~*~หนุ่มเพลย์บอยปิ๊งรักนักวางแผน~*~

ลำดับตอนที่ #12 : จะลืมนาย

12

รู้ดีว่าเธอมาลา แค่สบตาก็รู้สึก ก็รู้ตัว
ฉันยอมบอกเลยว่ากลัว
ใจมันมัวและหมองหม่น ไม่พร้อมจะฟัง

* เบื่อรักเก่าๆ แล้ว อยากจบใช่ไหม
ไม่อยากจะดึงรั้งใคร ถ้ามันไม่เร็วอย่างนี้

** สิ่งที่ฉันต้องเจอยังเจอไม่ไหว
อย่าให้ฉันต้องเจอมันเลยได้ไหม
กับฉันวันนี้ ไม่มีทางไหน ที่จะลืมว่ารักเธอ
สิ่งที่ฉันต้องเจอมันเจ็บรู้ไหม
อย่ากลายเป็นคนแปลกหน้าที่เคยรู้จักดี
กับคนที่เคยรักกัน อย่าเป็นแบบนั้นเลย

ฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่าฉันนอนซบอกของ ริว นี้มัน 3 ทุ่มแล้วนิ ฉันนอนซบอกริว 6 ชั่วโมง ตายแล้วO.O ริวต้องโกรธฉันแน่เลย

“ริว ริว ตื่นซิ” ฉันพูดพลางเขย่าตัว ริว
“อืม~อ้าวมัฏตื่นแล้วเหรอ” ริวตอบฉัน พลางบิดไหล่ไปมา
“ริวเป็นไงบ้าง มัฏขอโทษนะที่. . .”
“อ้อ!ไม่เป็นไรหรอก แขนกะขามันชาเฉยๆ”
“นี้ก็ 3 ทุ่มล่ะ ริวนอนพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวมัฏไปนอนที่โซฟาเอง”
“อืม ฝันดีนะครับ”
“ค่ะ” แล้วฉันก็เดินไปที่โซฟา ริวนายดีกับฉันจริงๆ
“เอ่อ. . .ริว ริว นอนรึยัง”
“หือ~มีไรเหรอ มัฏ”
“คือ. . .คือ . มัฏ มัฏ”
“มีไรเหรอ!?”
“คือ มัฏ” เอาก็เอาว่ะ เอ้า! ใจกล้าหน่อย
“. . . . .”
“มัฏ ชอบ ริวนะ >.<”
“มะ. . .มัฏ พูดเล่นน้า”
“มะ. . .ไม่น่ะ มัฏพูดจริงๆ เป็นแฟนกับมัฏนะ” ฉันหลับตาปี๋~>.< รอฟังคำตอบ
“ริว ก็ชอบ มัฏ ชอบตั้งนานด้วย ถ้ามัฏคิดว่าจะคบกับริวได้ ริวก็แล้วแต่มัฏ”
แล้วฉันก็วิ่งเข้าไปกอด ริว ฉันรู้แล้วล่ะว่า เจ้าชายในฝันของฉันคือเธอ น้ำตาฉันก็ค่อยๆไหลลงมาอาบแก้ม ฉันคิดดีแล้วล่ะ แล้วฉันก็คิดว่าคนนี้จะไม่ทำให้ฉันเสียใจ แล้วริวก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฉันแล้วฉันก็ค่อยๆประกบริมฝีปากกับริว นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันตั้งใจจะจูบกับผู้ชายคนหนึ่งในฐานะแฟน

ฉันไม่รู้ว่ามันนานเท่าไร แล้วฉันก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออก

“นายเป็นแฟนฉันแล้วนะ ริว”
“ครับผม” แล้วฉันก็นอนกับริวบนเตียงของคนป่วย มันเป็นเตียงเล็กๆฉันก็เลยเบียดกันกับริว

เรา 2 คนใกล้กันมากเลย ต่อไปนี้ฉันจะลืมผู้ชายที่ชื่อ วา-นัฐ