~*~หนุ่มเพลย์บอยปิ๊งรักนักวางแผน~*~

ลำดับตอนที่ #4 : ขอบคุณ

4

“อ้าย!!! คุณพ่อต้องไล่นัง มัฏ ออกนะค่ะ”
“เดี๋ยวซิ!!! ลูก คุยกันดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องถึงขั้นไล่ออกเลย”
“ไม่เอา!คุณพ่อต้องไล่มันออกนะค่ะ นะ นะ ”
“ฉันไม่คิดเลยนะค่ะว่า ลูกผู้ดีอย่างคุณจะหลงผู้ชายคนเดียวจนหัวปักหัวปำ แล้วคุณคิดว่านาย คาสโนว่า

พรรคนั้นจะสนใจคุณเหรอ พอมันได้ในสิ่งที่มันต้องการมันก็ต้องทิ้งคุณแบบผู้หญิงคนอื่น อย่างนี้มันก็ไม่ต่างอะไร

กับ นางบำเรอ!!!”
“นี้แกจะมากไปแล้วนะ วา เค้าไม่มีวันทำแบบนี้กับฉันหรอก วา ต้องรักฉันคนเดียว”
“ถ้าคุณคิดแบบนี้ แล้วคุณจะต้องเสียใจ ผอ.ค่ะถ้าไม่อยากให้ลูกผอ.ท้องไม่มีพ่อปรึกษาหนูได้นะค่ะ หนูมีวิธีกำจัด!”
“อ้าย!!!นัง มัฏ คุณพ่อค่ะอย่าไปฟังมันนะค่ะ >. <“

“มัฏฐะวิกา ออกไปก่อน”

“ค่ะ =_=”

โคตรสะใจ ^[]^แต่ฉันพูดแรงไปไหมเนี่ย ถ้าเกิด ผอ.โกรธขึ้นมามีหวังได้ย้ายโรงเรียนตอน ม.6 แน่ T^Tโอ้ย!กลุ้มในจิต

“ฉันละเกลียดนัง โมเดล นี้จริงๆเลย”

“แงๆ นี้เราต้องโดนไล่ออกจากโรงเรียนตอน ม. 6 เหรอเนี่ย T^T”
“TT_TT ฮือ ๆๆๆ พวกแกฉันขอโทษนะที่ทำให้พวกแกต้องเดือนร้อน ฉันไม่น่าเผลอปากพูดออกไปแบบนั้นเลย ”

“แกทำถูกแล้ว ถ้าแกไม่พูด ฉันก็ต้องเป็นคนพูดเองนะแหละ อย่าคิดมากน้า”

“เดี๋ยวฉันจะลองไปเคลียร์กับยัยโมเดล”

“จะดีเหรอว่ะแก =O=”
“อืม . . . รอฉันอยู่ตรงนี้นะ (-_-) ”
“…….”
ฉันจะต้องต่อรองกับนังนั่นให้ได้ แต่ว่าจะหามันได้ที่ไหนว่ะเนี่ย ฮึ ฮึ ไม่เกินความสามารถของฉันหรอกน้า เริ่มแผลการแบบพื้นๆก่อน เบสิก เบสิก (ถามเอาอ่ะคร้า) _ _”

“น้องค่ะ. . .เห็นพี่โมเดลป่ะ _ _?”
“(- - ) ( - -) ไม่ค่ะ”
“น้องจ๊ะไม่ทราบเห็นโมเดล ม.6 ป่าว?”
“อ้อ พี่โมเดลเหรอค่ะ มะกี้เห็นอยู่หน้าห้องน้ำกะแฟนเค้าอ่าค่ะ”

ยัยคาสโนวี่หลงผู้ชายอย่างยัยนั้นอ่านะ มีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเค้าด้วย แล้วฉันก็รีบวิ่งแจ้นไปที่ห้องน้ำ

“แว้ก!”
“หา O.O เอ๊ะ!นี้เธอเข้ามาทำไมตอนนี้~~~~เสียมารยาท”
“……”
“เอ๊ะ!ไม่ได้ยินรึไง ออกไปเซ่!!!”
“คะ. . . คือฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ ถะ . . ถ้าไม่ว่างตอนนี้ ดะ . .เดี๋ยวคุยวันใหม่ก็ได้”
“ไม่ต้อง! จะคุยอะไรก็รีบคุย” นายวายืนนิ่งอยู่นาน พูดขึ้นอย่างหัวเสีย

พูดมาได้ ยืนกอดจูบกันนัวเนียหน้าห้องน้ำไม่อายรึไงฟ่ะ -_-^ มีอารมณ์กันขนาดเนี่ยใครจะกล้าหน้าด้านยืนคุยต่อ ถึงฉันจะหน้าด้านก็เหอะนะ ยัยมนต์เอ้ย แกอยู่ไหนฟ่ะมาถ่ายเอาทีเด็ดนี้หน่อย

คงดังหน้าดู “หนุ่มหล่ออันดับ 1 กอดจูบกันนัวเนียหน้าห้องน้ำกับลูกเจ้าของโรงเรียน”
“คือว่าเรื่องที่ต้องไล่ฉันออกจากโรงเรียน ฉันขอเหอะอย่าไล่พวกเพื่อนๆฉันออกเลย ถ้าเธอไม่ชอบฉันเกลียดฉัน

ก็อย่าไปลงที่เพื่อนฉันซิ ฉันขอเหอะเกมส์นี้ฉันขอเป็นผู้แพ้คนเดียว T^T”
ฉันพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้วนวอนสุดๆ อุตส่าห์บีบน้ำตาด้วยนะเนี่ย

“ช่างน่าสมเพชซะจริงๆกราบฉันซิแล้วฉันจะทำตามที่เธอขอ”

ToT อาห้อย! ถึงคราวร้องไห้จริงๆก็คราวนี้ละโว้ย กราบงั้นเรอะฝันไปเหอะ ตะ…แต่เพื่อนฉันละ !

ยัยเนม,เท็น,ปาร์ จะหาโรงเรียนใหม่ก็กระไรอยู่นะเหลืออยู่แค่ 3-4 เดือนก็จบแล้ว โอ้ย~คนสวยเซ็ง
เอาก็เอาว่ะ ไม่ได้ถ่ายรูปไว้นิ แล้วฉันก็ค่อยๆนั่งลง แล้วก็ กร. . .

“หยุด! ลุกขึ้น มัฏ”
“O_o! วา คุณอย่ายุ่งเรื่องนี้ เดล จะสั่งสอนมันค่ะ”
“เดล คุณทำเกินไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้ผมขอ อย่ายุ่งกับเธอ!!!”
O_O หา! นายช่วยฉันงั้นเรอะ เย้ !ไม่ได้กราบอีนังนี้แล้วโว้ย^o^ อยากจะกระโดดกอดคอนายจริงๆเลย

แต่. . . นายช่วยฉันทำไม ? อยู่ๆคำถามนี้ก็เกิดขึ้นในหัวสมองอันเต็มไปด้วยรอยหยัก

“อ๊าย!นี้คุณกล้าปกป้องมันเหรอค่ะ”
“ผมขอแค่นี้มันมากไปเหรอ ต่อไปนี้คุณก็เลิกยุ่งกับผมสักทีแล้วเรื่องที่จะไล่ มัฏ กับเพื่อนๆออกจากโรงเรียนก็ยกเลิกซะไม่งั้นคุณก็จะไม่มีค่าอะไรสำหรับ ผม!!!”
“อ๊าย!!!!“

โมเดลยกมือขึ้นตีหน้าอกนายวายกใหญ่ นายนี้ก็ยืนบื้ออยู่ได้ถ้าเป็นฉันน่ะ ฮึย. . . .

“หยุด!! อย่าตีนายวาตีฉันแทนซิ +O+”
วิญญาณนางเอกเข้าสิงห์ นางเอกนะค่ะ นางเอก ก็เลยออกรับแทนเป็นธรรมดา เห็นแก่ความหน้าตาหล่อนะเนี่ยเลยทำแบบเนี้ย โรคแพ้ความหล่อกำเริบ แต่ไม่รู้อะไรนะที่สั่งให้ฉันทำแบบนี้นะ หัวใจฉันเป็นอะไรเนี่ย

“ทำอะไรของเธอยัยเบ๊อะเอ้ย!”
“ถือว่าเป็น. . โอ้ย การตอบแทนที่นายช่วยฉันไว้ก็แล้วกัน โอ้ย!!”
“พอได้แล้ว เดล”
“กล้าออกรับแทนมันอีกแล้วใช่ไหม นี่ แน่ะ O.,O”

มันเปลี่ยนจากการตี เป็นหยิกและบิดแทน เจ็บโคตร~~~แต่รู้ว่าเจ็บแล้วทำไมไม่ออกล่ะ
ผลัก!!!

“วา!กล้าผลักเดลเหรอ คอยดูเหอะ เดลจะฟ้องคุณพ่อ”แล้วมันก็วิ่งออกไป
“เจ็บรึป่าว แดงหมดแล้วทำเป็นอวดเก่ง -_-”
“นายไม่กลัวแฟนนายโกรธเหรอ ดูเค้าโกรธนายมากนะ”
“โมเดล นะเหรอ”
“อื้อ (_ _ )(- -)(_ _)”
“ฉันก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับเค้าหรอก แต่เพราะเค้าชอบเอาแต่ใจ และจะทำร้ายผู้หญิงทุกคนที่ยุ่งกับฉัน และฉันก็ไม่อยากให้คนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อย่างเธอต้องมาเดือนร้อนเพราะฉัน U_U”
“สายตานายดูเศร้ามากนะ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจบอกฉันได้นะ”
“ยุ่งน้า!!ฉันไม่ได้เป็นไรซักหน่อย ”

“ฉันดูออกน้า ! ว่านายกำลังมีเรื่องไม่สบายใจ บอกฉันได้ถ้าฉันช่วยอะไรนายได้ฉันก็จะช่วย”
“เธอ!นี้มันเซ้าซี้จริงๆเลย”
“นา นะ ^^”
“คือเมื่อ 2 ปีก่อนฉันแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนแรกฉันก็คิดกับเค้าแค่เล่นๆ แต่ต่อมามันก็กลับกลายเป็นความรักโดยที่ฉันไม่รู้ตัว เธอคนนั้นเป็นคนที่ฉันรักและแคร์มากและเรา 2 คนก็สัญญากันว่าถ้าเราเรียนจบทั้งคู่เราจะแต่งงานกัน และฉันก็จะเลิกเป็นเพลย์บอย แต่อยู่มาวันหนึ่งโมเดลรู้ว่าเรารักกันและกำลังจะหมั้นกัน เค้าก็สั่งลูกน้องให้มาทำร้ายเธอ จนเค้าต้องนอนป่วยอยู่โรงพยาบาลนาน 2 ปีแล้วฉันก็กลัวว่ามันจะเกิดขึ้นกับเธอ”
“ไม่หรอกน้า คิดมาก อะนี้ผ้าเช็ดหน้า(O_=)/ ”
“เอามาทำไม”
“ก็นายร้องไห้นิ”

“ขอบใจ ^^”
“นายคงจะรักผู้หญิงคนนี้มากเลยซินะ ถึงได้ร้องไห้ตาบวมเป๋งขนาดเนี่ย ถ่ายรูปนายตอนนี้คงจะขายได้หลายตังค์นะ ฮ่าๆเพลย์บอยอันดับ 1 ต้องมาร้องไห้เพราะผู้หญิง”
“ยัยบ้าเอ๊ย!!!”