คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความลับของเจได 1
“ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ”
“อะไรหรอไว” เพลินถาม
“ก็........”
“ไอ้ไวข้างบ้านเรามีคนมาอยู่แล้วว่ะ” ขิมตะโกนมา
“หรอ” เพลินทำหน้าตื่นเต้นแล้วรีบวิ่งไปที่หน้าต่างทันที
“ใครอ่ะ” ไวไม่รอช้ารีบวิ่งตาม
“เฮ้ย” สามสาวพูดพร้อมกัน
“นั้นมัน” ขิมพูด
“อีตา....” เพลินต่อ
“เจได” ไวพูดต่อ
“ไม่นะ” สาวพูดพร้อมกันแล้วก็ทำหน้าสยอง
“ฉันรับไม่ได้” ไวพูด
“ใช่รับไม่ได้” ขิมพูด
“เออ รายมายดับ(ผวนนะ)” เพลินพูด
“ทำไงดีล่ะ” ขิมพูด
“ก็ดีสิ เราจะได้สืบสวนใกล้บ้านเลยสิ” ไวพูด
“ใช่” ทุกคนทำหน้าตามีเล่ห์เหลี่ยม
****************
“ ฮัลโหล มีใครอยู่ไหมค่ะ” ไวพูดขณะที่ในมือถือพายแอปเปิ้ลหอมฉุน
“มีครับมีครับ” เจไดรียเปิดประตูออกมาเขาต้องอึ้งเมื่อเห็นไว
“อ้าวคุณ” เขาถึงกับผงะ
“ค่ะ คุณเจไดต้อนรับเพื่อนข้างบ้านค่ะ” ไวยื่นพายให้
“ขอบคุณครับ”
“ขอเข้าไปในบ้านหน่อยได้ไหมค่ะ”
“รกนะครับแถมยังจัดไม่เสร็จด้วย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
“ก็ได้ครับงั้นตามมาเลย” เขาเดินนำไปพอเขาเปิดประตูไวก็พบว่าเขาไม่ได้โกหกเลยมันดูรกมากๆ
“เออ รกจังเลย”
“ครับ”
“กำลังจัดอยู่พอดีคุณก็มาเรียก”
“งั้นช่วยนะค่ะ” ไวหวังว่าการช่วยครั้งนี้ก็จะสำรวจไปด้วยเลย
“นี่ถุงอะไรหรอค่ะ”
“อ๋อ ถุงของสะสมผมครับ”
“คุณสะสมตุ๊กตาหรอค่ะ”
“ใช่ครับผมว่ามันน่ารักดีนะ”
“ค่ะน่ารักดี” ไวมองไปที่ตุ๊กตาตัวหนึ่งมันดูสะอาดดีกว่าตัวอื่นๆเธอจับมันขึ้นมาแต่เกิดหลุดมือไปหน่อยตุ๊กตาจึงตกลง เจไดหันมาอย่างรวดเร็วแล้วรีบคว้าตุ๊กตานั้นทันที ไวจึงพูด
“คุณนี่เก่งเนอะรับได้ด้วย”
“ไปเดี๋ยวนี้เลยนะ” เขาออกปากไล่ไวอย่างโกรธเคือง
“อะไรกันอีแค่ตุ๊กตาสับปะรังเคเนี้ยนะคุณไล่ฉัน”ไวโกรธมาก
“นี่คุณมันมากไปแล้วนะ”เขาหันมาพูดกับเธอย่างใส่อารมณ์
“ทำไม” เขาจับไวอย่างแรงเขาบีบแขนของไวจนแดงสีหน้าแดงกล่ำจนไวรู้สึกกลัว
“ได้สติหน่อยสิ” ไวทัก เขาค่อยๆปล่อยไวอย่างช้าแล้วเดินไปทางหลังบ้านด้วยความสงสัยเธอเดินตามไป เธอถึงกับตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มผู้ดูแข็งแรงต้องเสียน้ำตาเพราะเรื่องแค่นี้ เธอร้องทักว่า
“นี่นายร้องไห้หรอ”
“คุณไปดีกว่า”
“ทำไมพูดงี้ล่ะ”
“ไปสิ” เขาไล่ไว ไวโกรธมากเธอรีบเดินออกไปอยู่ห่างๆแล้วเฝ้าดูอาการเขา เขาทรุดตัวลงก้มร้องไห้เหมือนเด็กๆไวรีบวิ่งไปหาเขา
“คุณเป็นอะไรหรอค่ะ” เขาค่อยๆลุกขึ้นแล้วหันมากอดไว ไวตกใจมากแต่เธอก็ยอมให้กอดเพราะเธอรู้สึกว่าเขากำลังเสียใจมาก
“พี่เจไดอยู่ไหนค่ะ” เสียงโรสดังมาจากในบ้าน ไวรีบเดินออกไปทางหลังบ้าน ขณะที่เจไดก็รีบปาดน้ำตาแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
***********************
ไวรู้สึก งงงง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเธอพยายามคิดแต่ก็คิดไม่ออกสักทีเธอครุ่นคิดทั้งคืน
“เขาเป็นอะไรน้า”
“หรือว่าตุ๊กตานั่นอาจเป็นจุดเริ่มต้นให้เขาทำอะไรไม่ดีแล้วพอตุ๊กตานั่นจะตกเขาก็เลยรู้สึกผิดเขาก็เลยร้องไห้มั่งเอ แปลกจังทำไมน้า” ไวได้แต่นั่งพึมพำคนเดียวเท่านั่น
************************
วันต่อมาเธอเขียนความสงสัยใส่กระดาษแผ่นเล็กๆ แล้วส่งให้รุ่นน้องส่งให้เจไดเจไดรับจดหมายนั่นแล้วเดินมาหาเธอ เธอรีบพูดก่อนว่า
“ฉันแค่สงสัยนะ” เขายิ้มเล็กๆแล้วบอกว่า
“ความลับครับผมไม่บอกใครยกเว้น.........”
“ยกเว้นใคร”
“คนที่ผมรัก คุณอยากเป็นไหมล่ะ”
“ไม่” ไวตอบอย่างอายๆแล้วหันหลังไป
“ล้อเล่น” เขายิ้มแกมหัวเราะ
“ดีแล้วที่ล้อเล่น” ไวหันมาพูด
“ทำไมถึงอยากรู้ล่ะ”
“เพราะมันเป็นความลับของนายไงล่ะ”
“แล้วคุณสนใจทำไม”
“เรื่องไรถึงจะบอกล่ะ”
“พี่เจไดค้า.......”
“นั่นไงตัวป่วนของผมมาแล้ว”
“ ถ้ายัยนั่นรู้เขาโกรธเธอตายเลย” ไวพูด
“ผมไม่แคร์หรอกครับ”
ความคิดเห็น