ตอนที่ 3 : checkmate :3
.
.
"ไอกัวร์มึงทำงานเสร็จยัง?"
"เออ"ผมตอบไปเสียงเรียบแต่หน้าของผมกลับไม่ได้มองมาที่มันแม้แต่น้อย ผมกำลังมองที่ผ.ชร่างเล็กแต่ไม่ถึงกับเตี้ย เรียกยังไงดี? ตัวเล็ก? คงจะแบบนั้น น้องน่าจะมีส่วนสูงเพียง170เองแหละมั้ง มันไม่ได้เตี้ยสำหรับผ.ชบางคนแต่มันตัวเล็กสำหรับผม ผมสูงถึง187ด้วยหล่ะมั้ง ว่าแต่ทำไมน้องมันดูนุ่มนิ่มจังวะ?
"ไอกัวร์!!!"ไอนิลเรียกผมเสียงดังจนทำให้ผมหันไปมองด้วยแววตาเคืองๆ
"มองน้องแบบจะแดกเข้าไปตลอดเวเลยนะมึงอ่ะ"เอ้าก็กูอยากแดกน้องจริงๆนี่หว่า
"เลิกเสือกสักที" ผมว่ามันเสียงเรียบ
"ไอฟ่ากับไอเขตจะแดกหัวเเล้วรีบไป"มันว่าพลางเก็บของลงกระเป๋า
"แล้วเรียวอะ?"ผมถามหาสมาชิกที่ขาดไป หายไปตั้งสามวัน ตายแล้วหรอ?
"อ้อ มันไปหาไรกินที่แคนาดา"มันว่าเสียงหน่ายๆพร้อมกับส่ายหน้าไปมา
"เออ ไทยไม่มีแดกมั้ง"
"เสือกไรชีวิตกูวะ?" ผมหันไปตามเสียงคุ้นหู
"ก็นึกว่าตายไปแล้ว"ผมว่าพร้อมทำหน้ากวนตีนใส่มัน
"เเล้วงานมีเยอะป่ะ?"มันว่าพลางทำหน้าระรื้น
"ท่วมหัว"ผมว่าพลางเก็บของเพื่อไปเรียนต่อ
"ได้ข่าวว่าไปสร้างเรื่องเต็มเพจ"มันพูพร้อมกีบหางตาที่มองมาเล็กน้อย
"ก็แค่น้องมันน่าจูบ เลยเร่งเวลาขึ้นเท่านั้นเอง"
"เร่งเวลา?"มันเลิกคิ้วแปลกใจพลางทำหน้าสงสัย
"เร่งเวลาให้น้องเป็นของกู"
"สงสารน้องวะ เจอของเหี้ย"
"กูแค่รวย ไม่ได้เหี้ย"
"น่าหมั่นไส้"
ผมไม่พูดอะไรต่อพร้อมเดินไปหาร่างเล็กที่กำลังคุยกีบเพื่อนอยู่อย่างสนุกสนาน ร้อยยิ้มกว้างเผยออกเมื่อได้ฟังเรื่องตลกจากเพื่อน
เลิกน่ารักได้มั้ยวะ?
"ไปไหนของมึงไอกัวร์"
ผมไม่ตอบพลางเดินไปหาน้องจนน้องเริ่มสังเกตเห็นผม
..
.
อีชิบหาย ผมอยากสถบคำนี้ร้อยๆรอบ
"มะ..มึงป่ะไปเหอะ" ผมต้องรีบไปให้ไวที่สุดภาพติดตาไม่หายเลยแม่ง;-; กว่าจะนอนหลับเล่นยันตีสี่ อุส่าหายหน้าหายตาไปตั้งนานกลับมาไมวะเนี่ย!!!!
"ไปไหนของมึงวะ"ไปเหอะ!! สักที่มันมาแล้ว!!!
"ไปห้องสมุดไงมึง งานอะงานน" ขอขยันสักวันเถอะแม่ง
"พ่องมึงสิ รีบหรอวะ? ส่งตั้งกลางเดือนหน้า"
"ไปเหอะมึ๊งงง"กูจะร้อง!!!!!
"ไปไหน?"เสียงเรียบเอ่ยถามหน้านิ่งพร้อมมองมาที่ผมด้วยเเววตาที่อธิบายไม่ได้
"สวัสดีครับ/ค่ะ" เพื่อนทั้งกลุ่มพากันสวัสดีพี่มัน แต่พี่มันมองหน้าผมอยู่ เข้าใจนะว่าหน้าผมหล่อมากหยุดจ้องสักที!!
"จะมารับ อย่าหนี ไม่งั้นโดนดีแน่ "
คำว่าโดนดีของอิพี่มันต้องไม่ใช่ปกติแล้วแหละ ฮื่อออภาพจำติดหัวเลยกู
"ตอบ" อย่ามาทำเสียงเข้มคิดว่ากลัวหรอ!!
เออกลัว เดี๋ยวพี่มันจ้างลูกน้องมาดักตี
"ครับ พี่จากัวร์" ผมตอบรับโดยดีพลางก้มหน้ามองไปทางอื่น
"คุยกับกูหรอ?"กวนตีน ถามกวนตีน กูก็ตอบมึงมั้ย!!!!
"ใช่ครับ" ปมเอ่ยเสียงเรียบ ทำไมไม่กล้าเหมือนคิดในใจวะ?
"พูดกับกู"
"..."
"มองมาที่กู.."
"..."
"...คนเดียว"
.... แม่งห้ามไม่ให้ใจเต้นยังไงวะ!! เสียงพี่แม่ง!โว้ยยย!!!!
"ครับพี่จากัวร์"ผมตอบก่อนจะเงยหน้าสบตากับดวงตามืดสนิทที่ไม่สามารถคาดได้และประโยคที่พี่มันพูดก็ก็คาดไม่ได้เหมือนกัน!!!
"ไม่จากัวร์" ห้ะ?
"..."
"เรียกพี่เสือ"ผมตาค้างและยังจ้องมองมาที่ดวงหน้ามึนและหน้าตายของพี่มันที่สอแววต้องการ
ต้องการ?
ให้ผมเรียกอะนะ
"อยากให้เรียกพี่เสือ"....ครับ สอแววต้องการเกินไปแล้ว!!!!
อันตราย
ความจริงเเดียวกับผ.ชคนนี้คือ เขาอันตราย!!
"ครับพี่เสือ"ผมตอบกับด้วยน้ำเสียงที่ไม่เต็มสักเท่าไหร่นัก
มันกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเกินจากไป
50%
"แหม่ๆๆๆ รีบเก็บของเชียวนะคะ!!!"เสียงเอแคลร์ร้องเเซวก่อนจะมองผมด้วยสายตากลุ้มกลิ้ม
"แซวตั้งแต่บ่ายล่ะแม่ง" พอไอพี่จากัวร์เดินแม่งโดนล้อตั้งแต่ตอนนั้นยันอาจารย์ด่าก็ยังไม่หยุด! พวกเหี้ย!!
"มึงก็อย่าไปแซวมัน เดี๋ยวมันก็ให้ผัวมาฆ่าหรอก"
ผมที่กำลังเก็บของและเดินตัวปลิวออกจากห้องก็ต้องชะงักเพราะคำว่า'ผัว'จากไอเดย์
"ผัวพ่องมึงอ่ะ!!!!"ผมพูดเสียงตื่นๆก่อนจะเดินจ้ำอ้าวออกไปจากห้องพร้อมเสียงแซวปนหัวเราะของกลุ่มเพื่อน
"เห้ยมึงคนนั่นป่ะ ในคลิปอะ"
"จะใช่หรอวะ"
"ใช่มึงกูเห็นกับตา"
"เห้ย ผ.ชอ้อ หน้าตาก็จืดๆอ่ะ "
"ไปอ่อยท่าไหนวะนั้น"
เอ่อ กูยังไม่เคยคุยเลยครับ
.
"มึ๊งงงงคนนั้นไงง "
"เออ น่ารักเนอะผิวขาวๆ เนียนๆ ตัวเล็ก "
"กูชิปอ่ะสาววายอย่างกูตายแน่ๆ"
"ใช่ อร้ายย!!"
.
ผมโดนเอ่ยถึงประมาณนี้มาสักพักแล้วแต่ก็ยังไม่ชิน ไหนจะเวลาเดินๆก็มีสายตาจิกกักบางสายตากรุ้มกกริ้มบ้าง เห่อออ เคียส!!
"มาช้า"ผมเดินไปตรงลานคณะทันทีที่เห็นเป้าหมายเมื่อผมเดินไปใกล้ก็ได้ยินเสียงนิ่งๆป่นเคืองๆส่งมา
"ร้อน"โอเค ขอโทษครับ
"ขอโทษครับ" ผมว่าพลางเม้มปากก้มหน้าคือผมเป็นคนไม่ชอบรอเลยไม่อยากให้ใครด้วย
"หิวรึยัง"คนตรงหน้าเอ่ยคำถามที่ทำให้ผมเงยหน้าไปสบตาทันที
"หิวครับพี่ ผมโดนเรียกตลอดเลย ง่วงด้วยเมื่อคืนนอนดึกอ่า ตอนพักข้าวก็ไม่อิ่มโดนเเย่-" ผมที่นึกได้ว่าไม่ใช่เพื่อนรีบหุบปากทันทีกลัวว่าจะมาฆ่ากันเพราะผมบ่น
"ขอโทษครับ แฮะๆ"ผมยิ้มเจื้อนๆส่งไปพร้อมเกาท้ายทอย
"ไม่ได้ว่า บ่นได้" เหมือนเป็นคำอนุญาติทำให้ผมยิ้มตอบพร้อมแบบกว้างๆ
"ไม่รำคาญหรอครับ"ผมถามอย่างสงสัยพลางเอียงคอมองคนตรงหน้าที่เดินไปลานจอดรถ
"รำคาญ"ผมนี่จากยิ้มๆหุบลงทันทีก่อนจะทำหน้าเจื้อนๆอีกรอบ"ขอโท-"ในขณะที่ผมกำลังเอ่ยคำขอโทษกลับมีประโยคทำให้ผมต้องชะงักและหยุดเดินทันที
"คนอื่นรำคาญ มีแค่มึง แค่มึงที่ยกเว้น"
ใจเต้นดิค้าบบบ ผมไม่ใช่สาวน้อยอะไรนะแต่คนปกติเจอประโยคที่หาได้ยากแบบนี้ก็ต้องเขินป่าวว่ะ!!
แต่ใครเขิน!ผมแค่ใจเต้น!
ผมเดินตามคนตัวสูงไปที่รถพร้อมกับขึ้นนั่งทันที ผมขึ้นมานั่งหน้าคนขับพร้อมกับขาดเข็มขัดเอาไว้
"เอ่อ พี่กัวร์จะพาไปไหนครับ" ผมหันไปถามคนที่ตัวโตกว่าอย่างนึกสงสัยแต่ก็มีสายตาตวัดกลับมามองบงบอกว่าเคืองผมนิดหน่อย. ผมทำไรวะ?
"ไม่จำ"หะ?
"อุส่าให้เรียกแค่คนเดียวยังไม่จำ"
หะ!?! อย่าบอกนะ ว่าเรื่องเรียกชื่ออะ แค่นี้เองทำไมต้องมองเคืองด้วยเล่า!
"ขอโทษครับ..พี่สะ..เสือ"ผมสังเกตว่าพี่มันแอบยกยิ้มมุมปากอยู่ก่อนจะหันหน้าไปข้างหน้าเตรียมออกรถ
"ไปหาอะไรกิน" คนข้างๆตอบเสียงเรียบให้ได้คำตอบที่ผมถามไปทำให้รู้เนื่องๆว่าพี่เขาอารมณ์ปกติแล้ว
ก๊อกๆ
ในขณะที่รถกำลังออกตัวก็มีผู้หญิงคนนึงเดินมาเคาะกระจกรถด้านข้างของผม
ทำให้พี่เสือเลื่อนกระจกลงทำให้รับรู้ว่าคือใคร
"กัวร์จะไปไหนหรอ" อ้อพี่เมย์อดีตดาวคณะคู่กับพี่เสือนี่เอง
"กินข้าว"พี่เสือตอบเสียงเรียบพร้อมกับหน้านิ่งๆฉบับพี่เสือ
"ที่ไหนหรอ?"พี่เสือชักสีหน้ารำคาญนิดๆก่อนจะตอบกลับ
"สยาม"
"อุ้ย พอดีเลยกัวร์ เมย์จะไปหาเพื่อนแถวนั้นพอดีอะขอติดรถไปด้วยได้มั้ย?รถเมย์พังอะ"
พี่เมย์ปรับเสียงให้ดูอ้อนๆก่อนจะส่งสายตาไปให้พี่เสือ
พี่เสือถอนหายใจนิดหน่อยก่อนจะพยักหน้ารับๆไป
"ขอบคุณค่ะ"พี่เมย์เอ่ยเสียงใสก่อนจะชายตามองผมเชิงว่า'ลงไปนั่งข้างหลังสักทีดิ้!'
ผมถอนหายใจก่อนจะทำท่าลงจากรถ
"ไปไหน"แต่เจอเสียงๆเรียบๆของพี่เสือรั้งไว้ซ่ะก่อนจึงต้องหันหน้าไปตาม
"จะไปนั่งข้างหลังครับพี่เสือ"ผมตอบ
"ลงทำไม"พี่เสือว่าพลางคมวดคิ้ว
"ให้พี่เมย์มานั่งครับ"
"ไม่ต้อง อยากมาก็หาที่เอง" พี่เสือว่าพลางกันไปมองทางตรงๆเช่นเดิม ทำให้พี่เมย์หน้าเสียเล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่งข้างหลัง
.
.
.
"แล้วนี่จะไปกินข้าวอะไรกันหรอ"พี่เมย์ที่เอ่ยถามพี่เสือตลอดทางขับเอ่ยขึ้นมาอีก
"...."เงียบไม่มีเสียงตอบรับมีเพียงหน้าเซ็งๆของพี่เสือส่งมา ก็เล่นถามตลอดทางอ่ะครับ พี่เสือก็ตอบบางพยักหน้ามั่ง ตอบก็มีแค่อื้อ อื้ม หึ อ่า แค่นั้น
"เต้"พี่เสือเอ่ยชื่อผมทำให้ต้องหันไปมองทันที
"ครับ?"
"เปิดเพลงให้หน่อย"พี่เสือเอ่ยออกมา
"แต่ผมเปิดไม่เป็น"จริงๆก็เป็นไม่ใช่ว่าไม่เคยนั่งรถหรูผมเคยเช่นรถของไอเดย์อะแหละ แต่ไม่กล้าจับมากเพราะนี่มันแพงกว่าของไอเดย์อีกอ่ะ!!
"เมย์เปิดเป็นเมย์เปิดให้นะเสือ"พี่เมย์ว่าพลางจะเอื้อมมือไปกดเปิด
"อย่ายุ่งให้มาก รำคาญไม่รู้หรอ?"
มาต่อให้แล้วนัคร้าบบบพอดีติดฟิคเลยลืมลงอิอิ
พี่เสือเขาให้ยกเว้นแค่น้องคนเดียวแหละอร้าย!!
น้องอาจจะยังไม่ประสีประสาเท่าไหร่ในเรื่องนี้ ก็อยากให้คอบลุ้นนะคะว่าพี่เสือของเราจะรุก(?)ลาเต้ยังไงบ้าง บายยยครับบบ
#จากัวร์กินลาเต้ ฝากแท็กนี้ด้วยค้าบ
TT:Littleandaman_
ขอกำลังใจเเละเม้นนะคะ!!!!
เม้นเยอะ=ตอนยาว❤
เม้นน้อย=ตอนยาว ❤
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
