10 HOURS...เราพบกัน [yuri]
"ไปด้วยกันไหม" "ไปกันคนละทาง" เธอมีจุดหมาย ฉันมีปลายทาง เราเพียงผ่านมาพบกัน
ผู้เข้าชมรวม
1,864
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
1.86K
อัปเดตล่าสุด : 4 พ.ย. 60 / 20:28 น.
แท็กนิยาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
"...ไปด้วยกันไหม..."
"...ไปกันคนละทาง..."
Writer Talk.
เรียนผู้อ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการที่สร้างขึ้น มิได้พาดพิงถึงบุคคลใดและมิได้มีเจตนาให้ใครเสื่อมเสีย
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
20.00 น.
ื ื
SunShy : แ โอเรึเปล่า?
EyeSmile : ันโอเ
SunShy : ถ้ามีปัหาแรีบโทรหาันนะ ันเป็นห่ว
EyeSmile : ่าๆ ุแม่
บทสนทนาผ่านแอพลิเั่นบนสมาร์ทโฟนระหว่าหิสาวบนรถโยสารับเพื่อนสนิทเิึ้นหลัารถประำทาสาย รุเทพ-เียใหม่เลื่อนัวออาานาลามาไ้เพียสิบนาที...้อวามบ่บอถึวามเป็นห่วเป็นใยาเพื่อนสนิทถูส่มาถาม่าวราวเป็นระยะเพราะรู้ีว่าหิสาวบนรถโยสารไม่เยเินทาไป่าัหวั้วยารนั่รถประำทานเียวเ่นนี้มา่อน หล่อนมัะเินทา้วยเรื่อบินโยสารลอนับั้แ่รู้ััน หาแ่รานี้นั้นหิสาวบนรถโยสารอธิบายพร้อมให้เหุผลว่าอยาลอเปลี่ยนบรรยาาศเผื่อะไ้เห็น้นไม้ใบห้า้าทานอเหนือา้อนเมบนท้อฟ้าอย่าที่เย หล่อนเลยอให้เพื่อนสนิทับรถมาส่ที่หมอิ
SunShy : แล้วน้าน้าแอะ ผู้หิหรือผู้าย ูท่าทาไว้ใไ้ไหม?
EyeSmile : ส่รูปภาพ
SunShy : แ๊ โอเไหมวะ!!!
"ถ่ายรูปนอื่นแล้วนำไปประานโยไม่ไ้รับอนุาถือว่ามีวามผินะ" เสียาบุล้าน้าที่นั่ิันพูบอพร้อมร้อยยิ้มแสนเป็นมิร
"ไหนล่ะหลัาน" ร่าบาพูโ้ลับะนิ้วำลัลบรูปภาพออาหน้าอสนทนาพรายยิ้มผ่านริมฝีปาสีุหลาบออมาอย่าผู้มีัย
"ไม่เวียนหัวแล้วเหรอ" เสียอบุล้าน้าเอ่ยถามอย่าห่วใย ะร่าบาใทอสายามอออไปนอหน้า่าโยปราศาารอบรับแ่บุล้าน้าลับระบายยิ้มออมาอย่าใี
รถประำทาถูับเลื่อนอยู่บนถนนในเมือให่ท่ามลาวามศิวิไลยามรารี แสสีาหลอไฟยัถูเปิสว่าไสวไม่หลับไหลไปามเวลา ร้าน้าและสถานบันเทิที่เปิให้บริารยาม่ำืนำลัเริ่มึรื้น้วยผู้นะรถราบนถนนยั่อแถวันเป็นสายเพื่อมุ่หน้าสูุ่หมายปลายทา
"เอาไหม" เสียนุ่มเอ่ยึ้นถามร่าบา้าาย เมื่อพนัานประำรถนำสายหูฟัพร้อม้วยนมและอาหารว่ามาให้ หาแ่ไ้รับเพียวามเมินเยลับไปเป็นำอบ...ร่าสูเพียระบายยิ้มอ่อนๆอย่าเ้าใ
6 เือนที่แล้ว
'อนเย็นทาน้าว้วยันนะะ ุพ่อับุแม่มาหา'
"โอเ่ะ เสร็านแล้วะรีบไป" เสียนุ่มเอ่ยอบลลับไปเมื่อแฟนสาวโทรศัพท์มานัหมายเวลาพบัน หาแ่สายานั้นยัับ้ออยู่ับานบนหน้าออมพิวเอร์ นเผอเรอลืมูเวลาเพราะไม่ไ้ให้วามสนในาฬิาะทำาน
'ถึไหนแล้วะ ุพ่อับุแม่มาแล้วนะ'
"อีสิบนาทีถึ่ะ"
'โอเ่ะ เี๋ยวเอันนะะ' สายโทรศัพท์าแฟนสาวโทรเ้ามาถามะร่าสูำลัยืนอยู่ท่ามลาผู้นบนรถเมล์ เนื่อาทำานนลืมูเวลาพอเหลือบึ้นมอนาฬิา็พบว่าใล้ถึเวลานัหมายึรีบเ็บ้าวอแล้ววิ่ออาห้อทำานมาึ้นรถโยสารท่ามลาวามแออัอผู้นลอนรถราบนท้อถนน
"ใล้ถึรึยัะ"
"่ะ ใล้ถึแล้ว"
"โอเ่ะ" สายโทรศัพท์าแฟนสาวโทรเ้ามาถามอีรั้หลัาผ่านไปสิบนาที หาแ่รานี้น้ำเสียเริ่มเือวามัวลเพราะอีนยัไม่ถึามนัหมาย...ร่าสูทำไ้เพียแ่โหออไปะสอเท้าำลัรีบวิ่หามอเอร์ไ์รับ้าให้ไปส่แทน
"ุพ่อับุแม่ำลัะลับแล้ว่ะ า ็ำลัะลับพร้อมท่าน"
"่ะ" สายโทรศัพท์าแฟนสาวโทรเ้ามาอีรั้หลัาผ่านไปสามสิบนาที หาแ่รานี้น้ำเสียเ็มไป้วยวามผิหวั...ร่าสูทำไ้เพียอบรับสั้นๆะนั่อยู่้าหลัวินมอเอร์ไ์พรามอไป้าหน้าึ่มีรถเรนสร้ารถไฟฟ้าพลิว่ำวาทาอยู่
แสสว่าไสวาเมือศิวิไล่อยๆาหาย เมื่อัวรถเลื่อนออห่าาเมือให่มาไ้หนึ่ั่วโม...ผู้โยสารบานเริ่มเ้าสู่ห้วนิทราเพราะวามมืสนิทผนวับเวลาทำให้า่อยๆผล็อยหลับเพื่อรอรับเ้าวันใหม่ยามเมื่อรถเลื่อนัวไปถึยัุหมายและปลายทา
"เวียนหัวเหรอ" เสียนุ่มพยายามเอ่ยถามร่าบา้าายอย่าห่วใยเพราะเห็นหล่อนใ้นิ้วนวไปามมับพราหลับาเอนหลัพิับพนัเ้าอี้
"ยุ่" ว่าออมาเสียแผ่วเบาะยัหลับาเพราะหล่อนำลัเวียนศีรษะอย่าที่บุล้าน้าว่าริๆ...ะร่าสูทำไ้เพียแ่มอหล่อนนิ่ๆอย่าห่วใย
"ทานยาไหม" น้ำเสียนุ่มเอ่ยถามอีรั้อย่าเป็นัวล หาแ่อีนลับไม่ให้วามสนใ
"ไม่...ะหลับ"
"่ะ! าเ้าใ แ่ทำไม เภา ไม่เผื่อเวลาบ้า" ร่าบาพยายามวบุมน้ำเสียให้เป็นปิทั้ที่วามริำลัโรธมา แฟนอหล่อนวระโทรมา้อ ล่าวำอโทษและอธิบายเหุผลอารผินัั้แ่เมื่อืนวาน หาแ่เาลับโทรมาเอาอนหลัเลิานอวันนี้
'รั้หน้า เภา ะรอบอบว่านี้นะะ' เสียอบลับาปลายสายทำให้ร่าบาถอนหายใออมาอย่าเหนื่อยหน่าย
"เภา ผินัับุพ่อุแม่อามาสามรั้แล้วนะะ" ารผินับ่อยรั้ทำให้ผู้ให่ทั้สอนเริ่มไม่่อยพอใเพราะราวับว่าอีนไม่ไ้สนใให้วามสำั
'เภาอโทษ่ะ' ำอโทษาปลายสายถูเอ่ยออมาให้ฟัอีรั้ ะที่ร่าบาทำไ้เพียแ่ถอนหายใ
"ไม่เป็นไร่ะ าเ้าใ"
23.00 น.
สอั่วโมพ้นผ่านหลัารถโยสารประำทาถูับเลื่อนไปบนถนนอยู่นานแบบไม่ไ้พันมาหยุอั้หลั ุพัระหว่าทาเพื่อเปลี่ยนนับและเิมน้ำมันพร้อมับให้ผู้โยสารลรับประทานอาหาร แวะื้ออฝาและเ้าห้อน้ำ ่อนารเินทาบนถนนอันยาวนานและยาวไละเริ่ม้นึ้นใหม่อีรั้
ผู้โยสารลมาารถเือบหมทั้ัน หาแ่ร่าสูและร่าบารเบาะ้าหลัยันั่อยู่เหมือนเิม ่อนที่ร่าบาะเริ่มรู้สึัวหลัามัวมลึอยู่ับห้วนิทรา ่าาอีนที่นั่ฟัเพลอยู่ลอเวลาารเินทาไม่ไ้ผล็อยหลับไปามบรรยาาศเหมือนนอื่น...หรืออาเนื่อ้วยวามใล้ิทาร่าายึไม่สามารถ่มาหลับลไ้เพราะำลันั่เร็หัวไหล่้า้ายให้ศีรษะออีน้าายบหลับลมาไ้อย่าสบายัว
"ถึแล้วเหรอ" พึมพำับัวเอพราระพริบา่อน้มลมอนาฬิา้อมือ
"พัเ้าห้อน้ำน่ะ" เสียนุ่มแผ่วเบาเอ่ยบอมา ทำให้ร่าบารีบยศีรษะึ้น้าๆเมื่อรู้ัวว่าำลับเ้าับไหล่ออีน
"ทำไมไม่ปลุ" เอ่ยถามเสียนิ่พราเิหน้าึ้น
"ลัวื่น" อบลับสั้นๆแล้วลุึ้นยืนเพื่อหลีทาให้นที่เพิ่ื่นเินลารถ ่อนะเินามหลัอีนลไป
"ามทำไม" เอ่ยถามพราเิหน้า เมื่อเห็นว่าร่าสูเินามมาหยุอยู่้าหลั
"อยาเ้าห้อน้ำ" ระิบอบลับ้าใบหู ทำให้ร่าบาที่ยืนนิ่อยู่้อรีบเินเ้าห้อน้ำไป...ร่าสูทำไ้เพียแ่ยืนระบายยิ้มออมา
"โ๊ะอื่น็มี" เอ่ยพึมพำ้วยท่าทีไม่อบใะำลันั่รับประทานอาหารบริเวที่ทาร้านัเรียมไว้ให้
"โ๊ะอื่นไม่รู้ััน" อบลับแล้วัอาหารเ้าปา
"อาาศหนาวแล้ว" เสียนุ่มเอ่ยึ้นมาทา้านหลั เมื่อเห็นร่าบายืนออระับเสื้อันหนาวแน่น
"ที่นู้นหนาวว่านี้อี" เอ่ยึ้นอีรั้อย่าห่วใยเพราะรู้ว่าร่าบา้าายำลัั้ใฟั
"ยุ่!" หล่อนพูแ่นั้นแล้วเินหนีึ้นรถโยสาร ึ่ำลัเรียมออเินทาอีรอบ
"ปิแอร์ไหม" เสียนุ่มอย่าห่วใยเอ่ยถามออไปอีรั้ เมื่อเห็นร่าบานั่ออัวสั่นพราระับผ้าห่มึ้นมาลุมาย หาแ่ลับไ้รับเพียารระบายลมหายใอย่ารำามาให้เป็นำอบ ่อนวาเรียวสวยทั้สอะหลับลเพื่อหนีวามยุ่วุ่นวายอบุล้าน้า...ร่าสูทำไ้เพียเอื่อมมือไปปรับแอร์รถโยสารแล้วระบายยิ้มให้ับร่าบา้าน้าอย่าใีทั้ที่หล่อนไม่มีท่าทีว่าะเห็นมัน
ล้อเริ่มเลื่อนเลื่อนไปบนเส้นทาอันยาวไลอีรั้หลัาอเิมพลันเ็มถัเื้อเพลิเพราะระหว่าารเินทาที่เพิ่เริ่มะไม่มีารหยุพัอี่อไป
'เภาะห้าทุ่มแล้วนะ' สายโทรศัพท์าเพื่อนสาวโทรเ้ามาเือนเรื่อเวลา
"อยู่บนรถเมล์แล้ว อาย แ่เภาไม่แน่ใว่าะทัน" ร่าสูบนรถเมล์ประำทาอบลับไปอย่าร้อนรน
'รีบมาให้ทันนะเภา' เสียปลายสายาเพื่อนสาวบอมาอย่าร้อนใ
'เภาห้าทุ่มรึ่แล้วนะ' สายโทรศัพท์าเพื่อนสาวโทรเ้ามาอีรั้้วยน้ำเสียร้อนใยิ่ว่าเิม
"เภาอยู่บนหลัวินมอเอร์ไ์! ำลัรีบไปนะอาย!" อบลับปลายสาย้วยเสียัเพราะแรลมพัทำให้บบัเสียพู
'เภา ทุนำลัะลับแล้ว า ็้วย' สายโทรศัพท์าเพื่อนสาวโทรเ้ามาบอล่าวเสียอ่อย หลัาานลอวันเิบล
"อื้อ เภารู้แล้ว" พยายามวบุมน้ำเสียสั่นเรือให้เป็นปิแล้วอบเพื่อนสาวลับไป ะยัยืนทำใอยู่้านหลัประู
ืนลอวันเิอแฟนสาวหาแ่หล่อนลับมาสายเพราะเหุาร์สุวิสัยอย่าไม่อาหลีเลี่ย...รถระบะฝ่าไฟแพุ่นเ้าับรถรับส่นัเรียนลาสี่แย ะหล่อนำลันั่อยู่้าหลัวินมอเอร์ไ์ึ่อรอสัาไฟราร ทำให้้อะลอารเินทา่อนั่วราวเพื่อเปิทาให้รถำรว รถพยาบาลและรถู้ภัยเ้ามา่วยพาผู้ไ้รับบาเ็บรวมทั้ผู้่อเหุไปส่โรพยาบาล นสถานาร์ลี่ลายารรารึลับมาไ้เป็นปิ...ะวินมอเอร์ไ์รีบี่พาผู้โยสารมาส่ให้ถึที่นัหมายอย่ารวเร็ว หาแ่็สายเินเวลา...00.30 น.
"า บับนัทนะ"
"่ะ าล" เสียอร่าบาเอ่ยอบออมาอย่าแผ่วเบา้วยแววาหมอเศร้าเล้าน้ำา เมื่อสบเ้าับใบหน้าอนที่เพิ่ะมาหน้าประู...ร่าสูหยุะัะำลัะ้าวเ้ามาในห้อ หาแ่ภาพอบุลทั้สอทำให้้อถอยลับไป ทำไ้เพียแ่ยืนทำใอยู่้าหลัประูพร้อมับน้ำาที่เริ่มพรั่พรูาเหุาร์เมื่อรู่อย่าไม่เ้าใ
แสอาทิย์เริ่มส่อสว่ารับเ้าวันใหม่ปราให้เห็นภาพอไม้ใบห้าประอบับรถราบ้านเรือนริมสอฝั่ถนนยามัวรถเลื่อนผ่าน...ผู้โยสารหลายนเริ่มื่นาารหลับไหลพรายืเส้นยืสายลายวามปวเมื่อย ะเวลาล้วเลยนใล้ถึุหมายปลายทา หาแ่ร่าสู้าหลัยัมีท่าทาหลับไหลเผลอวาศีรษะบไหล่ร่าบา้าายอย่าไม่รู้ัว...ร่าบาทำไ้แ่เพียนั่นิ่แล้วทอสายามอสิ่แวล้อมนอหน้า่า
6.00 น.
ื ื
SunShy : แ ถึเียใหม่รึยั?
EyeSmile : ถึแล้ว เพิ่ถึ
SunShy : โทรหานับรถรึยั?
้อวามาเพื่อนสนิทผ่านแอพลิเั่นบนสมาร์ทโฟนถูส่มาถามไถ่วามเลื่อนไหวอย่าห่วใยแ่เ้า เมื่อรถโยสารอเทียบเ้าับานาลาที่หมาย หลัาสิ้นสุารเินทาอันยาวไลและยาวนาน...สิบั่วโม!
"ไป้วยันไหม" เสียนุ่มาร่าสู้าหลัเอ่ยถาม พราี้ไปยัรถประำทาสีแ
"ไปันนละทา" อบลับ้วยน้ำเสียนิ่เย่อนะเินผ่านเลยไป...ร่าสูทำไ้เพียระบายยิ้มอ่อนออมาอย่าเ้าใ...เธอมีุหมาย ันมีปลายทา เราเพียผ่านมาพบัน
- The End -
ผลงานอื่นๆ ของ วิฬารสีกุหลาบ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ วิฬารสีกุหลาบ
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น