It's time for a checkmate.(yaoi)

ตอนที่ 2 : checkmate :2

ปึก!!

เสียงว่างกระเป๋าของเพื่อนผมลงบนโต๊ะหินอ่อนที่ถัดมาจากโรงอาหารคณะเล็กน้อย อ้อผมอยู่นิเทศครับเลยค่อนข้างวุ่นวายหน่อยๆ

"อีพี่จากัวร์พูดงั้นจริงอ้อ"ฮาร์ทที่พึ่งมาเปิดประเด็นที่ผมพยามคิดว่าความฝันอยู่นาน

"อื้อ กูนี่จากเศร้าๆเกือบกรี้ดอ่ะ "เอแคลร์ว่าพร้อมทำหน้าฟินจนผมสงสัยว่ามันอกหักจริงมั้ย

"กูยืนยันอีกเสียงค้าบบบ"ทะเลตัวดีว่าเสียงใส

"แล้วอีตัวเรื่องนั่งนิ่ง ตายยัง"เดย์พูดพร้อมก้มลงกินข้าวของตัวเอง

ผมที่เงยหน้าขึ้นจากจานข้าวแล้วพูดกลับบ้าง

"ความฝันป่ะว่ะ"

"ฝันพ่องมึงสิ กูอยากไปอยู่ตรงนั้นเหตุการณ์จะดูเรียลๆกว่านี้อ่ะมึ๊งงงง" สมายด์ว่าแล้วหันไปทำหน้างอแงใส่เอแคลร์เล็กน้อย

"แคลร์"

"ว่า?"เเคลร์ที่หวีดเรื่องของผมกับสมายด์หันมาหา

"มึงไม่โกรธกูหรอ"มันควรจะโกรธผมตามฉบับป่ะวะ?

"โอ้ยย กูไม่ใช่ผ.ญพวกนั้นนะมึง กูแค่ชอบป่ะแถมเจอเรื่องๆฟินๆแบบนี้บ่อยๆกูโสดก็ได้"

"แต่มึงร้องไห้หนิ เหมือนไปเลบอก"ฮาร์ทที่เงียบอยู่นานเอ่ยถามเพราะความสงสัย

"ก็ใช่ กูก็ผ.ญตัวเล็กบอบบางมั้ย? โดนประโยคแบบนั้นมีน้ำตาเล็ดบางแหละ"

"จ้ะ!! บอบบาง "เดย์ที่นั่งกินข่าวเอ่ยเชิงกระแนะกระแหนเอแคลร์เล็กน้อย

"เห่ออ กูหวังว่าจะไม่มีไรตามมานะ"ผมพูดพลางถอนหายใจ รู้สึกรางสังหรณ์แปลกๆ

"โอ้ยยย มีแน่จ้าาา เพจมหาลัยเดือดมากค่าาาาาาา"สมายด์ลากเสียงยาว ต้องยาวขนาดนั้นเลยอ้อว่ะ
"ดูแต่ล่ะคอมเม้นก็ดุเดือดอยู่นะมึง"ฮาร์ทว่าพรางก้มมองมือถือ

"จะดูป่ะ"พร้อมกันเงยหน้ามาถามผม

"พอก่อนกูรู้สึกเพลียกับเหตุการณ์เมื่อกี้โคตรๆกูกลับหอค่อยดู"

ผมพูดพลางก้มหน้ากินข้าวต่อไป
.
.
"เอ่อ..พี่คะ พี่ใช่พี่ลาเต้รึเปล่าคะ?"น้องคนนึงหน้าตาน่ารักออกหวานจ๋าเลยเอ่ยถามผมในขณะที่กำลังก้มหน้าก้มตากินข้าว

"อ้อ อ่าใช่ครับ"ผมรีบตอบไปแบบงงๆ

"หนูชื่ออิงดาวนะคะ คือหนูจิ้นพวกพี่อะค่ะ"

"จิ้น?"จิ้นไรวะ?

"ก็พี่กับพี่จากัวร์อะค่ะ แล้วนี่ พี่จากัวร์ฟากมาให้ค่ะ ไปนะคะ แล้วเจอกันค่ะ Ｏ(≧∇≦)Ｏ" น้องผ.ญที่ชื่ออิงดาวพูดประโยคยาวเหยียดเเล้วรีบวิ่งออกไปหากลุ่มเพื่อนด้วยท่าทางตื่นๆพร้อมทิ้งถุงถุงนึงไว้บนโต๊ะ

"ถุงไรวะ"เดย์ว่าพรางเอื้อมมือมาพลิกถุงดู

"กูเปิดนะ"เดย์ว่าอีก

"เปิดๆๆๆๆกูอยากรู้เขาให้ไรมึง"

"เออๆ กูเปิดเอง"ผมว่าพรางดึงถุงจากมือเดย์พร้อมกับเริ่มเปิดถุง

ในถุงประกอบไปด้วยน้ำเเรและขนมต่างๆ เดี๋ยวของโปรดหมดเลยนี่หว่า

"เชรดดดด ของโปรดไอ่เต้หมดเลยหนิ "ฮาร์ทพูดแล้วทำตาลุกวาว

"นั่นๆๆ มีโน๊ตด้วย"เลที่สนอกสนใจกับถุงกระดาษเช่นกันพูดออกมาทำให้ผมมองตามไป

'กูซื้อให้แค่นี้ก่อน ไม่ว่างมาก กูจะมารับเลิกล่ะรอหน้าลานคณะ'

"โอ้ยยยยย ทำบุญด้วยไรว่ะพี่จากัวร์ถึงทำแบบนี้"สมายด์ว่าพรางบิดตัวเขิน

"นี่..สรุปกูต้องไปรอใช่มั่ยเนี่ย?"เห่ออ เกิดเป็นเต้ทำไมยากงี้

"เออ อย่าถามโง่ๆดิ"เลว่า

"ไอสัส"

..

วันนี้ผมมีเรียนคาบบ่ายต่อเลยจนถึง2ทุ่ม เพราะอาจารย์ย้กคลาส ของคลาสหน้าจึงทำให้เรียนเสริม เหนื่อยอ่ะฮื่อออออออ;-;

เวลาตอนนี้ก็3ทุ่มกว่า จึงทำให้ร่างกายผมมาอยู่ที่เตียงในหอแบบงงๆ ถ้าไม่มีขนมของพี่จากัวร์ผมคงนอนไปแล้วแหละ 

.

.!!!

พี่จากัวร์!!!!

ชิบหายแล้ววววไอเต้ ทำไงดีๆๆๆๆ อิพี่มันรอเก้อมั้ยว่ะ มันจะกระชากหัวผมมั้ยลูกน้องจะดักปาดคอผมป่ะเนี่ย?!ฮื่อออออออ!!

.

ปึงๆ 

เสียงประตูดังขึ้นขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะรอดตายไงดี

แอ๊ด~

"ใครค้า-"

ผลัก

ก่อนที่ผมจะเอ่ยจบแระโยคก็ถูกลผลักเข้ามาในห้อง

ปึง! 

เสียงประตูปิดดังขึ้นมาจนผมตกใจและเงยหน้ามองคนที่ร่างหนากว่าและสูงกว่าผม

พี่จากัวร์!!

"พะ..พี่"

"เงียบ"พี่จากัวร์เอ่ยเสียงแผ่วแต่กลับเย็นจนขนลุก ยังไม่อยากตายนะเว้ยยยยย;-;

10นาที

.

.20นาที

.

.30นาที

เห้ย!!!พี่จ้องหน้าผมมาครึ่งชม.แล้วนะ!!! เยียวจะแตกแล้ว;-;

"พะ..พี่ครับ"ผมตัดสินทำลายความเงียบนี้ลงและก้มหน้าลงเพราะไม่กล้าสบตา

"ใครให้มึงพูด" เฮือก! น้ำเสียงเย็นชิบหาย

"คะ..คือผมอึดอัด" โว้ยยยตอบไปจะเป็นไรมั้ยว่ะ!!!

"อึดอัดกู"ฮื่ออออออ ทำไงดีจะฆ่ากูมั้ย?

"ปะ..ป่าว..ผมอึดอัดบรรยากาศ"ผมเอ่ยไปตามจริง

"ทำไมไม่รอ"เข้าประเด็นแล้วสินะ

"ผมเหนื่อยครับเลยเผลอกลับมาจนลืม"

"..."

อย่าเงียบเด้!!ใจหายนะเว้ยยย;-;

"ผมขอโทษครับ"

"อย่าทำ"

"?"

"อย่าทำแบบนี้อีก"

"ครับ"ผมเริ่มยิ้ม รอดตายแล้วเว้ยยย

"อย่ายิ้ม"

"น่าเกลียดหรอครับ"น่าเกลียดจริงดิ  

"น่ารัก"

"รอยยิ้ม ของกูน่ารักแค่กับกู"

...

พะ...พี่แม่งพูดไรเนี่ย!!!!!!!!!!!!!

โอ้ยยยยยยยย......เขอนมั้ยก็นิดนึงแต่แบบเห้ยยตรงๆเลยอ้อ

"ตอบสิ"

"ครับผม"

"ครับอะไร"

"จะน่ารักแค่กับพี่ครับ"

"พี่ไหน?"พี่มันเลิกคิ้วทำหน้าตายฉบับตัวเองพร้อมแฝงกวนตีนเล็กน้อย 

"พี่จากัวร์"

"เร็ว"ผมเห็นถึงมุมปากที่ยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย

กำลังสนุกหรอวะ?

กวนตีนชิบ 

"เต้จะน่ารักแค่กลับพี่จากัวร์ครับ" ผมประชดใส่อย่างเอาคืน ผมสังเกตพี่มันเห็นชะงักเล็กน้อย

กรึ้ง!!

ยกนี้ลาเต้ชนะ!!!!!!

หมับ!!

พี่มันดันตัวนั่งบนโซฟาพร้อมกระชากเอวผมลงบนตัก ในท่าที่ผมกำลังคร่อมพี่เขาอยู่ พี่มันโอบมือรอบเอวผมกันผมตก ผมดิ้นเล็กน้อยก่อนจะทำหน้าตาเลิ่กลั่กทำให้พี่มันส่งเสียง'หึ'ในลำคอ

"เด็กดีไม่ดิ้นนะครับ" 

..

.

หน้าผมตอนนี้คงร้อนและแดงแบบไม่ทราบสาเหตุก่อนจะเงยหน้าให้อยู่ระดับเดียวกัน

พี่มันใช้มืออีกข้างนึงประคองหน้าผมก่อนจะขยับมาใกล้ จึงทำให้ผมสบตากับดวงตาคู่งาม

สีนิลเมื่อจ้องไปแล้วละออกมาได้โดยยากใบหน้าหล่อเรียวขยับมาใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นที่เป่าลดหน้าก่อนริมฝีปากหนาจะประกบจูบอย่างแผวเบาเราสัมผัสกันโดยที่ไม่มีใครรุกล้ำพื้นที่ใคร แต่มันเนินนานจนผมเผลอจิกเสื้อของอีกฝ่ายแน่นพร้อมกับใจที่เต็นถี่ราวกับจะจมน้ำ จากนั้นไม่นานพี่จากัวร์ก็ผละริมฝีปากออกและก้มมองริบฝีปากของผมด้วยท่าทีเสียดาย  มันกลับทำให้ผมต้องเบนหน้าหนีด้วยความเขินอายมือเรียวได้จับคางของผมให้หันมาแล้วขยีบมาใกล้ซอกคอพลางกระซิบแผวเบาด้วยถอยคำทีคืนนี้คงไม่ได้หลับเเน่ๆ

"เป็นของพี่จากัวร์แล้วนอนหลับฝันดีนะครับ"

"ไปนะครับเด็กดี"

.

.

.

จบแล้วววว เป็นไงบ้างงงงคอมเม้นขอกำลังใจหน่อยจิอิอิ

#จากัวร์กินลาเต้

 TT:@Litlteandaman_

*ยังไม่แก้คำผิด