เมื่อความบังเอิญทำให้เรา "พบกัน"

ลำดับตอนที่ #1 : ความบังเอิญนี้

" ไนท์ มากินข้าวได้แล้วลูก "

" ค่ะแม่ แป๊บนึงค่ะ "

ฉันชื่อ " ไนท์ " ฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งที่มาอยู่กรุงเทพแบบธรรมดาๆคนหนึ่งแหละ ก็ตามที่ทุกคนเห็น ฉันหน้าตาไม่ดีหรอกสิวเห่อ ตัวดำ แต่.... ฉันก็มีเรื่องที่ดีบ้างนะฉันเรียนเก่ง เรียนได้ท็อปทุกวิชาเลยนะ ถึงการกระทำของฉันจะ เอิ่มมมม.....จะตรงข้ามก็ตามเถอะฉันชอบดูซีรี่ย์มาก จะพูดว่าชอบซีรี่ย์ก็ไม่เชิงนะ เพราะ...ฉันชอบคนแสดงมากกว่า ฉันชอบพี่ไทน์มากพี่แกทั้งหล่อ เท่ ฉันบ้าคลั่งพี่ไทน์มาก ทั้งห้องฉันมีแต่รูปพี่ไทน์เต็มไปหมดเลยนะ ฉันดูซีรี่ย์ทุกเรื่องที่พี่ไทน์แสดงเลยนะ

" ไนท์ ! แม่มีธุระจะคุยด้วยลงมาหาแม่หน่อย "

" ค่ะแม่ " ฉันรีบวิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นตระหนก เห็นแม่บอกว่าจะมีธุระคุยด้วยแต่พอฉันลงมาถึงฉันทำตัวไม่ถูก ตัวฉันแข็งทื่อพูดอะไรไม่ออก

" มานั่งสิลูก "

" ค่ะ....ค่ะ... ค่ะแม่ " ฉันทำตัวไม่ถูกได้แต่อึ้งเพราะคนที่นั่งกินข้าวกับแม่ฉันคือพี่ไทน์กับแม่พี่ไทน์

" นี่พี่ไทน์นะจ๊ะลูก "

".........."ฉันทำหน้านิ่ง ทำตัวไม่ถูก ทั้งเขิน ทั้งอึ่ง ฉันได้แต่ฟังแม่พูด

" นี่ ไนท์ คือ เพื่อนแม่อยากจะให้ลูกติวฟิสิกส์ให้พี่เขาหน่อย พี่ไทน์มีแต่ไปแสดงซีรี่ย์เลยขาดเรียนบ่อยเกรดเลยตกอ่ะจ๊ะ แม่เห็นว่าลูกเรียนสายนี้มาพอดีนิ ดีเลย ลูกช่วยติวให้พี่ไทน์ได้ไหมลูก "

"......." ฉันได้แต่มองพี่ไทน์กินข้าวไม่เคยมองใกล้ขนาดนี้มาก่อนเลย ( งานดีมากแม่ // ) ริมฝีปากอมชมพูที่กำลังเคี้ยวอาหารสุดน่ารัก

" โอ้ย " ( เสียงร้องพี่ไทน์ตอนกัดปากตัวเอง ) โห้ท่ากัดปากเซ็กซี่จัง // คนบ้าอะไรเนี่ยกินข้าว มูมมาม ขนาดนี้ยังหล่อ น่ารัก และเซ็กซี่ ขนาดนี้!!!

" ไนท์ " ( เสียงแม่เรียก )

" หล่อ~~ " ตายแล้ว!!! ฉันมัวแต่พร่ำเพ้อความหล่อของพี่ไทน์จนเผลอตอบแม่ไปแบบนั้น

" ไม่ใช่ค่ะแม่หนู..... หนู....หนูหมายถึง ได้คะ " ฉันตกใจคำที่ฉันพูดออกไปมาก ฉันได้แต่รีบพูดแก้ตัวไปแต่คำที่ฉันพูดออกไปคือ " ได้ค่ะ " ฉันต้องติวให้พี่ไทน์จริงๆเหรอเนี่ย

---พอรับประทานข้าวเสร็จ---

" เดี่ยวหนูไปเดินไปส่งนะคะ "

" ไม่เป็นหรอกจ๊ะ เดินแปปเดียวก็ถึงเอง "

" คะ?? "

" บ้านเราอยู่ข้างๆกันเอง "

" ค่ะ!! " ฉันตกใจมาก บ้านพี่ไทน์อยู่ใกล้ฉันขนาดนี้เลยหรอเนี้ยทำไมฉันพึ่งรู้เนี้ย ฉันรีบช่วยแม่เก็บข้าวของให้เสร็จเพราะอดใจที่จะถามเรื่องพี่ไทน์ไม่ได้แล้ว

" แม่ แม่รู้จักพี่ไทน์ ได้ไงคะ " แม่ทำหน้างง

" พรุ่งนี้ แม่จะไปคุยงาน ที่ต่างประเทศกับแม่พี่ไทน์นะ เกิดอะไรขึ้นก็เรียกให้พี่ไทน์มาช่วยก็ได้พี่ไทน์อยู่ข้างบ้านเราเอง แม่ไปไม่นานหรอก แค่ 2 เดือนเอง เดี่ยวซื้อของมาฝากนะ "

" ห่ะ แค่ 2 เดือน!!! " นี่ไปคุยงานหรือเที่ยวเอาดีๆ

( เอาไปเถอะ เรื่องมันจะได้ดำเนินง่ายๆ คิดไม่ออก จากใจผู้เขียน ) //

---ตอนเช้า----

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง เสียงกดกริ่งมาจากหน้าบ้าน

" นี่ยัยไนท์ จะติวมั้ย ฉันมีถ่ายซีรี่ย์ต่อนะ "

" ห่ะ "พี่ไทน์มาแล้ว

" มาแล้วค่าา ว่าไงคะ "

" นี่นายเป็นใคร แฟนไนท์หรอ "

" ห่ะ " ฉันตอบไปอย่างประหลาดใจ

และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้