~*~หนุ่มเพลย์บอยปิ๊งรักนักวางแผน~*~

ลำดับตอนที่ #9 : ช่วยเพื่อน

9

ปัง ปัง !!!!

"อามัฏ เอ้ย! ตื่นรึยัง"
"โห้ย~อะไร หม้า ตื่นแล้ว"
"วันนี้เฝ้าร้านให้หน่อยน้า หม้ากับป๊าจะไปคุยธุระกับเพื่อน"
"ไม่เอาอ่ะ ให้ไอ้หมงเฝ้าดิ วันนี้อั๊วไม่ว่าง"
"ไม่ได้ ลื้อ ต้องเฝ้าร้าน"
"อือ ๆๆ เดี๋ยวอั๊วเฝ้าให้" หง่าว~อาบน้ำก่อนดีกว่า ต่อด้วยการ์ตูน นารูโตะ
♪♫ ไม่มีเธอให้รำคาญเหมือนเก่า มีเพียงแต่ความว่างเปล่า. . . ♪♫

ใครโทรมาตอนนี้ว่ะ ขัดเวลาการดูการ์ตูนของเราหมดเลย +ริว+ อ้าว ริว เหรอ

"ว่าไง ริว"
(มัฏ ตื่นได้แล้วจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน ริว ออกไปรับแล้วนะ)
"ตื่นแล้วโว้ย อืมรีบมาล่ะกัน"
(ครับๆ) จัดการทางนี้ดีกว่า เอาไงดี

"เอ่อ. . . คุณตำรวจ ค่ะ"
"มีไรเหรอ"
"มัฏฝากร้านก่อนนะค่ะ เดี๋ยวมัฏมา แปบเดียวเอง"
"ครับ" แล้วฉันก็นั่งรอ ริว เป็นเวลา 5 นาที
"มาแล้วครับ~~~~"
"กว่าจะมาได้นะ รอจนรากงอกแล้ว"
"แฮะๆๆ ขอโทษครับ อ้าว!ขึ้นรถเลย" แล้ว ริวก็เปิดประตูรถแล้วผายมือไปทางประตูรถ
"ไม่ถึงขนาดนี้ก็ได้" แล้วฉันก็กระโดดขึ้นรถของวาอย่างรวดเร็ว
"มัฏ จะไปไหนเหรอ"
"บ้าน เพื่อนอ่ะ อยู่ XXXXX ซอยXXXX ถนน XXX"

"ครับ" แล้ว ริว ก็ค่อยๆขับรถออกไป หาเรื่องคุยดีกว่า จะได้สนิทสนมกันมากขึ้นไง ฮ่าๆๆ
"ริว อยู่ ม. ไรอ่ะ"
"ผมอยู่ ม. 6 ห้อง A2 ครับ"
"O.o งั้นก็อยู่ห้องเดียวกับโมเดล ซิ"
"ครับ ผมอยู่ห้องเดียวกันกับโมเดล ทำไมเหรอ?"
"ปะ. . .ป่าวค่ะ"
"แล้ว ริว พอจะรู้จักคนที่ชื่อ วา รึป่าวค่ะ"
"วาในโรงเรียนเรามีหลายคนนะครับ แล้วมัฏพูดถึง วา ในล่ะ"
"เอ่อ. . . เพลย์บอยอันดับ 1 ของโรงเรียนอ่ะค่ะ"
"อ้อ! ไอ้ วา เหรอ ทำไมอ่ะ?ชอบมันเหรอ?"
"เฮ้ย!มันไม่ใช่อย่างงั้น ก็แค่ถามเฉยๆ มัฏ ไม่มีวันรักผู้ชายแบบนั้นหรอกค่ะ "
"ครับ ^^ แล้วมัฏรักผู้ชายแบบไหนล่ะ" ฉึก!ว้ายอีตานี้ถามกับแบบนี้ฉันเขิลล์นะย่ะ
"ทำไม? จะจีบเหรอ" ฉันพูดเล่นๆแก้เขิลล์ไปอ่ะค่ะ
"ครับ" กรรม!คำตอบไงเป็นงี้ล่ะ เอาแล้วโว้ย ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว
"แฮะๆๆๆ อย่าพูดเล่นดิไม่ขำเลยนะ"
"อ้าว!ริวไม่ได้พูดเล่นนะ ริวถามจริงๆ"
"…….."
"ผมชอ. . ."
"ถะ. . .ถึงแล้วค่ะ ไปกันเถอะ" ฉันรีบตัดบทก่อนริวจะพูดอะไรให้ฉันลำบากใจ ก็ดีแล้วนิที่ริวจะบอกรักฉันแล้วทำไมฉันต้องลังเลด้วยน่ะ ฉันจะอะไรอยู่ นี้เป็นโอกาสดีแล้วนะ T^T
"ครับ" แล้วฉันก็พา ริว เข้าไปในบ้านยัย โม ที่มีพวกเพื่อนๆฉันรออยู่ก่อนแล้ว แล้วฉันก็ไม่ได้คุยอะไรกับ ริว อีกเลย "เฮ้!! หวัดดีจ๊ะ เพื่อนๆ"
"แหม๋~ เผลอแปบเดียวได้แฟนเป็นหนุ่มรูปงามเลยนะ "
"ไอ้เพื่อนบ้า! ไม่ใช่แฟนโว้ย"
"อีกหน่อยล่ะว่ะ"
"บ้า!!"
"ไปกันเถอะ !!มัวแต่เล่นนั้นแหละ" เนมนั่งอยู่นานพูดขึ้น วันนี้เนมเป็นไร?

"ป่ะ. . .ไปซิ ริว รออยู่นี้นะ"
"ครับผม" แล้วพวกเราก็เดินขึ้นชั้นบน บ้านของยัย โมนี้โคตรหรูเลยอ่ะ
"โม เธออยู่คนเดียวเหรอ"
"ฉันอยู่กับพี่เลี้ยง 2 คนอ่ะ"
"เหรอ แล้วพ่อกับแม่เธอล่ะ"

"พ่อกับแม่ฉันไปทำงานที่ต่างประเทศอ่ะ อีกต้นเดือนนี้ก็จะกลับแล้ว"
"อืม^^" รวยจัง~ทำไมทำตัวแบบนี้ก็ไม่รู้ แต่ฉันว่า ยัยโมน่ารักกว่าฉันตั้งเยอะ แล้วยัยโมก็พาพวกเราเดิน

ขึ้นไปบนห้องนอนของยัยโม
"เธอไม่มีเครื่องสำอางที่ใช้แต่งหน้าเลยเหรอ"
"ไม่อ่ะ"
"งั้นเดี๋ยวฉันไปดูให้ที่ห้องแม่ฉันอาจจะมีเหลือบ้าง" แล้วยัยเท็นกับยัยปาร์ตี้ก็พาโมไปที่ห้องแม่ยัยโม
"อืม"
"เธอเป็นแฟนกับ ริว เหรอ" เนมถามฉัน
"ไม่รู้ซิ คงใช่มั้ง ฮ่าๆๆ" ฉันแกล้งพูดให้ยัยเนมขำ แต่ผลลัพธ์มันกับออกมาไม่ตรงกับที่ฉันคิดไว้
"งั้นก็ขอให้เธอรักกันกับ ริว ไปนานๆน่ะ"
"ห๊ะ! ป่าวเราไม่ได้เป็นแฟ. . ."
"อืม ฉันเข้าใจ ริวก็คงจะรักเธอมากซินะ"
"เธอกำลังเข้าใจฉันกับ ริว ผิดนะ"
"พอเหอะ ฉันไม่อยากฟัง!" ทำไม เนม ถึงเป็นแบบนี้ล่ะ จากที่เป็นคนตลก ติ้งต๊อง แต่กับเปลี่ยนเป็นคนเอาจริง

เอาจังขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แล้วฉันก็ไม่ได้พูดอะไรกับโนเนมทั้งที่เราน่าจะคุยกันมากกว่า
"มาแล้วจ้า^^ ได้มาเยอะแยะเลย"
"อืม เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า"
"ฉันขอตัวลงไปข้างล่างก่อนนะ"
"อ้าว!ทำไมล่ะเนม" ปาร์ถามอย่างสงสัย
"ก็เพราะฉัน. . .ไม่รู้เรื่องการแต่งหน้าทำผมอ่ะดิ"
"เหอๆๆ ลืมไปว่ายัยนี้เป็นทอม"
"อืม ใช่ฉันเป็นทอม" แล้วยัยเนมก็เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้พวกเรา งง เป็นไก่ตาแตก

ทั้งที่มันต้องตอบพวกเราว่า "อีเพื่อนบ้า" อะไรประมาณเนี่ย
"เฮ้ย!พวกแกว่า ยัย เนมแปลกไปไหมว่ะ"
"อืม ฉันก็ว่างั้นแหละ"
"เอ้า!พวกเราเริ่มแผนการแปลงโฉมคนใช้ ได้แล้วบัดนี้ เย้!!!"
ตอนนี้ฉันกับพวกยัย ปาร์ ยัยเท็น กำลังจับยัยนี้ทำผมอ่ะดิ

"เราจะทำทรงผมแบบไหนดีอ่ะ"
"เอาแบบมัดแกะไหม?รึว่า ตัดหน้าม้า? รึว่าจะตัดเกียนดี" นี้คือความเห็นของฉันค่ะเป็นไงเลิศป่ะ
"จะบ้ารึไง!ฉันว่าเอาแบบเป็น รอนๆ แบบพวกดาราดีป่ะ"
"เออ!ฉันก็ว่าดีนะ เป็นไง โม เอาแบบนี้ป่ะ"
"อื้ม ^^ตามใจ" แล้วพวกเราก็จับผมยัยโมมาสระ ไดท์ อบไอน้ำ และจับมาดัดเป็น รอนเป็นช่อๆ

อ่า~ผมเสร็จแล้ว ต่อด้วยการแต่งหน้า ฮ่าๆฉันถนัด
"แต่งหน้าแบบไหนดี เอาแบบลิเกดีป่ะ ? รึว่าเอาแบบงิ้ว?รึแบบ. . ." อันนี้ก็ความคิดฉันค่ะ
"จะบ้ารึไง!ฉันว่าเอาแบบหวานๆดีกว่าเข้ากับหน้ายัยโมมากเลย"
"อืม" แล้วก็จับหน้ายัยโมมาแปลงโฉม สิว กะ ฝ้าจุดด่างดำ เต็มไปหมดเลยจะกำจัดยังไงเนี่ย
"ทำไงดีอ่ะ กับไอ้พวก สิวเนี่ย เอาสก๊อตไบท์ถูเลยไหม" นี้ก็ความคิดของฉันค่ะ ที่บ้านก็ทำแบบนี้

"จะบ้ารึไงรอบที่ 3 แล้วนะที่เธอคิดแบบคนป่าอ่ะ หน้าคนนะย่ะไม่ใช่ปูนซีเมนต์"
"เอ้า!จะไปรู้เร็อะ ก็เห็นมันเยอะแบบนี้อ่ะ" แล้วพวกยัยเพื่อนทั้ง 2 ของฉันก็พากันเอาครีม 91 E

(ผู้แต่ง:อ้าว! 91 E ครีมทาส้นเท้านิหว่า) ไม่ใช่นิหว่า ครีม ขจัดสิวฝ้าหน้าดำ แบรนเนม อย่างดี

จะใช้ได้ผมเหรอ ต้องสูตรของฉันดิ สก๊อตไบท์ถูเลย ตอนนี้หน้ายัยโมเต็มไปด้วยครีมพอกหน้าเขียวปี๋ พวกเพื่อนบ้า ทียัยโมอ่ะนะนวดหน้าพอกหน้าให้อย่างดีแต่ทีฉันอ่ะไม่เห็นจะทำแบบนี้บ้างเลย

30 นาทีผ่านไป~ไวเหมือนโกหก
"แต๊น แตน แต๊น"
"ว้าว!ทำไมหน้าใสจังอ่ะ หน้าขาวจังเลย อย่างได้อ่ะ อย่างได้แบบนี้" ฉันตะโกนโวยวายยกใหญ่ก็

ดูดิ จากหน้ามีแต่สิวฝ้ากลายเป็นหน้าใส สะอาดในพริบตาเดียว
"เป็นไงยัย มัฏ ฝีมือของฉันกับยัยเท็น พอใจไหม โม"
"ผะ. . .พอ ใจซิ เปลี่ยนไปมากเลย ขอบใจมากนะ เท็น ,ปาร์,มัฏ" ตามด้วยการแต่งหน้า
"เอ้า! มัฏ ถึงทีเธอแล้ว แต่งหน้าให้สวยเช้ง ไปเลยนะ"
"ได้เลย" แล้วฉันก็จัดการกับใบหน้าขาวๆของยัยโม แต่งแบบโทนอ่อนๆดีกว่า คิ้วหน้าเต่อะเลย แล้วฉันก็จัดการโกนคิ้วให้ยัยโม ดูดีขึ้นนะ แล้วฉันก็ทาขอบตาของยัยโมเป็นสีชมพู แล้วเขียนขอบตาเป็นสีน้ำเงินอ่อนๆ ปัดแก้มด้วยสีชมพูอมม่วง น่ารักจังเลย~ ทาปากเป็นลิปสติกเป็นสีชมพูกลีบบัว
"ฉันถอดแว่นออกแล้วเธอมองเห็นรึป่าวอ่ะ โม"
"มองเห็นซิ มองเห็นชัดด้วย"
"อ้าว!แล้วเธอไม่ได้สายตาสั้น , สายตายาวเหรอ"
"ไม่อ่ะ ฉันก็ใส่ไปแบบนั้นแหละ"
"งั้นฉันถอดมันออกนะ"
"อืม" แล้วฉันก็ตกแต่งนิดหน่อย แล้วก็เป็นอันเสร็จ โอโห ~ เหมือนนางฟ้ามาจุติที่พื้นโลกจริงๆเลย
"เป็นไง เท็น ปาร์ ฝีมือฉันล้วนๆ"
"อ่า! น่ารักจังเลย/น่ารักจังเลย" ยัย 2 คนเนี่ยประสานเสียงพูดขึ้นพร้อมกัน
"เสื้อผ้าเธอใส่แบบนี้เหรอ" เท็นถาม
"อื้ม ฉันก็ใส่เสื้อยืด กางเกงผ้าฝ้ายแบบนี้แหละ"
"เอาล่ะ! เท็น ถึงคราวเธอจัดการเรื่องเสื้อผ้าแล้ว"
"ได้เลย^^" เท็นมันเก่งเรื่องการจัดหาเสื้อผ้าอ่ะ แล้วเท็นก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของยัยโม
"เสื้อผ้า เธอมีแต่แบบนี้เหรอ"
"อืม"
"ฉันว่าเราออกไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ยัยโมดีกว่า"
"อืม^^" แล้วพวกเรา 6 คนก็พากันไปตลาดนัดจตุจักร รถของริว มีฉัน ริว แล้วก็ เนม ส่วนรถของ

เท็น ก็มียัย โม แล้วก็ยัยปาร์ ฉันคุยกันกับ ริว อย่างสนิทสนม แต่ เนมไม่ได้คุยอะไรตลอดทาง ฉันแอบมองผ่านกระจกไปด้านหลัง สีหน้าของเนมเหมือนคนกำลัง อกหัก อย่างไงอย่างงั้น
♪♫ ไม่มีเธอให้รำคาญเหมือนเก่า มีเพียงแต่ความว่างเปล่า. . . ♪♫

"ลื้อ อยู่ไหนน่ะ อามัฏ หม้าบอกให้เฝ้าร้านทำไมไม่เฝ้า"
"ก็ อั๊ว ออกมาทำรายงาน นิน่า"
"งั้น ลื้อ ก็รีบทำรีบกลับ"
"ค่ะ หม้า" แล้วไม่นานพวกเราก็มาถึง แล้วพวกเราก็เดินเตร็ดเตร่เดินไปร้านนู้นร้านนี้ไปเรื่อยๆแล้วพวกเราก็ได้เสื้อมาเยอะแยะเลย
"มัฏ เราไปเดินเล่นแถวนั้นกันเอาไหม" ริว พูดแล้วก็ชี้ไปทางร้านที่มีของจุกจิก
"เอางั้นก็ได้ ปาร์ เท็น เนม เดี๋ยวฉันมานะ ไปรอที่บ้านโมก่อนก็ได้"
"อืม^^ เที่ยวกันให้สนุกนะ ริว อย่าลืมขอ มัฏ เป็นแฟนนะ"
"ครับ ผมไม่พลาดแน่"

"ยัย ปาร์ บ้า พูดแบบนั้นได้ไง"
"ใช่ ยัยปาร์ไปแนะนำเพื่อนแบบนั้นได้ไง นิสัยไม่ดี ยังไงก็ให้สมหวังนะจ๊ะทั้งคู่ จะรอฟังข่าวดี"
"อ้าย! ยัย เท็นก็เหมือนกัน"
"ฮ่าๆๆๆๆ 555+" แล้วฉันกับ ริว ก็เดินไปเรื่อยๆ ซื้อนั้นซื้อนี้ไปตามประสาคนมีความรักอะน่ะ อิอิ

"หิว แล้วอะ ริวไปหาไรกินกันเถอะ"
"งั้นก็ กินร้านนั้นก็แล้วกันนะ ^^" ริวชี้ไปทาง ร้านบะหมี่ ริมข้างทาง
"อื้ม"
"เอา บะหมี่ 2 ชามครับ"
"ได้แล้วจ๊ะ"
"ขอบคุณค่ะ/ครับ"
"อ้าว!ทำไม มัฏ กินนิดเดียวเองล่ะ ไหนบอกว่าหิวไง"
"ปะ. . .ป่าว มัฏ ไม่ค่อยหิวเท่าไร" ทำไมฉันไม่รู้สึกหิว ล่ะ ฉันนึกถึงตอนที่ฉันมากินกับนายวา ตอนนั้นน่ะฉันมีความสุขมากเลย แต่ฉันน่าจะดีใจไม่ใช่เหรอที่ได้มากิน กับ ริว
"ไปกันเหอะ ริว เดี๋ยวพวกนั้นรอนาน" แล้วเราก็ขับรถมาที่บ้าน โม
"อ้าว!กลับมาแล้วเหรอ"
"อืม"
"มัฏ คิดแผนคืนนี้ได้รึยัง"
"ได้แล้วล่ะ งั้นมาเริ่มกันเลย ปาร์ โทรหานาย พัช ด่วน"
"ขอรับเจ้านาย" แล้วยัย ปาร์ก็กดโทรศัพท์ จุดมุ่งหมายคือนาย พัช หนุ่มหล่ออันดับ 3 ของโรงเรียน
"ฮัลโหล หวัดดีครับ"
"พัช เหรอ"
"ใช่ มีไรเหรอ "
"ฉัน มัฏ นะ คืนนี้ฉันมีสาวสวยคนหนึ่งอยากจะแนะนำให้เธอรู้จัก เจอ กันที่ ผลับ XXX เวลา 20.00"
"อืม"
"เอาล่ะ พวกเรา นี้คือ แผนที่ฉันคิดไว้นะ ฉอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"