คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอน ๒ ปัญหาการเลือกคู่ครอง
๒
ปัหาารเลือู่รอ
วัน ่อนารเลือู่รอแห่พระราธิา เ้าเมือทรโปรเล้าเสนาบีนำวามแห่พระอ์ป่าวประาศแ่เหล่าเ้าเมือ
พระราบุรและบุรุษทั้หลายทราบทั่วันว่า...
“้าแ่มหาบุรุษ
้าเ้ายินียิ่แ่าระมีพระราบุรเยำเริ้วยวามอาหา
แลพระราธิาแห่้าเ้ายินียิ่ะเป็นายาแห่มหาบุรุษผู้ำเริ้วยปัา...้าแ่มหาบุรุษ
สำแวามำเริแห่ปัา้วยอบปัหาเพีย้อ
ปัาแห่มหาบุรุษใเป็นอันพึพระหฤทัย
พระราธิาแห่้าเ้ายินียิ่ะเป็นายาแห่มหาบุรุษพระอ์นั้น ”
เมื่อเสนาบีอ่านวามามพระราสารสิ้น็ล่าวปัหาแห่พระราธิาว่า...
“้าแ่มหาบุรุษ
้วยพระราธิาแห่เ้าเมือทรโปรารบริาทานเป็นมายิ่ พระอ์ึทรมีพระประส์อยาทราบ...ารบริาทานใึเป็นสูสุแห่ทาน...้าแ่มหาบุรุษผู้ำเริยิ่้วยปัา
เร่หาำอบแห่ปัหา่อนถึาลเลือู่รอวันรุ่เถิ”
เหล่ามหาบุรุษเมื่อทราบปัหาารเลือู่รอแห่พระราธิาอันนมั่นหมายอยารอบรอ็พาันิหาำอบอย่าปรา์
(้าพเ้าและท่านบาทีอามีำอบแห่ปัหารัน)
พระราธิาเมื่อทรทราบว่าเสนาบีนำปัหาแห่พระอ์ประาศสิ้นแล้วึทรนึสำราพระหฤทัยปลอมพระอ์เป็นายเส็พร้อมนาพี่เลี้ยออนอพระนรไปามทาหมู่บ้านนรอันเป็นหมู่บ้านสำหรับน่าพระนรรอนแรมมาพำนั
แลเหล่ามหาบุรุษ้วย
“้าแ่พระนา ทรทราบำอบแห่ปัหา้อนี้รือไม่”
“ยายิ่”
บทสนทนาอหิาวบ้านสอนาในฮ้านน้ำา้อพระหฤทัยพระราธิาึทรำเนิน้วยลัษะแห่ายเ้าหา
“้าแ่พระนา
หูอ้าบัเอิไ้ยินนาล่าวว่าปัหาแห่พระราธิายายิ่
เหุในาึล่าวเ่นนั้น” หิาวบ้านหนึ่ในสอนามอบุรุษหนุ่มอย่ามีัลยามิรแล้วล่าวว่า...
“้าแ่บุรุษท่าน
แม้นหัวใอเราบาราวยัมิอาหยั่รู้ แลหัวใอผู้อื่นเล่าเราะหยั่รู้ไ้อย่าไร...้าแ่บุรุษท่าน
พระราธิาทรำเริยิ่้วยปัา แลวามามแห่สิริโมำเริยิ่้วย
พระอ์ถึำหนำอบอันเอาแ่พระหฤทัยแห่พระอ์เ่นนี้”
พระราธิาในลัษะแห่บุรุษหนุ่มไ้ฟัำล่าวอหิาวบ้านทรเิวามโรธาึ้นในพระหฤทัยยิ่
หาแ่ยัทร่มไว้แล้วล่าวว่า...
“้าแ่พระนา
พระราธิาทรเอาแ่พระหฤทัยแห่พระอ์อย่าไร โปรนาแ้แ่ใ้าเถิ”
“้าแ่บุรุษท่าน
้วยพระราธิาทรำหนำอบอันเป็นพึพระหฤทัยแห่พระอ์...้าแ่บุรุษท่าน
แม้นท่านำเริ้วยปัาทรัพย์ แ่ปราศาวามำเริ้วยรูปทรัพย์มิเป็นอันพึพระหฤทัย
ำอบแห่ปัหาย่อมมิพึพระหฤทัย้วยเป็นแน่แท้
แลแม้นท่านำเริยิ่้วยรูปทรัพย์เป็นอันพึพระหฤทัย
แ่ปราศาวามำเริ้วยปัาทรัพย์ ำอบแห่ปัหาย่อมพึพระหฤทัย้วยเป็นแน่แท้
แลแม้นท่านปราศาวามำเริ้วยรูปทรัพย์ ปราศาวามำเริ้วยปัาทรัพย์
แ่ำเริ้วยทรัพย์เป็นอันพึพระหฤทัย
ำอบแห่ปัหาย่อมพึพระหฤทัย้วยเป็นแน่แท้...้าแ่บุรุษท่าน
อัน้าพเ้าล่าวมาสิ้นแล้ว้วยหมายะแ้ว่าปราศาำอบอันแน่แท้แห่ปัหา
มีเพียวามพึพระหฤทัยแห่พระราธิาเท่านั้น”
พระราธิาในลัษะแห่บุรุษหนุ่มไ้ฟัำล่าวหมิ่นพระเียริแห่พระอ์็ทรพิโรธนมิอา่มพระหฤทัยไ้
“อันหัวแห่เ้า ้าะเอาถวายพายมราเสียในบัล”
หิาวบ้านเมื่อไ้ฟัำล่าว้วยวามพิโรธสิ้นแล้วึล่าวอย่าเป็นัลยามิรว่า...
“้าแ่บุรุษท่าน ารปล่อยโทสะมีอำนาเหนือสิ
แลรอบำิะนำพาท่านปะหายนะ ารปลอมพระอ์เป็นายวรเียบเสียึ่วาา
แลนิ่เสียึ่ิริยา”
เมื่อพระราธิาไ้ฟัำล่าวอหิาวบ้านเ่นนั้น็ทรเส็ลับเ้าพระนร้วยมิพึพระหฤทัย
ฝ่ายหิาวบ้านรั้นระลึถึเหุอันพึ่เิ็เป็นอันพึพระหฤทัย
*****
ืน ่อนารเลือู่รอแห่พระราธิา
มีพระราบุรแห่เ้าเมือรอนรทาอนใ้เส็เที่ยวพร้อมพระเษาาม่าพระนร
เมื่อวามารเลือู่รอแห่พระราธิาทราบถึพระรร
แม้นมิเยพบพระพัร์แห่นาเพียไ้ฟัวามสิริโมาม็ทรเิมโนิเหมือนถูศรแห่อ์ามเทพแผลปัลาพระหฤทัย
พระราบุรึล่าวแ่พระเษาว่า...
“้าแ่พระเษา วามสิริโมแห่นาทรามนั
แม้นนาสวรร์แห่พระอินทร์ ธิาแห่พระมหาสมุทร็มิอาเทียบ
ถ้า้าพเ้าไ้นามารอบรอ ้าพเ้าะำเริยิ่้วยวามสำรา
แลถ้า้าพเ้ามิไ้รอบรอนา ้าพเ้าะอสละึ่วามำเริสุแห่ีวิเสีย”
เมื่อพระเษาไ้ฟัำล่าวอพระอนุาทรแ้แ่พระหฤทัยว่าพระอนุาถูพิษแห่ราะเป็นแน่แล้ว
“พระอนุาเอ๋ย วามำเริสิริโมแห่หิาม
ยัมิอาเทียบวามำเริปัาแห่เ้า แม้นธรรมบาลุมาร็มิอาเทียบ้วย”
รั้นพระอนุาไ้ฟัพระเษาล่าวสรรเสริทรเิสนพระหฤทัยในธรรมบาลุมารทรอพระเษาประทานเล่า...
วันหนึ่ท้าวบิลพรหม ลมาถามปัหาแ่ธรรมบาลุมาร
๓ ้อ ้วยเื่อนไว่าถ้าธรรมบาลุมารอบไ้ะัเศียรบูา แ่ถ้าอบมิไ้ะัศีรษะธรรมบาลุมารเสีย
ปัหาแห่ท้าวบิลพรหมมีว่า...อนเ้าศรีอยู่ที่ไหน อนเที่ยศรีอยู่ที่ไหน แลอน่ำศรีอยู่ที่ไหน...ธรรมบาลุมารมิสามารถอบไ้อผัผ่อนออไปอีเ็วัน
ระทั่เ้าวันที่หธรรมบาลุมารนอนอยู่ใ้้นาลแล้วยสามารถฟัภาษานไ้ึไ้ยินนอินทรีย์ผัวเมียสนทนาัน
นานอินทรีย์ถามว่า “พรุ่นี้เราะไปหาอาหารแห่ใ”
นอินทรีย์สามีอบว่า “เราะไปินศพธรรมบาลุมาร
้วยถูท้าวบิลพรหม่าายเพราะอบปัหามิไ้”
นานอินทรีย์ถาม่อว่า “ท้าวบิลพรหมถามปัหาว่าอย่าไร”
นอินทรีย์สามีึอบว่า “ท้าวบิลพรหมถามปัหาว่าอนเ้าศรีอยู่ที่ไหน อันอนเ้าศรีะอยู่ที่หน้า นึล้าหน้าทุเ้า อนเที่ยศรีอยู่ที่ไหน อันอนเที่ยศรีะอยู่ที่อ นึเอาเรื่อหอมปะพรมอ แลอน่ำศรีอยู่ที่ไหน อันอน่ำศรีะอยู่ที่เท้า นึล้าเท้า่อนเ้านอน” ธรรมบาลุมารำำอบอนอินทรีย์แล้วนำไปอบท้าวบิลพรหม ท้าวบิลพรหมึพ่ายแพ้
“พระอนุาเอ๋ย ธรรมบาลุมารหวันปัายัมิเิ
แลโมยปัาแห่นอินทรีย์สำแ อันเ้าผู้ำเริยิ่้วยปัาเพียืนเียว...พระอนุาเอ๋ย
อีมิ้าพระอาทิย์ะทรมาเป็นสัีพยาน เ้าทรสิแลปัาเถิ”
แ่พิษแห่ราะรุนแรรุมเร้าพระหฤทัยแห่พระราบุรยิ่
รั้นพระเษาทรบรรทมสนิท พระราบุรึทรปลอมพระอ์้วยทรเรื่อำลุมพระอ์
ลุมพระเศียรและพระพัร์เหลือเพียพระเนรเส็พระอ์เียวเ้าพระนร
ืนวันนี้มืนัปราศาแสแห่พระันทร์
บเพลิอทหารเวรยามเฝ้าประูำแพนอพระนรมิอามอเห็นพระราบุร
พระอ์ทรเส็เ้าพระนรอย่ามิถูับแล้วทอพระเนรหาที่อันเป็นำหนัแห่พระราธิา
รั้นทอพระเนรำหนั้าน้ายมา้วยนาำนัลทรมั่นพระหฤทัยเส็ำเนินเ้าหาแลำเนินมานบแท่นบรรทม
พระราบุรทรทอพระเนรเห็นร่าามนอนะแหันหลัเิสำราพระหฤทัยยิ่ทรประนมมือแล้วล่าวว่า...
“้าแ่อ์มหาเทพ
พระอ์ทรประทานพรแลอำนวยอวยัยแ่้าพเ้าสูสุ แม้น้าพเ้ารอบรอนาอันเป็นที่รััหมายแล้ว
้าพเ้าะสละึ่ีวิอันปราศาทุ์ถวายเป็นเรื่อสัารบูาแ่พระอ์”
ความคิดเห็น