ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 3 คนดีของอา (3)
วันนี้แทนไทื่นนอนแ่เ้ารู่เพราะั้ใะเินออมาสูอาาศบริสุทธิ์ยามเ้าอไร่าภูพิ์ใหุ้่มปอ
หนุ่มให่เินทอน่อมวิวทิวทัศน์มาเรื่อยๆ ระหว่าทา็เอนัท่อเที่ยวรายอื่นๆ ึ่เมื่อพบเอ็ยิ้มแย้มให้ันแม้ว่าะไม่รู้ััน็ามที
วาวี่รถัรยานยน์สวนทาับร่าสูที่ำลัยืนถ่ายรูปวิวอันสวยามอไร่าอยู่... หิสาวึอรถเพื่อทัทายนัวโ
"อาแทน... ื่นแ่เ้าเลยนะะ" เสียสใสอสาวาวเหนือเอื้อนเอ่ยึ้น
"อ้าว... สาร์" แทนไทหันมาทาร่าบาที่ยันั่อยู่บนอานรถัรยานยน์
"สาร์เห็นอาแทนเลยอรถแวะทัทายนะะ" ผู้ัารรีสอร์ทสาวบอและส่ยิ้มน่ารัให้
"แล้วนี่สาร์ำลัะไปไหนรึเปล่า" นัวโเอ่ยถามะเินมาใล้สาวน้อยอเา
"สาร์ำลัะไปเ็บยอามาให้แม่ทำเมนูอาหาร่ะ... อาแทนสนใไปเ็บยอา้วยันไหม๊า" วาวบอและวนหนุ่มให่ไป้วย
"็น่าสนนะ... ไปเ็บุไหนละ... ไร่าอที่นี่ออะว้าวา" แทนไทถามอย่าสสัยใร่รู้
"ฝั่โน้น่ะ... อาแทนี่มอไ์แล้วันนะะ... สาร์ะ้อนท้ายเอ" แล้วนัวเล็็ลาที่นั่นี่เปลี่ยนให้ร่าสูมาประำที่แทน
รอสารวัราแนใ้ี่รถัรยานยน์ไปามทาที่สาวเ้าถิ่นบออย่าไม่รีบร้อนเพราะอยาะมบรรยาาศระหว่าทาไป้วย
"ถึแล้ว่ะอาแทน" วาวเอี้ยวหน้ามาบอเสียหวานใล้ใบหูอหนุ่มให่เพราะเรนัวโะไม่ไ้ยินและอาะี่รถเลยไป
"ั้นอาอรถรนี้นะ" แทนไทบอและอรถัรยานยน์ไว้ริมทาพร้อมับล็ออรถเรียบร้อย
"เราไปเ็บยอาันเถอะ...ไป่ะอาแทนนหล่อ" ระ่ายน้อยแสนร่าเริอแทนไทับมือหนาให้้าวเินไป้วยัน
หนุ่มให่รู้สึีอย่าบอไม่ถูที่นัวเล็ับมือเาไว้แบบนี้
"อาไม่เยเ็บยอามา่อน...สาร์้อสอนอาแล้วละ" แทนไทบอยิ้มๆ
"ไม่มีปัหา่ะ... เี๋ยวสาร์ะเ็บใหู้เป็นัวอย่านะะ" แล้วสาวาวเหนือ็สาธิวิธีารเ็บยอาให้หนุ่มให่าปัษ์ใู้นสามารถเ็บยอาเป็น
"แม่อสาร์ะทำเมนูอะไรรึ" แทนไทเอ่ยถามอย่าสนใะ่วยหิสาวเ็บยอาใส่ถุพลาสิที่เรียมมา
"ยำยอาับยอาทอ่ะ...อาแทนไปทานมื้อเ้า้วยันที่บ้านให่นะะ" วาวเอ่ยวน้วยน้ำเสียสใส
"อาเรในะ" หนุ่มให่บอามที่ใิ... แม้ว่าเาะเยเอับบิามาราและป้าอหลานเยอย่าเหมัน์แล้ว็าม
"อาแทนไม่้อเรใหรอนะ๊า... ุป้าับุลุและ็แม่อสาร์ให้วนอาแทนมาทาน้าวที่บ้านให่บ้า่ะ" นัวเล็บอและส่ยิ้มสใสให้
ส่วนมือเรียว็่วยหยิบเศษใบไม้ออาอเสื้ออร่าสูให้อย่าเบามือ
"ใบไม้ิที่อเสื้ออาแทน่ะ" หิสาวูเศษใบไม้ที่เธอหยิบออมาให้หนุ่มใหู่
"อบุรับ... นีออา" แทนไท้มลระิบ้าใบหูาวสะอาอนัวเล็แผ่วเบานนฟันลุู่ับวามใล้ิที่เิึ้น
"เราลับันีว่า่ะ... เ็บยอาไ้เยอะแล้ว" วาวูถุที่ใส่ยอาให้นรหน้าที่ยืนส่สายารุ้มริ่มให้เธอู
"โอเรับสาวน้อย... ไปันเถอะ" ราวนี้หนุ่มให่เป็นฝ่ายับูมือเรียวและ่วยถือถุใส่ยอาให้
สาวาวเหนืออมยิ้มอย่ามีวามสุที่นัวโเป็นฝ่ายุมมือเธอ... ^^มืออาแทนให่ัเพราะุมมือเล็ๆ อเธอนมิ... แ่็อบอุ่นี^^...วาวิอย่าปลื้มใและเินามร่าสูไปยัรถัรยานยน์ที่ออยู่ริมทา
หนุ่มให่เินทอน่อมวิวทิวทัศน์มาเรื่อยๆ ระหว่าทา็เอนัท่อเที่ยวรายอื่นๆ ึ่เมื่อพบเอ็ยิ้มแย้มให้ันแม้ว่าะไม่รู้ััน็ามที
วาวี่รถัรยานยน์สวนทาับร่าสูที่ำลัยืนถ่ายรูปวิวอันสวยามอไร่าอยู่... หิสาวึอรถเพื่อทัทายนัวโ
"อาแทน... ื่นแ่เ้าเลยนะะ" เสียสใสอสาวาวเหนือเอื้อนเอ่ยึ้น
"อ้าว... สาร์" แทนไทหันมาทาร่าบาที่ยันั่อยู่บนอานรถัรยานยน์
"สาร์เห็นอาแทนเลยอรถแวะทัทายนะะ" ผู้ัารรีสอร์ทสาวบอและส่ยิ้มน่ารัให้
"แล้วนี่สาร์ำลัะไปไหนรึเปล่า" นัวโเอ่ยถามะเินมาใล้สาวน้อยอเา
"สาร์ำลัะไปเ็บยอามาให้แม่ทำเมนูอาหาร่ะ... อาแทนสนใไปเ็บยอา้วยันไหม๊า" วาวบอและวนหนุ่มให่ไป้วย
"็น่าสนนะ... ไปเ็บุไหนละ... ไร่าอที่นี่ออะว้าวา" แทนไทถามอย่าสสัยใร่รู้
"ฝั่โน้น่ะ... อาแทนี่มอไ์แล้วันนะะ... สาร์ะ้อนท้ายเอ" แล้วนัวเล็็ลาที่นั่นี่เปลี่ยนให้ร่าสูมาประำที่แทน
รอสารวัราแนใ้ี่รถัรยานยน์ไปามทาที่สาวเ้าถิ่นบออย่าไม่รีบร้อนเพราะอยาะมบรรยาาศระหว่าทาไป้วย
"ถึแล้ว่ะอาแทน" วาวเอี้ยวหน้ามาบอเสียหวานใล้ใบหูอหนุ่มให่เพราะเรนัวโะไม่ไ้ยินและอาะี่รถเลยไป
"ั้นอาอรถรนี้นะ" แทนไทบอและอรถัรยานยน์ไว้ริมทาพร้อมับล็ออรถเรียบร้อย
"เราไปเ็บยอาันเถอะ...ไป่ะอาแทนนหล่อ" ระ่ายน้อยแสนร่าเริอแทนไทับมือหนาให้้าวเินไป้วยัน
หนุ่มให่รู้สึีอย่าบอไม่ถูที่นัวเล็ับมือเาไว้แบบนี้
"อาไม่เยเ็บยอามา่อน...สาร์้อสอนอาแล้วละ" แทนไทบอยิ้มๆ
"ไม่มีปัหา่ะ... เี๋ยวสาร์ะเ็บใหู้เป็นัวอย่านะะ" แล้วสาวาวเหนือ็สาธิวิธีารเ็บยอาให้หนุ่มให่าปัษ์ใู้นสามารถเ็บยอาเป็น
"แม่อสาร์ะทำเมนูอะไรรึ" แทนไทเอ่ยถามอย่าสนใะ่วยหิสาวเ็บยอาใส่ถุพลาสิที่เรียมมา
"ยำยอาับยอาทอ่ะ...อาแทนไปทานมื้อเ้า้วยันที่บ้านให่นะะ" วาวเอ่ยวน้วยน้ำเสียสใส
"อาเรในะ" หนุ่มให่บอามที่ใิ... แม้ว่าเาะเยเอับบิามาราและป้าอหลานเยอย่าเหมัน์แล้ว็าม
"อาแทนไม่้อเรใหรอนะ๊า... ุป้าับุลุและ็แม่อสาร์ให้วนอาแทนมาทาน้าวที่บ้านให่บ้า่ะ" นัวเล็บอและส่ยิ้มสใสให้
ส่วนมือเรียว็่วยหยิบเศษใบไม้ออาอเสื้ออร่าสูให้อย่าเบามือ
"ใบไม้ิที่อเสื้ออาแทน่ะ" หิสาวูเศษใบไม้ที่เธอหยิบออมาให้หนุ่มใหู่
"อบุรับ... นีออา" แทนไท้มลระิบ้าใบหูาวสะอาอนัวเล็แผ่วเบานนฟันลุู่ับวามใล้ิที่เิึ้น
"เราลับันีว่า่ะ... เ็บยอาไ้เยอะแล้ว" วาวูถุที่ใส่ยอาให้นรหน้าที่ยืนส่สายารุ้มริ่มให้เธอู
"โอเรับสาวน้อย... ไปันเถอะ" ราวนี้หนุ่มให่เป็นฝ่ายับูมือเรียวและ่วยถือถุใส่ยอาให้
สาวาวเหนืออมยิ้มอย่ามีวามสุที่นัวโเป็นฝ่ายุมมือเธอ... ^^มืออาแทนให่ัเพราะุมมือเล็ๆ อเธอนมิ... แ่็อบอุ่นี^^...วาวิอย่าปลื้มใและเินามร่าสูไปยัรถัรยานยน์ที่ออยู่ริมทา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น