ตอนที่ 4 : checkmate :4(50%)
จะว่าผมใจหมาก็ได้นะแต่ผมก็หมาแหละ แต่แอบสะใจ ผมไม่ค่อยชอบสายตาพี่เมย์ตั้งแต่ก่อนขึ้นรถแล้วแหละ ผมไม่ชอบสายตาแบบนั้นเท่าไหร่แหละ 5555 แต่พี่เมย์คือเศษหน้าบาดตีนผมแล๊วววววว!!
"อะ..เอ่อ"พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยป่ะ
"อะไร?"พี่มันเหลือบตามามองกระจกรถพร้อมส่งสายตาและน้ำเสียงรำคาญเต็มทนแล้วจริงๆ
"มะ...เมย์ขอโทษนะ เมย์แค่อยากอยู่ใกล้เสืออ่ะ"พี่เมย์ตอบเสียงสั่นๆคงหน้าแหกและกลัวด้วยล่ะมั้ง
"เสือ?"พี่มันเลิกคิ้วแปลกใจพร้อมกับขมวดคิ้วทันที
"มีสิทธอะไร"
"มีสิทธอะไรเสลอทำตามคนของกู "...อิเหี้ย แม่ง!! แม่งงง!!!พี่เเม่ง!!!
อิผี!!!!! ผมอุทานในใจตามสมายด์ที่ชอบอุทานบ่อยๆใส่พวกผม
"คะ..คือเมย์เห็นมันใช้แล้วพี่เสือดูอารมณ์ดีแล้วเมย์ ....เมย์อยากให้อารมณ์ดี"อารมณ์ดี? กูเห็นพี่มันหน้ามึนตลอดเว
"มันไม่ได้อยู่ที่คำพูดมันอยู่ที่คนพูด" กริบ
กูเนี่ย!!!!กริบ!!!!!
"แต่มันมีดีอะไรอะกัวร์ ถึงได้ทำแบบนี้กับเมย์"โอ้โหหหหหหหอีพี่เมย์หน้าตาออกจะสวยสายหยามหรอวะ? พูดความจริงทำไมเนี่ย!!!! ผมยังสงสัยเลยอะพี่มันชอบไรผมวะ? มันปลอมป่ะเนี่ย!!!
"ออกไป "นิ่งๆแต่ยิ่งใหญ่โว้ยยยยยยย!!!!
"ค่ะ..."พี่เมย์ลงออกจากรถไปทันที พอลงจากรถก็กริบแบบเหี้ยๆอะ พี่มันดูหงุดหงิดแม่งขับรถอย่างไวคือ ถามจริงพี่จะแหกโค้งอ้อว่ะ!!!!!!
"พี่...มันเร็วไป...อ่ะ" ผมกลั้นใจพูดไปเพราะรู้สึกคิดถึงหน้าพ่อแม่ฮือออออออออ
พี่มันเงียบแต่เริ่มชะรอลงไปแล้ว ทำให้ผมนั่งปกติได้
"กินอะไร"เมื่อเข้าใกล้สถานที่ที่เป็นจุดหมายของผมกับพี่เสือ
"อื้อ...คือ..พี่ฟู้ดคอร์ดก็ได้นะ..."ใครจะไปกล้าแดกแพงว่ะพี่มึง
"จะ กิน อะ ไร"พี่มันเน้นทีละคำเหมือนต้องการคำตอบตรงๆ
"ผมอยากกินบอนชอนอ่ะ ไม่ได้กินนานแล้ว"ผมพูดออกไปตามตรงพร้อมเบะปากนิดหน่อยตามสไตล์ของผม ผมทำปกติกับที่ทำกับเพื่อนๆของผม
"อื้อ "พี่มันพร้อมว่าเดิมตรงไปทางบันไดเลื่อน
"พี่...พี่เสือครับ ผมอยากไปดูรองเท้าอ่ะ" ผมกลั้นใจพูดขณะเดินตามพี่มันเพราะผมแทบไม่มีเวลามาเที่ยวแบบนี้เท่าไหร่ เพราะมันค่อนข้างเปลืองเงินมาก ผมเก็บเงินเก่งและใช้เก่งเช่นกันเลยทำให้ผมไม่ชอบเดินห้าง ส่วนใหญ่แค่ตี้กับเพื่อนแค่นั้น ไหนๆมาทีก็อยากได้ร้องเท้าอะ
"จะกินก่อนหรือซื้อ"พี่มันพูดเสียงนิ่งพร้อมเดินหยุดมองหน้าผม
"กินก่อนดิผมหิวอ่าาา"ผมเริ่มชิน จึงเผลอทำอะไรสบายๆไปบ้างบางทีอะ
"อื้อ"พี่มันว่าพร้อมเดินไป
50%
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
