ชีวิตของข้าช่างไร้สีสันนัก

ชาติแรกของข้า

"ข้าอยากให้เจ้าไปบวชชีเพื่อให้น้องสาวเจ้าขึ้นเป็นฮองเฮา เจ้าเข้าใจหรือไม่"ฮ่องเต่เอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามาในตำหนักหงส์ของฮองเฮาแห่งแคว้น

ข้าที่กำลังวุ่นกับการจัดระเบียบของเหล่าขันทีและนางกำนัลเพียงเงยหน้าแล้วกลับมาสนใจงานของตน

"เพคะ ฝ่าบาท"

ชาติที่สอง

"ลูกพ่อ พ่อขอไปร่ำสุรากับเหล่าสหายได้หรือไม่"บิดาของข้ากล่าวขึ้นเมื่อเข้ามาในเรือนนอนของข้าที่กำลังจดรายรับ-รายจ่ายของจวนแม่ทัพประจิมทำเพียงเงยหน้าขึ้นแล้วกลับไปจดจ่องานของตนดังเดิม

"คงมิได้เจ้าค่ะ เงินในจวนเริ่มร่อยหรอแล้วเจ้าค่ะ"

ของพระราชทานที่พ่อได้มาเมื่อมะรืนยังไม่พออีกหรือลูก?!