหลาแล้ว นั่นือบาสิ่ที่อยู่้านหลัมันนั่นเอ
“ไอ้พัน!” ปิมวิ่เ้ามาอเพื่อน “บาเ็บรไหนหรือเปล่า?”
“ไม่ ไม่มี” พันธรพูพลาหายใเ้า “ูน่าะแทโนหัวใมัน”
ฝ่ายทหารพาันยินีที่ศึรั้นี้พวเานะ รุ่นพี่ทหารหลายนวิ่เ้ามาอพันธรเอาไว้ นเาแทบหายใไม่ออ
หลัศึเสร็สิ้น วรรสา วนิาับนาพยาบาล็มา่วยทหารที่บาเ็บ ทั้หมัารปมพยาบาลเบื้อ้น ่อนที่รถพยาบาละแล่นเ้ามาและบรรทุร่าอพวเาไป ปราาวิ่ออมาาบัเอร์พร้อมับรีภพ
“ไอ้สัว์ประหลานั่นมันายไ้ไ?” ปราาถามึ้นมา
“มันมีุอ่อนอยู่้านหลั” พันธรอธิบาย “อนนี้เรารูุ้อ่อนมันละ”
“น้อเล่นปีนึ้นไปบนหลัมันเลยเหรอ?” รีภพส่ายหน้า “ทำไมทำอะไรบ้าระห่ำแบบนั้น?”
“ือผม....” พันธระพู แ่หัวหน้าทหารเินมาเสีย่อน
“พันธร” หัวหน้าทหารเรีย “ามผมมาเี๋ยวนี้”
พันธริว่าเาถูุแน่ บรราเพื่อนๆ อเา มอเาเินามหัวหน้าทหารไป็พาันหวั่นใ
“หมอนั่นโน่าแน่” เอราบอ ถือปืนไรเฟิลเอาไว้
“ใ่สิ ็ทำอะไรไม่ปรึษาาวบ้านนี่” ปิมถอนหายใ พลาวาปืนล “ไอ้พันเอ๊ย”
พันธรามหัวหน้าทหารมายัห้อ หัวหน้าทหารนั่ลับับเ้าอี้่อนะถาม
“ทำไมไม่ฟัำสั่หัวหน้า ทำไมออไปลุยเี่ยว?”
“ผม้ออโทษริๆ รับ” พันธรเหน็บปืนไว้ับเอว และยมือไหว้ “แ่ผมเห็นสิ่ที่น่าะเป็นุอ่อนอมัน ็เลยลอ...”
“ไม่รัีวิัวเอบ้าเหรอ?” หัวหน้าทหารถาม สีหน้าูไม่พอใ
“รัสิรับ แ่ว่า...” พันธรพูออมา “ผม็รัีวิอื่นเหมือนัน ืนปล่อยให้มันทำลายทุอย่า ทุนายหม”
เาอธิบายออมาทั้หม หัวหน้าทหารถอนหายใออมา
“ใรสั่ใรสอนใหุ้เป็นนแบบนี้เนี่ย?”
“ไม่มีใรสอนหรอรับ แ่หลัาผ่านศึสรามมามามาย มันทำให้ผมล้าึ้น” พันธรบอามริ “าเมื่อ่อนผมเป็นนี้ลาและอ่อนแอ แ่อนนี้.... ผมไม่เป็นแบบนั้นแล้ว”
“อืม” หัวหน้าทหารพยัหน้า “เอาล่ะ ถึเวลาะที”
พันธรุน “เวลาอะไรรับ?”
“เวลาที่ะแ่ั้ผู้นำทหารนใหม่น่ะสิ”
พันธรถึับใ “หมายวามว่าไรับ?”
“ผมะแ่ัุ้เป็นผู้นำทหารทั้หม” หัวหน้าทหารบอ “ไม่ใ่หัวหน้าทหารนะ แ่ะเป็นผู้นำทหารทุน ทั้ายและหิ”
“ผมะเป็นไ้ไรับ? ผมุมใรไม่เป็นเลย” เาบอ
“เื่อเถอะ ทุน้อยอมรับุแน่” หัวหน้าทหารยิ้มออมาในที่สุ “อนนีุ้เป็นหัวหน้าแล้วนะ”
พันธรอยาะบอว่าเาไม่อยาเป็นแบบนั้นเลย แ่อีฝ่าย็แ่ั้เาแล้ว
หัวหน้าทหารเรียบรราทหารทุนที่เพิ่เสร็าารรบมาหมาๆ มีพวเพื่อนๆ ับรุ่นพี่ทหารอเา้วย หัวหน้าทหารึ้นไปบนเวที ่อนะประาศออมาทาไมโรโฟน
“่อแ่นี้่อไป” หัวหน้าทหารล่าวออมา “ผมอแ่ั้นาย พันธร สัพพะโยธิน เป็นผู้นำทหารทุน เาะมีหน้าที่รอลมาาผมเท่านั้น”
พันธรถึับใเมื่อไ้ยินอย่านั้น ฝ่ายเพื่อนๆ อพันธรทั้หม็ใเ่นัน
“่อแ่นี้ ทุน้อฟัำสั่เานเียว” หัวหน้าทหารประาศออมา “ำสั่อเาถือเป็นเ็า”
พันธรอยาะบอให้หยุ แ่บรราทหารที่อยู่้านล่าเวที ็พาันยมือทำวามเารพเา
“สวัสีรับ! ผู้นำ”
“สวัสี่ะ! ผู้นำ”
วรรสามอพันธรอย่าื่นม หัวหน้าทหารปล่อยให้พันธรออมายืนหน้าไมโรโฟน แล้วเา็หลบไป พันธรไม่รู้ะพูอะไรี?
“เอ่อ ทุน” เาพูออมา “อฝาเนื้อฝาัว้วยนะรับ”
สิ้นำพู บรรารุ่นพี่ทหารที่เารู้ั็ปรบมือให้เา บรราเพื่อนๆ นัรบอเา่า็ปรบมือให้เ่นัน แม้แ่เอรา
“พวเราพร้อมรับำสั่ผู้นำนใหม่เสมอ!!” ทหารนหนึ่ประาศ้อ แล้วทั้หม็ส่เสียเฮัลั่น ทำเอาพันธรถึับเินอาย
หลัลาเวที พันธร็เ้ามาหาปิม “ไอ้ม!!”
“ไอ้พัน ไม่ใ่สิ หัวหน้า” ปิมรีบพู “อย่าทำโทษผมเลยนะรับ”
“เฮ้ย ูไม่อบแบบนี้เลยว่ะ ูไม่อยาเป็นหัวหน้าใร” เาบอามร “ริๆ นะ”
“ทำไปเหอะ” ปิมบอ “พวเรายินีทำามำสั่”
ปิมยิ้มให้เพื่อน “มันเป็นผลานอมึนะ ที่สามารถโ่นไอ้สัว์ประหลานั่นลไ้ ูไม่แปลใเลยว่าทำไมเาให้มึเป็นผู้นำ”
พันธรรู้สึไม่ีเลยที่ะนำใร เาไม่ใ่ผู้นำอย่าทรัพย์สิน ่อานี้ เา็ไม่รู้เลยว่าะวบุมนอย่าไร?
วรรสาเินเ้ามา ยิ้มและทำวามเารพเา “สวัสี่ะ หัวหน้า”
“สา” พันธรอ้อนวอน “อย่าเรียแบบนั้นเลย”
“อ๊ะ ไม่ไ้สิ ็เาแ่ั้นายแล้ว” อัมพรหันมายิ้มให้วรรสา “่อแ่นี้ นาย้อเป็นนนำพวเราแล้วนะ”
“ใ่” มลบออีเสีย “ยินี้อนรับ ผู้นำนใหม่”
พันธรถอนหายใเฮือ เาไม่อยาแบรับภาระนี้เลย แ่็่วยไม่ไ้ มันเป็นไปแล้ว
“แล้วานี้” เาพึมพำ “ันะทำไีเนี่ย?”
พันธรเินเ้าไปในห้อน้ำเพื่อะล้ามือ เาเินออมา ถอนหายใเป็นรั้สุท้าย ่อนะฮึสู้
“เอาวะ” เาบอับัวเอ “ในเมื่อเราเป็นหัวหน้าแล้ว เรา็้อเ็า”
ะที่ทหารทุนำลัพัผ่อนาศึสราม พันธร็ประาศทุนให้เ้ามารวมันที่ลานอบรม
“เอาล่ะ ทุน” เาพูเสียั “อโทษทีที่วนเวลาพั แ่ผมมีภาริให้ทุนทำ”
ทุนยืนนิ่ร รอฟัำสั่าเา
“เราไป่วยเหลือาวบ้านในาร่อมแมอาารันเถอะ” พันธรบอวามเห็นอเาออมา “ไอ้พวานบินมันทำลายอาารบ้านเรือนอผู้อยู่อาศัย ใรที่มีฝืมือทา่า ยมือึ้นสิ”
มีหลายนยมือึ้น พันธรูพึพอใ
“ั้นานแรที่ผมะให้พวุทำ็ือ่อมแมอาารบ้านเรือน” เาบอ “ผมะร่วมมือ้วย ถ้าพร้อม็ทำไ้เลย”
บรราทหารทุนเื่อฟัำสั่อเา แม้แ่เพื่อนๆ อเาเอ็้วย วรรสาที่ยืนอยู่้านล่า มอพันธรอย่าื่นม
“แหม ุพันอเธอ ไ้เลื่อนั้นแล้วนะ” วนิาแอบระแแนเพื่อน
“ไม่เอาน่า” วรรสารีบบอ่อนะเินไป่วยเหลือทหาร พันธร็เ้ามา่วยเหลือ้วย ทุนพาัน่อำแพึ้นมาใหม่ เอาอิทับับปูน่อนะโบำแพ
หัวหน้าทหารมอูพันธรอย่าพอใ เาิถูที่เลือนไม่ผิ
“นายพันธร ร้ายริๆ” หัวหน้าส่ายหน้าให้ับเา ่อนะเินลับห้อัวเอ
พันธรร่วมมือับทุนในาร่อสร้าอาารที่พัทลายเพราะฝีมือพวเอไอ เาปีนึ้นไปบนบันไสู ่อนะสร้าำแพใหม่ึ้นมา ะที่พวสาวๆ ่วยันเอาสีาวมาทาที่ำแพใหม่
“หัวหน้า แล้วรถับเพลิที่ไหม้ไฟนี่ะทำไี?” ทหารนหนึ่ถามเาึ้น พันธรปีนบันไลมา ไฟับแล้ว็ริ แ่มีาศพที่ถูไฟลอนเสียีวิโผล่ออมาให้เห็น เาเห็นแล้ว็เศร้าใ
“เรียมานศพให้เา” พันธรบอออมา “เาอุส่าห์ทำเพื่อเรา เรา้อให้เียริเา”
ทุนไม่รู้ว่าะัานศพที่ไหนี? พันธรึเลือห้อว่าห้อหนึ่ นำเ้าอี้มาั้เรียราย และเอาร่าอพวเามาวาไว้บนแท่น่อนะเอาธาิลุมศพเาไว้
ที่นี่ไม่มีวั ึไม่มีพระอยสวส่วิา พันธรสั่ให้ทุนยืนไว้อาลัยหนึ่นาที ่อนะนำศพไปเ้าเาเผาามประเพีปิ
แล้วาร่อสร้าอาาร็เสร็ แ่ยัมีอีหลายุที่เสียหาย พันธรพาพรรพวไป่อมแมอาาร นมันบูระลับมาเป็นปิ
“อ้าว?” นายเรียไรที่ออมาาศูนย์หลบภัยเห็นพันธร็ถาม “พวนายมาสร้าึให้พวเราใหม่เหรอ?”
“นี่ พูแบบนี้ไม่ไ้นะ” ััยเือน ทำเอาเรียไรุน
“ทำไมล่ะ?”
“็อนนี้เาเลื่อนั้นเป็นผู้นำทหารแล้วนี่” ััยบอ “ุยับเา ให้ระวัหน่อย”
“ริเหรอ?” เรียไรูะื่นเ้นว่าที่า “ไ้่าวว่านายเป็นนโ่นไอ้แมมุมยัษ์นั่นเหรอ?”
“นี่ บอแล้วไว่าให้พูีๆ” ััยเือนอีรอบ
“อโทษที” เรียไรหันไปว่าใส่ััย “เอ่อ หัวหน้าเป็นน่าสัว์ประหลานนั้นเหรอรรับ?”
“อ๋อ ใ่” พันธรยอมรับ “่อแ่นี้็ไม่้อลัวอะไรละ เพราะเรารูุ้อ่อนอมันแล้ว”
“เ่ันะรับ” เรียไรว่าอย่าสุภาพ “ไม่สสัยเลยว่าทำไมเาถึแ่ั้ให้เป็นหัวหน้า”
พันธรเาศีรษะอย่าเินอาย ฝ่ายนายเรียไรไม่ไ้ว่าอะไร เาเินเลี่ยไป
าน่อมอาารบ้านเรือนินเวลาเป็นวัน ทุนทำานอย่าไม่เหน็เหนื่อย แ่าน็ยัทำไม่เสร็ ้อมาทำ่อวันพรุ่นี้
อนเย็น พวทหาริน้าวันไป พันธร็ลมาินพร้อมัน้วย
“เี๋ยวทุนไปอาบน้ำะนะ” เาสั่ “แล้วมีเวลาถึสามทุ่ม ะไปไหน็ไป”
“รับ หัวหน้า” เอราบอพร้อมับหัวเราะ เล่นเอาพันธรถึับเินอาย
“นี่ ไอ้ัย” ภัทรบอึ้น “รู้เปล่าว่าพี่เอมีแฟนแล้ว”
“เหอะ ไม่รู้” ััยว่า “แล้วใรเป็นผู้หิโร้ายนนั้น?”
“โธ่ โีสิ พี่เอรา่อสู้เ่นะ” ภัทรบอ “เป็นนาพยาบาลสาว ประำโรพยาบาลที่นี่ แ่ันลืมถามื่อว่ะ ไม่สิ ถามไปแล้ว พี่เอไม่บอ”
“เหรอ?” ััยไม่่อยสนใเท่าไหร่
หลัาอาบน้ำเสร็แล้ว ทุน็แยย้ายันไปพัผ่อน หลัาเหนื่อยันมาทั้วัน พันธรเอ็นวแนนวาัวเออย่าปวๆ
“เฮ้อ พรุ่นี้ ้อื่นแ่ีห้า นำทุนมาทำายบริหารอี” เาพึมพำนเียว “ะื่นไหวไหมวะ?”
อนนั้นเอ วรรสา็เ้ามา เห็นเาำลัทำิวัรส่วนัวอยู่
“หัวหน้าะ”
พันธรเยหน้าึ้น พอเห็นวรรสา เา็อร้อ
“สา” เาพู “เพาะเราไ้ไหม? อย่าเรียหัวหน้าเลย สาเรียพันว่าพันเหมือนเิมเถอะ”
“ะีเหรอ?” วรรสาถาม
“ีสิ” เาอบ “นะ มันทำให้พันรู้สึไม่่อยสบายใ”
“อ๊ะ ั้น็ไ้” วรรสาบอออมา “แ่อนอยู่่อหน้านอื่น สาเรียพันแบบนี้ไม่ไ้ ไม่ั้นโนลโทษแน่”
“พันไม่ลโทษสาหรอ” เาบอ วรรสาเินลมานั่ใล้ๆ
“เราเินทามาไลแล้วนะ” วรรสาพู “ไลนสาไม่ิว่าะเป็นแบบนี้”
“นั่นสิ” เาพูพลาหัวเราะ “ในานะหัวหน้า พัน้อูแลทุน”
“แล้วอย่าโทษัวเออีล่ะ หาเิเรื่ออะไรึ้นมา” วรรสาัอเาไว้ทัน “นที่บาเ็บหรือล้มาย เาพร้อมะทำามำสั่พัน เพราะั้น รู้ไว้ว่าพันไม่ไ้ผิอะไรนะ”
“อืม” เาพยัหน้าอย่าเ้าใ “อบุนะ สา”
ความคิดเห็น